Dochter van Eva door Carry Slee

* Motivatie Ik heb eerst het eerste boek ‘Moederkruid’ gelezen en dat sprak mij zo aan dat ik meteen het tweede boek ‘De dochter van Eva’ heb gekocht omdat dit een vervolg was op het eerste boek. Ik ben helemaal gek op probleem boeken en in dit boek gebeurde van alles. Het eerste boek zag ik in een blad staan en ik vind boeken van Carry Slee heel erg mooi dus heb toen het boek ‘Moederkruid’ gelezen en daarna dit boek ‘De dochter van Eva’. * Persoonlijke reactie Ik vind dit een heel erg mooi en verrassend boek omdat er steeds weer iets anders gebeurt en je leeft helemaal mee met haar gedachtes. Carry verteld alles zo als zei erover denkt en dat maakt het zo leuk. Carry denkt gewoon dat bepaalde dingen zo zijn en ook gewoon normaal zijn en je leeft helemaal met haar mee ook omdat je weet dat ze soms helemaal geen gelijk heeft. In dit boek is Carry iets ouder dan in het vorige boek ‘Moederkruid’ en dat merk je wel heel erg in haar manier van denken. Ze probeert nu op te vallen en je leest heel goed dat ze echt aan het puberen is en in het eerste boek was ze echt nog een klein onschuldig meisje. De boeken sluiten wel goed op elkaar aan, maar toch zijn de twee boeken verschillend. Omdat het in dit boek over een ouder meisje gaat dan in het eerste boek.
* Samenvatting Carry is net verhuisd, naar een betere buurt in Amsterdam. Ze woont samen in een huis met haar moeder, vader en zus Els. Vader behandelt Carry altijd als een jongen. Hij had een meisje, dat was Els, dus moest hij ook een jongen hebben. Dat was dan Carry. Met Carry kan hij voetballen, stoeien. Dat kan niet met Els, want zij is een meisje. Bij Els komt hij ’s avonds laat in bed liggen, helemaal tegen haar aan. Dat vindt Els nooit leuk, want zij huilt altijd als hij weer weg gaat. Ook als Els zich gaat omkleden kijkt hij altijd met een rare blik naar haar. Zo kijkt hij nooit naar Carry, want dat is een jongen. Bij Carry in de flat woont een jongen, Alex. Voor wat geld laat hij haar meekijken als hij met een meisje vrijt. Carry stelt zich dan voor dat zij Alex, is die met het meisje vrijt. Els heeft een vriendje, Freek. Als Els zich een keer voor de ogen van haar vader moet omkleden, komt Freek binnen. Hij schrikt van de blik in vaders ogen. Hij vertelt dit aan Els, en zij besluit om nooit meer zoiets voor haar vader te doen. Ze doet vanaf nu veel afstandelijker tegen hem. Carry vindt haar moeder helemaal niet aardig. Ze besluit op zoek te gaan naar een andere. Op de middelbare school ziet ze wel een paar aardige potentiële moeders: de lerares Frans, de gymlerares en de rectrix. Maar zij blijken allemaal niet geschikt te zijn. Carry heeft al een tijd last van pijn in haar zij. Daarvoor gaat ze naar het ziekenhuis, ze blijkt nierstenen te hebben. Het is niet ernstig, maar ze moet wel goed verzorgd worden. Haar eigen moeder kan dat niet, die heeft het natuurlijk veel te druk met opruimen en boodschappen doen. Dus blijft Carry alleen thuis uitzieken. Haar mentrix, mevrouw Klei, belt haar op, om te vragen of alles goed gaat. En ze vraagt ook of Carry niet bij haar thuis wil uitzieken, dan is ze niet zo alleen. Natuurlijk wil Carry dit, dus trekt ze bij mevrouw Klei (“Zeg maar Eva, mevrouw is zo afstandelijk”) in. Eva woont in een mooi huis, op zolder is een atelier waar Carry mag slapen. Eva heeft ook een zoontje, Joris. Carry past vaak op Joris. Op een