Titel: De wetten
Schrijfster: Connie Palmen
Uitgever: Prometheus
Jaar van uitgave: 1991
Plaats van uitgave: Amsterdam
Gelezen druk: 31e drukà1999
Samenvatting: Het verhaal gaat over de studente Marie, die in zeven jaar tijd met zeven verschillende mannen omgaat om bij hen over het leven te leren. Ze hoopt bij hen de antwoorden op haar vragen te vinden. Ze heeft altijd gedacht dat de wetten en regels van het leven door mannen bedacht zijn. Ze wil hier nu meer over weten. Ze komt tot de conclusie dat deze mannen wel veel van de wereld weten, maar weinig over zichzelf. Met deze kennis van de wereld proberen ook zij alleen maar het hoofd boven water te houden. Dit realiseren zij zich niet. Als eerste ontmoet zij in 1980 de astroloog Miel van Eysden. Hij vertelt haar dat alles over het leven al in de sterren geschreven staat: alles is al van tevoren bepaald. Hij analyseert haar karakter en deelt haar mede dat twee belangrijke dingen in haar leven bepalend voor haar zijn: haar niet te stuiten kennisdrift (hartstocht van de geest) en het schrijverschap. De twee elementen spelen in de hele roman een grote rol. De volgende op haar pad is de epilepticus, Daniel Daalmeyer. Ze ontmoeten elkaar bij een samenwerkingsproject van literatuurwetenschappers en filosofen in 1981. Ze houden zich bezig met verschillende soorten teksten. Marie denkt vooral na over de vraag in hoeverre een ziekte bepalend kan zijn voor je verder leven. In de winter van 1982 maakt ze kennis met de filosoof Guido de Waeterlinck. Deze is helemaal gek op Hegel, een oud filosoof. Deze Guido is niet met de tijd meegegaan. Hij heeft dan ook niets op met de moderne filosofen. En dat terwijl Marie op dat moment helemaal idolaat van Foucault is. Ze wil net zo leren schrijven als hij. Ze leert van hem dat taal en wetenschap een grote invloed op het doen en laten van iemand heeft. Guido en Marie hebben een tegengestelde visie met betrekking tot filosofie: hij is erin geïnteresseerd hoe je moet sterven terwijl Marie juist wil weten hoe je leert te leven
Ze arriveert in 1983 bij de priester, Clemens Brandt genaamd. Hij is een ex-geestelijke en een uitmuntend filosoof. Hij ziet er erg lelijk uit. Clemens wordt verliefd op Marie. Ze worden niet intiem met elkaar. Ze filosoferen samen over de vraag wat een gewone en wat een literaire tekst is. Clemens laat haar kennismaken met de filosoof Derrida. Na het overlijden van Miel van Eysden leert ze op zijn begrafenis de fysicus Hugo Morland kennen. Voor het eerst in haar leven speelt lichamelijke liefde een rol. Ze zijn 3 dagen in elkaar verloren. Daarna gaat hij weer terug naar zijn gezin in Parijs. Ze is zeer van zijn levenshouding gecharmeerd. Hij kan namelijk geen autoriteit verdragen. Hij probeert dan ook bestaande natuurwetten omver te werpen. Als laatste ontmoet ze De kunstenaar Lucas Asbeek, in 1985. Ze beschouwt hem als haar grote liefde en blijft het langst bij hem. Lucas is in zijn werk vastgelopen hij durft niets meer te produceren. Hij is bang voor het oordeel van andere mensen over zijn werk. Daarom maakt hij alleen kunstwerken voor zichzelf. Dit vindt Marie onzin: kunst is niet alleen voor jezelf, maar moet je delen. Hun relatie gaat uiteindelijk voorbij. Als laatste komt Marie bij de psychiater terecht, die haar het advies geeft om alles op te schrijven. Marie schrijft hem in 1986 vier keer een brief. Ze beschrijft hierin haar zoektocht naar de wetten. Volgens haar kan ze alleen door te schrijven tot een zinvol bestaan komen. Ze komt tot de conclusie dat ze uiteindelijk nog steeds niet weet in wiens wetten ze kan geloven. Identificatie: Marie Denietàhoofdpersoon
Als eerste ga ik mezelf vergelijken met Marie Deniet. Marie Deniet is de hoofdpersoon van het boek. Eerst noem ik een overeenkomst, dan de verschillen tussen het karakter van mij en van dat van Marie.
