Inhoudsopgave
Gegevens over het boek
Keuzemotivatie
Personages
Vertelperspectief
Samenvatting
Frappante fragmenten
Korte biografie van de auteur
Eindoordeel
Auteur Carry Slee
Titel Dochter van Eva
Eerste druk Oktober 2002
Gelezen druk 2002
Aantal pagina’s 223 Keuze motivatie Ongeveer twee jaar geleden heb ik het boek ‘Moederkruid’ van Carry Slee gelezen. Ik vond de personages en de gedachtes van hun een beetje vreemd, maar het was wel een interessant en vermakend boek. Een paar weken geleden keek ik een beetje rond ik de schoolbibliotheek en zag ineens ‘Dochter van Eva’ staan tussen al die boeken. Ik heb hem gelijk gehuurd want ik was erg nieuwsgierig naar het vervolg van Moederkruid. Personages De hoofdpersoon in dit boek is de ikpersoon. Dit meisje, waarvan de naam in het boek niet genoemd wordt, is in het begin van het boek ongeveer 11 jaar en aan het eind ongeveer 18 jaar. Van kleins af aan, gedraagt zij zich erg jongensachtig. Dit komt omdat haar vader haar altijd al als een jongetje heeft behandeld, hij was namelijk nogal teleurgesteld toen zijn tweede kind weer een meisje was. Je komt heel veel te weten over haar doordat al haar gevoelens en gedachtes nauwkeurig beschreven worden. Ze is continu bezig met het zoeken naar een nieuwe moeder, een nieuw leven. Het is een angstig meisje, dat verandert wanneer zij weg uit het huis van haar ouders gaat. Ze is dan heldhaftig en komt voor zichzelf op. Ze zit vaak in de knel met haar eigen gevoelens en weet niet goed wat ze met zichzelf en andere mensen in haar omgeving (thuis of op school) aanmoet. De ikpersoon vind ik erg onvoorspelbaar. Het is zeker geen doorsnee pubermeisje. Vier andere belangrijke bijpersonen uit het boek zijn haar moeder, haar vader, haar zusje en haar ‘nieuwe’ moeder. De moeder is een psychiatrisch patiënt. Ze maakt zichzelf en daarmee ook haar kinderen en haar man helemaal gek. Ze werkt niet en is de hele dag bezig met het schoonmaken van het huis en het verzorgen van haar kinderen. Ze wil geen contact met de buitenwereld omdat niemand behalve zij weet wat goed voor je is (volgens haar). De vader gaat regelmatig vreemd en maakt soms seksueel misbruik zijn dochter Els, de oudere zus van de ikpersoon. Eigenlijk zijn hij en de moeder zo goed als uit elkaar, alleen blijft hij wel bij zijn gezin wonen. De zus, Els, is altijd al het grote voorbeeld van het meisje geweest. Ze is twee jaar ouder dan het meisje. Ze heeft een moeilijk leven omdat haar vader haar misbruikt en haar moeder gek is. Op school is ze ontzettend goed en iedereen vindt haar aardig. In de loop van het boek trouwt ze met Freek, waarmee ze ook gaat samenwonen. Haar ‘nieuwe’ moeder, waar het meisje al een tijd naar opzoek was, werd Eva, een lerares op haar school. Eva is een lieve vrouw. Ze geeft thuis schildercursus, en heeft een zoontje.
Vertelperspectief
Dit verhaal is geschreven met het Ik-perspectief. Bijvoorbeeld:
‘Eva wilde het allerbeste voor me en daarom moest ik weg. Ze vond dat ik een eigen kamer moest hebben, waarin ik me terug kon trekken, naar muziek kon luisteren en mijn vrienden kon ontvangen.’, op bladzijde 162 van het boek.
