De zegelring door Willem Frederik Hermans

Primaire gegevens van het boek: 1. Naam van de schrijver: Willem Frederik Hermans
Titel van het boek: De zegelring
Ondertitel: De bezige bij
Plaats van uitgave: Amsterdam
Jaartal van uitgave: 1996 (maart) Hoeveelste druk: tweede druk
Aantal pagina’s: 72
Indeling van het boek: Het boek is ingedeeld in hoofdstukken zonder titel of nummering. Het begin van een nieuw hoofdstuk is te herkennen aan een half lege bladzijde. 2. Is het boek aan een persoon opgedragen? Het boek is opgedragen aan Hermes Trismegistos, maar dit is niet duidelijk vermeld. Wel staat er een stukje na de titelpagina van Hermes. Het kan ook zijn dat het boek is geschreven naar aanleiding van hem.
3. Heeft het boek een motto? Het boek heeft geen motto. Samenvatting 4. Waar gaat het boek over? Geef een korte samenvatting. Een journalist wilde voor in zijn tijdschrift De Illustratie een interessant verhaal schrijven. Hij raakte op zijn vakantie aan de praat met Fraeylema. Freaylema was een weduwnaar van ongeveer 50 jaar. De journalist vroeg of hij wist, dat hij van adel afstamde. Dat was voor Freaylema de eerste keer dat hij dat hoorde. Zodoende raakten ze aan de praat. Freaylema vind mensen van adel onzin en heeft een hekel aan ze, dus doet er verder ook niks mee. Zijn zoon, Jasper zat er ook bij het gesprek tussen de journalist en zijn vader. Hij vond het wèl interessant. Jasper voelde dat hij van adel was. Hij wilde daarom ook niet gaan werken, net als de echte edelen. Jasper hield van fietsen. Hij probeerde een fiets te ontwikkelen die ongeveer 70 kilometer per uur kon gaan. Toen Jasper slaagde voor zijn eindexamen, kreeg hij van zijn vader een ring met daarin gegraveerd de J en de F. De ring zag er versleten uit. Waarschijnlijk had zijn vader hem gekregen van iemand. De ring zat in een doosje die van hetzelfde materiaal was gemaakt als de ring. Jasper was teleurgesteld en droeg de ring daarom nooit
Op 10 mei 1940 kwamen de Duitsers Nederland binnenvallen. Zodoende lag Jasper toen in de Grebbelinie. Op de derde dag raakte hij zwaar gewond, zijn been moest worden geamputeerd. Na een half jaar mocht hij weer terug naar huis. Hij kon nu niet meer fietsen. De fietsenmaker ontwerpte een nieuwe fiets voor hem, maar die ging lang niet zo snel. Toen de Duitse bezetting ongeveer 2 jaar had geduurd, stierf zijn vader (Freaylema) aan een plotselinge hersenbloeding. Jasper erfde alles. In de kerk ontmoete hij de dochter van de dominee. Ze hielden van elkaar en trouwden. Ze kregen drie kinderen; één van hen was Witte. In 1944 was Jasper op weg met zijn fiets. Toen hoorde Jasper opeens dichtbij een schot, hij ging snel in de greppel liggen. Toen volgden er nog meer schoten. Na een tijdje explodeerde er een busje van de SS érs. Dicht bij hem lag een SS-man. Hij was dood geschoten. Aan zijn vinger droeg hij een ring met zijn familiewapen. Jasper haalde op een onsmakelijke manier de ring van zijn vinger af. Thuis gekomen, bewaarde hij de ring in het doosje, omdat de ring voor hem veel te wijd was. De ring van zijn vader gooide hij weg. Een tijdje later werd Jasper ernstig ziek. Op zijn sterfbed gaf Jasper de ring aan Witte en zei dat het het familiewapen van de Fraeylema’s was. Dit was natuurlijk niet waar. Later bedacht Jasper dat het niet verstandig was, want als iemand zou ontdekken dat het niet zijn familiewapen was, maar die van een ander, zou dat hem diep teleurstellen. Jasper vertelde dat aan de dominee. Toen Jasper was overleden, vertelde de dominee aan Witte dat hij de ring beter niet kon dragen. Toch droeg Witte de ring. Witte kwam door een ongeluk terecht in het ziekenhuis. Zijn hand werd geamputeerd, de ring werd bewaard. Toen de zuster de ring naar Witte moest brengen, kwam ze erachter dat het haar familiewapen was en de ring van haar vader. De zuster vroeg hiernaar om uitleg. Witte zei dat de ring ongeluk bracht en dat de zuster de ring terug mocht. Zij hoefde de ring niet meer terug. De volgende dag overleed Witte. Perspectief 5. Welk perspectief is er in het boek gebruikt? Geef hierbij duidelijke citaten. In het boek is het hij-perspectief gebruikt. Enkele citaten hiervan zijn: - Hij was een gezonde, sterke jongen. - Maar hij gaf de moed niet op. - Hij nam het voorstel aan. 6a. Is het boek betrouwbaar? Ja, er staan plaatsen, datums, achternamen, jaartallen. Hierdoor zijn veel dingen in archieven of op andere manieren na te trekken. (dit kan natuurlijk alleen wanneer dit een waar gebeurd verhaal is.) 6b. Kan je meeleven met de persoon? Ja, je kan goed meeleven met de persoon. Door het perspectief ben ik geen meningen of standpunten over gaan nemen. Soms draagt het perspectief mee aan de spanning. Dit is vooral op momenten dat je als lezer meer weet dan de ‘hij persoon’.
