De zaak Alzheimer door Jef Geeraerts

Titelbeschrijving
Jeff Geeraerts, De zaak Alzheimer, Manteau, Antwerpen, twaalfde druk 2003, 401 blz.
Eerste druk 1985.   Titelverklaring
De titel van het boek is De zaak Alzheimer. Commissaris Vincke en inspecteur Verstuyft krijgen met een huurmoordenaar te maken, Angelo Ledda. Ledda lijdt aan alzheimer. Vandaar dat het boek De zaak Alzheimer heet, want Vincke en Verstuyft hebben een zaak waarin de moordenaar alzheimer heeft.   Samenvatting
Op 16 september 1985 komt Albert Arts ’s avonds laat terug van een zakendiner. Als hij uit zijn auto stapt, staat er plotseling iemand naast hem. Er wordt een pistool tegen Arts zijn hoofd gedrukt en hij wordt vermoord. Commissaris Vincke en inspecteur Verstuyft worden aangewezen om de moord op te lossen. Na de moord op Albert Arts volgen er nog vijf moorden. Twee hiervan waren gepland, de andere drie had Angelo Ledda, de moordenaar, vermoord, omdat hij anders de kans had opgepakt te worden. Op de dag dat hij Gustave De Haeck wilde vermoorden, werd hij overmeesterd door de lijfwacht van De Haeck. Zodra Ledda door Vincke ondervraagd wordt, vertelt Ledda alles wat hij nog weet. Ledda blijkt de ziekte van alzheimer te hebben, dus hij herinnert zich sommige dingen niet meer. Ledda vertelt dat hij in opdracht van De Haeck twee mensen vermoord heeft. Er blijkt sprake te zijn van een complot waarbij collega’s van de minister van binnenlandse zaken en een aantal hoge ambtenaren betrokken zijn. Zodra Ledda in de gevangenis zit, bedenkt De Haeck een plan. Hij stuurt een dokter, zijn schoonzoon Paul Janssens, naar de gevangenis om Ledda te vermoorden. Ledda overmeestert Janssens en gijzelt hem. Uiteindelijk wordt Ledda doodgeschoten, hierdoor is de belangrijkste getuige vermoord en hebben Vincke en Verstuyft geen bewijs meer om De Haeck te arresteren. Hiermee is de zaak gesloten.     Personages   Beschrijving recensies

Volgens recensent Staf Schoeters zijn de boeken van Geeraerts schoolvoorbeelden van een vlotte en kernachtige stijl. Dit komt door de stelling van de auteur. Deze luid dat de lectuur van een thriller niet meer tijd in beslag mag nemen dan het bekijken van een spannende film. Schoeters vindt dat door de laatste druk te koppelen met de film, men ontneemt wordt om bijvoorbeeld in te beelden hoe alles en iedereen eruit ziet. Maar volgens Schoeters hoef je hierdoor niet getreurd te zijn, want het boek blijft een goed boek. Hij vindt De zaak Alzheimer ‘’een golden oldie die de tand des tijds glansrijk heeft overleefd’’. Recensent Gaston Durnez vindt dat Geeraerts het boek goed heeft opgebouwd, want als je denkt dat er niks interessants meer gebeurd, laat Geeraerts weer een nieuwe ontwikkeling plaatsvinden. Durnez vindt dit vooral goed aan het eind van het boek, want Geeraerts vertelt wat voor soort oplossing de zaak zal krijgen, maar verrast toch weer op de manier hoe de oplossing tot stand komt. Durnez vindt dat alle details goed worden uitgewerkt. Ook vindt hij dat de zakelijke schrijfstijl van Geeraerts ervoor zorgt dat het brute geweld niet te sadistisch overkomt. Eindoordeel
Het boek De zaak Alzheimer trok me erg aan toen ik het zag staan in de boekenkast. Dit kwam door de kaft. Op de kaft staan namelijk mensen met een pistool. Hierdoor dacht ik dat het een spannend boek zou zijn die over misdaad gaat. Toen ik zag dat het boek 401 bladzijden had, vond ik dit wel een afknapper. Ik besloot toch de samenvatting te gaan lezen. Nadat ik de samenvatting gelezen had, leek het me een erg leuk boek en besloot ik het te gaan lezen, ondanks de vele bladzijden. Het boek sprak me aan, omdat het over een huurmoordenaar gaat en ik vind dit onderwerp erg interessant. Het boek begint naar mijn mening erg interessant, omdat je aan het begin al geconfronteerd wordt met de moord op de heer Albert Arts.
Ik vind dat Geeraerts soms te gedetailleerd scheef. Ik vind het niet fijn als een boek heel gedetailleerd is, want ik verdiep me daar niet zo in. Als bijvoorbeeld beschreven wordt hoe een huiskamer eruitziet, maak ik me er geen beeld bij. Doordat het boek zo gedetailleerd was, concentreerde ik me niet als er beschreven werd hoe iets eruit zag. Hierdoor moest ik dat stuk een paar keer over lezen en kwam ik best langzaam door het boek. De moordenaar, Angelo Ledda, werd op de helft van het boek opgepakt. Dit vond ik erg snel en ik vroeg me af wat er daarna zou gaan gebeuren. Ik dacht dat hij misschien nog een keer zou ontsnappen. Maar dit was niet zo. Ledda werd de rest van het boek verhoord. Dit vond ik een afknapper, want ik vond dat niet zo interessant. Wel vind ik dat Geeraerts goede ontwikkelingen in de tweede helft van het boek plaats heeft laten vinden. Dit maakte het weer interessant.
Ik vind het verhaal op zichzelf erg goed, alleen de manier waarop het geschreven is, maakt het boek erg langdradig. Dit komt door de vele details die de auteur noemt en door het lange verhoor. Maar toch heb ik genoten van dit boek en vond ik het leuk om het te lezen.   Bronvermelding
De zaak Alzheimer
Schoeters, Staf
Literom, 01-02-2014
Recensietitel: Geeraerts knap vakman in "De zaak Alzheimer" : De misdaad wint
Durnez, Gaston
Literom, 01-11-1985