Samenvatting

Hoofdstuk​ ​I

De​ ​ik-persoon​ ​ontmoet​ ​de​ ​astroloog ​ in​ ​ 1980​      ,​             ze​ ​ is​ ​ dan​          ​ nog​      ​  ​            25 ​         jaar.​​  De             ​ ​ ​ik-figuur            ​ ​werkt   ​  ​in​  een​ antiekwinkel.​ ​De​ ​man​ ​fascineert​ ​haar, ​ doordat​             ​ ​hij         ​haar​    ​ sterrenbeeld​    ​ weet​    ​  ​te           ​ raden​  ​ en​        ​  vervolgens,​      ​ op​        basis​ ​van​ ​haar​ ​horoscoop,​ ​haar​ ​persoonlijkheid​ ​ontleedt.​ ​De ​ ​astroloog​ ​noemt​ ​haar ​monsieur​ ​Lune​.​ ​De astroloog ​ blijkt​  ​ op​        ​ het​       ​ eerste​ ​ gezicht​              ​  ​een     ​ afstotende​        ​ man,​     ​  ​            doordat​ ​hij​ ​een​ ​liefdeloze​ ​jeugd​ ​heeft doorleefd. ​ Astrologie​         ​ is​ ​ voor​ ​ ​hem ​​een​ ​manier​ ​om​ ​zijn​ ​leven,​ ​en​ ​die​ ​van​ ​anderen, ​​zin​ ​te​ ​geven.

Hoofdstuk​ ​II

De​ ​ik-persoon​ ​ontmoet​ ​tijdens​ ​een​ ​college​ ​over​ ​Thomas​ ​Mann,​ ​in​ ​1981,​ ​de​ ​epilepticus:​ ​Daniël Daalmeyer. ​ Hij​          ​ concentreert​    ​ zich​     ​ op​        ​ zijn​      ​ ​bijzondere ​ziekte,​ ​hierdoor​​ ​weet​ ​hij​ ​zijn​ ​leven​ structuur​​ ​te bieden. ​ Hij​      ​ filosofeert​           ​ over​    ​ de​        ​ betekenis​         ​ van​ ​verschillende​ ​ziektes.​ ​​Hij​ ​noemt​ ​de​ ​ik-figuur ​Theresa​.

Hoofdstuk​ ​III

Sinds ​ 1982​        ​ ​volgt​ ​de​ ​ik-persoon​ ​filosofiecolleges​ ​van​ ​professor​ ​De​ Waeterlinck.​       ​ De​       ​ filosoof​              ​ maakt​ ​ veel​     indruk ​ op​          ​ haar,​   ​ omdat​  ​ hij​        ​ ‘​ het​ ​ ​gezicht​ ​heeft’.​ ​​In​ ​dit​ ​hoofdstuk​ ​zijn​ komt​    ​ een​      ​ ​flashback​ ​voor​ ​over​ ​Marius, de​ ​maatschappijleer​ ​leraar​ ​waar​ ​de​ ​ik-figuur​ ​hoogstwaarschijnlijk​ ​een​ ​seksuele​ ​relatie​ ​mee​ ​had. 

Hoofdstuk​ ​IV

In​ ​1983​ ​ontmoet​ ​de​ ​ik-figuur​ ​Carmens​ ​Brandt, ​ een​          ​ bekende​           ​ filosofische​ ​ ​schrijver      ​ en​        ​ tevens​ ​ ​priester.            Ze​ ​gaan​ ​samen​ ​uit​ ​eten,​ ​waarna​ ​Carmens​ ​verliefd ​ ​wordt ​op​​ ​de​ ik-persoon.​ ​ ​Hij​ noemt​          ​ ​haar ​Emmetje​. Na ​ een​           ​ etentje​ ​ komen​ ​ ze​        ​ bij​        ​  de​         ​​kamer ​  ​van      ​ de​         ​ ik-figuur.​ ​ Zij​     ​ ​            kleed ​    ​Carmens  ​          ​uit,  ​maar​            ​ ​hij         ​mag​       ​  ​haar    ​  ​niet      aanraken. ​ Samen​         ​ slapen​ ​ ze​        ​ in​​  ​hetzelfde     ​ bed.​      ​ ​Het​ ​is​                ​niet ​       ​duidelijk​  ​of         ​  ​ze        ​  ​gevreeën          ​ hebben.​