Tijd
Er verstrijkt ongeveer zeven jaar in dit boek. Dat kan je als lezer weten, omdat ze aan het begin van het boek net een puber begint te worden en na een tijdje gaat ze naar de middelbare school. Vlak voor het eind van het boek zakt ze voor haar examen, dus haar hele middelbare school periode met een kleine periode er voor en erna zal bij elkaar ongeveer zeven jaar zijn. Het verhaal is chronologisch verteld, er komen twee kleine flashbacks in voor. Namelijk wanneer zij later in het boek terug denkt aan de vakantie in Zwitserland wat aan het begin van het boek plaatsvindt, en ze denkt een keer terug aan de keer dat ze ‘vies’ had gedaan met het broertje van Ada, dat is gebeurt toen zij nog in haar oude straat woonde in het boek Moederkruid. Samenvatting Het meisje (“ik”) is net verhuisd met haar ouders en haar oudere zus Els naar een buurt in Amsterdam. Ze wordt door haar vader altijd al behandeld als een jongen, hij had al een dochter, dus zijn tweede voedde hij op als zijn zoon, waarmee hij voetbalde, stoeide, enz. Met Els gaat de vader heel anders om, hij kijkt altijd naar haar wanneer zij zich omkleed en komt ’s avond altijd bij haar in bed liggen, dicht tegen haar aan, wat Els helemaal niet leuk vindt. In de flat van het meisje woont een jongen die Alex heet, voor geld laat hij haar zien hoe hij met een meisje vrijt, waarbij het meisje zich voorstelt dat ze Alex is en met het meisje vrijt. Op een dag wordt het meisje voor het eerst ongesteld. “Nou breekt mijn klomp!” zei papa. “Je bent dus toch een meid. Je hebt me al die tijd in de maling genomen! Als je dan toch een meisje bent, wordt het tijd dat je je eens als een meisje gaat gedragen. Vind je zelf ook niet?” Daarom gaat ze naar een middelbare school die speciaal voor meisjes is, net als haar zus. Omdat ze niet goed kan opschieten met haar moeder, gaat ze opzoek naar een nieuwe. Op haar school ziet ze een paar aardige moeders maar ze blijken toch alle drie niet geschikt te zijn. Wanneer ze nierstenen blijkt te hebben, moet ze in haar eentje thuis uitzieken, want haar moeder gaat net op vakantie en is niet van plan dat te laten verzieken door haar zieke kind. Haar mentrix, Eva Klei, belt op om te vragen of ze bij haar thuis wilt uitzieken, zodat ze niet zo alleen is. Het meisje wil niets liever. Eva woont samen met haar zoontje Joris in een mooi huis met op zolder een atelier waar het meisje in mag slapen. Op een dag breekt het moment aan waar het meisje al maanden over heeft gedroomd, Eva noemt het meisje haar dochter: ‘En ineens zei Eva het, zomaar verloops, terwijl ze de planten water gaf. Eerst aaide ze Joris door zijn haar. “Mijn mannetje,” zei ze. En toen tegen mij: “Jij bent mijn grote dochter.”’ Vanaf dat moment houdt het meisje nog veel meer van Eva. Op een dag stuurt Eva het meisje naar een psycholoog, omdat ze denkt dat het meisje niet gelukkig is. Tegen haar zin in gaat ze toch. Na een tijdje bij Eva gewoond te hebben, wil Eva dat het meisje ergens anders gaat wonen waar ze meer ruimte voor zichzelf heeft. Het meisje mag bij haar zus Els komen wonen die ondertussen is getrouwd en samenwoont met Freek. Dat gaat een tijdje goed, maar dan krijgt ze ruzie met Freek, waardoor ze besluit om weer een nieuwe woonruimte te gaan zoeken. Ze gaat langs bij haar moeder om te vragen hoe ze het zou vinden als ze weer thuis zou komen wonen. ‘“Dat kan niet meer,” zei mama. “Kijk eens wat een heerlijke slaapkamer ik hier heb. Die laat ik me door niemand meer afnemen.” En ze deed de deed van mijn oude kamer dicht.’ Uiteindelijk komt ze terecht in een klein kamertje die ze kan huren van Carla, een vriendin van Eva. Het is daar ’s winters erg koud en ze heeft bijna geen geld om eten te kopen. Een Fins meisje, Orsa, die ze al eerder heeft leren kennen via Eva, komt op bezoek in haar nieuwe kamertje. Ze zoenen en vrijen met elkaar. Ze weet niet precies wat haar gevoelens voor Orsa zijn, maar ze vindt haar in ieder geval heel interessant. Wanneer het eindexamen begint wilt het meisje goed gaan leren, maar dan bedenkt ze zich, ze hoeft helemaal niets te leren want alle stof is toch herhaling! Helaas was dit geen goede theorie en zakt ze voor haar examen. Ondertussen is Orsa naar Frankrijk gegaan en het meisje besluit bij