Eerste indruk. Mooi verhaal wat goed in elkaar steekt, met heel wat flashbacks. Het ene moment ben je in Afrika, het andere moment in Nederland of op Java. Het boek is opgebouwd in veel delen en hoofdstukken daardoor is het al snel duidelijk in welke stad je zit, maar het is af en toe wel even nadenken waar ze daar waren gebleven. Het is een leuk en waar gebeurd verhaal. Normaal gesproken houd ik daar niet zo van omdat het van die slijmverhalen zijn of verhalen over verkrachtingen die altijd hetzelfde en goed aflopen, maar dit verhaal vond ik heel verrassend. Dit kwam ook omdat ik van het hele verhaal niks afwist en dit maakt het boek toch ook wel spannend. Je weet totaal niet hoe het met de prinsjes gaat verlopen. Toch is het verhaal best belangrijk voor de geschiedenis, de prinsjes waren de eerste zwarten, die in Nederland naar school mochten en “goed” werden behandeld. Het boek is zeker een aanrader om te lezen. Tekstbeleving: 1.Het Onderwerp Het onderwerp in het boek van Arthur Japin is naar mijn mening: aanpassing. Hier bedoel ik mee dat de twee prinsjes zich “moeten” aanpassen aan een hele nieuwe cultuur. De een gaat het wat makkelijker af dan de ander. Door deze aanpassing vergeten ze toch een stuk hun eigen cultuur, wat voor Kwame heel slecht afloopt. Maar Kwame wil een echte Nederlander worden, toch heeft hij niet echt een geweldig en gelukkig leven. Hier komt hij trouwens pas achter als hij zijn leven gaat analyseren en gaat opschrijven, dus pas aan het einde van zijn leven. Het onderwerp is eigenlijk een beetje eigentijds en dat maakt het onderwerp interessant. Er zijn nu ook allochtonen die naar Nederland komen, wel met een andere achtergrond en met een andere bedoeling dan de prinsjes. Voor deze allochtonen is het ook heel moeilijk om zich aan te passen aan een hele andere cultuur. Ze moeten er voor kiezen om zich aan te passen anders worden ze teruggestuurd naar het land waar ze vandaan kwamen. Tijdens lessen op school hebben we wel eens discussie over het onderwerp of buitenlanders zich moeten aanpassen, dus ik heb er wel over nagedacht, dan kwam ik wel tot de conclusie dat het moeilijk is voor die mensen als ze hier komen, maar dat ze zich toch moeten houden aan de regels van hier. Nu ik het boek heb gelezen ben ik er toch meer over gaan nadenken en kon ik me meer inleven in hoe het is als ik naar een ander land ga, dan zal ik me ook moeten aanpassen, best heel lastig. Toch ben ik niet van mening veranderd, ik vind nog steeds dat je je wel moet aanpassen als je gaat emigreren, aanpassing is wel nodig. Het onderwerp ligt dus ook wel binnen mijn belevingswereld en wordt met veel diepgang behandeld. Dit komt doordat je de gedachten van de prinsjes veel worden behandeld en zo zie je het een leven kan beïnvloeden. Het onderwerp is vrij origineel. Het verhaal van de prinsjes is ooit al door iemand anders verwerkt in een boek, maar toch is het voor mij de eerste keer dat ik een boek lees over aanpassing in een ander land.
