Doorgeschoten door Mirjam Mous

Titel: Doorgeschoten
Schrijfster: Mirjam Mous
Uitgever: Van Holkema en Warendorf
Jaar van uitgave: 2004
Op 20 april 1999 kwamen twee leerlingen van de Columbine High School in Littleton(VS) gewapend naar school. Dit was voorbereid om een zo groot mogelijk bloedbad aan te richten. De gevolgen waren vreselijk: dertien mensen stierven, eenentwintig mensen raakten gewond en de daders pleegden zelfmoord. De daders en slachtoffers waren voornamelijk tieners. Daarom wilde Mirjam Mous een jeugdboek schrijven dat gebaseerd is op deze schietpartij. Een goede site met informatie over deze ramp is:http://nl.wikipedia.org/wiki/Columbine_High_School_moorden B: Mijn mening. Toen ik over dit boek las in een tijdschrift,wilde ik hem eigenlijk gelijk lezen omdat de beschrijving me alleen al boeide. Toen ik begreep dat het over de schietpartij in de Amerikaanse highschool ging had ik er nog meer interesse in. Hoe kan iemand zoveel mensen vermoorden en verwonden. Op je eigen school ook nog? Na het lezen van dit boek was ik ontzettend onder de indruk en heb ik hem aan heel veel mensen uitgeleend. Iedereen was net zo onder de indruk als ik zelf. Ik heb meer over dit onderwerp gezocht en steeds als ik eraan denk of erover lees krijg ik de kriebels. Omdat het echt erg is wat er is gebeurd toen. Ik heb dit boek dus gekozen voor mijn fictie-dossier omdat het zoveel indruk op me gemaakt heeft. Het is mooi geschreven. er zijn 4 hoofdpersonen en je kan je in elke hoofdpersoon verplaatsen. Het is heel ontroerend vooral op het eind. Tijdens de schietpartij is het ook heel spannend. Je weet niet wat er precies gaat gebeuren omdat de schrijver het niet precies zoals de werkelijkheid heeft geschreven. Het is ook geen moment saai in dit boek. En daarom heb ik dit boek gekozen.
C: gebeurtenissen Belangrijkste gebeurtenissen: De schietpartij en de voorbereiding erop
De hoofdpersonen en zijn/haar probleem: -Janna: ze komt uit Nederland en woont voor een jaar in Amerika haar probleem is dat ze betrokken raakt bij de schietpartij. - Bud: Hij is een vreemde jongen die heel erg gepest wordt op school. Hij is de bedenker en de uitvoerder van de schietpartij. - Eloy: Hij wordt ook heel erg gepest. hij raakt bevriend met Bud en samen richtten ze het bloedbad aan. - Cassie: Een vriendin van Janna. zij heeft verkering met Kenneth( de broer van Eloy) maar ze is niet meer verliefd op hem. Ze krijgt nadat ze met Jason gezoend heeft verkering met Jason. De ontwikkeling die de hoofdpersoon doormaakt: Janna: Raakt bevriend met Cassie, Lynn en Tanya. Ze wordt redactrice voor de schoolkrant en begint het steeds leuker te vinden in Amerika. Bud: Hij raakt dus bevriend met Eloy en samen doen ze veel dingen. Hij leert Eloy schieten en dat loopt uit tot de schietpartij op school. Eloy: raakt bevriend met Bud. Gaat bij de computerclub en wordt verliefd op Janna maar zij niet op hem. Cassie: Krijgt er een nieuwe vriendin bij,Janna. Ze maakt het uit met Kenneth en krijgt verkering met Jason. De belangrijkste andere personen: Lynn: De vriendin van Cassie en later ook van Janna. Tanya: De vriendin van Cassie en later ook van Janna. Waar de gebeurtenissen zich afspelen: Op school, in de bergen, het winkelcentrum, bij de fotograaf, op het strand en bij Janna thuis. Wanneer de gebeurtenissen zich afspelen: Dat wordt niet heel duidelijk beschreven maar wel rond deze tijd. Hoe het verhaal is opgebouwd: In chronologische volgorde. D: Over het