Titelbeschrijving
Tessa de Loo, De zoon uit Spanje. Uitgeverij Arbeiderspers Amsterdam september 2004, het boek heeft 173 bladzijden.
Motivatie voor keuze
Ik kwam bij de bibliotheek en daar vroeg naar boeken die minder dan een jaar geleden verschenen waren. Daar zag ik een aantal boeken en van de meeste schrijvers had ik nog nooit gehoord. Ik weet dat Tessa de Loo vrij bekend is en dus dacht ik, ik neem dit boek mee.
Korte weergave van de inhoud
Gerlof de Wildt is een gepensioneerd docent klassieke talen. Gerlof is ernstig ziek, zijn kinderen willen van zijn laatste verjaardag een feest maken en daar hebben ze ook de 30 jaar eerder uit huis gezette zoon Bardo voor nodig.
Zijn dochter Hilde heeft de uitnodigingen voor de verjaardag geregeld. Met haar schoonzus Floor, die met de oudste zoon van de familie Edwin is getrouwd, heeft ze besloten ook de dertig jaar geleden verdwenen zoon Bardo uit te nodigen
Verder zijn natuurlijk jongste zoon Frank en oudste zoon Edwin (met dochter Steffie(16)) uitgenodigd. Net als iedereen zijn cadeaus willen overhandigen komt Bardo binnenlopen. Hij is slordig gekleed en wil zijn vader kussen, die dit weigert. De broers vragen hoe Bardo in zijn levensonderhoud voorziet en Bardo antwoordt dat hij na zijn zwerverscarrière in de muziek in Spanje rust gevonden heeft door “bomen te verzorgen.” Zijn vader reageert daar lacherig op, evenals Edwin die zich immers alleen maar druk maakt om geld.
Bardo vertelt later dat hij een Spaanse vrouw heeft en twee zoons, wat voor Gerlof een enorme verrassing is : hij heeft dus toch nog twee kleinzoons.
Steffie hangt aan de lippen van Bardo als hij vertelt wat hij allemaal heeft moeten doormaken, toen hij op 19-jarige leeftijd door zijn vader uit huis werd gezet.
Pa Gerlof wordt gaandeweg steeds geïnteresseerder in de handel en wandel van Bardo. Hilde besluit dan maar een onderwerp aan te kaarten. Ze stelt de vraag wie er de laatste dagen voor vader gaat zorgen. Dan blijkt dat de “Nederlandse” kinderen allen een reden hebben om dat niet te doen : Edwin komt met de oplossing dat vader in een verzorgingstehuis moet worden opgenomen. Dan zegt Bardo : “Ik verzorg pa , ik heb immers mucho tiempo”
Nu dit afgerond is, nemen Frank en Edwin als eerste afscheid. Floor wil Hilde nog even helpen met de afwas. Daarna vertrekt ook Hilde. Bardo en Floor blijven alleen achter: hij biedt haar nog een glas bier aan en maakt haar complimenten over haar figuur. Dan komt de aap uit de mouw. Dertig jaar geleden waren Floor en Bardo op elkaar verliefde : ze werd zwanger van hem, terwijl ze maar zestien was. Abortus was vanwege haar religieuze achtergrond niet aan de orde en Bardo moest van zijn vader hals over kop het huis verlaten.
Bardo verleidt Floor op dat moment om opnieuw de liefde met hem te bedrijven. Het wordt een heel heftige seksuele ervaring. Op een bepaald moment valt Floor in slaap , waaruit ze wreed gestoord wordt door Edwin. Die miste haar en is teruggereden naar Gerlofs huis. Hij maakt een scene, terwijl Bardo zich niet eens geneert voor zijn daad. Edwin herinnert zich dat hij de twee heel vroeger al eens eerder had betrapt bij het vrijen: hij was namelijk verliefd op Floor, maar Bardo had haar weten te versieren..
