Korte toelichting op het boek
Titel: De vloek van Polyfemos
Auteur: Evert Hartman
Uitgeverij: Lemniscaat
Druk: Zesde druk, 1998
Eerste druk: 1994 Korte toelichting schrijfstijl - Het boek is geschreven in personaal perspectief. Er is geen ik-persoon in het verhaal, maar er is ook geen sprake van een alwetende verteller. Het verhaal wordt meestal beschreven vanuit het oogpunt van Odysseus en Telemachos. - De structuur is complex. Er zijn geen flashbacks of flashforwards, maar er is wel sprake van twee verhaallijnen die eerst los staan van elkaar en aan het eind samensmelten. In het ene verhaal proberen Odysseus en zijn bemanning thuis te komen, in het andere verhaal probeert Telemachos zijn moeder te verdedigen tegen de vrijers. De verhalen komen samen op het moment dat Odysseus op Ithaka terugkomt. - Het boek heeft twee hoofdthema's die bij de twee verschillende verhaallijnen horen. 1. Toon respect voor de goden. Odysseus moet tien jaar lang op zee ronddolen omdat hij de god van de zee, Poseidon, heeft beledigd, en de mannen van Odysseus moeten sterven omdat ze de heilige runderen van Helios opeten
2. Trouw wachten wordt beloond. Penelope wacht jarenlang op haar man, terwijl de vrijers haar huis plunderen. Als Odysseus thuiskomt, vermoordt hij alle vrijers en leven hij en Penelope nog lang en gelukkig op Ithaka. - De hoofdpersoon, Odysseus, is een round character. Hoewel hij heel veel goede daden verricht, maakt hij ook veel fouten. Veel bemanningsleden zijn door zijn fouten om het leven gekomen. Hij is zeker een personage van vlees en bloed, die leert van zijn fouten.
De gebeurtenis die mij het meest aangegrepen heeft
Dat was het stukje waarin de kykloop een paar mannen tegen een steen doodslaat en opeet. Bijzonder bloederig, maar niet té. Het maakt het een beetje levendig en spannend.
Zinnen of uitspraken waar ik het me eens ben of die me aangrepen uit het boek
1. De listige Odysseus. Een bijnaam die naar mijn mening perfect bij hem past. Hij verzint zoveel slimme dingen! Zoals het paard van Troje, de wedstrijd met de boog……. Echt een goede uitspraak!
2. De Aardschokker Poseidon. Ook al zo'n bijpassende naam! Ik het boek laat hij de zee af en toe flink tekeer gaan. Bovendien klinkt het een beetje onheilspellend, wat in dit verhaal ook wel bij hem past, aangezien hij het elke keer weer klaarspeelt om Odysseus uit koers te brengen.
3. "Zes bruingroene koppen schoten flitsend uit de grot te voorschijn; het kraken van botten werd overstemd door het grommen van Charybdis." Dit stukje gaat over de twee zeemonsters, Skylla en Charybdis, waar Odysseus en zijn mannen langs moeten varen, en waar een groot gedeelte van de bemanning dood gaat. Deze zin heeft mij aangegrepen omdat het zo levendig is beschreven. Je ziet het als het ware voor je ogen gebeuren.
4. "Het waren niet de woorden die Odysseus gek maakten, het waren de stemmen - verrukkelijk, hartstochtelijk en betoverend - ……" Hier varen ze langs de Sirenen, wezens die mensen eten, die ze naar zich toelokken met hun gezang. Alle mannen hebben was in hun oren, behalve Odysseus, die zichzelf heeft laten vastbinden aan de mast, omdat hij het gezang wilde horen. Dit is een leuk stukje, vooral omdat Odysseus zo graag naar ze toe wil, en de andere mannen juist weg willen van die monsters, omdat ze ze niet kunnen horen.
5. "Odysseus, mijn lieve Odysseus, nu weet ik het, want van dat bed, dat wist jij alleen!" Dit vond ik een grappig stukje. Penelope wil absoluut zeker weten dat de man die voor haar staat Odysseus is. Daarom zegt ze dat zijn bed buiten staat. Odysseus wordt boos, want hij wist dat zijn bed niet verplaatst kon worden, omdat het aan een boom vastzat.
Zinnen of uitspraken waar ik het niet mee eens ben of die me koud lieten uit het boek
1. "vooruit, eten, jullie hadden toch honger?" Dit zegt Eurylochos als ze de runderen van Helios geofferd hebben. Niet slim, want ze zijn heilig. Ze hebben hiermee eigenlijk hun eigen doodvonnis getekend! Daarom ben ik het niet eens met deze uitspraak.
