Die dag aan zee door Peter van Gestel

Auteur: Peter van Gestel
Titelverklaring: Dit boek heet: '' Die dag aan zee,'' omdat er gedoelt wordt op de dag dat Cham verdronk en daarna dood aanspoelde op het strand. Deze dag is de kern van het verhaal. Vandaar de titel. Uitgever: Querido
Jaar: 2003
Plaats van uitgave: Amsterdam
Genre: drama
Aantal bladzijden: 207
Opdracht: en gij zult met de zee alleen zijn Uit het gedicht 'Twee mensen' van A. Roland Holst Samenvatting: In dit verhaal verteld het meisje Sibille, kortweg Sip, haar verhaal. Zij leeft in een gezin van vier personen: zij zelf, haar broer Cham en haar ouders. Haar broer Cham haat ze: hij doet alleen dingen waar hij zin in heeft, maar toch houdt ze ook van hem. Op een dag krijgt Sip een hersenschudding, dit komt allemaal doordat zij op een dag achter haar broer Cham en Jet( toen het vriendinnetje van Cham) aanliep. Zij wilde met hen mee naar het bos. Ze rende achtern hen aan en stak zonder uit te kijken zomaar een weg over. Ze botste toen op een vrachtwagen. In haar tijd van herstel leerde ze een hele andere kant van haar broer Cham kennen: hij was niet meer de wilde jongen die nooit voor zijn zusje zorgde, nee, nu was hij bezorgd over haar en deed heel lief tegen haar, hij las haar 's avonds zelfs voor. Later in het verhaal gebeurt er iets verschrikkelijks: Cham en Sip gingen naar het strand: Sip was moe en ging liggen slapen. Cham daarentegen was helemaal niet moe en ging zwemmen. Hij trok zijn kleren uit en dook het water in. Maar hij kwam niet meer terug: hij was verdronken. Zijn lichaam spoelde een halve dag later aan op de kust. De vader van Cham trof het aan. Vanaf die dag stond het leven van Sip op haar kop. Ze ging zich raar gedragen en praatte nauwelijks meer met haar ouder. Na de begrafenis gaat ze weg en komt de ex-vriendin van haar broer tegen bij wie ze haar hart uitstort. Ze beseft dat Cham dood is en dat ook zal blijven. Ze moet verder met haar leven en er wat van maken.
Begin en eind: Het begin:'' Mijn broer Cham verdronk terwijl ik lag te slapen. Dat gebeurde kort voor de grote vakantie. Na weken van storm en regen was het de eerste mooie zomerdag. Ik was twaalf, hij zeventien. Pas ‘s avonds wierp de zee Cham zijn dode lichaam op het strand. Dit verhaal begint eigenlijk met een vooruitblik op wat komen gaat. Je weet wat er gaat gebeuren in het verhaal.. Dit begin wekte bij mij grote belangstelling op, omdat je natuurlijk het hoe en waarom ervan wilt weten. Het einde: ''Langgeleden fietsten pa, Cham en ik over een smal bospad, ik was nog maar net zes en kon pa en Cham nauwelijks bijhouden. Van pa zag ik niets, want Cham fietste tussen pa en mij in. Ik riep:' 'Niet zo hard, ik kan jullie niet bijhouden.'' Cham keek achterom en riep: ''Hé, kleine kabouter, ben je daar nog. We laten je straks in het bos achter hoor.'' Daar moest ik om lachen en niet om huilen. Het einde wist zeker: dat doet Cham nooit van zijn leven. Nu fietste er niemand tussen mij en pa in. Cham was weg, ik was alleen met pa. Op het strand had pa Cham eindelijk gekust. Ik moest er de hele tijd aan denken. Van alles maken we tenslotte een mooi verhaal.'' Het verhaal loopt niet echt goed of slecht af, Sip beseft in dit einde dat Cham weg is en dat ook zal blijven. Ze past zich aan, aan de omstandigheden. Ik vind het een open einde omdat je er zelf een einde bij kan denken. Dat is het mooie aan dit eind: je kan zelf bedenken hoe het afloopt met Sip en hoe het verder met haar gaat. Perspectief: Dit verhaal is geschreven in een ik-perspectief, je keert de gedachten en gevoelens kennen van de ik-persoon: in dit geval Sip. Bijvoorbeeld: '' Ik wist zeker: dat doet Cham nooit van zijn leven''. '' Ik dacht: hij heeft ze aangetrokken en is stilletjes weggelopen, echt iets voor hem''. '' Er was onder andere muziek van violen, geen treurige muziek was het, vrolijk werd ik er ook niet van, de muziek stierf weg in gekras, een leraar sprak achter de lessenaar, dat kon ik alleen horen, want de hele tijd bleef ik naar mijn schoenen loeren''. Ik weet niet of het perspectief betrouwbaar is, want het wordt geschreven vanuit de hoofdpersoon, je weet dus niet wat bijv. de andere mensen denken. Tijd: Dit boek is chronologisch opgebouwd omdat de gebeurtenissen worden