De vondst door Henk Barnard

Schrijver: Barnard, Henk
Titel: De vondst
Jaar van uitgave: 1994
Druk: 1e druk
Uitgeverij: Leopold

Waarom ik dit boek heb gekozen
Ik heb dit boek gekozen omdat de tekst die achterop stond mij wel leuk leek. Verder las ik dat de schrijver een aantal Gouden en Zilveren Griffels gekregen heeft en de Nederlandse Staatsprijs voor Kinder- en Jeugdliteratuur heeft gewonnen. Ik had alleen nog nooit van deze schrijver gehoord, dus het leek mij wel leuk om een keer een boek van hem te lezen. Verder heb ik het boek ook gekozen om de omslagtekening. Die was wat vaag, dus ik dacht, dat is vast een spannend boek.
Dit boek kan worden gezien onder het genre geschiedenis. Het boek vertelt een stuk geschiedenis van Afrika en Suriname. Vanuit het heden.

Verklaring van de titel

Ton en André doen een ontdekking als zij per ongeluk een deel van de zoldermuur bij Ton thuis in laten storten. Achter die muur zit een donkere man op een stoel die de wacht houdt over vreemde papieren. Die vondst levert de avonturen in dit boek op.

In welke tijd speelt het verhaal zich af

Dit boek speelt zich in deze tijd af in Rotterdam. Er zijn steeds vanuit het verhaal in de tegenwoordige tijd flashbacks naar de slaventijd in Afrika en Suriname. Dat wordt gedaan door de oma steeds een verhaal te laten vertellen over een achterneef die de slavernij heeft meegemaakt.

Samenvatting

Het boek gaat over een ontdekking in het huis van Ton. Achter de muur van zijn slaapkamer is een geheime ruimte met een vreemde zwarte man. Ton en zijn vriend André vinden papieren over oude geldzaken in de kamer en een geheimzinnig briefje.
Ze gaan de papieren onderzoeken en komen achter de geschiedenis van meneer Pinhoven.
Een andere groep mensen in het boek is ook op zoek naar de geschiedenis van meneer Pinhoven. Maryleen, Rose en oma zoeken meneer Pinhoven omdat ze weten dat hij iets te maken heeft met de geschiedenis van de achterneef van oma, Okuli.
Ton, André, Maryleen, Rose en oma zien elkaar telkens en vinden dit wel erg raar. Door een briefje met een routebeschijving van oma komen ze erachter dat Ton zijn huis het huis van meneer Pinhoven was. Dan blijkt ook dat de man op de stoel in de kamer van Ton de geest van Okuli is.

Meneer Pinhoven is een rijke, Nederlandse, nette man die leefde in de 19e eeuw. Hij zorgde goed voor zijn bediende Okuli die hij als slaaf in Suriname had gekocht. Bijzonder was het zeker dat hij in die tijd zo goed voor Okuli zorgde. Hij is in het verhaal degene waar iedereen naar op zoek is.

Okuli is een zwarte slaaf de leefde in Afrika en naar Suriname werd overgebracht. Daar werd hij door meneer Pinhoven uitgekozen om voor hem in Nederland te laten werken. Hij vond het niet leuk hierheen te komen. Hij miste zijn familie heel erg. Het was een man die hard werkte en erg trouw was. Ik vond hem een zielig persoon, omdat hij geen contact meer met zijn familie mocht hebben. Okuli is een mysterieus persoon in het boek. In het boek wordt zijn geheim langzaam steeds duidelijker. Aan het eind van het boek wordt zijn geheim ontdekt.

Oma is de verteller van de verhalen in het verleden in het boek. Ze gedraagt zich zeer geheimzinnig. Ze is op bezoek vanuit Suriname naar Nederland bij haar kleindochters Rose en Maryleen. Ze gedraagt zich in het boek niet zoals je verwacht dat een oma zich gedraagt Ze houdt hele dagen en nachten een tasje bij zich, ze kan midden in een verhaal in slapen vallen en is soms ‘s ochtends vroeg al op stap. Haar kleinkinderen snappen er niks van. Het is geen echte knuffeloma.

Hoofdlijn van het verhaal is de zoektocht naar de geschiedenis van Pinhoven en het verband met de man op de stoel.
Zijlijn van het verhaal is bijvoorbeeld het verhaal van Lincolm. Die moest geld betalen aan meneer Pinhoven, maar deed dat niet. Daardoor ging Pinhoven failliet en emigreerde naar Amerika. Okuli kreeg de verantwoordelijkheid over zijn huis.

Aan het einde van het boek wordt er zo geschreven zodat je alleen nog maar verder kunt lezen. Dat vind ik heel goed gedaan. Er wordt heel spannend verteld. Ik vind het ook heel goed bedacht dat ze in het boek je zelf een beetje mee laten puzzelen. Dat maakt het boek extra spannend. Vooral op het eind laten ze je echt goed nadenken. Je moet dan wel af en toe teruglezen. Ik vond het lastig om alle namen te onthouden.

Het fragment dat mij het meest aansprak was het fragment dat Maryleen, Rose en oma bij Ton thuis terecht komen en de geest van Okuli laten verdwijnen. Dit is het raarste deel van het boek, oma gaat de geheime kamer binnen en laat de geest verdwijnen, en als Ton en André gaan kijken is de geest weg. Ze begrijpen niet hoe het komt, maar dat wordt ze later uitgelegd.

Er zijn ook een aantal zwakke momenten in het boek. Als Ton en André bijvoorbeeld naar het gemeentearchief gaan. Ik vind het vooral zwak omdat dat zo langdradig is. Ze zijn daar heel lang en hebben saaie gesprekken.
Nog een zwak moment is dat Ton en André een paar keer in de geheime ruimte gaan en niets vinden. Ik vind dit zwak omdat ze dan steeds beschrijven hoe die zwarte man daar zit. Dat wordt na een paar keer wel vervelend.

De afloop van dit verhaal is helemaal niet voorspelbaar. In het laatste hoofdstuk kwam ik er pas achter dat Okuli een geest was. Het heeft dus voor mij betekend dat ik dacht dat er een dode man op die stoel zat. Ik vond het ook raar dat ze niets schreven over de stank of stonk het er helemaal niet ? Ik vond het boek sowieso niet echt leuk om te lezen. Dit kwam doordat het verhaal te langdradig was. Ik vond alleen de flashbacks leuk, omdat ze spannend werden verteld en goed beschreven zijn.

Als ik het boek een eindoordeel zou moeten geven, geef ik het boek een zeven.