Ervaringsverslag: De wetten, Connie Palmen « De wetten » van Connie Palmen gunt ons een blik op het leven van filosofiestudente Marie Deniet over een periode van zeven jaar. Ontmoeting , analyse en doorgronding van verscheidene mannen staan centraal , samen met vragen over de regels en wetten van het leven die volgens Marie op een of andere manier door de andere sekse beantwoord kunnen worden. Deze drang naar het zoeken van verborgen wijsheden in de wezens die als vrouw het moeilijkst te doorgronden zijn vond ik een vermakelijk uitgangspunt dat me ook tijdens het lezen bleef fascineren; mede dankzij het gebruik van een grote diversiteit bij de in het boek aan bod gekomen heren. Zeven jaar, zeven mannen , dat maakt voor ieder jaar eentje zou je denken. Toch is het boek net iets complexer en zijn niet altijd duidelijke afbakeningen in het wanneer van het verhaal met als gevolg dat er plots, al dan niet bewuste, confrontaties tussen nieuwe en al eerder geziene personages plaatsvinden met vervlochten verhaallijnen tot gevolg. Een positief aspect dat zeker aangekaart moet worden is de rijkelijke psychologische doorgrondig door het hoofdpersonage en de originele weergave van gedachtestromen, dit telkens samengaand met een filosofische grondnoot waardoor de aan bod gekomen karakters verder rijken dan alleen het oppervlakkige. Elk nieuw hoofdstuk stelt een belangrijke persoonlijkheid in het leven van Marie voor. Zo heb je een hoofdstuk gewijd aan Miel van Eysden (de astroloog) , Daniel Daalmeyer (de epilepticus) , Guido de Waeterlinck (de filosoof), Clemens Brandt (de priester), Hugo Morland (de fysicus), Lucas Asbeek (de kunstenaar), en tot slot aan de vader van Daniel Daalmeyer (de psychiater). Stuk voor stuk hebben ze een andere visie op de dingen; andere dromen, verlangens en passies waardoor de relaties met elk van hen totaal verschillend zijn maar des te meer boeiend. Relaties gaande van praatmakker en vertrouwenspersoon tot minnaar en geliefde die elk op hun manier een zekere emotie weten los te weken en ook verrassend uit de hoek kunnen komen . Zo gaat ze o.a. een relatie aan met een ex priester die zijzelf eerst enorm vunzig en lijk vond maarhaar achteraf toch lijkt te bekoren. Verbazing in overvloed maar spanning is er niet aan de orde. Enige suspense zou volgens mij een nefaste invloed hebben op de heersende haast meditatieve sfeer die het verhaal omringt en ook aanstekelijk werkt op zijn lezers. Een van de meest beduidende gebeurtenissen in het boek is naar mijn mening de kennismaking met de door haar bewonderde kunstenaar Lucas Asbeek, eerder voorspeld door Miel van Eysden, de astroloog. Dit is een duidelijk keerpunt in het leven van hoofdpersonage Marie. Haar zoektocht naar antwoorden en liefde lijkt op dit punt schijnbaar ten einde omdat ze bij hem net dat onbeschrijfelijke beetje meer vindt dan bij anderen, een ongekende wijsheid die hij via zijn kunst naar haar overbrengt maar niet met de grote massa wil delen. De verhouding tussen deze 2 tegenpolen is complex en stormachtig. Doordat Lucas zich blijft inbinden, moet Marie uiteindelijk door uitputting de strijd opgeven en moet ze haar ellenlange zoektocht weer van vooraf aan hervatten met frustraties tot gevolg. Door de relatie met Lucas Asbeek gaat Marie in behandeling bij de psychiater en de vader van Daniel Daalmeyer die ook Lucas heeft behandeld. Ze zit in een identiteitscrisis en is wanhopig omwille van het liefdesverdriet om Lucas en het onophoudelijke verlangen naar hem. Ze vertelt hoe de beëindiging van de relatie met Lucas Asbeek haar wereldbeeld heeft veranderd. Pessimisme, pijn en verdriet krijgen hier de heersende hand waardoor haar begint visie af te wijken van het reële, doordat deze visie vertroebeld wordt door haar lijden en wanhoop. Het boek heeft me al bij al bijzonder geïntrigeerd en me vooral laten stilstaan bij het gedrag van de mensen rondom mij en de link tussen hen allemaal. Enige filosofische achtergrond kennis is echter wel een pluspunt om het geheel beter te kunnen vatten en bepaalde fragmenten meer te waarderen.