dag aait Eva over Joris zijn hoofd en zegt: “Jij bent mijn lieve zoon.” En tegen Carry zegt ze: “En jij bent mijn grote dochter.” Dit was het moment waarop Carry had gewacht, en vanaf nu houdt ze heel veel van Eva. Eva vindt dat Carry niet gelukkig is en stuurt haar naar een psycholoog. Eva stuurt haar ook naar een kennis van haar in Egmond, waar Carry in de paasvakantie kan logeren. Carry vindt het daar niet leuk, ze mag daar helemaal niets. Ze wil weer snel terug naar Eva, ze verzint een smoes en gaat terug. Eva is boos omdat Carry heeft gelogen. Eva wilde het allerbeste voor haar en daarom moest Carry ergens anders gaan wonen. Els was ondertussen al getrouwd met Freek en daar kon Carry wel op de zolder wonen. Als ze er een tijdje woont, krijgt Carry ruzie met Freek over de afwas. Ze besluit weer ergens anders te gaan wonen. Eerst kijkt ze of ze bij haar ouders kan wonen. “Dat kan niet meer, want ik heb nu een heerlijke slaapkamer voor mezelf. Die laat ik me door niemand afnemen,” zei moeder. Ze kan een kamer huren bij Carla, een vriendin van Eva. Die kamer neemt ze, hoewel het erg gehorig is en ’s winters is het er erg koud. De rectrix vraagt of ze er wel kan leren, want ze zat voor haar eindexamen. Dat lukte wel volgens Carry. Carry had toen ze bij Eva woonde een Fins meisje leren kennen, Örsa. Zij komt in Carry’s nieuwe kamer kijken. Ze zoenen en zitten aan elkaar. Carry weet niet wat voor een gevoelens ze heeft. Sinds ze Örsa had leren kennen, stond ze uren voor de spiegel. Ze begint zichzelf erg mooi te vinden, vooral haar borsten. Het eindexamen begon al bijna en Carry raakte een beetje in paniek omdat ze nog niks had geleerd. Door juffrouw Bont begint ze te denken dat ze helemaal niets hoeft te leren, want alle stof werd toch herhaald. Natuurlijk zakt ze voor haar diploma, ze vindt dit niet zo erg. Ze vindt het erger dat ze juffrouw Bont durfde te vertrouwen. Carry besluit op reis te gaan. Ze heeft met Örsa afgesproken in Avignon. Daar heeft Eva samen met de ouders van Örsa een huisje. Alleen Örsa weet dat ze komt. Örsa geeft Carry een liefdesverklaring, en vraagt of Carry ook hetzelfde voor haar voelt. Maar dat is niet zo. Örsa is kwaad op Carry en wil niets meer van haar weten. Carry gaat nu naar Eva toe, om met haar te praten. Maar als ze bij het huisje is, vraagt Eva wat ze komt doen. Deze plek is namelijk voor Eva alleen en dat wil ze zo houden. Carry gaat weer, hevig teleurgesteld, naar huis. Ze snapte dat ze niet langer meer de dochter van Eva was. Ze dacht: ”Ik heb al een moeder. Want ook al kon mama geen moeder zijn: ik was haar dochter.” * Verdiepingsopdracht 1 Het boek is chronologisch geschreven, het is heel realistisch en alles verloopt van dat ze 10 jaar is tot ongeveer haar 16e . Het boek is verdeeld in 3 delen. Net als bij het vorige boek en het is ook weer onderverdeeld in 24 hoofdstukken. Het zijn allemaal korte fragmentjes die elk weer zijn eigen verhaaltje heeft over Carry’s leven. En al die verhaaltjes hangen weer samen aan elkaar. Dus er zit wel een goeie samenhang in. Alles wordt verteld vanuit Carry’s ogen dus er is ook maar een verhaal lijn en dat is die van Carry. Het verhaal wordt steeds meer opgebouwd omdat er steeds meer problemen voor doen en ze steeds anders tegen dingen aankijkt dan het eigenlijk is en daardoor zit je steeds op het puntje van je stoel omdat je wil dat ze de dingen die ze denkt niet