haar op bezoek te gaan. De ouders van Orsa hebben daar een huisje samen met Eva. Orsa verklaart haar liefde aan het meisje, maar de gevoelens zijn toch niet wederzijds. Orsa wil het meisje niet meer zien en het meisje gaat Eva opzoeken. Ook Eva wil haar nu even niet zien, deze plek in Frankrijk is alleen voor Eva zelf en dat wil ze graag zo houden. Verdrietig gaat het meisje terug naar huis. Ze is niet langer de dochter van Eva. Na een paar dagen zichzelf te hebben opgesloten in haar kamertje besluit ze om weer verder te leven. Ze denkt aan haar drie wetten die vroeger altijd zo belangrijk voor haar waren: veel roken, veel masturberen en nooit remmen wanneer ze op haar brommer crost. Dat laatste heeft ze al lang niet meer gedaan en daar maakt ze verandering van. Na een ernstig ongeluk wat door haar derde wet komt, ligt ze een tijdje in het ziekenhuis. Nu is ze gelukkiger, ze is niet meer zo alleen. Alleen is ze bang, nu ze niet meer de dochter van Eva is, kan ze wel verder leven zonder iemands dochter te zijn? En dan bedenkt ze iets, ook al kan mama geen moeder zijn, ze is haar dochter. Frappante fragmenten Als eerst heb ik een fragment uitgekozen wat gaat over Els en haar vader. De vader bekijkt Els op een manier waarop een vader niet naar zijn dochter hoort te kijken. In dit fragment lees je daar een voorbeeld van: ‘Ik schrok toen ik papa’s gezicht zag, maar Els zag alleen maar hoe mooi de jurk was en draaide trots voor papa in het rond. “Trek hem maar weer uit,” zei papa.” Ik heb het gezien.” En Els moest het volgende kledingstuk passen. En weer stond ze in haar slipje in de kamer en weer had papa die blik.’ Een schokkend fragment, ik vind die vader een smerige vent en vind het verschrikkelijk dat er echt zulke mannen bestaan. Het zet mij aan het denken, velen meisjes die dit thuis ook meemaken waarvan niemand om hen heen dat door heeft. Wat ik ontroerend vind aan het boek is dat het meisje zo graag een nieuwe moeder wil. Elke keer ziet ze weer een nieuwe kandidaat, telkens een lerares van haar school, die wel haar nieuwe moeder zou kunnen worden. Ze denkt telkens dat het voorbestemd is en fantaseert heel veel over hoe het zou gaan als ze bij haar nieuwe moeder zou wonen. Een fragment over wanneer ze voor de klas moet komen om iets op het bord te schrijven tijdens de franse les: ‘Ik wist het, dat ze mij zou kiezen. Het was veel te verleidelijk voor haar. Als ik voor de klas stond, was ik vlakbij haar en dat vond ze fijn. Dat zou wel anders worden als ik bij haar woonde, want dan zouden we vaak genoeg bij elkaar zitten. Misschien wel elke avond als die kleintjes in bed lagen. Maar nu was het nog helemaal nieuw.’ Keer op keer denkt zij haar nieuwe moeder gevonden te hebben, maar telkens wordt ze opnieuw teleurgesteld. Een fragment wat ik ook erg schokkend vond was toen ze op het eind van het boek een ongeluk kreeg: ‘Niet remmen! Het was het enige waar ik aan dacht toen ik over de Nassaukade reed. Een eindje verderop zat een kuil in de weg. Fietsers gingen er met z’n tweeën tegelijk omheen. Daardoor was er voor mij geen ruimte over om erlangs te gaan. Maar ik mocht ook niet remmen. Vol gas spoot ik door de kuil. Ik voelde dat ik de macht over het stuur verloor. Secondelang vloog ik door de lucht…’. Schokkend, omdat ze haar ongeluk helemaal in haar eigen handen had. Haar tanden zijn eruit gevallen en haar gezicht zit onder de schrammen. En tot slot, het fragment waarvan ik dat het mooiste stukje uit het boek vind. Het zijn de laatste zinnen uit het boek, wanneer ze in het ziekenhuis ligt door haar ongeluk. “Toen de ergste schrik voorbij was zei ik het heel zachtjes tegen mezelf. En iedere keer dat ik het zei werd het iets minder eng en bracht het ook rust, want ik hoefde niet meer te zoeken. Totdat ik het hardop durfde te zeggen. Want ook al kon mama geen moeder zijn: ik was haar dochter.” Dit stukje vind ik zo mooi omdat het eindelijk is afgelopen, na al dat gedoe over een nieuwe moeder, heeft ze eindelijk gevonden wat ze zocht, dan wel niet de ideale moeder, maar ze accepteert dat dat gewoon zo is. Korte biografie van de auteur Carry Slee werd op 1 juli in 1949 in Amsterdam geboren. Ze groeide met haar oudere zusje op in een gezin waarin ze weinig aandacht kreeg. Haar