6c. In hoeverre is het perspectief de oorzaak dat je meer weet de hoofdpersoon? Er gebeuren soms dingen in het boek die jij wel weet, maar de hoofdpersoon niet weet. Ik ben in het boek geen dingen tegen gekomen die ik graag zou willen weten, maar niet weet. 7. In hoeverre leer je via het perspectief de karakter(s) kennen? Ja, door het hij perspectief weet je alles wat Jasper doet en soms ook denkt en hoe hij is. Doordat je veel dingen vanuit Jasper bekijkt, leer je ook zijn karakter beter kennen. 8. Is er sprake van meervoudig perspectief? Nee, in het boek is alleen sprake van het hij-perspectief. Spanning 9. Vond je het verhaal spannend? Ik vond het verhaal niet erg spannend. Er waren wel momenten wanneer er een beetje spanning was, maar de spanning was niet zo hoog dat je het boek, het liefst in één keer uit leest. Wat mij betreft had het wel spannender gemogen. Als er spanning was, kwam dit vooral omdat jij meer wist dan de hoofdpersoon. 10. Wat is je waardering voor het boek? Dit boek vond ik niet goed, omdat er nauwelijks spanning in voor kwam, het verhaal geen gesloten einde heeft, het verhaal stopt opeens als het ware, het verhaal is niet mooi geschreven met gevoelens. Er waren heel veel dingen die ik in dit boek miste. Dat vond ik erg jammer. Dit is het slechtste boek dat ik tot nu toe heb gelezen, misschien kan dit aan mij liggen, maar ik vond dit boek niet het lezen waard. Ook begrijp ik het doel niet wat de schrijven had, met het schrijven van dit boek. Wat positief aan dit boek was, was het aantal bladzijden, aangezien ik weinig tijd had om te lezen en het taalgebruik. Dit was in makkelijke hedendaagse taal geschreven. Literatuur en Lectuur 11. Vond je dit verhaal behoren tot literatuur? Tot literatuur, omdat het geen roman was en geen stripverhaal.
