Boekenblogtekst De zwarte met het witte hart

De zwarte met het witte hart is een vloeiende, soms ontroerende historische roman waarin een in Nederland opgevoede zwarte prins zijn verhaal vertelt.

Titel: De zwarte met het witte hart

Auteur: Arthur Japin

Kwasi en Kwame zijn twee prinsen van een West-Afrikaans koninkrijk. In hun jonge jeugd groeien ze daar op. Als ze tieners zijn komt er Nederlanders die de prinsen meenemen om cadeau te doen aan het Nederlandse hof. Vervolgens gaan ze studeren in Delft. Ze blijken erg slim te zijn maar worden door de samenleving niet geaccepteerd omdat ze een andere afkomst hebben. Kwasi probeert in te assimeleren en Kwame verlangt terug naar zijn geboorteland. Het boek beschrijft de worsteling van de twee prinsen met hun afkomst en hoe de broers uit elkaar groeien.

Japin weet op fenomenale manier sferen te scheppen. Door zijn mooie, uitgebreide schrijfstijl heb je het gevoel dat je op de plekken bent die hij beschrijft. Het boek speelt zich af in West-Afrika en in Nederland. Ik kan me natuurlijk een beeld vormen bij Nederland, maar niet bij West-Afrika. Ook laat Japin zien in wat voor tijd ze toen leefden. Een tijd van rassenscheiding en slavernij. In het boek wordt er niet echt een kant getrokken. Het boek heet ook De zwarte met het witte hart, dat slaat op Kwasi, een prins van zwarte afkomst die zich wil assimileren in de Nederlandse cultuur. Op den duur spreekt Kwasi wel met afgunst over zijn geboorteland, maar je volgt ook het verhaal van Kwame, zijn broer, die juist verlangt naar zijn vaderland.

De cultuur in West-Afrika waar de jongens opgroeiden wordt op een hele mooie manier beschreven. De lezer krijt een beeld van de kleuren, geuren, omgangsvormen en het klimaat. 

Om dit te doen worden wel een heleboel West-Afrikaanse termen gebruikt waardoor het lastig is om je beeld compleet te maken.
In De zwarte met het witte hart worden de relaties tussen de personages duidelijk en met veel diepgang beschreven. Er wordt daarbij gebruikt gemaakt van brieven die de broers schreven. Het boek is uit het perspectief van Kwasi geschreven en daarom blijft het spannend. Het boek eindigt ontroerend en verdrietig. Uiteindelijk blijkt dat het niet mogelijk is om je totaal aan te passen aan een ander land.

Schrijfstijl:

Kwame lachte iederen uit en trok mij bij de eerste gelegenheid mee naar het park. We zochten een plek waar we niet gezien konden worden, kleedden ons uit en sprongen rond met onze armen gespreid.

Thuis lieten we ons op deze wijze altijd strelen. Daar noemden wij zulke grote regendruppels: 'zachte vingers van de hemel'. Ze waren er warm en roken zoet, maar hier liepen ze als koude tranen langs ons af. Kwame hield nog even vol, maar ik rende in mijn doorweekte kleding zo snel ik kon naar huis.

'Het is de post!'

Ergens aan het einde van november trok mevrouw Van Moock de klasdeur open en verstoorde tegen alle regels in mijn lezing van de brief van Paulus aan de Colossenzen.

'De post, mijnheer mijn man. De enveloppe, een kaart. Geschept papier. Over twee weken al. O herelief, en wat moeten ze aan?'

Ik had nog een hele verhandeling over 'het verdraagzame nieuwe leven zonder hoererij of afgoden', maar Van Moock had er geen oren naar. Hij probeere zijn vrouw naar buiten te werken, zonder succes. Ze duwde hem een voorgedrukte kaart in handen. Hij las terwijl hij haar met lichte dwang de gang op voerde.