Hoofdstuk​ ​V

In​ ​1984​ ​loopt​ ​de​ ​ik-figuur​ mee​    ​​in​ ​een​ ​begrafenisstoet​ ​voor ​Miel​​ ​van ​ Eysden,​   ​ de​         ​ astroloog.​         ​ In​         ​ dit​        hoofdstuk ​ ontmoet​       ​ de​        ​ ik-persoon​              ​ de​        ​ beste​  ​  vriend​ ​ van​      ​ Miel:​    ​ ​Hugo   ​  ​Morland,           ​de​          ​  ​fysicus.             ​  Vanaf​  ​ ​het       eerste ​ moment​             ​ dat​       ​ de​        ​ ik-figuur​              ​  ​hem    ​  zag​​ had​ ​ ze​      ​ gevoelens​        ​  ​voor    ​  ​hem.   ​ Ze​        ​  ​vond      ​  ​hem    ​ ​onweerstaanbaar,        maar ​ hij​            ​ is​ ​ getrouwd.​    ​ Zoals​   ​ Marie​    ​ ​voor    ​ ​            de ​(​oudere)​ ​mannen​ in​​ ​de​ ​voorafgaande​ ​hoofdstukken ongrijpbaar ​ ​was,​ ​zo​ ​was​ ​Hugo​ ​ongrijpbaar​ ​voor​ ​Marie.​ ​Samen ​ gaan​      ​  ​ze        ​ naar​      ​ het​       ​ strand,​              ​​waar​ ze​ zoenen. ​ Tot​    ​ aan​     ​ de​        ​ begrafenis​          ​ houden​             ​  ​ze        ​ een​      ​ verhouding.​     ​  Daarna​             ​  ​gaat       ​  ​Hugo   ​​terug    ​ ​naar    ​  Parijs​  ​  ​waar    zijn​ ​vrouw ​ is.​    

Hoofdstuk​ ​VI

De​ ​ik-figuur​ ​blijkt​ ​Marie​ ​Deniet​ ​te​ ​heten.​ ​Na​ ​haar ​ doctoraalexamen​          ​ ​in​ ​1985​ ontmoet​    ​ ​ze ​ de​  ​  door​    ​             haar​ bewonderde ​ kunstenaar​    ​ Lucas​  ​ Asbeek.​             ​ Lucas​ ​ wil​        ​  ​echter ​ geen​   ​ kunstenaar​      ​              meer​​  ​zijn,       ​  ​omdat ​ hij​        ​ niet​      ​ wil​        dat​ ​andere​ ​betekenis​ ​geven​ ​aan​ ​zijn​ werk.​     ​  Ze​        ​ krijgen​ ​ een​      ​ relatie​ ​ samen.​             ​ In​         ​ deze​    ​ ​een      ​ jaar​       ​ durende​            relatie,​ ​waarin​ ​Marie​ vergeetachtig​         ​ ​wordt, ​geen​​ ​honger​ heeft,​     ​ verdrietig​          ​ ​is​ ​als​ ​Lucas​ ​weg ​​is​ ​en ​​bang dat ​ hij​        ​ ​dan​ ​niet​ ​meer​ ​terugkomt.​ ​beheerste​ ​de​ ​liefde ​​beheerst ​​Marie.​ ​In​ ​het​ ​einde​ ​van​ ​het​ ​hoofdstuk analyseert ​ Lucas​       ​ hoe​      ​ Marie​  ​ in​​ ​de​ ​relatie​ ​staat ​​en​ ​dat ​​ze​ ​zichzelf​ ​ongelukkig​ ​maakt.