De volgende morgen heeft Edwin Frank en Hilde opgetrommeld . Ze gaan naar hun vader die net geschoren wordt door de verloren zoon. In de nacht die volgde op de vrijpartij heeft Bardo met zijn vader gesproken over de naderende dood. Hij is de enige van het gezin die dit durft. Hij raadt zijn vader aan de dood onder ogen te zien, alleen dan kun je hem overwinnen. De gezinsleden zijn van mening dat Bardo nu niet meer de verzorging van zijn vader op zich mag nemen : de oude moet maar naar een verzorgingstehuis. “Ok” zegt Bardo en hij zal vertrekken.
Steffie zit twee maanden later met haar moeder Floor in de bus naar Spanje . Ze gaan naar oom Bardo toe. Haar moeder heeft het vertrek geheim gehouden voor Edwin. Pas op het laatste moment heeft ze een briefje geschreven : ”Ik volg de stem van mijn hart.”. Het ziet ernaar uit dat ze haar leven met Bardo zal slijten. Ze heeft het kind dat ze van hem verwachtte, wel gekregen, maar na een dag was het in de couveuse overleden.
In het laatste hoofdstuk mijmert de doodzieke Gerlof in het ziekenhuis over de verloren zoon. Hij praat met z’n allang overleden vrouw Ida en aan het eind van dit hoofdstuk kan je concluderen dat hij dood is.
Titelverklaring
De titelverklaring van De zoon uit Spanje is niet zo moeilijk. Bardo is de zoon van Gerlof en die is verbannen uit huis en woont in Spanje. Daarom De zoon uit Spanje. De naam Bardo is niet toevallig gekozen. Bardo is een naam uit het Boeddhisme en vooral het geboren worden en sterven zijn “Bardo-fasen” hij is ook de enige van de familie die over de dood durft te praten met Gerlof.
Uitgewerkte persoonlijk reactie
Het onderwerp van deze tekst is een soort familiedrama. Ik vind het naarmate het boek vordert interessant worden. De eerste 20 bladzijden vond ik er nog niet zoveel aan, maar als je alle personages leert kennen, begint het boek leuker en interessanter te worden. Door in elk hoofdstuk een andere ikpersoon te nemen, wordt er erg diep op het boek ingegaan. Je krijg van alle belangrijke personages(behalve Bardo) te zien hoe zij erover denken.
De belangrijkste gebeurtenis in het boek vind ik het moment dat Bardo de kamer binnenkomt tijdens de verjaardag van Gerlof. Dit heeft gevolgen voor het hele verhaal. Dit vind ik goed beschreven worden. De gebeurtenissen spelen vind ik een minder belangrijke rol dan de gedachten en gevoelens. Omdat je van veel personages de gedachten weet, weet je ook hoe die zich voelen en over de andere denken. Ik vind alle gebeurtenissen in het boek waarschijnlijk, het zou zomaar kunnen gebeuren. Het is alleen een beetje toevallig dat Gerlof zo vlak voor z’n dood jarig is, maar dat zou kunnen.
De hoofdpersoon(Bardo) vind ik geen held. Hij had eigenlijk al veel eerder weer contact moeten opnemen met zijn familie, dit vind ik zwak van hem.
Ik keur het gedrag van bijna alle personen af. Van Bardo en Floor is het niet netjes dat ze seks met elkaar hebben. Van Edwin is het niet goed, dat hij zo weinig om zijn gezin geeft.
Van Gerlof vind ik het niet goed dat hij eerst zo afstandelijk is tegenover zijn zoon, die helemaal vanuit Spanje is gekomen voor hem. Alleen Steffie en Frank doen niks fout in mijn mening.
Het verhaal is niet ingewikkeld van opbouw, er zitten niet zoveel flashbacks in. Degene die erin zaten waren prettig om het verhaal te begrijpen. Bij het slot van het verhaal zijn er 2 vragen die bij de lezer opkomen: Blijven Floor en Steffie bij Bardo? En Is Gerlof nu dood?