12. Geef je mening over het verhaal: Ik vond het verhaal niet interessant. Het was erg saai om te lezen. Het verhaal is zonder gevoelens geschreven. Er zat geen mooi verhaal in beschreven. Ook zat er nauwelijks spanning in het verhaal. Dit boek zal ik andere mensen ook niet aan raden om te lezen. Achtergronden en informatie Archief Willem Frederik Hermans naar Den Haag
V.l.n.r. Drs Raymond J. Benders (Voorzitter bestuur Willem Frederik Hermans Instituut), Mr. R. Hermans (zoon W.F. Hermans), Mw E. Hermans-Meurs (weduwe W.F. Hermans), Dr. W. van Drimmelen (directeur KB) Het archief van de schrijver Willem Frederik Hermans (1921-1995) is in langdurige bruikleen overgedragen aan de Koninklijke Bibliotheek te Den Haag. Ter zake van het beheer heeft de Koninklijke Bibliotheek een samenwerkingsovereenkomst gesloten met het Letterkundig Museum, dat is gevestigd in hetzelfde gebouwencomplex. Het Letterkundig Museum zal het archief ordenen en catalogiseren. Willem Frederik Hermans was een van de belangrijkste Nederlandse schrijvers van de twintigste eeuw. In zijn archief bevinden zich manuscripten, collages, foto's, drukproeven, boeken en vele duizenden brieven van en aan hem. Het materiaal - in totaal ongeveer dertig strekkende meter - loopt van de vroege jaren veertig tot aan 1995 en biedt een prachtig inzicht in zijn werkwijze. Het illustreert hoe zorgvuldig Hermans zich documenteerde en bevat bijvoorbeeld ook de uitgebreide verzameling bronnen voor zijn bekendste roman De donkere kamer van Damokles (1958). Dit boek is onlangs met veel succes in het Duits verschenen. Het archief is vooralsnog niet toegankelijk voor derden, met uitzondering van Hermans' biograaf Willem Otterspeer en het in de KB gevestigde Constantijn Huygens Instituut, dat de uitgave voorbereidt van de Volledige Werken. De overdracht van het archief aan de Koninklijke Bibliotheek en het Letterkundig Museum is tot stand gekomen na bemiddeling van het Willem Frederik Hermans Instituut, dat tevens bij de bruikleen- en samenwerkingsovereenkomst de Erven W.F. Hermans vertegenwoordigt. 13 februari 2002
Koninklijke Bibliotheek - Nationale bibliotheek van Nederland 14. Wat weet je van de schrijver? Biografie Nederlands
Willem Frederik Hermans
Op 1 september 1921 werd Willem Frederik Hermans geboren in Amsterdam. Hij is tweede en laatste kind van Johan en Henrika Hermans. In 1927 vindt hij de electro magnetische rem uit. Pas in 1932 komt hij erachter dat deze uitvinding al eerder door iemand was gedaan en schrijft in 1979 hierover een boek "Scheppend nihilisme" geheten. Hij studeerde van 1933 tot 1940 aan het Barleusgymnasium. Tussentijds, twee jaar voor zijn afstuderen wordt hij lid van de letterkundige vereniging DVS en wint de eerste prijs in een opstellenwedstrijd. Hij gaat dan tegen zijn zin, op aandrang van zijn vader, sociografie studeren. Hetzelfde jaar plegen zijn zus en zijn neef zelfmoord, wat terug komt als thema in het boek "Ik heb altijd gelijk". Een jaar na het Barleusgymnasium stapt hij over naar de studie fysische geografie. Hij doet kandidaatsexamen en schrijft intussen gedichten en verhalen. Ook verschijnt zijn eerste roman "Conserve". Van 1946 tot 1948 is hij redacteur van Criterium. Twee jaar later legt hij zijn doctoraal examen af en treedt in het huwelijk. Hij wordt dan redacteur van Podium. In 1952 wordt er een proces tegen hem gevoerd vanwege zijn boek "Ik heb altijd gelijk", omdat dit kwetsend zou zijn voor Rooms-katholieken. Hiervan wordt hij vrijgesproken. Drie Jaar later gaat hij werken als fysisch geograaf, onder andere in Scandinavië. Dan wordt zijn zoon Rupert geboren. Weer drie jaar later wordt hij benoemd tot lector fysische geografie aan de Groningse Universiteit. Op een gegeven moment raakt hij in conflict met zijn uitgever G.A. van Oirschot over het herdrukken van boeken en zijn honorarium. Zijn verdere werken worden nu bij de Bezige Bij gepubliceerd. In 1963 wordt zijn roman "De donkere kamer van Damocles" verfilmd onder de titel "Als twee druppels water" en drie jaar later krijgt hij de Vijverbergprijs voor zijn roman "Nooit meer slapen". Hij weigert deze prijs en laat hem overmaken aan de actie "Eten voor Afrika" en ook in 