geesteszieke moeder eiste alle aandacht op omdat ze veel zorg nodig had. Carry's vader had moeite met de situatie en maakte overal een lolletje van. Toen Carry tien jaar was, zijn haar ouders gescheiden. Haar vader keerde echter terug in het gezin, omdat haar moeder het niet aan kon. Carry trok zich terug in een fantasiewereld: ze schreef heel veel verhaaltjes. (In het boek Dochter van Eva is het leven precies het zelfde in dat gezin.) Tegenwoordig leeft Carry Slee samen met haar vriendin, de actrice Elles van den Berg. Op aanraden van hun twee dochters publiceerde ze uiteindelijk de verhalen die ze hun voorlas. Onder de naam Sofie Mileau schrijft Slee boeken voor wat oudere kinderen en jongvolwassenen. Deze boeken gaan meer over haar eigen leven. Ze schrijft hierin bijvoorbeeld over haar ervaringen als lesbienne en de problemen waar ze tegenaan liep. Deze boeken zijn minder populair dan haar Carry Slee-boeken. Eindoordeel Ik vond het echt een goed boek. Absoluut geen spijt van de keuze van het boek. Ik heb me al vanaf het begin heel goed kunnen inleven in de hoofdpersoon en het was geen moment langdradig of moeilijk te begrijpen. Het verhaal is erg onvoorspelbaar, ik had geen idee hoe het zou aflopen met het meisje. Ook is het ontroerend en aangrijpend, ik kan me niet voorstellen dat ik of iemand anders een andere moeder zou willen. Je moeder moet wel heel erg zijn als je naar een andere opzoek gaat. Het taalgebruik is erg makkelijk, omdat het is geschreven door de ogen van het meisje die nog jong is, worden er geen moeilijke woorden of hele lange zinnen gebruikt.
Titel Dochter van Eva
Eerste druk Oktober 2002
Gelezen druk 2002
Aantal pagina’s 223 Keuze motivatie Ongeveer twee jaar geleden heb ik het boek ‘Moederkruid’ van Carry Slee gelezen. Ik vond de personages en de gedachtes van hun een beetje vreemd, maar het was wel een interessant en vermakend boek. Een paar weken geleden keek ik een beetje rond ik de schoolbibliotheek en zag ineens ‘Dochter van Eva’ staan tussen al die boeken. Ik heb hem gelijk gehuurd want ik was erg nieuwsgierig naar het vervolg van Moederkruid. Personages De hoofdpersoon in dit boek is de ikpersoon. Dit meisje, waarvan de naam in het boek niet genoemd wordt, is in het begin van het boek ongeveer 11 jaar en aan het eind ongeveer 18 jaar. Van kleins af aan, gedraagt zij zich erg jongensachtig. Dit komt omdat haar vader haar altijd al als een jongetje heeft behandeld, hij was namelijk nogal teleurgesteld toen zijn tweede kind weer een meisje was. Je komt heel veel te weten over haar doordat al haar gevoelens en gedachtes nauwkeurig beschreven worden. Ze is continu bezig met het zoeken naar een nieuwe moeder, een nieuw leven. Het is een angstig meisje, dat verandert wanneer zij weg uit het huis van haar ouders gaat. Ze is dan heldhaftig en komt voor zichzelf op. Ze zit vaak in de knel met haar eigen gevoelens en weet niet goed wat ze met zichzelf en andere mensen in haar omgeving (thuis of op school) aanmoet. De ikpersoon vind ik erg onvoorspelbaar. Het is zeker geen doorsnee pubermeisje. Vier andere belangrijke bijpersonen uit het boek zijn haar moeder, haar vader, haar zusje en haar ‘nieuwe’ moeder. De moeder is een psychiatrisch patiënt. Ze maakt zichzelf en daarmee ook haar kinderen en haar man helemaal gek. Ze werkt niet en is de hele dag bezig met het schoonmaken van het huis en het verzorgen van haar kinderen. Ze wil geen contact met de buitenwereld omdat niemand behalve zij weet wat goed voor je is (volgens haar). De vader gaat regelmatig vreemd en maakt soms seksueel misbruik zijn dochter Els, de oudere zus van de ikpersoon. Eigenlijk zijn hij en de moeder zo goed als uit elkaar, alleen blijft hij wel bij zijn gezin wonen. De zus, Els, is altijd al het grote voorbeeld van het meisje geweest. Ze is twee jaar ouder dan het meisje. Ze heeft een moeilijk leven omdat haar vader haar misbruikt en haar moeder gek is. Op school is ze ontzettend goed en iedereen vindt haar aardig. In de loop van het boek trouwt ze met Freek, waarmee ze ook gaat samenwonen. Haar ‘nieuwe’ moeder, waar het meisje al een tijd naar opzoek was, werd Eva, een lerares op haar school. Eva is een lieve vrouw. Ze geeft thuis schildercursus, en heeft een zoontje.