Het taalgebruik in dit boek is normaal, het is niet moeilijk. De verhouding tussen dialogen, gedachten en gebeurtenissen vind ik erg prettig in dit boek. Ik vind het wel apart in het boek dat elk hoofdstuk een andere ikpersoon heeft. Dit is wel prettig, omdat je zo alles komt te weten. Het is alleen jammer(of juist goed) dat Bardo geen hoofdstuk heeft.
Verwerkingsdeel:
1: Beschrijf de relatie tussen het door jou gelezen boek en de maatschappij van nu.
Een paar dingen die me zijn opgevallen, wat wel ook in de maatschappij van nu is, is de reden waarom Gerlof bijna dood is. Dit is namelijk omdat de wachtlijsten in de zorg erg hoog zijn. Ook is mij opgevallen dat Bardo min of meer protesteert tegen deze maatschappij door zijn immateriële gedachten en dat hij daarmee de tegenpool is van Edwin, hét symbool van het materialisme. Ik denk dat Tessa de Loo heeft willen aangeven dat Bardo het juiste gedrag vertoont, omdat ze Floor niet voor Edwin, maar voor Bardo laat kiezen.
2: Wat is de plaats van de auteur in de hedendaagse literatuur zoals besschreven in de recensies?
Tessa de Loo is een van de meest succesvolle schrijfsters in de Nederlandse literatuur. Ze is de auteur van verhalen, essays en romans waaronder 'De meisjes van de suikerwerkfabriek', 'De tweeling', 'Een varken in het paleis' en 'Een bed in de hemel'. Haar werk wordt internationaal gelezen en gewaardeerd.
Tessa de Loo wordt verweten dat haar personages geen psychologische diepgang hebben. Haar Romans zijn vaak die van uitersten. Bij Isabelle bijvoorbeeld met de vrouwelijke kidnapper. Hiermee wil zij zich afscheiden van het realisme, alhoewel ze daar toch toe wordt beschouwd.
3: Beschrijf het taalgebruik van de auteur en geef minstens 3 verschillende soorten voorbeelden daarvan uit het door jou gelezen boek.
Tessa de Loo wordt nog al eens “beschuldigd” van slecht taalgebruik en hantering van een verkeerde stijl. Veel critici vinden dat de Nederlandse taal voor Tessa een soort ijsbaan is, waarop zij voortdurend pijnlijk onderuit gaat. Zo kreeg Isabelle weinig positieve kritiek doordat Tessa de Loo beeldspraken gebruikte als ‘De vraag keilde als een steen door een ruit de kamer binnen’en ‘Haar miserabele voorgeschiedenis schoot als een trein waarvan de energiebron haar eigen lelijkheid was aan haar voorbij. Deze uitspraken werden niet gewaardeerd door critici.
Haar boeken zijn over het algemeen erg makkelijk om te lezen, ze gebruikt “normalen” woorden en geen lange zinnen.
Voorbeelden van figuurlijk taalgebruik:
‘In de jaren die volgden verhardde zich mijn spijt, ja letterlijk, ik had zoveel spijt dat het steeds moeilijker werd het onderwerp van mijn kleinzielige angst en de verschrikkelijke gevolgen daarvan aan te roeren.’ (Pag. 172)
Voorbeeld metafoor:
‘Gerlof, ontspan een beetje, welkom in de eeuwigheid!’ (Pag. 173)
Herhaling (of repetitio):
‘Bardo is door pappa het huis uit gezet,’ zei ze plechtstatig,’hij mag nooit, nooit meer terug komen’ (Pag. 42)
Motivatie kaft:
Er staat een boom op, Bardo hield erg van bomen, de boom lijkt om te vallen, staat schuin, net zoals het leven van Gerlof bijna omgevallen is. Verder staat er een mooie Spaanse blauwe zee op, wat natuurlijk Spanje weergeeft.
REACTIES
:name
:name
:comment
1 seconde geleden
L.
L.
dankjewel!
13 jaar geleden
Antwoorden