Hoofdstuk ​ VII​   

De​ ​relatie​ ​met​ ​Lucas​ ​is​ ​over.​ ​Marie​ ​wordt​ ​nu​ ​behandeld​ ​door​ ​psychiater​ ​Daalmeyer,​ ​de​ ​vader​ ​van Daniel​ ​Daalmeyer. ​ Het​             ​ hele​     ​ hoofdstuk​         ​ bestaat​ ​             vooral​ ​ uit​           ​ een​      ​ monoloog​         ​  van​​ ​Marie​ ​zelf.​ ​Ze​ vertelt​​ ​dat ze ​ een​           ​ enorme​             ​ pessimist​          ​ ​is ​        geworden.​ ​ Ze​   ​ was​       ​  op​ ​zoek​ ​​naar​ ​het​ ​eeuwige​ ​geluk,​ ​de​ eeuwige​​ ​liefde met ​ Lucas.​              ​ En​         ​ dit​        ​ had​     ​ ze​        ​ ​            ook ​ gevonden.​  ​​Ze       ​ vond​    ​ wast​ ​ze​ ​​altijd​ al​ ​ ​wilden,​ ​maar​ ​dit​ ​eeuwige​ ​was​ ​nu beëindigd. ​ Dit​          ​ einde​   ​ van​      ​ ​              hun ​       ​relatie​  ​ontnam  ​ haar​    ​             plezier​ ​in​ ​het​ ​​leven.​ ​Bij​ ​de​ ​laatste​ ​sessie​ ​bij​ de​ psychiater ​ neemt​    ​ ze​        ​ afscheid​           ​ van​      ​ hem.​   ​  ​Ze          ​ heeft​   ​ haar​    ​  ​            verhaal,​ ​op​ ​aanraden​ ​van​ ​hem,​ ​opgeschreven. Het ​ depressieve​             ​ en​        ​ lijdende​             ​ gevoel​ ​ ​is ​ ze​   ​ ​kwijt.

Verhaaltechniek

Ruimte​ ​en​ ​Tijd

De​ ​Wetten​​ ​begint​ ​in​ ​de​ ​zomer​ ​van​ ​1980​ ​en​ ​eindigt​ ​met​ ​de​ ​laatste​ ​sessie​ ​bij​ ​de​ ​psychiater​ ​op maandag​ ​6​ ​oktober​ ​1986.​ ​Deze​ ​datums​ ​worden​ ​duidelijk​ ​in​ ​het​ ​boek​ ​vermeld.​ ​De​ ​verteltijd​ ​is dus ​ zes​           ​ jaar​     ​ en​       ​ een​      ​ ​paar   ​ maanden.​      

Het​ ​verhaal​ ​speelt​ ​zich​ ​af​ ​in​ ​Amsterdam. 

Personages

Marie​ ​Deniet​;​ ​de​ ​ik-figuur.​ ​Pas​ ​vanaf​ ​bladzijde​ ​98 ​ is​ ​ bekend​         ​ dat​      ​              ​ze ​ M.​   ​ Deniet​             ​ heet.​  ​  En​       ​ pas​     vanaf ​ pagina​ ​ 153​     ​ ​is​ haar​ ​​volledige​ ​naam​ ​bekend.

“Ik​ ​kan​ ​er​ ​gewoon​ ​niet​ ​tegen​ ​als​ ​de​ ​dingen​ ​niet​ ​lopen​ ​zoals​ ​ik​ ​mij​ ​van​ ​tevoren​ ​bedacht​ ​heb."