doet. Maar er vinden geen flash backs plaats alleen in het begin van het boek vertellen ze wat over wat er allemaal gebeurd is in het eerste boek. De vertelde tijd is 6 jaar omdat het boek begint als Carry 10 jaar is en eindigt als ze ongeveer 16 jaar oud is. En de vertel tijd is ongeveer 3 avondjes lezen. Als je eenmaal in het boek zit heb je het zo uit omdat je niet kan stoppen. Het verhaal speelt zich af in de tijd dat Carry 10 tot 16 jaar oud is. Carry is in 1949 geboren, dus het is van 1959 tot 1965. * Verdiepingsopdracht 2 Recensie: Trouw, 26 oktober 2002
Een puber op zoek naar een betere moeder
Jann Ruyters 'Dochter van Eva' van Carry Slee gaat verder waar Carry Slee's succesvolle eerste roman voor volwassenen, 'Moederkruid', ophoudt. Op de volgende bladzijde eigenlijk. Het gezin verlaat de buurt waar de naar een betere stand verlangende, klaaglijke, geesteszieke mama zo ongelukkig was en trekt naar een nieuwe straat waar 'de moeders niet op een kussen uit het raam hangen'. Gelukkig wordt mama daar evenmin en ook verder verandert er niets. Toon, stijl en omstandigheden blijven hetzelfde. Pas in het tweede deel van dit in vier delen opgedeelde vervolg vindt de overgang plaats. Zus Els maakt furore op de middelbare school en de ik-figuur besluit op diezelfde school op zoek te gaan naar een nieuwe, betere moeder. De intense, diep eenzame puber gloort nu door haar kinderlijke observaties heen. Haar eerdere, timide levenshouding wordt ingewisseld voor vrijmoedigheid, maar gezien de door Slee in het hele boek volgehouden naïeve toon lees je dat vooral tussen de regels door. Soms is die eenvoud in de observaties van het meisje erg ontroerend. De tot hysterie neigende scholiere heeft aan een onveilige jeugd overgehouden dat ze maar liever de ogen sluit voor wat haar onwelgevallig is. Vaker, echter, doet de kinderlijke toon wat geforceerd en gemakzuchtig aan. Je verwacht toch meer verbeeldingskracht van een tiener die op kamers woont, rookt, drinkt, en (veel) masturbeert. Naar aanleiding van 'Moederkruid' vertelde Slee dat ze lang zocht naar de juiste toon die van het bij miskleunende ouders inwonende meisje en haar zusje geen slachtoffers mocht maken. De distantie die in het eerste boek een oplossing was, verwordt hier echter tot paradox: de schrijfster die in haar jeugdboeken strijdt tegen minachting van het kind, laat in haar tweede roman voor volwassenen een tiener niet voldoende opgroeien. * Menig over de recensie Hij vindt dat Carry Slee het mooi heeft laten aansluiten op het boek ‘Moederkruid’ en dat het meisje in het verhaal heel erg is veranderd. Hij vindt dat het meisje een slechte jeugd heeft gehad en dat ze daarom zo is veranderd in haar doen en laten. “ de schrijfster die in haar jeugdboeken strijdt tegen minachting van het kind, laat in haar tweede roman voor volwassenen een tiener niet voldoende opgroeien” schrijft Jann Ruyters. En met Jann’s oordeel ben ik het helemaal mee eens. Het is een heel ander boek geworden omdat de personage zo is veranderd, maar de personage is zo veranderd door wat ze meegemaakt heeft in het boek ‘Moederkruid’. Carry is veranderd van een onschuldig meisje naar een echte puber. Ik ben het helemaal met de recensie eens. Alleen hadden ze wel mogen zeggen dat het een heel erg mooi boek is want dat is het gewoon. Ik vind toch dat de schrijver nou niet echt goed laat merken wat hij van het boek vindt.