Al eerste is Marie niet erg zelfbewust, dat zie je aan het feit dat ze op zoek is naar de wetten van het leven. Als ze wel zelfvertrouwen had, dan zou ze denken dat ze wel goed handelde en dat ze niet volgens wetten zou moeten handelen. Ik ben zelf ook niet erg zelfbewust. Ik kan zelf niet handelen zonder rekening te houden met ‘wat hoort’ en hoe anderen daar over denken.
Ten tweede is Marie ook een open persoon, dat merk je aan het feit dat wanneer ze de 7 mannen uit het boek ontmoet, dat ze heel gemakkelijk een gesprek begint met die persoon. Ik ben zelf niet een open persoon. Ik zal zelf niet zo snel een gesprek met iemand beginnen die ik niet of nauwelijks ken, of alleen van naam ken.
Ten derde zegt Marie ook dat ze wil dat er onvoorspelbare dingen gebeuren in haar leven. Ze vindt haar leven nu veel te voorspelbaar. Als ze iemand een hand geeft, dan weet ze al gelijk hoe hun relatie gaat verlopen. Ik vind het leven dat ik nu heb niet echt onvoorspelbaar, maar ik heb geen behoefte aan onverwachte gebeurtenissen. Ik vind het wel een fijn gevoel om (in ieder geval een beetje) te weten hoe dingen gaan verlopen.
Tenslotte is Marie op zoek naar liefde en bescherming. Dat ben ik zelf niet, want ik heb er op het moment geen behoefte aan om ‘beschermd’ te worden. Doordat ze zo op zoek is naar die wetten (en naar liefde en bescherming) begint ze met zo ongeveer elke man waar ze wel wat bewondering voor heeft begint ze een relatie. Dat zou ik dus nooit doen, want dan zou ik me veel te laag en goedkoop voelen.
Dus leid ik hieruit af dat ik niet erg op Marie Deniet lijk, omdat ik niet net als zij een open persoon ben en ik ook niet van onvoorspelbare gebeurtenissen houdt. Ook ben ik niet zo op zoek naar de wetten, liefde en bescherming, zoals zij. Wel hebben we allebei niet heel erg veel zelfvertrouwen.
Lucas Asbeekàde kunstenaar
Als tweede ga ik mezelf vergelijken met Lucas Asbeek. Hij is de kunstenaar in het boek. Eerst noem ik weer een overeenkomst, dan de verschillen. Als eerste denkt Lucas ook dat je eerst van jezelf moet kunnen houden voordat je van iemand anders kan houden. Marie Deniet is het daar niet mee eens, maar ik ben het er wel mee eens. Als je niet van jezelf houdt, dan ben je niet helemaal gelukkig. Het gevolg is dat je met jezelf in de knoop gaat zitten. Als je echter wat meer zelfvertrouwen hebt, dan hoef je je geen zorgen te maken over dat je niet van jezelf houdt. Dan kun je weer aandacht hebben voor de andere dingen in het leven. Ten tweede: Lucas Asbeek is de laatste persoon die Marie Deniet ontmoet. Hij is net als Marie erg onzeker. Hij is voornamelijk bang voor het oordeel van anderen. Daarom moet hij naar een psychiater. Ik ben zelf ook onzeker (ook voor het oordeel van anderen). Ik zit echter niet zo erg (psychisch) in de knoop met mezelf dat ik naar een psychiater moet. Ten derde is Lucas Asbeek (voor zover ik heb kunnen zien) een plat karakter. Hij ontwikkelt zich nauwelijks. In het begin zit hij erg met zichzelf in de knoop. Aan het eind lees je dat hij nog steeds problemen heeft met zijn zelfvertrouwen. Ik had eerst ook