Miel​ ​van​ ​Eysden​;​ ​de​ ​astroloog.​ ​Hij​ ​is​ ​ergens​ ​in​ ​de ​ ​50.       ​ Het​     ​ leven​  ​ ervaart​              ​ hij​       ​ ​als      ​ ​een     worsteling.​ ​Hij​ ​is​ ​ervan​ ​overtuigd​ ​dat​ ​de​ ​sterren​ ​en​ planeten​      ​ over​    ​ het​      ​ leven​  ​ bepalen:​ ​ de​  persoonlijkheid​ ​van​ ​de​ ​mens​ ​staat​ ​vast.​ De​ ​ ​zoektocht ​naar​​ ​de​ ​betekenis​ ​van​ ​het​ leven​​ ​houdt hij ​ vaak​ ​ in​ ​ Frankrijk.​    

“Het​ ​is​ ​mijn​ ​leven,​ ​maar​ ​ik​ ​consumeer​ ​het​ ​niet."

Daniël​ ​Daalmeyer;​ ​ de​            ​ epilepticus.​    ​  Hij       ​ ​ is​ ​ 32​  ​ jaar     ​  ​wanneer​            ​ Marie​ ​  hem​    ​ ontmoet.​         ​Al​ ​negen​ ​jaar​ lijdt ​ hij​ ​ aan​     ​ ​             epilepsie.​  ​Daniël         ​  heeft​  ​ een​     ​ ​uiterst​ ​opmerkelijke​ ​visie​  op​​ de​    ​  ​ziektes            ​  ​van     ​  ​mensen.          Zo ​ weet​          ​ hij​        ​ ze​       ​ in​​  verband​      ​ te​        ​ brengen​          ​ met​      ​            de​  ​persoonlijkheid​      ​ van​      ​ ​mensen.         ​Hij​ ​gaat​​ ervan​ ​uit​ dat ​ de​        ​ ziekte​ ​ de​       ​ oorzaak​             ​  ​is​  van​              ​ de​       ​ ​persoonlijkheid.

"De​ ​ziekte​ ​blijkt​ ​steeds​ ​onderuit​ ​gehaald​ ​te​ ​worden​ ​door​ ​iets​ ​dat​ ​hij​ ​juist​ ​nodig​ ​had​ ​om​ ​zijn​ ​meest​ ​kwetsbare plek​ ​te​ ​beschermen.​ ​Hegels​ ​list​ ​van​ ​het​ ​leven​ ​is​ ​de​ ​blauwdruk​ ​van​ ​de​ ​biografie​ ​van​ ​de​ ​ziekte."

Guido​ ​de​ ​Waeterlinck;​ ​ de​    ​ filosoof.​           ​ ​Guido ​ is​ ​ de​  ​ ​ professor​  waarvan​     ​ Marie​ ​ ​colleges          ​ filosofie​           volgt.​ ​Hij​ ​begeleidt​ ​haar ​ bij​        ​ ​het       ​​schrijven​ ​van​ ​haar ​​scriptie.​ Het​​ ​is​ ​verder​ ​een​ ​rustige​ ​man.

Carmens​ Brandt​         ​;​ ​de​ ​priester.​ ​Het​ ​is​ ​een​ oude​ ​​kleine​ ​lelijke​ ​man​ ​met​ ​bochel.​ Hij​​ ​wordt verliefd ​ op​        ​ Marie.​              ​ Het​     ​ is​ ​onduidelijk​​ ​of​ ​ze​ ​ook​ ​een​ ​relatie​ ​gehad​ ​hebben​ van​​ ​seksuele​ aard.​

Hugo​ ​Morland​;​ ​de​ ​fysicus. ​ Hugo​      ​ ​is ​ ​       de ​ beste​           ​  vriend​              ​ ​van      ​             ​Miel.  ​​   Hij ​ ​woont         ​  in​​  ​Parijs,        ​  ​Frankrijk         met​ ​zijn​ ​vrouw.​ ​Hij​ ​komt​ naar​         ​  Nederland​      ​ voor​    ​ ​de ​ ​begrafenis​ ​van​ Miel.​     ​ ​Tot​ ​hij​ ​weer​ ​terug​ gaat​ heeft​ ​hij​ ​een​ affaire​  ​ ​met​ ​Marie.

