1 Primaire gegevens
Connie Palmen
De wetten
Amsterdam, Januari 1991
2 Inhoud (samenvatting)
In dit boek ontmoet de hoofdpersoon, Marie De Wit, in elk hoofdstuk een nieuwe man. In totaal zeven. Elke man fascineert haar steeds opnieuw en laat haar hart ophol slaan, totdat ze er toch vaak weer achter komt dat het toch geen combi is.
Hoofdstuk l de astroloog
Als eerste ontmoet de hoofdpersoon in 1980 de astroloog, wanneer ze aan het werken is in een modern antiquariaat in de Pijp. Terwijl ze een brief aan het schrijven is naar een oude bekende, komt de astroloog binnen. Ze komen aan de praat en Marie raakt al snel gefascineerd door deze man. Dat komt omdat hij meteen haar sterrenbeeld raadt en daarna haar persoonlijkheid ontleedt door middel van haar horoscoop. Hierna noemt hij haar Monsieur Lune.
De astroloog heeft een erge voorkeur voor Frankrijk. Hij gaat hier dus ook vaak naartoe, Marie gaat nooit mee. Daardoor zien ze elkaar soms tijden niet. Ook is de astroloog een eenzame en in zichzelf getogen man, hij kan ‘de onverschilligheid van het lot’ niet verdragen. Daarom leest hij alles af uit de astrologie, hiermee kan hij zijn leven (en dat van anderen)zin geven.
Hoofdstuk ll de epilepticus
Als tweede ontmoet ze de epilepticus. Ze ontmoet de epilepticus Daniël Daalmeyer in 1981 tijdens een hoorcollege over Der Zauberberg van Thomas Mann. Marie had tijdens deze cursuslessen nooit echt aandacht aan Daniël geschonken tot de derde cursus les toen hij haar een pen te leen vroeg. Marie leent niet graag haar pennen uit want ze heeft alleen maar mooie pennen, en liegen dat ze er geen extra bij zich had, daar is ze ook niet zo goed in. Dus bukte ze al naar haar tas om een pen te pakken en gaf deze aan Daniël. Tijdens deze les gebeurt er iets met Daniël, hij is het niet eens met de spreken, Stefan Duden. Daniël staat op en roept iets naar Stefan, waaruit lijkt dat ze elkaar kennen. Hetgeen wat Marie dan denk is: daar gaat mijn pen… Toen het hoorcollege af was gelopen liep Marie naar huis. Onderweg zag ze Daniël voor haar lopen, ze denkt nu kan ik mijn pen terugvragen. Maar opeens ziet ze hem struikelen en hij zakt door zijn knieën. Marie loopt naar hem toe om te vragen of ze kan helpen. Na een minuut gaat het weer en staat hij op. Toen zag ze net haar kans om haar pen te vragen maar Daniël zei: Theresa, je verdient een borrel! Zo belandt ze die middag in een klein cafeetje waar Daniël over zichzelf gaat vertellen. Ze spreken hierna nog vaker af. Dan komt ze erachter dat Daniël zijn ziekte als een wezen ziet en dat hij daardoor met verbazing en nieuwsgierigheid naar zichzelf kan kijken. Ook dat hij inderdaad de spreker Stefan Duden kende. Dit is namelijk de bewoner van het huis waar hij op zolder woont.
Hoofdstuk lll de filosoof
Een tijdje later in de winter van 1982 gaat ze filosofiecolleges volgen van professor De Waeterlinck. Vanaf het moment dat hij het podium op komt en begint te praten, heeft ze een gevoel voor hem. Mede omdat hij ‘het gezicht’ heeft. Wanneer hij in de pauze de zaal rond kijkt, kruisen hun blikken elkaar. Na deze eerste ‘ontmoeting’ gaat ze steeds op dezelfde plaats in de zaal zitten om telkens de blik van De Waeterlinck haar kant uit te zien gaan. Tijdens de colleges was er ook altijd een groepje oudere mensen aanwezig. Deze kregen na een tijdje door dat De Waeterlinck af en tot zijn ogen lang op Marie gericht had. Soms staarden ze haar dan schaamteloos aan.
Doordat ze met De waeterlinck blikken uitwisseld en gaat nadenken over de eerste blik. Komen bij Marie gedachtes te boven over haar verhouding met Maurits, haar leraar maatschappijleer op school.
Na de kerstvakantie kwam Marie de school binnen, op een aanplakbiljet las ze dat ze in een andere zaal moest zijn. Tot haar schrik was deze zaal veel kleiner met in het midden een groepje tafels waaraan het groepje oudere mensen al zat. Toen ze binnen kwam werd ze hartelijk begroet Vanaf dit moment kon ze De Waeterlinck ook van dichtbij bestuderen.
Toen ze weer een paar colleges verder was vroeg ze of ze tentamen kon doen bij De Waeterlinck. Na dit tentamen stelde De Waeterlinck voor om wat te gaan drinken, dit herhaalde zich daarna meerdere keren.
Tijdens deze colleges was er één man uit het groepje ouderen verliefd geworden op Marie. Zijn gevoelens waren erg serieus maar Marie voelde die niet…
Hoofdstuk lV de priester
Door De Waeterlinck is haar aangeraden om eens naar een meer eigentijdse collega te gaan: Clemens Brandt. Wanneer Clemens Brandt haar heeft terugge-e-maild, getroffen door haar aandacht, gaat ze bij hem langs. Wanneer hij de deur opent, bedenkt ze zich dat ze nog nooit zo’n lelijke man gezien heeft. Hij ziet er viezig uit en heeft een bochel. Wel klikt het tussen hun qua gedachtes en gesprekken, waardoor er nog meerdere afspraken volgen. Na deze eerste afspraak noemt hij haar Em. Op een avond belanden ze zelfs in bed, daarna voelt Marie alleen walging.
Hoofdstuk V de fysicus
Dit hoofdstuk begint met de begrafenis van de astroloog. Een paar dagen voor de begrafenis krijgt Marie thuis een brief gestuurd. Deze brief is geschreven door een vriend van de astroloog waar hij vaak een tijdje verbleef als hij in Frankrijk was. Deze vriend: Hugo Morland vraagt om af te spreken voor de begrafenis om haar een beetje te leren kennen omdat de astroloog het zo vaak over haar had gehad. Doordat Hugo haar alleen kende als monsieur Lune, noemt hij haar ook Lune.
Het boekverslag gaat verder na deze boodschap.
Verder lezen
REACTIES
:name
:name
:comment
1 seconde geleden