Auteur: Koos Meinderts

Niveau: 2

Jaar van uitgave: 2015

Als de zeventigjarige Kees op door zijn kinderen georganiseerde feest is, denkt hij terug aan zijn grootste geheim dat zich 55 jaar geleden afspeelde.

De brutale Jan Noordergraaf slaat zich in 1959 letterlijk in het leven van Kees de Bruin, het braafste kind van zijn grote katholieke gezin. Kees maakt later ook kennis met Jan zijn mooie tweelingzus Marijke.

Kees had eerst twijfel over zijn vriendschap met Jan, maar nadat Jan hem bleef opzoeken bij voetbal, gaat Kees bij hem langs en blijft zelfs eten. Kees leert dat hij uit een heel ander milieu komt als Jan. Hierna zien ze elkaar elke dag; Jan praat en Kees luistert. Ze beginnen ook meer af te spreken met Marijke waar Kees verliefd op is en spulletjes van steelt. Kees werkt bij de kassen van Piet van Vliet en in zijn tuin staat een schoorsteenpijp van 23 meter hoog die Jan heel interessant vindt. Hij vraagt zich altijd af: “zou je vanaf daar de zee kunnen zien?” Kees, ondanks zijn angst, belooft Jan om na zijn voetbalkamp een datum te bepalen om de schoorsteenpijp op te klimmen.

Kees’ veertigjarige moeder is zwanger van haar achtste kind, wat betekent dat Kees, de oudste zoon, veel voor zijn broertjes en zusjes moet zorgen. Als Kees’ moeder gaat bevallen, moeten alle kinderen weg. Kees gaat naar Jan's huis waar hij Marijke alleen aantreft. Ze dansen samen op Elvis en zoenen. Als Jan weer thuis is, spreken ze af om aankomende zondag de schoorsteen te beklimmen. Die zondag bij de schoorsteen, helpt Kees om Jan omhoog te krijgen, maar wordt zelf bang en laat Jan alleen omhoog gaan. Kees roept Jan vanaf de grond, Jan roept wat terug, zwaait en valt. Kees rent naar huis en doet alsof hij niet weet wat er gebeurt is.

40 jaar later is Kees terug in het dorp om erbij te zijn als de grote schoorsteenpijp wordt opgeblazen. Hij is inmiddels getrouwd, weer gescheiden, heeft kinderen, kleinkinderen en zijn vader is overleden. Zijn moeder woont nog in het dorp. Kees ontmoet Marijke weer en ze spreken over Jan’s dood die hen beiden nooit heeft losgelaten. De vraag of Jan viel of sprong komt naar boven.

Op de plek van de schoorsteenpijp komen nieuwe woningen. “Wij zijn er geweest, Jan” denkt Kees.

Persoonlijk oordeel

‘De zee zien’ is een gemakkelijk te lezen boek, met korte zinnen en duidelijke taal. Het verhaal is geschreven uit vanuit kees, en geen gedachten worden achter gehouden. Dit vind ik heel goed gedaan door Meinderts, aangezien het dan veel realistischer wordt en het is alsof je Kees zijn echte gedachten kunt lezen. Het boek gaat in op het schuldgevoel en verdriet van een puberende jongen en Meinderts heeft de innerlijke strijd tussen die twee gevoelens heel mooi duidelijk gemaakt. De schrijver is ook heel goed in het schetsen van een omgeving met zijn woorden, de huizen van Kees en Jan kan ik me volledig voorstellen. Veel zinnen in het boek laten je nadenken over belangrijke thema's zoals de dood, vriendschap en het gevoel van schaamte. ‘Misschien zit het nog anders en ben je gevallen noch gesprongen, maar heb je jezelf losgelaten’, dit is een mooi voorbeeld van de emotionele lading van het verhaal en toont hoe Kees de dood van Jan uiteindelijk accepteert.

Evaluatie

Door de flaptekst van het boek had ik iets anders verwacht van het verhaal dan dat het uiteindelijk was. De flaptekst was best wel mysterieus waardoor ik had verwacht dat het verhaal ook een beetje zo zou zijn, wat ik normaal wel leuk vind. Zo was het niet, maar ik vond het alsnog een fijn boek om best wel snel doorheen te komen. Ik denk dat ik voor mijn volgende boek wel hetzelfde niveau wil behouden, omdat ik niet van te ingewikkelde boeken hou. Voor de volgende keer wil ik ook wel eerder beginnen met mijn boekverslagen, aangezien ik er nu veel te lang over heb gedaan voor eigenlijk geen reden.