Lucas​ ​Asbeek​;​ ​de​ ​kunstenaar.​ ​Lucas​ ​is​ ​een​ ​kunstenaar​ ​die ​ ​niet  ​ meer​     ​ wil​       ​ dat​      ​ ​mensen           ​ een​     betekenis​ ​geven​ ​aan​ ​het​ ​door​ ​hem​ ​gemaakte​ ​werk.​ ​Marie​ ​en ​ ​Lucas​ ​krijgen​ ​uiteindelijk​ ​een relatie​ ​die​ ​na​ ​ongeveer​ ​een​ ​jaar​ ​eindigt.   

Perspectief

In​ ​het​ ​boek​ ​is​ ​een​ ​ik-perspectief.​ ​De​ ​ik-figuur​ ​is​ ​Marie​ ​Deniet.

Motieven

• Schrijverschap​ (verhaalmotief);​ ​Marie​ ​Deniet ​ wil​  ​ schrijfster​        ​ worden.​            ​  Ze​       ​ ​heeft  ​ echter​              angst​ ​om​ ​te​ ​schrijven,​ ​omdat​ ​ze​ ​niets​ ​weet​ van​    ​ schrijven.​        ​ Dit​       ​ verhaalmotief​ ​ komt​    meerdere​ ​malen​ ​voor,​ ​bijv.​ in​ ​ ​de​ ​kandidaats ​scriptie,​​ ​het​ ​essay​ ​voor​ ​Carmens​ ​Brandt en ​ ​het​ ​writers​ ​block
• Filosofie​ (verhaalmotief);​ ​dit​ ​motief ​ komt​    ​ ​naar   ​ voren​ ​ door​   ​ de​        ​ filosofische​    ​ analyses​         die​ ​Marie​ ​van​ ​de​ ​mannen​ ​maakt.​ En​        ​ ​ook​ ​in​ ​de​ ​visies​ ​van​ ​de​ ​mannen. ​ Verschillende​      filosofen​ ​worden​ in​ ​ het​            ​ boek​   ​ genoemd,​       ​ ​o.a.     ​ Franz​ ​Kafka​,  ​Søren​ ​Kierkegaard​, Jacques​ ​Derrida​,​ Michel​ ​Foucault​ ​ en​ ​ Jean-Paul​ ​Sartre​.
• Worstelingen​ ​met​ ​het​ ​leven​ ​ (​ verhaalmotief); ​ ​Miel​ ​           van ​ Eysden,​            ​  de​       ​ astroloog,​       worstelde ​ met​             ​ het​      ​ leven.​ ​ Hij​       ​ is​​  ​dan              ​  ook​     ​ ontevreden​    ​             met​​  ​zijn       ​ leven.​ ​ Marie​ ​ worstelt​           ​  ook.​    Zo​ ​ervaart​ ​zij​ ​het​ ​schrijverschap​ ​als​ ​een​ ​worsteling.​ ​In​ ​de​ ​relatie​ ​met​ ​Lucas​ ​Asbeek komt ​ haar​        ​ worsteling​       ​ met​     ​ het​      ​             leven​​  ​duidelijk            ​  naar​   ​ voren.​             

Thema

Het​ ​thema​ ​het​ ​boek​ ​is​ ​de​ ​zin​ ​van ​ het​             ​ leven​  ​ vinden.​​ Marie​ ​ ​leert ​ hier​       ​ veel​    ​ over​   ​ ​door   ​  te​ luisteren ​ naar​        ​ de​       ​ mannen​           ​ die​        ​ ​ze       ​  tegenkomt.​     ​ ​Allen  ​              hebben​ ​ze​ ​      ​een  ​     ​verschillende​  ​blik        ​  ​op       ​  het​      leven,​ ​zo​ ​wordt ​ er​      ​ gekeken​          ​              vanuit;​ ​ ​astronomie,     ​ ​filosofie,          ​ theologie​        ​ ​en​ ​fysica.

