De zwarte rugzak door Abbing & Van Cleeff

A De samenvatting, Julius van 14, Tessel van 13, Guus van 13, Sabien van 11 en Ment van 8 zijn op weg naar vakantiekamp Vi-Va-Cancia. Alle 5 vinden ze het niet leuk dat ze daar heen gaan. Ze kennen elkaar nog niet ze komen elkaar tegen op een perron in Durac (in Frankrijk) Ze besluiten om niet naar het kamp te gaan, ze hebben 2 weken de tijd te doen wat ze willen. Ze lopen naar een schuur daar ontdekt Tessel dat de rugzak die ze heeft meegenomen niet van haar is in de rugzak zitten spullen er zit een landkaart met kruisjes, een armere paardenbeen en een schetsboek in. Ze slapen in de schuur de volgende dag is Tessel’s tas omgewisseld, er staat haar eigen tas inplaats van de vreemde tas. Alles is weg behalen de kaart die had Julius in zijn zag gedaan. Ze besluiten naar de kruisjes te gaan. Bij elk kruisjes gaat er een beeld van marmer stuk het wordt stuk gemaakt. Met degene die er voor geposeerd heeft gebeurt wat. Ze ontmoeten een kunstenaar hij heet Dante en hij geeft hun zijn adres, ze besluiten om een keer langs te gaan. Als ze er heen gaan gebeuren er allerlei vreemde dingen eerst gaat er een beeld stuk en de kat die er voor geposeerd heeft wordt dood geslagen. Daarna vinden ze een spiegelatelier dat bleek van Plooy te zijn Tessel’s tekenleraar en mentor. Ze besluiten weg te gaan, Ment zegt dat hij naar de wc moet van Julius moet hij het maar in de bosjes doen. Ze vinden het wel erg lang duren en gaan kijken waar hij is ze kunnen hem niet vinden ze zien alleen een schaduw van een man met een jongetje op zijn schouder Ment is ontvoerd.ze gaan de man achterna de man is hun te snel af. Ze gaan naar het huis van Dante en vinden Ment, maar Dante is spoorloos verdwenen,door woorden die Ment gehoord heeft van Plooy vinden ze Dante. Dante wordt gered en Plooy verongelukt zich en verdrinkt. De kinderen gaan weer naar huis en zij hele goede vrienden geworden. B De persoonsbeschrijving, De hoofdpersonen zijn: Julius, Ment, Tessel, Guus en Sabien. Julius probeert niet zo op zijn broertje te lijken maar ze lijken vreselijk op elkaar hun haar is het zelfde en de manier van hoe ze hun haar van hun voorhoofd halen. Ment is iemand die heel erg onbezorgd want zijn grote broer past toch wel op hem. Julius probeert zijn broertje te beschermen, maar soms doet hij net als of hij dat niet doet. Julius neemt snel de leiding maar niet op een gemene manier. Guus en Sabien lijken heel erg op elkaar alle twee eigenwijs hebben alle twee het zelfde spier blonden haar. Sabien is niet bang om iets te stellen, Guus daarentegen wel hij is heel erg eerlijk en hoeft zo nodig niet alle aandacht Sabien vindt aandacht heerlijk. Tessel gaat helemaal alleen naar het kamp ze loopt altijd in rokken en heeft lang rood krullend haar. Ze hout heel erg van kunst en gedichten. Ze kan het heel erg goed vinden met Dante maar ze haat Plooy en die is ook een kunstenaar maar niet z’n goede als Dante. Toen Tessel op school zat heeft ze Plooy bijna vermoord maar niet expres.
C Mijn mening, Ik vond het een leuk boek omdat het van alles een beetje is. Een heel erg leuk stuk vond ik het stuk op bladzijden veertig en eenenveertig en het gaat zo:De lucht zat vol dansende mugjes. Guus wierp een kennersblik op de hemel. ‘We krijgen onweer,’ zei hij. Tessel rilde. ‘Nee hè, alsjeblieft niet. Als ik ergens niet van hou, dan is het wel onweer.’ Sabien keek haar nieuwsgierig aan. ‘Ben je bang?’ ‘Ik hou er niet van, dat kan toch.’ ‘Het moet gewoon gaan waaien,’ zei Julius vol overtuiging. ‘Als het eenmaal waait, is er niks aan de hand.’ Guus keek hem aan, deed zijn mond open maar zei toch maar niks. Hij liep naar het meer en bouwde verder aan het ingewikkelde waterrad, waar hij gisteren aan begonnen was. Ze lagen al een paar uur in hun slaapzak toen het begon. Een felle lichtflits, en meteen daarop een knetterende klap. Het was alsof het vlak naast hen insloeg. Tessel schoot overeind en begon te huilen. Weer zo’n flits, weer zo’n slag. De grond trilde. ‘Naar beneden!’ snauwde Julius. Hij stond met Ment midden in de kamer en rende na de volgende klap naar de trap. Sabien volgde. ‘Ik durf niet.’ Tessel lag plat op de grond. ‘ Ga maar. Ik ga niet lopen. Ik blijf hier.’ De volgende klap leek werkelijk in te slaan. Alles dreunde. Tessel gilde. Opeens stond Guus naast haar. Kom op joh, mee naar beneden.’ Hij sjorde haar overeind en sleurde haar naar de trap. Ze rolde naar beneden terwijl het voortdurend bliksemde en donderde. In de geiten kamer zaten de drie andere op een kluitje. Tessel kroop in een hoekje. Bij iedere nieuwe flits deed ze haar vingers in haar oren en wachtte ze met haar ogen dicht klappertandend op de donderslag. Ment voelde de arm van Julius stevig om zich heen. Bij iedere klap kromp hij in elkaar. ‘Jij bent toch niet bang, hè?’ vroeg hij. ‘Een beetje,’ zei Julius. ‘Maar het gaat wel weer over.’ Zijn stem klonk zo raar, dat Ment hem verschrikt aankeek. ‘Het is een prachtig gezicht, hoor,’ zei Sabien. ‘Moet je kijken!’ Ze wees naar de pikzwarte lucht waar een bliksemschicht doorheen zigzagde. ‘Hou nou op,’ jammerde Tessel. Guus liep met zijn handen in zijn zakken heen en weer. Af en toe stond hij stil om naar buiten te kijken. Bij een denderende donderslag schudden hij zijn hoofd. ‘Waar blijft verdomme die regen nou.’ Tussen de klappen door rende hij nog een paar keer naar boven om alle spullen te halen. De rugzakken, de slaapzakken, de her en der verspreide kledingstukken van de meisjes en zelfs het koperen doosje van Tessel. Niemand hielp hem.