verhaal. Janna is een meisje uit Nederland, en gaat voor een jaar naar Amerika. Ze gaat wonen bij haar oom Luke en tante Mary. Als ze eenmaal in Amerika is, hebben de buren voor haar een barbecue georganiseerd, daar ontmoet Janna Eloy en Kenneth. Ze vindt Eloy meteen een aparte jongen. Ze probeert contact te zoeken. Eerst gaat het moeizaam, maar dan krijgt ze toch contact met hem. Samen gaan ze naar Eloy’s kamer om een computerspel te spelen. Eloy vind janna een leuk meisje en wordt verliefd op haar. De volgende dag gaat Janna met haar tante naar de Mall en daar ontmoet ze Cassie. Janna en Cassie worden goede vriendinnen. En Cassie belooft Janna om haar mee te nemen naar school. Op school ontmoet Janna ook Tanya en Lynn, de 2 beste vriendinnen van Cassie. Cassie heeft verkering met kenneth. Maar ze is helemaal niet verliefd op hem. Ze is verliefd op Jason. Als Eloy op een dag uit school komt hoort hij allemaal sirenes, hij is met z´n moeder aan het praten, en dan ziet hij iets in de bosjes. Zijn moeder loopt naar binnen toe, en hij gaat kijken wat het was. Het is Bud, wie aan het vluchten is voor de politie. Hij vraagt Eloy om hulp, en Eloy neemt hem mee naar zijn kamer. Daar praten ze even waarom Bud op de vlucht is voor de politie. Bud verteld dat hij een engel op de muur aan het spuiten was, en dat een man de politie had gebeld omdat hij het had gezien. Dan gaat Eloy naar beneden omdat de politie nu bij hun in de tuin staat. Eloy zegt dat hij niks had gezien en de politiemannen vertrekken weer. Vanaf dat moment zijn Eloy en Bud vrienden. Ze gaan vaak met z´n tweeën naar een terrein toe, daar gaan ze op een grote watertank zitten en genieten ze van het uitzicht, en vertellen ze elkaar wat ze denken. Bij de watertank vertelt Bud dat hij ooit een keer wraak op iedereen zou nemen wie hem pest, of die hem gewoon niet aan stonden. Een paar dagen later laat Bud zijn pistool aan Eloy zien. Bud zegt tegen Eloy dat hij hem wel een keer schietles zou geven. Op een dag gingen Eloy en Janna de bergen in, omdat Janna vroeg of eloy haar een keer mee wilde nemen en Eloy probeert nu eindelijk eens een keer om iets met Janna te krijgen. In de bergen probeert Eloy Janna te zoenen, maar zij wil dat niet. Eloy vind dit niet leuk en loopt boos weg. Eloy verteld het tegen Bud, en Bud is alleen maar blij dat hij van janna af is, want hij voelde zich afgewezen door Eloy. Een paar dagen later gaan Eloy en Bud naar het terrein waar de watertank staat. Omdat Bud Eloy nu wel een keer schietles wou geven. Daar mikken ze op blikjes en flesjes. Als ze weer vertrekken zegt Bud tegen Eloy dat hij het wapen mag houden, en dat hij zelf een ander wapen zou kopen. Cassie durft het eindelijk uit te maken met Kenneth, omdat ze met Jason heeft gezoend. Jason en Cassie krijgen verkering. Dan op school lopen Jason en Cassie samen langs Eloy en Bud, en Jason zegt tegen hun dat ze flikkers zijn. Bud pikt dit niet, en drukte Jason op de grond, hij kneep zijn keel dicht. Cassie die naast Jason liep, schreeuwde dat Bud op moest houden, maar hij ging gewoon door. Omdat Cassie zo gilde pakte Eloy haar vast en zorgde dat ze haar mond hield. Toen kwamen Kenneth en zijn vrienden eraan. En Bud hield eindelijk op. Hij zei dat hij nog wraak zou nemen. Een paar dagen later zat iedereen gewoon op school, alleen Bud en Eloy waren er niet, maar dat viel zoals gewoonlijk helemaal niet op. Toen kwamen Bud en Eloy binnen, ze hadden wapens bij, en schoten degene die ze