* Evaluatie - Onderwerp Het is echt een probleemboek. Alle problemen van Carry worden hierin omschreven. Het is een verhaal over een meisje in de puberteit die het gewoon niet makkelijk heeft. Het gaat allemaal over Carry’s leven, gedachtes en gevoelens. Ik heb dit eigenlijk gekozen omdat ik heel erg van zo’n probleem boeken hou en het eerste boek vond ik ook heel erg mooi. Je hebt eigenlijk verschillende onderwerpen want in het ene gedeelte gaat het over de ouders dan weer over de nieuwe moeder. Ze vertelt ook veel over haar gevoelens voor meisjes en hoe geweldig ze het vind om een meisje te zien vrijen en hoe graag ze dat meisje dan wil betasten en kussen. Eigenlijk verteld ze door het hele boek heen hoe ze zich bij elke situatie voeld. Ze vertelt ook veel over de nieuwe moeder die ze wil hebben en dan zit ze telkens te fantaseren hoe het zou zijn als ze bij haar nieuwe moeder zou wonen. En dan komt ze bij Eva te wonen en daar voelt ze zich gelukkig maar dat duurde ook niet lang. En telkens gebeurt er weer iets nieuw en dat houd het spannend. Over zo’n dingen hoor je wel vaker dus je denkt er wel vaker over na en dat maakt het ook leuk om zo’n boek te lezen. Ik ben door dit boek er niet anders over gaan denken want ik vind gewoon dat sommige ouders echt onredelijk kunnen zijn maar dit bevestigd mijn gedachte alleen maar. En ik had ook wel verwacht dat het boek zo iets zou zijn. Het wordt verteld vanuit Carry’s ogen en je merkt gewoon heel goed dat ze heel vaak geen gelijk heeft en het haar fantasieën maar zijn. Maar ze verteld het wel heel uitgebreid en alle gebeurtenissen worden goed verteld en behandeld. Het boek ‘Moederkruid’ was het eerste deel en dit is eigenlijk een vervolg erop. Dus ik vond dit al een heel erg leuk onderwerp. - Gebeurtenissen Wat ik heel erg mooi vond is dat Carry zo mooi kan omschrijven hoe ze zich voelt en dat ze dan verteld dat ze het kei spannend vindt om een meisje te zien vrijen en dat ze dan die jongen wil zijn die haar mag betasten. Ze geeft het meisje ook geld zodat Carry mag toekijken hoe ze vrijt met de jongen (Alex). Een hele belangrijke gebeurtenis in Carry’s leven is dat ze bij Eva mag wonen, haar jufrouw van school. Ze beschouwd Eva echt als haar nieuwe moeder en is heel erg op haar geselt en vindt het fijn als ze bij haar en Floris (haar zoontje) is. Het boek heeft meer de nadruk op de gevoelens van Carry en dat omschrijft ze ook heel erg mooi in dit boek. In de puberteit zitten kinderen toch de hele dag te dromen en de denken dus het is heel erg realistisch. Het verband tussen de gebeurtenissen zijn ook heel makkelijk alles sluit heel goed op elkaar aan en zijn heel logisch. De gebeurtenissen zijn heel erg mooi omdat ze het zo goed kan omschrijven maar ook heel emotioneel omdat ze wel precies verteld wat ze voelt. Het is ook heel erg werkelijk omdat je Carry echt gelooft en je heel graag wilt dat ze gelijk heeft maar soms heeft ze gewoon geen gelijk. De gebeurtenis dat Carry door haar moeder de deur werd uitgezet, als ze komt vragen of ze weer bij haar ouders mag wonen, vond ik echt niet normaal. Ik vond dit erg ontroerend en dacht echt: “Hè? Dat doe je toch niet als moeder zijnde?” Dat sprak mij heel erg aan. Maar die vader spoort ook niet helemaal. Hij heeft het