1972 weigert hij de P.C. Hooft prijs. In 1973 neemt Hermans ontslag als lector en vestigt zich als schrijver in Parijs. Vanuit Parijs verzorgt hij drie jaar lang onder het pseudoniem Age Bijkaart een wekelijkse rubriek in het Parool, gebundeld onder de titel "Boze brieven van Bijkaart". In 1977 vindt er een bekroning plaats van zijn oeuvre met de grote prijs der Nederlandse letterkunde, die aan hem wordt uitgereikt door de Belgische koning in Brussel. Een tijd later, in 1986, zijn exposities van foto's van zijn hand te zien in het Stedelijk Museum te Amsterdam. Maar een jaar later wordt hij in Amsterdam als ongewenst persoon verklaard, omdat hij de culturele boycot tegen Afrika aan zijn laars lapte. Dan verhuist hij naar Brussel. In 1990 wordt Hermans benoemd tot eredoctor in de letterkunde en wijsbegeerte aan de Universiteit van Luik en drie jaar later is hij weer welkom in Amsterdam, waar hij het boekenweekgeschenk "In de mist van het schimmenrijk" presenteerde. Willem Frederik Hermans stierf op 27 april 1996 in Utrecht. Anoniem ingestuurd. 15. Een kopij van de recensie: De zegelring 1. Samenvatting van de inhoud

Het verhaal begint met het idee dat een reporter krijgt. De reporter wil gaan onderzoeken wat er van de adel was overgebleven in de loop der tijd. Hij wilde mensen gaan op zoeken die een eenvoudig bestaan hebben maar die beroemde voorouders hebben. Hij kwam op een gegeven moment uit bij een notarisklerk genaamd Fraeylema die woonde in L., een plaats in het oosten van Gelderland. Fraeylema werkte bij een notariskantoor wat beheerd werd door de 82 jaar oude A.J. Th. R. Mortel Bloemhoff. Fraeylema Wist niet waar zijn voorouders vandaan kwamen en het interesseerde het hem ook niets. Zijn zoon Jasper was wel erg geïnteresseerd in het verhaal van de reporter. Jasper was meteen de volgende dag het familie wapen gaan zoeken. Jasper ging dus samen met de reporter aan het artikel werken maar er werkte ook een visboer genaamd van Pannerden en een classificeerder genaamd van Waveren Hogervorst mee aan het artikel dat in ‘De Illustratie’ zou verschijnen. Jasper was bezig een hele snelle fiets te bouwen en zat op het gymnasium. Jasper hoefde nog geen beroepskeuze te maken want hij moest toch eerst in het leger. Voordat Jasper het leger in ging had hij van zijn vader een zegelring gekregen zoals zijn vader hem beloofd had, maar hij was er niet blij mee. Toen hij in Grebbelinie was voor het leger en toen de Duitsers Nederland binnendrongen raakte Jasper ernstig gewond en hij moest zijn been laten amputeren. Toen na twee jaar de Duitse bezetting voorbij was stierf Fraeylema aan een hersenbloeding. Jasper krijgt aangeboden om de baan van zijn vader aangeboden en neemt dit voorstel aan. Op een gegeven moment leert hij de dochter van de koster kennen wat lijdt tot een verloving. Samen krijgen ze een zoontje genaamd Witte. Als hij op een middag ergens rond fietst ziet hij dat er een bom op een Duitse legerwagen is gegooid. Als hij erlangs een dode Duitser ziet liggen met een zegelring om zijn vinger pakt hij de zegel ring met een familiewapen erop en stopt het in een doosje. Thuis zegt hij niets over de ring. Toen Witte dertig was bleek dat Jasper aan een ongeneeslijke nierkwaal leed en dat hij niet meer lang te leven had. Op zijn sterfbed gaf hij de gestolen zegelring aan Witte. Jasper had wel spijt maar stierf. Witte droeg de ring en ging op den duur ook trouwen.. Toen Witte bij een auto ongeluk betrokken raakte, zat zijn hand klem en deze moest geamputeerd worden. Toen Witte door een zuster geholpen werd voor zijn hand herkende de zuster de zegelring; het was haar familiewapen. De zuster vroeg het haar moeder en haar moeder beweerde dat de ring van haar man geweest was. Iedereen was het erover eens dat de ring ongeluk bracht en maar beter niet meer gedragen moest worden. Witte overleed en de ring werd opgeborgen in de linnenkast van de moeder van de zuster. 2. Stijl
