Zakelijke gegevens Auteur: Naima El Bezaz. Titel Boek: De weg naar het noorden
Uitgeverij: Amsterdam, Contact. Uitgifteplaats: Amsterdam ( dit is de eerste druk) Aantal bladzijdes: 176 p
Genre: Sociale roman
Aantal hoofdstukken: 18 hoofdstukken. Thema: Een Marokkaan die hoopt op een beter leven in Europa. Eerste reactie. Ik heb dit boek gekozen, omdat ik in achterkant van dit boek las en dacht dat het wel spannend zou zijn. De titel van het boek leek me in eerste instantie een beetje vaag, maar ik had al wel een beetje het idee dat het zou gaan over een reis richting het noorden. ( In dit boek richting Europa). Toen ik begon met het boek te lezen had ik moeite om mijn aandacht bij het boek te houden. Dit kwam omdat er eerst een proloog vertelt werd en daar houdt ik niet zo van. Maar toen ik eenmaal wat verder in het boek kwam werd het wel steeds leuker om te lezen. Het boek voldeed wel aardig aan mijn verwachtingen. Ik had dus verwacht dat het ging over ene jongen die vaan Europa ging voor een beter leven en tijdens die reis dat hij allerlei tegenslagen enzovoort tegen zou komen. Dat is ook aardig zo gegaan. En daar houdt ik ook wel van. Ik vond wel dat de schrijver El Bezaz het verhaal soms een beetje te voorspelbaar had gemaakt. Bijvoorbeeld dat Karim doodging en dat hij daar zo op leek dat hij de naam wel zou kunnen dragen. Dat vond ik wel een beetje minder. Ze legde zo de nadruk op die stukjes dat je al van tevoren bijna wist wat er af zou gaan spelen. Maar na het boek gelezen te hebben vond ik het wel een leuk boek. Verdieping. Samenvatting. Ik zal dit boek niet precies per hoofdstuk gaan samenvatten. Ik vertel gewoon wat er in het totaal heeft afgespeeld. Eerst is er een proloog in dit boek. Daar wordt het volgende in vertelt: De ikpersoon en Karim zijn dronken en gaan naar huis. Ze komen een groep gewelddadige jongens tegen en ze worden in elkaar geslagen. Karim wordt bewusteloos geslagen. Dan komt de politie. Dan begint het verhaal: Ghali is een jongeman die is geboren in Khemisset. Hij zat daar bij een jongen genaamd Sadi in de klas. Dan verhuis Ghali naar Meknes.Ghali ziet die jongen een hele tijd niet. Ghali heeft een goede opleiding gevolgd , maar in het land is er weinig werk. En hoopt dus op een beter leven in Europa, waar hij wel kan werken. Na een aantal jaar ziet hij Sadi weer. Ze gaan wat drinken en ze praten over vroeger. Sadi vraagt aan Ghali of hij een beter leven wil en stelt hem voor dat Ghali naar Europa gaat, maar moet daar wel wat voor doen. Vervolgens moet Ghali daar wel een tijdje over nadenken en bovendien heeft hij geen geld om de reis te betalen. Ghali is getrouwd met Fatima, maar is niet gelukkig. Hij woont bij zijn tante Rahma en zijn oom Omar. De moeder van Ghali is overleden en de vader woont ver weg. Hij is dus erg ongelukkig en wil weg. Hij wil de sieraden van zijn overleden moeder verkopen om aan geld te komen voor de reis naar Europa. Dan besluit hij dat hij het doet en gaat naar Sadi die hem voorstelt aan Yassine. Hij kan de reis regelen. Maar Ghali moet wel drugs vervoeren naar Europa. En Ghali moet nog aan papieren komen dat hij in Frankrijk kan verblijven. Als Ghali met Sadi naar Yassine gaat dan komt Sadi ongebruikelijk met een oude auto. Ze rijden erg roekeloos en dan rijden ze tegen 2 Duitsers aan. De Duitsers willen de politie erbij, maar Sadi zegt dat hij het wel zal regelen. Bij de garage doen ze drugs onder de auto. Hierover hoor je later in het boek meer. Dan krijg hij de papieren, maar er staat een naam op van een jongen die al dood is. De naam is Mohammed ben Salem. Hij zal deze naam dus moeten aanvaarden om in Europa te komen. Dan gaan ze rijden. Sadi en Yassine in een auto en Ghali of Mohammed moet dan met een vrachtwagen. In de vrachtwagen zitten blikken met olijven en in een stel daarvan zitten ook drugs. Dan worden ze aangehouden. Ze moeten de papieren laten zien en dan willen ze in de laadruimte kijken. Maar Yassine weet de aandacht van de douanebeambten af te leiden door te zeggen dan die Duitsers drugs hebben en dat is dus ook zo. En dan mag Ghali doorrijden. Dan komen ze in Parijs aan in Frankrijk. Hier zal Ghali naar een oude bekende van de oom van hem gaan. Genaamd Hakim. Dat was een vriend van Omar. Daar mag hij een tijdje onderduiken. Hakim werkt in een restaurant en Ghali mag daar ook werken. Er werkt nog een jongen ( Achmed) in de keuken. Er wordt vaak geld gestolen. Eerst wordt Ghali verdacht, maar uiteindelijk wordt die jongen ontslagen. En die jongen zegt dat hij nog wel wraak zal nemen. De volgende dag staat de politie voor de deur van Hakim en Ghali gaan op het balkon van de buren. Hij wordt niet ontdekt. En als hij zou worden ontdekt dan zou hij worden teruggestuurd, omdat hij illegaal is. Maar omdat het onveilig is gaat hij naar Nederland. Ze gaan naar Driss, een eigenaar van een shoarmatent en daar kan hij ook slapen. De eigenaar zegt dat hij sprekend op een werknemer lijkt die Karim heet. Daar kan hij een tijdje blijven slapen. Dan houdt het verhaal op en volgt nog een Epiloog. Hierin staat het volgende: Ghali ligt in het ziekenhuis nadat hij en Karim in elkaar zijn geslagen. De mensen in het ziekenhuis denken dat hij Karim is, dat komt omdat hij er zoveel op lijkt. Hij snapt het allemaal niet zo goed, maar is te ziek om er wat van te zeggen dat hij het niet is. Maar als hij er een tijdje over nadenkt dan denkt hij dat hij net zo goed Karim kan zijn, want dat heeft hij een vaste verblijfsvergunning en niemand die het zal merken. En dan stopt het verhaal En dan kan je de rest zelf in vullen.