Er verstrijkt ongeveer zeven jaar in dit boek. Dat kan je als lezer weten, omdat ze aan het begin van het boek net een puber begint te worden en na een tijdje gaat ze naar de middelbare school. Vlak voor het eind van het boek zakt ze voor haar examen, dus haar hele middelbare school periode met een kleine periode er voor en erna zal bij elkaar ongeveer zeven jaar zijn. Het verhaal is chronologisch verteld, er komen twee kleine flashbacks in voor. Namelijk wanneer zij later in het boek terug denkt aan de vakantie in Zwitserland wat aan het begin van het boek plaatsvindt, en ze denkt een keer terug aan de keer dat ze ‘vies’ had gedaan met het broertje van Ada, dat is gebeurt toen zij nog in haar oude straat woonde in het boek Moederkruid. Samenvatting Het meisje (“ik”) is net verhuisd met haar ouders en haar oudere zus Els naar een buurt in Amsterdam. Ze wordt door haar vader altijd al behandeld als een jongen, hij had al een dochter, dus zijn tweede voedde hij op als zijn zoon, waarmee hij voetbalde, stoeide, enz. Met Els gaat de vader heel anders om, hij kijkt altijd naar haar wanneer zij zich omkleed en komt ’s avond altijd bij haar in bed liggen, dicht tegen haar aan, wat Els helemaal niet leuk vindt. In de flat van het meisje woont een jongen die Alex heet, voor geld laat hij haar zien hoe hij met een meisje vrijt, waarbij het meisje zich voorstelt dat ze Alex is en met het meisje vrijt. Op een dag wordt het meisje voor het eerst ongesteld. “Nou breekt mijn klomp!” zei papa. “Je bent dus toch een meid. Je hebt me al die tijd in de maling genomen! Als je dan toch een meisje bent, wordt het tijd dat je je eens als een meisje gaat gedragen. Vind je zelf ook niet?” Daarom gaat ze naar een middelbare school die speciaal voor meisjes is, net als haar zus. Omdat ze niet goed kan opschieten met haar moeder, gaat ze opzoek naar een nieuwe. Op haar school ziet ze een paar aardige moeders maar ze blijken toch alle drie niet geschikt te zijn. Wanneer ze nierstenen blijkt te hebben, moet ze in haar eentje thuis uitzieken, want haar moeder gaat net op vakantie en is niet van plan dat te laten verzieken door haar zieke kind. Haar mentrix, Eva Klei, belt op om te vragen of ze bij haar thuis wilt uitzieken, zodat ze niet zo alleen is. Het meisje wil niets liever. Eva woont samen met haar zoontje Joris in een mooi huis met op zolder een atelier waar het meisje in mag slapen. Op een dag breekt het moment aan waar het meisje al maanden over heeft gedroomd, Eva noemt het meisje haar dochter: ‘En ineens zei Eva het, zomaar verloops, terwijl ze de planten water gaf. Eerst aaide ze Joris door zijn haar. “Mijn mannetje,” zei ze. En toen tegen mij: “Jij bent mijn grote dochter.”’ Vanaf dat moment houdt het meisje nog veel meer van Eva. Op een dag stuurt Eva het meisje naar een psycholoog, omdat ze denkt dat het meisje niet gelukkig is. Tegen haar zin in gaat ze toch. Na een tijdje bij Eva gewoond te hebben, wil Eva dat het meisje ergens anders gaat wonen waar ze meer ruimte voor zichzelf heeft. Het meisje mag bij haar zus Els komen wonen die ondertussen is getrouwd en samenwoont met Freek. Dat gaat een tijdje goed, maar dan krijgt ze ruzie met Freek, waardoor ze besluit om weer een nieuwe woonruimte te gaan zoeken. Ze gaat langs bij haar moeder om te vragen hoe ze het zou vinden als ze weer thuis zou komen wonen. ‘“Dat kan niet meer,” zei mama. “Kijk eens wat een heerlijke slaapkamer ik hier heb. Die laat ik me door niemand meer afnemen.” En ze deed de deed van mijn oude kamer dicht.’ Uiteindelijk komt ze terecht in een klein kamertje die ze kan huren van Carla, een vriendin van Eva. Het is daar ’s winters erg koud en ze heeft bijna geen geld om eten te kopen. Een Fins meisje, Orsa, die ze al eerder heeft leren kennen via Eva, komt op bezoek in haar nieuwe kamertje. Ze zoenen en vrijen met elkaar. Ze weet niet precies wat haar gevoelens voor Orsa zijn, maar ze vindt haar in ieder geval heel interessant. Wanneer het eindexamen begint wilt het meisje goed gaan leren, maar dan bedenkt ze zich, ze hoeft helemaal niets te leren want alle stof is toch herhaling! Helaas was dit geen goede theorie en zakt ze voor haar examen. Ondertussen is Orsa naar Frankrijk gegaan en het meisje besluit bij haar op bezoek te gaan. De ouders van Orsa hebben daar een huisje samen met Eva. Orsa verklaart haar liefde aan het meisje, maar de gevoelens zijn toch niet wederzijds. Orsa wil het meisje niet meer zien en het meisje gaat Eva opzoeken. Ook Eva wil haar nu even niet zien, deze plek in Frankrijk is alleen voor Eva zelf en dat wil ze graag zo houden. Verdrietig gaat het meisje terug naar huis. Ze is niet langer de dochter van Eva. Na een paar dagen zichzelf te hebben opgesloten in haar kamertje besluit ze om weer verder te leven. Ze denkt aan haar drie wetten die vroeger altijd zo belangrijk voor haar waren: veel roken, veel masturberen en nooit remmen wanneer ze op haar brommer crost. Dat laatste heeft ze al lang niet meer gedaan en daar maakt ze verandering van. Na een ernstig ongeluk wat door haar derde wet komt, ligt ze een tijdje in het ziekenhuis. Nu is ze gelukkiger, ze is niet meer zo alleen. Alleen is ze bang, nu ze niet meer de dochter van Eva is, kan ze wel verder leven zonder iemands dochter te zijn? En dan bedenkt ze iets, ook al kan mama geen moeder zijn, ze is haar dochter. Frappante fragmenten Als eerst heb ik een fragment uitgekozen wat gaat over Els en haar vader. De vader bekijkt Els op een manier waarop een vader niet naar zijn dochter hoort te kijken. In dit fragment lees je daar een voorbeeld van: ‘Ik schrok toen ik papa’s gezicht zag, maar Els zag alleen maar hoe mooi de jurk was en draaide trots voor papa in het rond. “Trek hem maar weer uit,” zei papa.” Ik heb het gezien.” En Els moest het volgende kledingstuk passen. En weer stond ze in haar slipje in de kamer en weer had papa die blik.’ Een schokkend fragment, ik vind die vader een smerige vent en vind het verschrikkelijk dat er echt zulke mannen bestaan. Het zet mij aan het denken, velen meisjes die dit thuis ook meemaken waarvan niemand om hen heen dat door heeft. Wat ik ontroerend vind aan het boek is dat het meisje zo graag een nieuwe moeder wil. Elke keer ziet ze weer een nieuwe kandidaat, telkens een lerares van haar school, die wel haar nieuwe moeder zou kunnen worden. Ze denkt telkens dat het voorbestemd is en fantaseert heel veel over hoe het zou gaan als ze bij haar nieuwe moeder zou wonen. Een fragment over wanneer ze voor de klas moet komen om iets op het bord te schrijven tijdens de franse les: ‘Ik wist het, dat ze mij zou kiezen. Het was veel te verleidelijk voor haar. Als ik voor de klas stond, was ik vlakbij haar en dat vond ze fijn. Dat zou wel anders worden als ik bij haar woonde, want dan zouden we vaak genoeg bij elkaar zitten. Misschien wel elke avond als die kleintjes in bed lagen. Maar nu was het nog helemaal nieuw.’ Keer op keer denkt zij haar nieuwe moeder gevonden te hebben, maar telkens wordt ze opnieuw teleurgesteld. Een fragment wat ik ook erg schokkend vond was toen ze op het eind van het boek een ongeluk kreeg: ‘Niet remmen! Het was het enige waar ik aan dacht toen ik over de Nassaukade reed. Een eindje verderop zat een kuil in de weg. Fietsers gingen er met z’n tweeën tegelijk omheen. Daardoor was er voor mij geen ruimte over om erlangs te gaan. Maar ik mocht ook niet remmen. Vol gas spoot ik door de kuil. Ik voelde dat ik de macht over het stuur verloor. Secondelang vloog ik door de lucht…’. Schokkend, omdat ze haar ongeluk helemaal in haar eigen handen had. Haar tanden zijn eruit gevallen en haar gezicht zit onder de schrammen. En tot slot, het fragment waarvan ik dat het mooiste stukje uit het boek vind. Het zijn de laatste zinnen uit het boek, wanneer ze in het ziekenhuis ligt door haar ongeluk. “Toen de ergste schrik voorbij was zei ik het heel zachtjes tegen mezelf. En iedere keer dat ik het zei werd het iets minder eng en bracht het ook rust, want ik hoefde niet meer te zoeken. Totdat ik het hardop durfde te zeggen. Want ook al kon mama geen moeder zijn: ik was haar dochter.” Dit stukje vind ik zo mooi omdat het eindelijk is afgelopen, na al dat gedoe over een nieuwe moeder, heeft ze eindelijk gevonden wat ze zocht, dan wel niet de ideale moeder, maar ze accepteert dat dat gewoon zo is. Korte biografie van de auteur Carry Slee werd op 1 juli in 1949 in Amsterdam geboren. Ze groeide met haar oudere zusje op in een gezin waarin ze weinig aandacht kreeg. Haar geesteszieke moeder eiste alle aandacht op omdat ze veel zorg nodig had. Carry's vader had moeite met de situatie en maakte overal een lolletje van. Toen Carry tien jaar was, zijn haar ouders gescheiden. Haar vader keerde echter terug in het gezin, omdat haar moeder het niet aan kon. Carry trok zich terug in een fantasiewereld: ze schreef heel veel verhaaltjes. (In het boek Dochter van Eva is het leven precies het zelfde in dat gezin.) Tegenwoordig leeft Carry Slee samen met haar vriendin, de actrice Elles van den Berg. Op aanraden van hun twee dochters publiceerde ze uiteindelijk de verhalen die ze hun voorlas. Onder de naam Sofie Mileau schrijft Slee boeken voor wat oudere kinderen en jongvolwassenen. Deze boeken gaan meer over haar eigen leven. Ze schrijft hierin bijvoorbeeld over haar ervaringen als lesbienne en de problemen waar ze tegenaan liep. Deze boeken zijn minder populair dan haar Carry Slee-boeken. Eindoordeel Ik vond het echt een goed boek. Absoluut geen spijt van de keuze van het boek. Ik heb me al vanaf het begin heel goed kunnen inleven in de hoofdpersoon en het was geen moment langdradig of moeilijk te begrijpen. Het verhaal is erg onvoorspelbaar, ik had geen idee hoe het zou aflopen met het meisje. Ook is het ontroerend en aangrijpend, ik kan me niet voorstellen dat ik of iemand anders een andere moeder zou willen. Je moeder moet wel heel erg zijn als je naar een andere opzoek gaat. Het taalgebruik is erg makkelijk, omdat het is geschreven door de ogen van het meisje die nog jong is, worden er geen moeilijke woorden of hele lange zinnen gebruikt.
REACTIES
:name
:name
:comment
1 seconde geleden