geen zelfvertrouwen, maar ik heb mij wel ontwikkeld. Ik heb al veel meer zelfvertrouwen dan toen ik hier op school kwam. Dus leid ik hieruit af dat ik niet erg op Lucas Asbeek lijk, omdat ik niet net als hij zo onzeker ben dat ik naar een psychiater moet. Ook heb ik, in tegenstelling tot Lucas, mezelf ontwikkelt. Wat betreft zijn idee dat je eerst van jezelf moet houden voordat je van een ander kan houden ben ik het wel met hem eens. Waardering van het boek: Het boek De Wetten is een goed boek. Waarom ik dat vind, leg ik hier onder uit. Eerst geef ik de negatieve aspecten van het boek weer daarna de positieve. Negatieve aspecten van het boek
Als eerste is het jammer dat het boek weinig personages heeft met wie ik mij kan identificeren. Met de hoofdpersoon Marie Deniet kan ik mij niet identificeren en ook niet met Lucas Asbeek. Met de andere personages kan ik mij ook niet echt identificeren. Daarom is het moeilijk om de reacties van de personen te begrijpen. Ten Tweede is het boek een heel ingewikkeld boek (vind ik zelf). Marie Deniet zit gedurende het hele boek te filosoferen over de wetten en regels van het leven, en als je geen enkele filosofisch voorkennis hebt, dan is het boek moeilijk te begrijpen. Positieve aspecten van het boek
Als eerste is de structuur in het boek duidelijk. De 7 personen die Marie ontmoet staan in chronologische volgorde. Elk hoofdstuk gaat over 1 persoon. Daardoor is het heel duidelijk. Zo is het ook niet zo ingewikkeld om informatie over een bepaald persoon op te zoeken. Als het één verhaal is, dan lopen alle personages door elkaar en dan is dat veel moeilijker. Ten tweede is het heel leuk (vind ik ) om zelf over de dingen die Marie zich afvraagt na te denken en dat dan te vergelijken met hoe zij daar dan over denkt. Dat is goed mogelijk doordat in het boek heel goed wordt beschreven hoe Marie over bepaalde onderwerpen denkt. Ten derde heeft het boek een voorspelbare afloop. Dat vind ik een + punt, omdat het einde dan heel simpel ligt. Je bedenkt alvast hoe het af zal lopen en als dat einde daar dan niet mee klopt, dan zou ik dat eigenlijk wel jammer vinden. Ik vind dat bij dit boek eigenlijk ook geen verrassend einde hoort. Afweging: Het eerste (negatieve) argument vind ik wel belangrijk, omdat als je je kan identificeren met de personages, dan begrijp je hun handelingen veel beter
Het tweede (negatieve) argument vind ik ook wel belangrijk, want als je het boek niet snapt dan heb je er ook niets aan. Het derde (positieve) argument vind ik ook belangrijk, want als je alle tijden door elkaar gooit, dan snap je er niets van. Het vierde (positieve) argument vind ik heel belangrijk, want dan kan je je verdiepen in het boek. Zo kan je ook je eigen mening over de bepaalde onderwerpen ontwikkelen
Het vijfde (positieve) argument vind ik niet zo heel erg belangrijk, want dat is gewoon een kwestie van smaak (of een voorspelbare afloop een + of – punt is) Dus het boek De Wetten is een goed boek, want je kan zelf over de dingen die Marie zich afvraagt na te denken en dat dan te vergelijken met hoe zij daar dan over denkt.