Titelverklaring​ ​en​ ​motto

De ​ ​titel​ De​ ​Wetten​​ ​verwijst ​naar​​ ​de​ ​levenswetten, ​ zoals​    ​              deze​ ​ ervaren​              ​ worden​            ​ door​   ​ de​       mannen​ ​in​ ​de​ ​hoofdstukken.​ ​Allen​ ​hebben​ ​ze ​ ​een​ ​eigen ​overtuiging​ ​ over​             ​ hoe​     ​ de​       ​ ​wereld  ​ in​ elkaar​ ​zit.​ ​Ze​ ​hebben​ ​allemaal​ ​een​ ​eigen​ ​visie.​ ​Een​ ​eigen​ ​wet. 

 ‘Als​ ​ik​ ​val​ ​zal​ ​ik​ ​huilen​ ​van​ ​geluk.'

Dit​ ​is​ ​het​ ​motto​ ​van​ ​het​ ​boek.​ ​Het​ ​is​ ​een​ ​vertaling​ ​van​ ​een​ ​regel​ ​uit​ ​een​ ​boek​ ​van​ ​de​ ​Ierse schrijver​ Samuel​ ​Beckett​.​ ​Het​ ​origineel​ ​luidt​ ​als​ ​volgd:​ ​“​When​ ​I​ ​fall​ ​I'll​ ​weep​ ​for​ ​happiness​”.

Schrijfstijl

Het​ ​taalgebruik​ ​was​ ​goed​ ​te​ ​begrijpen,​ ​ondanks ​ ​     de​ ​lange​ ​en​ ​beknopte ​​zinnen.​ ​De​ ​dialogen waren ​ erg​           ​ wetenswaardig.​          ​ De​      ​ personages​      ​ voerde​              ​​namelijk          ​  diepgaande​   ​ conversaties.​ ​  De​         structuur​ ​van​ het​         ​ boek​   ​ is​ ​ erg​ ​ ​            afgeleid ​​van​ ​het​ ​Middeleeuwse​ ​verhaal​ Mariken​ ​van

Nieumeghen​.​ ​De​ ​zeven​ ​middeleeuwse​ ​vrije​ ​kunsten ​ zijn​    ​ in​​  De​ ​Wetten​ ​ vervangen​      ​ door​   ​  een​     aantal​ ​belangrijke​ ​takken​ ​van​ ​de​ ​hedendaagse​ wetenschap.​    

Plaats​ ​in​ ​de​ ​literatuurgeschiedenis

In ​ proza​            ​ ​uit​ ​de​ ​jaren ​​negentig​ ​van​ ​de​ vorige​​ eeuw​​ draait​ ​het​ ​niet​ ​om​ ​de​ ​maatschappelijke gerichtheid, ​ maar​  ​ om​      ​ een​     ​ mentale​            ​​of           ​ levensbeschouwelijke​            ​ ​problematiek.             

1)​ ​Op​ ​zoek​ ​naar​ ​eigen​ ​identiteit;​ ​Marie​ ​worstelt ​ met​             ​ het​      ​ vinden​  ​ van​      ​​            de ​ zin​   ​van     ​ ​ het​      ​ ​leven. ​  Ze​       luistert​ ​naar​ ​alle​ ​interessante​ ​mannen​ ​die​ ​zij​ ​tegenkomt ​ om​        ​ zo​       ​  haar​   ​ betekenis​          ​ ​te​ geven​          ​ ​aan de​ ​zin​ ​van​ ​het​ ​leven. 

3)​ ​Zelfontplooiing;​ ​in​ ​proza​ ​in​ ​de​ jaren​            ​ negentig​         ​ ​van​ ​de​ ​vorige ​ eeuw​    ​ was​    ​ zelfontplooiing​             ​  van​     groot ​ belang.​ ​ In​        ​ De​ ​Wetten​ ​ is​  ​dit​         ​ te​        ​  kenmerken​     ​ doordat​           ​ ​Marie​ ​zich​ ​volstopt​ ​met​ ​de ​​kennis van​ ​de​ ​mannen​ ​die​ ​zij​ ​ontmoet,​ ​dit​ ​doet​ ​ze​ ​door​ ​te​ ​luisteren.