De manier van schrijven is erg zakelijk. Er wordt niets beschreven. De schrijver schrijft wat er gebeurd, maar zonder verdere beschrijvingen van de persoon of de omgeving. Het verhaal is erg beknopt geschreven. Ik vind de stijl erg afstandelijk. Door deze stijl voel je je helemaal niet betrokken bij het verhaal. Je kunt geen emoties voelen omdat er niets beschreven wordt. DE belangrijke dingen die in een normaal mensenleven heel ernstig zijn of heel belangrijk die worden hier in een paar zinnen beschreven, zoals wanneer Witte ging trouwen er werd verteld dat hij lachte naar de dochter van de koster en in de volgende zin stond dat ze verloofd waren en in de alinea er na hadden ze al een kindje. Het boek is rationeel betrokken, met rede als uitgangspunt. Er spelen geen gevoelens mee in het verhaal en je bent er niet emotioneel bij betrokken. 3. Perspectief
Het perspectief van het verhaal is auctoriaal. Dat wil zeggen dat het door een verteller beschreven. Dit past wel erg goed bij het boek want in het boek zitten geen emoties en het boek is erg afstandelijk, doordat het verhaal auctoriaal is heeft de verteller er niet direct iets mee te maken. Als het een ik-verhaal was, was je er veel meer mee betrokken. 4. Thema
Het thema in het boek zijn de twee ringen. Het verhaal gaat om de ring maar met die ring gebeurt van alles en dat wordt beschreven. Maar het thema is niet echt. De eerste zegelring die Jasper van Freaylema kreeg was maar een goedkoop ding en de tweede was een gestolen ring. Maar iedereen heeft toch met die ring te maken. Het lijkt wel of dat de levens van de hoofdpersonen om de ring draaien maar dat komt omdat alleen de dingen die met de ring te maken hebben beschreven worden. 5. Vergelijking
Ik heb veel oorlogsfilms gezien maar ik kan dit boek niet echt vergelijken met een oorlogsfilm, zoals de film ‘Schindler’s list’ of het boek ‘Morgen, toen de oorlog begon’. Het is een mooi boek en een mooie film maar deze gaan echt over de oorlog zelf, over verschrikkelijke vervolging van de Joden. Het boek de zegelring gaat over één onderwerp, de film en het boek zijn veel emotioneler, men is er veel meer bij betrokken. Ik kan me geen film of boek voor de dag halen dat over zo’n soort onderwerp gaat. 6. Beoordeling
Mijn beoordeling over het boekje is een beetje raar. Ik weet niet of dat ik het nou mooi moet vinden of apart of juist heel erg slecht. Ik vind de stijl apart en ik vind dat de schrijver van het boek veel lef heeft om zo’n niet emotioneel betrokken boek op de markt te brengen. Ik vond het jammer dat je er niet emotioneel bij betrokken raakt. Ik vond het boekje zo apart omdat het maar één thema had wat eigenlijk niets voorstelde. Ik vind het knap dat men daar een heel boekje over kan schrijven. Het thema was namelijk niet eens echt. Want het waren geen echte zegelring, alleen die van de soldaat op het laatst. Ik vond het boekje niet erg om te lezen. Dit vooral omdat het maar dun is en natuurlijk zo uit te lezen is. Ik vond het ook niet erg om te lezen omdat er zoveel gebeurde in zo’n korte tijd. Wel vond ik het minder leuk lezen omdat je er emotioneel helemaal niet bij betrokken raakt. Het is veel te afstandelijk en ik vind juist dat boek dat niet moeten zijn. Bij een boek moet je emotioneel betrokken raken want je leest het al dus dat is sowieso al anders dan bij een film, en omdat zelfde effect te bereiken als bij een film moet je wel zo schrijven dat je er emotioneel bij betrokken raken wil iemand het leuk vinden. Ik denk ook niet dat het boek echt een aanrader is om te lezen. Ik denk ook niet dat het boekje door veel mensen uit mijn klas gewaardeerd word omdat denk ik veel van die mensen veel meer emotionelere boeken lezen, als ze al lezen. Maar aangezien ik altijd wel een beetje voor het aparte ben, vond ik het niet erg om te lezen. Ook vond ik de stroming va het verhaal wel leuk. Het begint allemaal met een reporter die niet eens een naam krijgt en die op zoek gaat naar een verhaal. Dan komt hij bij Freaylema aan waar vervolgens het verhaal weer mee verder gaat. Die heeft een zoon die Jasper en dan gaat vervolgens daar het verhaal weer mee verder dan krijgt Jasper weer een zoon en dat is Witte waar vervolgens ook weer het verhaal mee verder gaat. Een leuk kenmerk uit het boekje vind ik dat de schrijver sommige personen in het boek geen naam heeft gegeven. Maar hij noemde ze bij een opvallend kenmerk. Zoals de reporter, de dochter van de koster en de zuster.