Schrijfster: Connie Palmen
Uitgever: Prometheus
Jaar van uitgave: 1991
Plaats van uitgave: Amsterdam
Gelezen druk: 31e drukà1999
Samenvatting: Het verhaal gaat over de studente Marie, die in zeven jaar tijd met zeven verschillende mannen omgaat om bij hen over het leven te leren. Ze hoopt bij hen de antwoorden op haar vragen te vinden. Ze heeft altijd gedacht dat de wetten en regels van het leven door mannen bedacht zijn. Ze wil hier nu meer over weten. Ze komt tot de conclusie dat deze mannen wel veel van de wereld weten, maar weinig over zichzelf. Met deze kennis van de wereld proberen ook zij alleen maar het hoofd boven water te houden. Dit realiseren zij zich niet. Als eerste ontmoet zij in 1980 de astroloog Miel van Eysden. Hij vertelt haar dat alles over het leven al in de sterren geschreven staat: alles is al van tevoren bepaald. Hij analyseert haar karakter en deelt haar mede dat twee belangrijke dingen in haar leven bepalend voor haar zijn: haar niet te stuiten kennisdrift (hartstocht van de geest) en het schrijverschap. De twee elementen spelen in de hele roman een grote rol. De volgende op haar pad is de epilepticus, Daniel Daalmeyer. Ze ontmoeten elkaar bij een samenwerkingsproject van literatuurwetenschappers en filosofen in 1981. Ze houden zich bezig met verschillende soorten teksten. Marie denkt vooral na over de vraag in hoeverre een ziekte bepalend kan zijn voor je verder leven. In de winter van 1982 maakt ze kennis met de filosoof Guido de Waeterlinck. Deze is helemaal gek op Hegel, een oud filosoof. Deze Guido is niet met de tijd meegegaan. Hij heeft dan ook niets op met de moderne filosofen. En dat terwijl Marie op dat moment helemaal idolaat van Foucault is. Ze wil net zo leren schrijven als hij. Ze leert van hem dat taal en wetenschap een grote invloed op het doen en laten van iemand heeft. Guido en Marie hebben een tegengestelde visie met betrekking tot filosofie: hij is erin geïnteresseerd hoe je moet sterven terwijl Marie juist wil weten hoe je leert te leven
Ze arriveert in 1983 bij de priester, Clemens Brandt genaamd. Hij is een ex-geestelijke en een uitmuntend filosoof. Hij ziet er erg lelijk uit. Clemens wordt verliefd op Marie. Ze worden niet intiem met elkaar. Ze filosoferen samen over de vraag wat een gewone en wat een literaire tekst is. Clemens laat haar kennismaken met de filosoof Derrida. Na het overlijden van Miel van Eysden leert ze op zijn begrafenis de fysicus Hugo Morland kennen. Voor het eerst in haar leven speelt lichamelijke liefde een rol. Ze zijn 3 dagen in elkaar verloren. Daarna gaat hij weer terug naar zijn gezin in Parijs. Ze is zeer van zijn levenshouding gecharmeerd. Hij kan namelijk geen autoriteit verdragen. Hij probeert dan ook bestaande natuurwetten omver te werpen. Als laatste ontmoet ze De kunstenaar Lucas Asbeek, in 1985. Ze beschouwt hem als haar grote liefde en blijft het langst bij hem. Lucas is in zijn werk vastgelopen hij durft niets meer te produceren. Hij is bang voor het oordeel van andere mensen over zijn werk. Daarom maakt hij alleen kunstwerken voor zichzelf. Dit vindt Marie onzin: kunst is niet alleen voor jezelf, maar moet je delen. Hun relatie gaat uiteindelijk voorbij. Als laatste komt Marie bij de psychiater terecht, die haar het advies geeft om alles op te schrijven. Marie schrijft hem in 1986 vier keer een brief. Ze beschrijft hierin haar zoektocht naar de wetten. Volgens haar kan ze alleen door te schrijven tot een zinvol bestaan komen. Ze komt tot de conclusie dat ze uiteindelijk nog steeds niet weet in wiens wetten ze kan geloven. Identificatie: Marie Denietàhoofdpersoon