2. "Je moeder Penelope is de schuld! Zij weet donders goed dat Odysseus zo dood is als een pier!" Dit zegt Antinoös op de volksvergadering tegen Telemachos. Dit slaat natuurlijk helemaal nergens op, wat Odysseus leeft nog en bovendien kan Antinoös niet weten of Odysseus dood is of niet! Bovendien vind ik dat jee een vrouw niet kunt dwingen te hertrouwen.
De verhoudingen tussen mensen en goden
Als goden zich aan mensen vertonen, doen ze dat in vermomming. Ze zijn vaak wel ergens aan te herkennen. Zo hebben alle personen waar Athene zich in veranderd zeegroene ogen.
Als je een god beledigd, krijg je het als sterveling zwaar te verduren! Zo heeft Odysseus Poseidon beledigd, en moet dan tien jaar zwerven op zee, waarbij zijn hele bemanning omkomt.
De goden sturen vaak tekens om de mensen te laten weten wat zij ervan vinden of hoe het af gaat lopen. Dan hoeven ze niet helemaal naar beneden en hebben ze toch een vinger in de pap. Bij de volksvergadering bijvoorbeeld, sturen de goden er twee vechtende adelaars op af. Dat betekent dat het slecht af zal lopen met de vrijers.
De verhoudingen tussen mensen onderling
Vrouwen zijn onderschikt aan de mannen. Ze moeten de hele dag in hun vrouwenvertrekken blijven en regelen daar het huishouden. Ze komen haast nooit buiten. Bovendien maken ze zelf niet uit met wie ze trouwen, dat regelt de vader.
Gasten worden altijd gastvrij onthaald. Ook als je de persoon niet kent, moet je hem een gastvrij onthaal geven volgens de regels. Dit wordt in het boek ook heel duidelijk naar voren gebracht. Het is ook niet ongebruikelijk dat de vorsten pas na een hele tijd weten wie hun gast eigenlijk is.
Mijn mening
Ik vind het een goed boek; de informatie in het boek is historisch correct en bij het schrijven is niet veel van het oorspronkelijke verhaal afgeweken. De schrijver heeft een vlotte en makkelijk te volgen manier van schrijven. De taal die gebruikt wordt in het boek is modern, maar niet zo dat het ongeloofwaardig wordt. De opbouw van het verhaal is goed. Omdat het twee (in het begin) losstaande verhalen zijn is er genoeg afwisseling. Toch was het niet verwarrend, de verhaallijnen zijn goed uit elkaar te houden. Je kunt uit het boek veel leren over hoe de mensen vroeger leefden en over de goden waar ze in geloofden. Het is niet zo dat je het boek alleen snapt als je KCV hebt gedaan. Een echte aanrader, voor iedereen!
Auteur: Evert Hartman
Uitgeverij: Lemniscaat
Druk: Zesde druk, 1998
Eerste druk: 1994 Korte toelichting schrijfstijl - Het boek is geschreven in personaal perspectief. Er is geen ik-persoon in het verhaal, maar er is ook geen sprake van een alwetende verteller. Het verhaal wordt meestal beschreven vanuit het oogpunt van Odysseus en Telemachos. - De structuur is complex. Er zijn geen flashbacks of flashforwards, maar er is wel sprake van twee verhaallijnen die eerst los staan van elkaar en aan het eind samensmelten. In het ene verhaal proberen Odysseus en zijn bemanning thuis te komen, in het andere verhaal probeert Telemachos zijn moeder te verdedigen tegen de vrijers. De verhalen komen samen op het moment dat Odysseus op Ithaka terugkomt. - Het boek heeft twee hoofdthema's die bij de twee verschillende verhaallijnen horen. 1. Toon respect voor de goden. Odysseus moet tien jaar lang op zee ronddolen omdat hij de god van de zee, Poseidon, heeft beledigd, en de mannen van Odysseus moeten sterven omdat ze de heilige runderen van Helios opeten
2. Trouw wachten wordt beloond. Penelope wacht jarenlang op haar man, terwijl de vrijers haar huis plunderen. Als Odysseus thuiskomt, vermoordt hij alle vrijers en leven hij en Penelope nog lang en gelukkig op Ithaka. - De hoofdpersoon, Odysseus, is een round character. Hoewel hij heel veel goede daden verricht, maakt hij ook veel fouten. Veel bemanningsleden zijn door zijn fouten om het leven gekomen. Hij is zeker een personage van vlees en bloed, die leert van zijn fouten.
REACTIES
:name
:name
:comment
1 seconde geleden
S.
S.
heey harstikke bedankt!!!!!! Dankzij jou een 7.6 !
21 jaar geleden
Antwoorden