De Gebeurtenissen: Er ligt heel veel nadruk op de gevoelens van de personen, vooral op die van Kwasi. Er is eigenlijk maar een hoofdstuk waar de Kwame de hoofdpersoon is. Je merkt wel door dialogen die er plaats vinden tussen Kwasi en Kwame hoe de gevoelens van Kwame in elkaar steken en dat hij zich niet wil aanpassen. Het verhaal heeft best veel gebeurtenissen, die ook heel uitgebreid beschreven worden. Door al die flashbacks worden de gebeurtenissen op een boeiende manier aan elkaar verbonden. Dit komt door de afwisseling van de verhaallijnen. Er komen veel dramatische gebeurtenissen voor, de prinsjes worden meegenomen uit hun eigen land, worden niet helemaal geaccepteerd in Nederland, Kwame pleegt zelfmoord en zo zijn er nog meer van dat soort dingen, dit maakt de sfeer af en toe best somber. Ondanks dat er veel dramatische gebeurtenissen zijn vond ik ze niet echt schokkend, ook niet de zelfmoord van Kwame, dit komt omdat er niet echt beschreven wordt hoe die het deed. Het is een geloofwaardig verhaal, dit komt omdat het waar gebeurd is. Het boek bevatte veel verrassende gebeurtenissen, omdat ik niet wist wat ik van het verhaal kon verwachten. Het boek bleef van het begin tot het eind boeien. De afloop is wel tot mijn zin, ik had ook wel min of meer verwacht dat het zo zou aflopen. De gebeurtenissen hebben mij ook wel aan het denken gezet. De bouw. Het verhaal moet een beetje opgang komen. Het begint in Java, daar leeft Kwasi. Hij is begonnen met zijn verhaal op te schrijven. Dit maakte mij heel erg benieuwd naar wat hij allemaal had meegemaakt, het liefste had ik de eerste bladzijdes overgeslagen om gelijk te beginnen met het verhaal in Afrika. Het verhaal is ondanks de flashbacks niet ingewikkeld opgebouwd, het is allemaal heel makkelijk te volgen. Ik vond er niet echt lastige stukken tussen zitten, alleen de stukken in Java zijn in het begin lastig. Het verhaal begint daar en dan is het best lastig om erin te komen. De opbouw is heel begrijpelijk en spannend, zoals ik net al heb uitgelegd. Ik vond de stukken in Java af en toe best saai, want er gebeurt niet zoveel. In het verhaal wordt het levensverhaal van Kwasi en Kwame eigenlijk helemaal vertelt en ik blijf niet met vragen achter. Er zijn heel wat flashbacks, deze hebben het nut om de geschiedenis van de prinsjes te vertellen. De Personages: Ik krijg een goed beeld van de personages, zoals altijd in boeken. Ze worden erg goed beschreven en er stond ook een portret van Kwasi in het boek, zodat je nog een beter beeld van hem krijgt. De personages staan ver van mijn belevingswereld af, dit komt omdat het verhaal in 1836 en 1900 speelt. Toch raakte ik wel betrokken met de personages, door alle beschrijvingen en gedachten van de personen die veel in het boek voorkwamen. De personen reageren niet voorspelbaar. De gevoelens van de personages hebben mij een beetje beïnvloed, vooral Kwame heeft me beïnvloed, ik zie nu heel goed in dat het heel moeilijk is om je aan te passen aan een andere cultuur. Ik vond Kwasi en Kwame heel sympathiek, maar een aantal van die zeekapiteins vond ik zeer gemeen. Ze hielden geen rekening met de verschillen in culturen. Van Drunen daarentegen was wel sympathiek en wilde de prinsjes graag helpen. Met alle beslissingen van de prinsjes kon ik begrijpen waarom ze het deden. Wat ik wel wat lastiger vond was om me te verplaatsen in de prinsjes, want ik heb zelf nog nooit echt meegemaakt om me aan te passen aan een andere cultuur, maar door de gedachten van de persoontjes, kreeg ik wel meer een beeld van hen en kon ik me steeds beter in hen verplaatsen. Ik vind het bij dit boek moeilijk te zeggen of de personen zich gedragen zoals het hoort. Want hoe weet jij nou hoe het is om door je vader of oom weggestuurd te worden naar een ander land en daar een bestaan op te bouwen. Ze gedragen zich wel naar de regels. Het Taalgebruik: Het taalgebruik in het boek is makkelijk, ik kon alles makkelijk volgen. Het verhaal heeft best veel beschrijvingen, bijvoorbeeld hoe slaven werden opgesloten bij een havenstad. Er staan nog meer van dat soort beschrijvingen in het boek. Er wordt veel aandacht besteed aan dialogen en aan gedachten en gevoelens van de personen. Door de vele beschrijvingen kan ik me een goede voorstelling maken van hoe alles eruit ziet.