Als tweede ga ik mezelf vergelijken met Lucas Asbeek. Hij is de kunstenaar in het boek. Eerst noem ik weer een overeenkomst, dan de verschillen. Als eerste denkt Lucas ook dat je eerst van jezelf moet kunnen houden voordat je van iemand anders kan houden. Marie Deniet is het daar niet mee eens, maar ik ben het er wel mee eens. Als je niet van jezelf houdt, dan ben je niet helemaal gelukkig. Het gevolg is dat je met jezelf in de knoop gaat zitten. Als je echter wat meer zelfvertrouwen hebt, dan hoef je je geen zorgen te maken over dat je niet van jezelf houdt. Dan kun je weer aandacht hebben voor de andere dingen in het leven. Ten tweede: Lucas Asbeek is de laatste persoon die Marie Deniet ontmoet. Hij is net als Marie erg onzeker. Hij is voornamelijk bang voor het oordeel van anderen. Daarom moet hij naar een psychiater. Ik ben zelf ook onzeker (ook voor het oordeel van anderen). Ik zit echter niet zo erg (psychisch) in de knoop met mezelf dat ik naar een psychiater moet. Ten derde is Lucas Asbeek (voor zover ik heb kunnen zien) een plat karakter. Hij ontwikkelt zich nauwelijks. In het begin zit hij erg met zichzelf in de knoop. Aan het eind lees je dat hij nog steeds problemen heeft met zijn zelfvertrouwen. Ik had eerst ook geen zelfvertrouwen, maar ik heb mij wel ontwikkeld. Ik heb al veel meer zelfvertrouwen dan toen ik hier op school kwam. Dus leid ik hieruit af dat ik niet erg op Lucas Asbeek lijk, omdat ik niet net als hij zo onzeker ben dat ik naar een psychiater moet. Ook heb ik, in tegenstelling tot Lucas, mezelf ontwikkelt. Wat betreft zijn idee dat je eerst van jezelf moet houden voordat je van een ander kan houden ben ik het wel met hem eens. Waardering van het boek: Het boek De Wetten is een goed boek. Waarom ik dat vind, leg ik hier onder uit. Eerst geef ik de negatieve aspecten van het boek weer daarna de positieve. Negatieve aspecten van het boek
Als eerste is het jammer dat het boek weinig personages heeft met wie ik mij kan identificeren. Met de hoofdpersoon Marie Deniet kan ik mij niet identificeren en ook niet met Lucas Asbeek. Met de andere personages kan ik mij ook niet echt identificeren. Daarom is het moeilijk om de reacties van de personen te begrijpen. Ten Tweede is het boek een heel ingewikkeld boek (vind ik zelf). Marie Deniet zit gedurende het hele boek te filosoferen over de wetten en regels van het leven, en als je geen enkele filosofisch voorkennis hebt, dan is het boek moeilijk te begrijpen. Positieve aspecten van het boek
Als eerste is de structuur in het boek duidelijk. De 7 personen die Marie ontmoet staan in chronologische volgorde. Elk hoofdstuk gaat over 1 persoon. Daardoor is het heel duidelijk. Zo is het ook niet zo ingewikkeld om informatie over een bepaald persoon op te zoeken. Als het één verhaal is, dan lopen alle personages door elkaar en dan is dat veel moeilijker. Ten tweede is het heel leuk (vind ik ) om zelf over de dingen die Marie zich afvraagt na te denken en dat dan te vergelijken met hoe zij daar dan over denkt. Dat is goed mogelijk doordat in het boek heel goed wordt beschreven hoe Marie over bepaalde onderwerpen denkt. Ten derde heeft het boek een voorspelbare afloop. Dat vind ik een + punt, omdat het einde dan heel simpel ligt. Je bedenkt alvast hoe het af zal lopen en als dat einde daar dan niet mee klopt, dan zou ik dat eigenlijk wel jammer vinden. Ik vind dat bij dit boek eigenlijk ook geen verrassend einde hoort. Afweging: Het eerste (negatieve) argument vind ik wel belangrijk, omdat als je je kan identificeren met de personages, dan begrijp je hun handelingen veel beter
Het tweede (negatieve) argument vind ik ook wel belangrijk, want als je het boek niet snapt dan heb je er ook niets aan. Het derde (positieve) argument vind ik ook belangrijk, want als je alle tijden door elkaar gooit, dan snap je er niets van. Het vierde (positieve) argument vind ik heel belangrijk, want dan kan je je verdiepen in het boek. Zo kan je ook je eigen mening over de bepaalde onderwerpen ontwikkelen
Het vijfde (positieve) argument vind ik niet zo heel erg belangrijk, want dat is gewoon een kwestie van smaak (of een voorspelbare afloop een + of – punt is) Dus het boek De Wetten is een goed boek, want je kan zelf over de dingen die Marie zich afvraagt na te denken en dat dan te vergelijken met hoe zij daar dan over denkt.
REACTIES
:name
:name
:comment
1 seconde geleden