Divergent

boekverslag opdracht 1

Dit interview gaat over het leven van Beatrice Prior (Tris).

Haar wereld is opgedeeld in vijf facties. Elke factie staat voor een bepaalde waarde:

oprechtheid vindt eerlijkheid de belangrijkste eigenschap, zelfverloochening vindt onzelfzuchtig zijn het belangrijkst, vriendschap moet altijd aardig zijn, onverschrokkenheid vindt moed de belangrijkste eigenschap en eruditie is altijd op zoek naar kennis.

Ieder jaar moeten alle zestienjarigen kiezen bij welke factie zij de rest van hun leven willen horen.

Ook Tris moet dit jaar een keuze maken. Voordat ze een keuze maken krijgen ze een persoonlijkheidstest. Daarna mogen ze tijdens de kiesceremonie hun keuze bekend maken. Hun inwijding begint meteen. Voor Tris is het een moeilijke keuze. Ze moet kiezen tussen haar familie en haar ware identiteit. Haar keuze verandert alles. Nadat ze zich bij een factie aangesloten heeft breekt er oorlog uit. Die kan alleen door een afwijkende gestopt worden.

1. Hoe was het leven in zelfverloochening, wilde je er altijd al weg?

   Diep van binnen heb ik altijd al geweten dat ik niet in zelfverloochening thuis hoor.

   Ik ben gewoon niet onzelfzuchtig genoeg. Toch had ik er nog nooit over nagedacht om zelfverloochening te verlaten. Ik dacht dat ik een volwassen vrouw in een zelfverloocheningsgewaad zou worden, vrijwilligerswerk doen in het weekend. De voortkabbelende routine, de rustige avonden voor de open haard en de zekerheid dat ik veilig zou zijn. Als ik zie hoe harmonieus mijn familieleden met elkaar omgaan, als we bij iemand gaan eten en iedereen samen afruimt zonder dat het gevraagd hoeft te worden, als ik zie hoe Caleb boodschappen van onbekenden draagt, dan wordt ik weer helemaal verliefd op dit leven. Pas als ik het zelf probeer te leven heb ik er moeite mee.

    

2. Waarom koos je uiteindelijk voor onverschrokkenheid?

   Er kwamen drie dingen uit mijn persoonlijkheidstest: zelfverloochening, eruditie en onverschrokkenheid. Ik wist al dat ik niet voor eruditie zou kiezen. Het zou bijzonder onzelfzuchtig zijn om voor zelfverloochening te kiezen en bijzonder moedig om voor onverschrokkenheid te kiezen. Dat ik de ene factie verkies boven de andere is misschien wel al genoeg bewijs dat ik daar thuishoor. Bij de kiesceremonie koos Caleb tot mijn grote verbazing voor eruditie. Hij is altijd al veel onzelzuchtiger dan ik. Als hij niet geschikt is voor zelfverloochening hoe kan ik dat dan wel zijn? Toch voelde ik me verplicht om voor zelfverloochening te kiezen. Ik kon het mijn ouders niet aandoen om twee kinderen te verliezen. Pas op het allerlaatste moment heb ik een keuze gemaakt. Ik ben niet onzelfzuchtig, ik ben dapper.

1. Wat betekent het om afwijkend te zijn?

   Pas bij de persoonlijkheidstest kwam ik erachter dat het bestaat. Mijn test had geen duidelijk resultaat geleverd. Het is gebruikelijk dat je na de test te horen krijgt voor welke factie je geschikt bent. Bij mij was het anders, ik ben voor drie facties geschikt: zelfverloochening, eruditie en onverschrokkenheid. Mensen die zo'n uitslag krijgen worden afwijkend genoemd. Eerst begreep ik niet waarom niemand dit zou mogen weten. Toch vertelde ik er niemand over. Pas later kwam ik erachter dat de afwijkenden vermoord worden door eruditie.

    

2. Wat vond je ervan dat je broer zich aansloot bij eruditie?

   Eruditie en zelfverloochening hebben altijd al een onderlinge strijd gehad. Eruditie brengt vijandige rapporten uit over zelfverloochening. Ze schreven een keer dat Marcus (een collega en vriend van mijn vader) zijn zoon Tobias zou hebben geslagen, waardoor Tobias voor een andere factie zou hebben gekozen. Dit soort verhalen beinvloeden ook de manier waarop de erudieten en de zelfverloochenaars op school met elkaar omgaan. Eerst kon ik het niet geloven. Mijn broer, mijn onzelfzuchtige broer, die een factieoverstap maakt. Mijn broer, geboren voor zelfverloochening, een erudiet? Als ik mijn ogen dichtdoe zie ik een stapel boeken op Calebs bureau voor me, en zijn handen die na de persoonlijkheidstest trillend langs zijn benen gleden. Waarom heb ik me niet gerealiseerd dat hij zichzelf een goede raad gaf toen hij de avond voor de kiesceremonie tegen me zei dat ik aan mezelf moest denken.Wat heeft hij goed toneel gespeeld. Ik ben er misselijk van. Ik heb mijn ouders weliswaar ook in de steek gelaten, maar ik heb in elk geval nooit zo goed de schijn kunnen ophouden. Van mij wist iedereen tenminste dat ik niet onzelfzuchtig ben.