zusje van Carry misbruikt ‘Els’. “Je misbruikt je kind toch niet”. En dat gebeurde allemaal in hun eigen huis. Je hoeft helemaal niks aan het verhaal toe te voegen alles word heel uitgebreid omschreven dat je er zelf niks meer bij hoefde te verzinnen. Maar ik ben wel blij dat ik zo iets nooit zelf heb meegemaakt. Het lijkt me allemaal echt verschrikkelijk. Ik heb ook wel eens een waargebeurde film gezien waarin een meisje door haar vader werd verkracht, echt verschrikkelijk. Ik kan mij gewoon niet voorstellen dat er op deze wereld mensen zijn die een kind kunnen verkrachten dan ben je gewoon echt ziek in je hoofd. - Personages Carry: Zij is in het begin echt een “jongens-meisje”. Dat komt doordat ze zo wordt behandeld door haar vader. Hij wilde namelijk liever een jongen hebben. Hij behandelt haar zo totdat ze voor het eerst ongesteld wordt. Vader: “Nou breekt mijn klomp! Je bent dus toch een meid. Je hebt me al die tijd in de maling genomen!” en “Je gedraagt je veel te jongensachtig. Heb je wel eens gezien hoe je er bij loopt? Een bootwerker is er niks bij vergeleken. Je zou ook wel eens meer aandacht aan je uiterlijk kunnen besteden.” Hier zie je heel goed dat haar vader haar een beetje heeft gepoest om een jongen te zijn en daardoor ging ze zich ook een beetje als een jongen gedragen. Ze heeft een soort jongens gevoel in haar. Dat is als ze zich voorstelt dat ze een jongen is en met een meisje vrijt. Ze masturbeert daardoor erg veel. “De jongen in mij ging steeds meer van mij houden. Hij wilde met mij vrijen. Dat was fijn, maar ik was ook bang dat ik betrapt zou worden en dat ze erachter kwamen dat ik mij tegelijk een jongen en een meisje voelde. En dat ze zeker wisten dat zoiets nooit kon bestaan en dat ze zouden denken dat ik gek was. Dan zag ik mezelf voor me, in het gekkenhuis met mijn handen vastgebonden en helemaal naakt zodat ik goed kon zien dat ik alleen maar een meisje was”. Ik bewonder haar voor haar moed dat ze het toch niet onderdrukt en er iets mee doet. Nou is ze nog wel heel erg jong maar ze onderdrukt het te minste niet. Carry is heel erg makkelijk te beïnvloeden. Ze kan heel koppig zijn maar denkt ook altijd dat ze het aan het goeie eind heeft terwijl dat af en toe niet is. Ze is wel heel erg onvoorspelbaar maar dat maakt het ook leuk en spannend. Ik vind Els, het zusje van Carry heel sympathiek, alleen de moeder en vader niet die hadden altijd erg vaak ruzie, vooral op weg naar Zwitserland. Moeder: “Wat gebeurt er in Jezus Christusnaam!” Vader: “De benzine is op.” Moeder: “Dit wordt onze dood! Ik stap uit, laat me eruit. Jullie laatste uur heeft geslagen! Over enkele seconden liggen jullie morsdood beneden!" Zoals je ziet is moeder erg goed in overdrijven. Ze heeft ook vreemde gedachten, dat er veel mannen op haar verliefd zijn. Ze zegt tegen de vrouw van de supermarkt-eigenaar: “Je hoeft echt niet bang te zijn dat ik je man inpik.” “Pardon,” is de reactie. “We hoeven er geen doekjes om te winden. Het is niet mijn schuld dat je man helemaal bezeten van mij is.” De vrouw antwoordt boos: “Wat denkt u wel, mens je bent gek!” Moeder werd nu ook kwaad en zei: “Rustig maar. Maar als je hem wilt houden, zou ik maar zorgen dat ik er wat beter uit zag. En ik kom hier voortaan niet meer. Ik lever