verteld in de volgorde waarin ze gebeurt zijn. Er is in dit boek ook sprake van een tijdlaag: een deel van een hoofdstuk gaat over voor de zomervakantie, en het andere deel van het hoofdstuk gaat over na de zomervakantie. Een voorbeeld van een flashback:'' Langgeleden fietsten pa, Cham en ik over een smal bospad, ik was nog maar net zes en kon pa en Cham nauwelijks bijhouden. Van pa zag ik niets, want Cham fietste tussen pa en mij in. Ik riep:' 'Niet zo hard, ik kan jullie niet bijhouden.'' Cham keek achterom en riep: ''Hé, kleine kabouter, ben je daar nog. We laten je straks in het bos achter hoor.'' Daar moest ik om lachen en niet om huilen.'' Deze flashback gaat over vroeger toen zij met haar vader en Cham op een dag naar het bos fietste. De functie van deze flashback is haar te laten terugdenken aan vroeger, dat ze ook een leuke tijd heeft gehad toen Cham er nog was. Een ander voorbeeld:'' O, ja,' zei hij' ze kwamen over het strand aangelopen, mannen in witte jassen. De rest is niet van belang, mensengedoe, ze pompten nog op zijn borst, er kwam water uit zijn mond.'' Deze flashback gaat over Cham die toen is aangespoeld, er kwamen dokters op hem af die hem nog probeerden te redden. Haar vader vertelt deze flashback, omdat Sip graag wilde weten wat er gebeurde toen haar vader Cham aantrof. Voorbeeld van een terugverwijzing:'' Wist je nog toen ik je gisteren voorlas? Toen lag je gewoon te slapen,'' zei ma. En bijvoorbeeld: ' Kun je je nog herinneren toen je bij oma Jeanne logeerde? In die tijd heb ik deze schilderijen gemaakt,'' zei pa. De verteltijd van dit boek bedraagt ongeveer 6 uur, terwijl de vertelde tijd ongeveer 7 jaar bedraagt. Veel vertelde tijd in verteltijd, dan kun je zeker spreken van tijdsverdichting. Er wordt tijdsverdichting gebruikt in zinnetjes als: '' de volgende ochtend'' of '' een paar dagen later.'' Personen: Sibille: Dit is de hoofdpersoon van het verhaal. Sibille is een meisje dat eigenlijk door bijna iedereen Sip wordt genoemd, behalve door haar vader. Ze is magertjes en heeft blond haar. Dit meisje is heel eigenwijs en weet nog niet wat ze wil. Zo doet ze de ene keer heel onaardig tegen haar vader en de andere keer weer poeslief. In het begin van het verhaal is het nog een jong klein meisje en aan het eind van het verhaal is ze al een beetje een jonge vrouw. Ook krijgt ze in dit verhaal haar eerste menstruatie. Ze is 12 als haar broer overlijdt. Cham: Cham is een jongen waar wij als lezer eigenlijk niet veel van komen te weten. Het is een magere lange jongen. 's Nachts slentert hij vaak in z'n eentje door het dorp of gaat hij slapen op het strand. Hij heeft bijna geen vrienden en heeft vaak ruzie met z'n ouders. Hij krijgt vaak ruzie met z'n vader omdat hij 's nachts vaak het atelier van zijn vader binnensluipt en daar dan soms gaat slapen. Maar toch heeft deze jongen ook een zachte kant, toen bijvoorbeeld zijn zusje aangereden was door een vrachtauto zorgde hij goed voor haar en las hij haar vaak voor. Deze jongen overlijdt in het einde van het verhaal op zijn 17e. Oma Jeanne: Dit is de oma van Cham en Sip. Zij vindt Cham maar een rare jongen en benadrukt dat ook vaak. Ze is oud en heeft al grijze haren. Ondanks haar leeftijd (in het begin van het verhaal is ze 65) zorgt ze toch heel goed voor haar kleinkinderen. Ze komen regelmatig bij haar logeren. Het is een hele lieve en pientere vrouw. Oordeel: Ik vind dit een erg goed boek, omdat het verhaal gewoon allemaal heel goed in elkaar steekt en omdat de gevoelens van het meisje in dit verhaal heel goed naar voren komen. Je leert de gevoelens van het meisje kennen. Ook vind ik het een goed verhaal omdat het een reëel verhaal is.Ik hou persoonlijk meer van realistische verhalen dan van fictieve. Een minder goede kant aan dit verhaal is dat er heel weinig gebeurt. Het wordt daarom soms een beetje saai om te lezen. Ik zou dit verhaal aanraden aan mijn leeftijdsgenoten (12/13) omdat de hoofdpersoon in dit boek ook van die leeftijd is (voor een groot deel van het verhaal althans).Zo kun je je goed inleven in de hoofdpersoon. Maar aan de andere kant zou ik dit verhaal ook weer niet afraden voor oudere mensen, omdat zij dit boek ook gewoon kunnen lezen, het hoeft niet per se een leeftijdsgebonden boek te zijn.