3)​ ​Commercialisering;​ ​De​ ​publicatie​ ​van​ ​een​ ​nieuw​ ​roman​ ​van​ ​Connie​ ​Palmen​ ​gaat​ ​gepaard met​ ​een​ ​groot​ ​mediacircus.​ ​Zó​ ​worden​ ​er​ ​talloze​ ​interviews, ​ televisieoptredens,​            ​ lezingen​          ​ en​       signeersessies​ ​gegeven.​ ​In​ ​het​ ​weekblad​ De​ ​Groene​ ​Amsterdammer​ ​ werd​     ​ Connie​            ​ Palmen​           de​ ​Spice​ ​Girl​ ​van​ ​de​ ​Nederlandse​ ​letterkunde​ ​ genoemd.​              ​             Door​​  andere​   ​ werd​  ​ ze​       ​ ​vergeleken met ​ popzangeres​              ​ Madonna​.

3)​ ​Commercialisering;​ ​De​ ​publicatie​ ​van​ ​een​ ​nieuw​ ​roman​ ​van​ ​Connie​ ​Palmen​ ​gaat​ ​gepaard met​ ​een​ ​groot​ ​mediacircus.​ ​Zó​ ​worden​ ​er​ ​talloze​ ​interviews, ​ televisieoptredens,​            ​ lezingen​          ​ en​       signeersessies​ ​gegeven.​ ​In​ ​het​ ​weekblad​ De​ ​Groene​ ​Amsterdammer​ ​ werd​     ​ Connie​            ​ Palmen​           de​ ​Spice​ ​Girl​ ​van​ ​de​ ​Nederlandse​ ​letterkunde​ ​ genoemd.​              ​             Door​​  andere​   ​ werd​  ​ ze​       ​ ​vergeleken met ​ popzangeres​              ​ Madonna​.

4)​ ​Autobiografisch;​ ​De​ ik-figuur,​          ​ Marie,​              ​ is​ ​ geboren​     ​ in​ ​ 1955​     ​  en​       ​             komt​ ​ uit​            ​ het​      ​ Zuiden​             ​  van​     ​ het​      land,​ ​net​ ​als​ ​schrijfster​ Connie​            ​  Palmen.​          ​ Beide​ ​ vrouwen​          ​  studeerde​         ​ in​ ​ Amsterdam​            ​ ​filosofie. 

Beoordeling

Marie​ ​zit​ ​gedurende​ ​het​ ​hele​ ​boek ​ te​              ​filosoferen​      ​  over​    ​ wetten​  ​ en​       ​ regels​              ​ van​     ​ het​      ​  leven,​ ​ zonder​             enige​ ​filosofische​ ​voorkennis​ ​is​ ​het ​ ​boek   ​ moeilijk​            ​ te​        ​ ​begrijpen. ​​Het​ ​is ​​geen​ ​boek​ ​dat​ ​ik​ ​snel iemand ​ ​zal​ ​aanraden,​ ​omdat​ ​het​ ​nogal​ ​lastig​ ​te​ begrijpen​​  is.​  ​ Daarnaast​      ​ is​ ​ ​de  ​ verhaallijn​      ingewikkelder​ ​dan​ ​van​ ​voorgaande​ ​boeken​ ​die​ ​ik​ ​heb ​ ​gelezen.

Het​ ​was​ ​wel,​ ​in​ ​zekere​ ​mate,​ ​eenvoudig​ ​om ​ met​     ​ Marie​ ​  een​     ​ ​connectie​ ​op​ ​te​ ​bouwen.​ ​Omdat het ​ verhaal​              ​ in​ ​ de​ ​ ik-vorm​            ​ is​ ​ geschreven​              ​  én​       ​ duidelijke​        ​ taal​     ​ gebruikt,​         ​ ​is​ ​het​ ​makkelijk​ ​om​ Marie​ te ​ begrijpen.​