Hoe wordt het verhaal vertelt. Het verhaal wordt verteld in de ikpersoon. Hij vertel steeds wat hij voelt en hoe andere met hem omgaan. Ik vind dat wel leuk, want zo leef je meer mee met de hoofdpersoon. Wie zijn de hoofdpersonen. De hoofdpersoon in dit verhaal is: Ghali. Dat is een jonge werkloze Marokkaan, die hoopt op een beter leven. Hij is wel snel over te halen. Is niet een gelukkig persoon. Dan zijn er nog een aantal bijrollen: Sadi. Dat is een persoon met een sterke eigen mening. Hij probeert snel mensen over te halen. Maar ik vind het wel een meeloper van Yassine. Yassine. Is een erg rijk persoon die rijk is geworden door illegale dingen te doen als drugs handelen. De mensen in de buurt van hem schuwen zijn werkwijze. De familieleden. Zijn erg op zichzelf gericht. Ze ondernemen niet veel samen. Ze houden ook niet van elkaar denk ik. Zo kwam dat in ieder geval op mij over. Thema van het verhaal. Ik denk dat hoop de rode draad door het hele verhaal is. Ik denk dat, omdat Ghali door het hele verhaal hoopt op een beter toekomst. Hij krijgt wel steeds tegenslagen te verwerken en komt voor moeilijk beslissingen te staan. Maar ik denk dus dat hoop door het verhaal heen blijft lopen. Het verhaal speelt zich af op de volgende plekken: - Meknes. - Spanje - Parijs ( Frankrijk) - Amsterdam. Dat het verhaal in veel gebieden plaatsvindt maakt het verhaal wel leuker. Waar komt de titel vandaan. Ik denk dat de titel wel makkelijk te verklaren is. Ik denk dat de weg naar het noorden de betekenis heeft dat de hoofdpersoon hoopt op een beter leven in het noorden. En dan wordt er Europa bedoelt. Maar de weg naar het noorden is toch moeilijker dan gedacht.
Beoordeling. Het meest boeiende van dit verhaal vond ik het stukje dat Ghali en Sadi elkaar ontmoeten. Want dit stukje vertelt eigenlijk al een heel deel wat er gaat gebeuren in dit verhaal. Namelijk dat Ghali naar Europa zal gaan en dat Sadi er wel een belangrijke rol in heeft. Het minst aan dit verhaal vond ik wel dat er steeds dingen werden vertelt over de familie. Ik vond dat na een tijdje een beetje langdradig en daardoor saai worden. Ik vond dat daar gewoon teveel aandacht aan werd besteedt. Ik denk dat dit thema niet vaak in boeken wordt aangekaart. Maar ik heb een keer een serie op tv gezien over een familie die naar Nederland gingen vluchten en dat ze ook allerlei tegenslagen te verwerken hadden. Maar in boeken heb ik het nog nooit gezien. Ik denk wel dat het een beetje een gevoelig onderwerp is en dat deze schrijver die van deze kom af is daar makkelijker over kan praten. Ik vond het zoals ik al eerder zei jammer dat de schrijver soms een beetje te voorspelbaar had gemaakt. Bijvoorbeeld dat Karim doodging en dat hij daar zo op leek dat hij de naam wel zou kunnen dragen. Ze legde zo de nadruk op die stukjes dat je al van tevoren bijna wist wat er af zou gaan spelen. Het taalgebruik vond ik niet moeilijk. Maar er stonden ook Marokkaanse woorden in en achterin het boekje stond dan de vertaling van die woorden. Maar ik snap niet dat die Marokkaanse woorden erin verwerkt waren. Ik vond dat juist afleidend. Soms keek ik meer naar de betekenis van de woorden dan de inhoud van het boek.. Om alles bij elkaar samen te vatten vond ik het wel een aanrader. Waarom? Ik denk dat dit boek best wel goed laat zien dat veel Marokkanen en trouwens ook met van andere landen met het probleem zitten dat ze wel een beter leven willen, maar dat het moeilijk is om dat voor elkaar te krijgen. Maar ik vond het wel een aanrader, maar wel als je van dit soort boek houdt natuurlijk.