in het vervolg wel een briefje in, dan kunnen jullie de boodschappen voor mijn deur zetten”. Het meest kom je te weten van Carry omdat zei het verhaal ook verteld. En alles lees je vanuit haar ogen. Alle eigenschappen van de personages worden heel duidelijk omschreven. - Bouw Het verhaal bestaat uit 3 delen en 24 hoofdstukken. Maar het verhaal wordt langzaam opgebouwd. Eerst is Carry 6 jaar en in de loop van het boek wordt ze steeds ouder en op het einde is ze al 10 jaar. Het is heel makkelijk te volgen. Er zit een flinke vaart in het verhaal. Het is een heel spannend verhaal omdat ze alle dingen zo mooi en spannend kan omschrijven en alle dingen bijzonderder maakt dan ze eigenlijk zijn en dat houd het ook boeiend. Het boek maakt je op deze manier ook heel nieuwsgierig. Het verhaal wordt alleen vanuit de ogen van Carry verteld dus er is maar een verhaal lijn. Er zijn eigenlijk geen terugblikken of tijd spelingen alles loopt eigenlij gewoon achter elkaar. En alles valt goed in elkaar. Er zitten wel heel veel herinneringen in en dat merkte ik heel goed omdat ik het eerste boek ook heb gelezen dan verteld ze weer tegen zichzelf dat haar vader van Els moet afblijven en dat komt omdat ze heel erg werd misbruikt en dat was al in het eerste boek ‘Moederkruid’. Ik vond het einde in het begin niet zo mooi maar toen ik de laatste bladzijde nog een keer overlas vond ik het einde eigenlijk wel mooi omdat je in het laatste stukje heel goed kan zien dat ze volwassen is geworden. Carry fantaseert daar niet meer zoveel en ze ziet bepaalde dingen goed in. - Taalgebruik Het taalgebruik ik heel makkelijk. Er worden helemaal geen moeilijke worden gebruikt. En de tekst leest heel erg makkelijk, het is ook fijn dat lange zinnen met korte zinnen worden afgewisseld. Er zijn mij eigenlijk geen rare dingen qua taalgebruik opgevallen. De beschrijvingen van gevoelen en daden worden ook heel erg mooi verwoord. De manier van vertellen vind ik heel erg fantasie rijk. Carry is ook een heel erg dromerig meisje en daarom is het ook heel erg mooi verteld. Het taalgebruik pas heel goed bij Carry. Ik kom eigenlijk geen beeldspraak tegen alleen dat haar vader haar een jongen vindt en zegt “Je bent mijn jonge”. Dat is eigenlijk het enige.
* Eigen mening “Dochter van Eva” heeft me aan het denken gezet. Ik dacht eraan hoe verschrikkelijk het moet zijn als je zo’n moeder hebt. Ik vind dit boek echt een aanraden. Omdat je helemaal wordt meegesleurd met de verhaallijn en je leeft heel erg mee met Carry. Het is een makkelijk boek om te lezen, dus je hebt hem zo uit. Als je het leest ben je gewoon nieuwsgierig over wat er verder gaat gebeuren. En het is gewoon heel mooi om te lezen hoe een kind over dingen denkt en dat ze toch een hele andere kijk op de wereld heeft dan wij. Ik vond het eerste boek van Carry Slee ‘Moederkruid’ een heel erg mooi boek vandaar dat ik dit boek ook heb gelezen en ik vond deze even mooi. Dit boek is wel anders omdat de manier van schrijven ook meteen anders is. Het eerste boek gaat over de jeugd jaren en dit boek gaat echt over de puberteit en dat merk je heel erg. Maar ze zijn alle twee apart en hebben hun eigen verhaal ook al gaat het over het zelfde personage. Het is dus een echte aanrader maar lees wel eerst ‘Moederkruid’.