tegen kwamen neer, ze gingen bij het eerste klaslokaal naar binnen heen, en schoten om zich heen. Janna zat in dat klaslokaal. Een kogel had Kelly geraakt en Kelly viel tegen Janna aan, Janna bleef haar aaien om haar eigen angst te vergeten. Bud en Eloy lopen naar de bibliotheek. Eloy en Bud kwamen de bibliotheek binnen door de deuren op te blazen met een granaat. Ze schieten overal heen, en Cassie word geraakt in haar schouder, overal ziet Cassie gewonden en doden liggen. Lynn een vriendin van Cassie helpt Cassie en wordt dan zelf neergeschoten. Ook Kenneth en zijn vrienden zaten in de bibliotheek. Kenneth is de broer van Eloy en Eloy haat hem en schiet hem ook dood. De meeste mensen zijn al door het SWATteam uit de school gehaald. Uiteindelijk schieten Eloy en Bud zichzelf dood. Een klein stukje uit het boek: Opstel, geschreven door Janna van Leeuwen. Ik kijk naar de foto die voor me ligt. Vier onbekommerde meisjes op een zonnige dag die van alles beloofde. Het meisje linksbuiten ben ik, met mijn toen nog vlammend rode haren. Naast me zit Lynn, ondanks de lage stand van haar kruk toch nog de langste van ons allemaal. Cassie ligt filmsterachtig op haar zij, languit aan onze voeten. Tanya’s hoofd is net een zon die opkomt achter de schouders van Lynn en mij. Haar blik is naar beneden gericht. ze wilde zeker controleren of haar borsten niet waren verdwenen. Dat leek haar toen nog het ergste wat haar kon overkomen. Zo zal het nooit meer zijn. In een paar uur tijd kan je leven compleet veranderen. Lange lenige Lynn zal nooit meer over het basketbalveld rennen. Ze zal nooit meer met die typische blik van haar half opkijken vanuit haar boek. Willen lezen maar ook willen weten wat er ondertussen om haar heen gebeurde. Alles tegelijk, alsof ze wist dat het leven te kort zou zijn om de dingen een voor een te doen. Lynn die zo verstandig was, maar dat heeft haar niet geholpen. En dan Cassie met haar toekomstdromen. Aan diggelen geschoten. Kogels hebben haar schouder verbrijzeld en haar arm lam gemaakt. Haar vader was meteen overgekomen en samen met haar moeder aan haar bed gezeten. “Nog een geluk bij een ongeluk” zei ze dapper. Maar ze was Lynn en Jason kwijt en dat zag je in haar ogen. Tanya is van een kwetterende spreeuw in een stil muisje veranderd. ze kan uren in een hoekje zitten zwijgen. Soms lijkt het bijna of ze zich schuldig voelt omdat niet zij maar Lynn... En ik? Ik ben alleen maar bang. Toen mijn ouders me kwamen halen, wilde ik niets liever dan meteen terug naar huis. Het was niet in Nederland gebeurd. Ik dacht, ik laat het achter in die andere wereld. Ik stop het in een kistje onder het bed bij tante Mary en ik vlieg ervan weg. Maar als je letterlijk doodsbang bent geweest, vergeet je dat niet zomaar. Ik word panisch als iemand knallend vuurwerk afsteekt. Als ik alleen in een ruimte ben, beginnen mijn handen te trillen en kan ik mijn ogen niet van de deur losrukken. Zodra ik bloed zie, begint het me meteen te duizelen. Stampende geluiden en ik hyperventileer. Nooit meer ga ik bij iemand weg zonder afscheid te nemen, al ben ik maar vijf minuten weg. Je weet nu eenmaal niet of je elkaar weer terug ziet. Ik ben bang om dood te gaan. Ik ben bang om te leven. En waarom? Ik snap het niet. Dat mensen zoiets kunnen doen...Jongens nog. Misschien wil ik het niet hoeven begrijpen. Ik laat mijn vingers langs de gezichten op de foto glijden. Het is onverdraaglijk. Bud en Eloy zijn dood, maar wij hebben levenslang.