Gegevens
Titel: De Verkiezingshandleiding
Schrijver: Quintus Cicero
Vertalers: J.A. van Rossum & H.C. Teitler
Uitgever: Ambo Klassiek
Deze handleiding is als een soort brief aan Marcus Tullius, door zijn broer Quintus. In 64 voor Christus heeft Marcus zich verkiesbaar gesteld voor de ambt van consul en zijn broer besloot een soort stappenplan te schrijven. In deze handleiding raadt Quintus Marcus vooral aan een groot en breed netwerk op te bouwen, met vrienden in alle lagen van de bevolking. Verder zal Marcus zijn spreekvaardigheid moeten uitbouwen, omdat dit hem van andere kandidaten onderscheidt. Marcus komt namelijk niet uit een familie die door de jaren heen consuls heeft gehad en heeft daardoor een handicap. Quintus probeerde door middel van deze handleiding Marcus ook wat moed in te praten, maar ook omdat de dan misschien verkregen positie van Marcus weer van voordeel kan zijn voor Quintus.
Het onderwerp
Politiek spreekt mij wel aan. Al stel ik mijzelf de vraag of deze handleiding wel echt politiek is. De enige echt raad in de handleiding is, is dat Marcus zijn connecties uit moet breiden. Verder zouden zijn retorische kwaliteiten uit het verleden ook erg belangrijk zijn. De echte werking van de politiek wordt niet in de handleiding zelf besproken, maar in de inleiding. Wel kan je uit dit boek vele connecties tussen politici zien.
Reactie
“Connecties zijn heel erg belangrijk in de politiek”
Ook in deze tijd zijn goede netwerken erg belangrijk. Door lauwe vrienden met iedereen te blijven, maak je niemand tot je vijand en kan je beginnen aan je klim op de politieke ladder. De retorische kwaliteiten zijn deze dagen acteruit gegaan bij de meeste politici: inhoud en feitenkennis is tegenwoordig belangrijker.
Stijl
"'Bij een verkiezingscampagne moet aan twee dingen speciale aandacht geschonken worden. Ten eerste aan het aanknopen en aanhalen van vriendschapsbanden, ten tweede aan het winnen van de volksgunst"
Quintus vertelt zijn handleiding als feitelijk, terwijl dat nog wel in twijfel getrokken kan worden. Je kan nooit bewijzen dat deze manier van het politieke spel spelen, de beste is, al klinkt dit aannemelijk. Hij geeft dingen aan als een feit, terwijl de prioriteiten van aandacht schenken natuurlijk subjectief zijn. Eigenlijk manipuleert Quintus dus een beetje.
Mijn mening
Ik vond het wel een interessant boek, omdat je ziet dat er eigenlijk niks is veranderd in de politiek. De politiek tweeduizend jaar geleden draait eigenlijk nog om precies hetzelfde als nu: uiterlijk, imago en vrienden. Het boek was makkelijker leesbaar dan ik had gedacht, de noten achterin waren eerder verwarrend dan behulpzaam. De handleiding zelf vond ik minder interessant dan de inleiding, omdat de inleiding veel meer informatie gaf, dan de handleiding.
Een leuk, interessant boek, ik had dit ook nog wel eens uit mijzelf kunnen lezen.
Titel: De Verkiezingshandleiding
Schrijver: Quintus Cicero
Vertalers: J.A. van Rossum & H.C. Teitler
Uitgever: Ambo Klassiek
Deze handleiding is als een soort brief aan Marcus Tullius, door zijn broer Quintus. In 64 voor Christus heeft Marcus zich verkiesbaar gesteld voor de ambt van consul en zijn broer besloot een soort stappenplan te schrijven. In deze handleiding raadt Quintus Marcus vooral aan een groot en breed netwerk op te bouwen, met vrienden in alle lagen van de bevolking. Verder zal Marcus zijn spreekvaardigheid moeten uitbouwen, omdat dit hem van andere kandidaten onderscheidt. Marcus komt namelijk niet uit een familie die door de jaren heen consuls heeft gehad en heeft daardoor een handicap. Quintus probeerde door middel van deze handleiding Marcus ook wat moed in te praten, maar ook omdat de dan misschien verkregen positie van Marcus weer van voordeel kan zijn voor Quintus.
Het onderwerp
Politiek spreekt mij wel aan. Al stel ik mijzelf de vraag of deze handleiding wel echt politiek is. De enige echt raad in de handleiding is, is dat Marcus zijn connecties uit moet breiden. Verder zouden zijn retorische kwaliteiten uit het verleden ook erg belangrijk zijn. De echte werking van de politiek wordt niet in de handleiding zelf besproken, maar in de inleiding. Wel kan je uit dit boek vele connecties tussen politici zien.
“Connecties zijn heel erg belangrijk in de politiek”
Ook in deze tijd zijn goede netwerken erg belangrijk. Door lauwe vrienden met iedereen te blijven, maak je niemand tot je vijand en kan je beginnen aan je klim op de politieke ladder. De retorische kwaliteiten zijn deze dagen acteruit gegaan bij de meeste politici: inhoud en feitenkennis is tegenwoordig belangrijker.
Stijl
"'Bij een verkiezingscampagne moet aan twee dingen speciale aandacht geschonken worden. Ten eerste aan het aanknopen en aanhalen van vriendschapsbanden, ten tweede aan het winnen van de volksgunst"
Quintus vertelt zijn handleiding als feitelijk, terwijl dat nog wel in twijfel getrokken kan worden. Je kan nooit bewijzen dat deze manier van het politieke spel spelen, de beste is, al klinkt dit aannemelijk. Hij geeft dingen aan als een feit, terwijl de prioriteiten van aandacht schenken natuurlijk subjectief zijn. Eigenlijk manipuleert Quintus dus een beetje.
Mijn mening
Ik vond het wel een interessant boek, omdat je ziet dat er eigenlijk niks is veranderd in de politiek. De politiek tweeduizend jaar geleden draait eigenlijk nog om precies hetzelfde als nu: uiterlijk, imago en vrienden. Het boek was makkelijker leesbaar dan ik had gedacht, de noten achterin waren eerder verwarrend dan behulpzaam. De handleiding zelf vond ik minder interessant dan de inleiding, omdat de inleiding veel meer informatie gaf, dan de handleiding.
Een leuk, interessant boek, ik had dit ook nog wel eens uit mijzelf kunnen lezen.
REACTIES
:name
:name
:comment
1 seconde geleden