1. Had je al snel een goede band met de andere aspiranten van onverschrokkenheid?

   Ik heb Christina, Al en Will al snel leren kennen tijdens de inwijding. Met hen kon ik al meteen goed opschieten. Christina is de eerste echte vriendin die ik ooit heb gehad. In zelfverloochening ging ik wel met Susan om, maar ze was meer een vriendin van Caleb dan van mij. Met sommige aspiranten kon ik minder goed opschieten, zoals Peter, Molly en Drew. Toen ik bij de inwijding beter presteerde dan Peter, heeft hij samen met Drew en Al geprobeerd me te vermoorden. Mijn docent Four heeft me gelukkig op tijd kunnen redden.

   Al heeft me daarna gevraagd hem te vergeven, maar dat kon ik niet. De volgende dag pleegde hij zelfmoord.

    

2. Heb je het gevoel dat het jouw schuld is dat Al is overleden?

   Ja, als ik het hem had vergeven zou hij er misschien nog zijn. Maar hij heeft zelf de keuze gemaakt en het had niet alleen met mij te maken, dat weet ik zeker. Ik kan Al niet zo erg haten als ik zou willen. Maar ik kan hem ook niet vergeven.

1. Hoe kwam je erachter wie Four eigenlijk is?

   Een angstlandschap is een simulatie waarbij je al je angsten tegenmoet komt. Ik mocht mee in het angstlandschap van Four. Als eerste stonden we op een hoog gebouw waar we vanaf moesten springen. Four heeft dus hoogtevrees. Daarna volgden nog twee angsten claustrofobie en angst om de controle te verliezen. De meeste mensen hebben tussen de 10 en de 12 angsten. Four niet, daarom heet hij dus Four. Het was tijd voor zijn vierde en laatste angst. Er kwam een donker gedaante op ons af. De man die tevoorschijn komt is lang en dun, met kortgeknipt haar en grijze kleding uit zelfverloochening. Hij heeft ook een riem in zijn handen, klaar om te slaan. Marcus. Ik kijk van Marcus die langzaam naar ons toe loopt, naar Four, die langzaam achteruit schuifelt. En toen viel alles op zijn plek. Marcus had een zoon die naar onverschrokkenheid is overgestapt. Zijn naam was... Tobias. Fours echte naam is Tobias.

1. Was het moeilijk om de inwijding van onverschrokkenheid te doorstaan?

   Alleen de tien beste aspiranten worden ook daadwerkelijk onverschrokkenen. De anderen worden factieloos. Op het begin had er moeite mee. We moesten tegen elkaar vechten om te laten zien hoe onverschrokken we waren. Ik eindigde uiteindelijk maar net in de top 10. daarna moesten we door ons eigen angstlandschap. Het is de bedoeling dat je hier zo snel mogelijk doorheen gaat. Je angst is afgelopen als je het overwint of als je hartslag weer normaal is. Ik had 7 angsten, waardoor ik minder lang in mijn angstlandschap zat. Daar had ik wel een groot voordeel mee. Het is me gelukt om bij de top 10 te zitten, maar niet zonder moeite.

    

2. Hoe was het om Marcus voor het eerst weer terug te zien?

   Toen ik Marcus voor het eerst weer zag, zag ik ook mijn vader en Caleb sinds lange tijd weer. Ik probeerde niet aan Marcus te denken toen. Natuurlijk kon ik hem niet uitstaan. Maar op dat moment was er een oorlog bezig en ik moest iets doen. Toen Tobias Marcus voor het eerst zag verstarde zijn hele lichaam. Ik was hem vergeten te waarschuwen. Marcus liep naar Tobias toe en sloeg zijn arm om zijn zoon heen. Toen werd ik woedend op hem. Ik zie nog voor me hoe bang Tobias was in zijn angstlandschap, hoe Marcus met een uitdrukkingsloze blik in zijn ogen naar hem keek, en hoe hij hem sloeg.

    

3. Waarom kon je Will wel vermoorden, maar Tobias niet?

   De erudieten hebben een serum ontwikkeld waardoor je je niet meer bewust bent van de buitenwereld. Op deze manier laten ze de onverschrokkenen zelfverloochening aanvallen zonder dat ze het door hebben. De afwijkenden zijn imuun voor dit serum. Maar Will was geen afwijkende. Het serum liet hem denken dat ik zijn vijand was. Daarom probeerde hij me te vermoorden. Op dat moment wist ik niet wat ik moest doen. Ik wist alleen dat ik niet dood wilde. En zonder na te denken deed ik het. Ik heb Will vermoord. Ik had hem ook in zijn arm of been kunnen schieten, maar dat deed ik niet. Ik heb hem vermoord. Toen Tobias me even later probeerde te vermoorden was het anders. Ik kon hem niet vermoorden. Ik weet niet zeker of ik van hem houd, ik weet niet zeker of ik het daarom niet kan. Maar ik weet zeker wat hij zou doen als de situatie omgekeerd was. Ik weet zeker dat niets het waard is om hem neer te schieten. Dus ik deed het niet, ik was klaar om dood te gaan. Ik draaide het pistool om in mijn handen en duwde het in Tobias' hand. Maar het schot bleef uit.