1. Boekbeschrijving.
Titel en auteur Saskia Noort, De Verbouwing.
Jaar en plaats van uitgave Mei 2009, Amsterdam.
Aantal bladzijden 284 bladzijden.
Ondertitel Is geen ondertitel.
Opdracht Voor mijn kinderen, mijn grote trots.
Hoe is het boek ingedeeld Het boek is ingedeeld in 54 hoofdstukken. Die duidelijk aangegeven wordt door een halve lege bladzijde te vullen met het nummer van het hoofdstuk.
Beschrijf de voorkant Op de voorkant staat een vrouw met haar hoofd in het verband. Dit doordat de hoofdrolspeelster in het boek, Mathilde, in één grote verbouwing leeft. Ze heeft een eigen plastische chirurgie kliniek en thuis zijn ze het huis aan het verbouwen.

2. Samenvatting.
Mathilde van Asselt - Fortuin heeft net haar eigen plastisch chirurgie kliniek geopend. Om dit te vieren gaat ze uit eten met haar man Rogier en haar zoon Thom, 16 jaar. Rogier is depressief geworden nadat hij ontslag heeft genomen als psychiater in een ziekenhuis. Maar dat is niet het enige probleem waar Mathilde mee moet leven, ook het huis waarin ze met haar familie woont is een puinhoop. Ze zitten midden in een verbouwing, wat maar niet wilt opschieten. Dit komt doordat Hylke, de aannemer, steeds andere plannen met het huis heeft. Hierdoor kost het niet alleen veel tijd maar ook veel geld.

Het etentje verloopt niet zoals gepland, Rogier en Thom vertrekken naar huis terwijl Mathilde alleen achterblijft.
Mathilde gaat naar de bar van het restaurant en op het moment dat ze naar huis wilt gaan ontmoet ze een oude schoolvriend: Johan, waarmee ze overigens een korte relatie mee heeft gehad.
Mathilde besluit om nog even met Johan te kletsen en vertelt hem over de verbouwing, dan blijkt dat Johan en zakenman is die connecties heeft met mensen in de aannemerswereld. Hij vertelt dat als ze genoeg heeft van Hylke, ze hem altijd kan bellen.

Wanneer Hylke de volgende dag weer met een plan komt om het huis te verhogen, doordat het waterpijl stijgt, krijgt Mathilde er eigenlijk meer dan genoeg van.

Op een zondag, in de kliniek van Mathilde, komt Johan “toevallig” langs en probeert Mathilde ervan te overtuigen om met hem in zee te gaan. Johan heeft al de grootste plannen, meer klinieken openen onder de naam “Mathilde Esthetics”.

Wanneer Mathilde aan het werk is in haar kliniek, wordt er een grote bos rode rozen bezorgd. Deze zijn van Johan die wil weten of ze gaan samenwerken, hij wil veel geld investeren in deze onderneming.
Als Mathilde thuis komt, begint Rogier over Marzena, een Poolse vrouw die (goedkope) werknemers uit Polen kan halen om zo de verbouwing sneller te laten verlopen. Mathilde heeft door dat dit allemaal niet zo toevallig is als het lijkt maar dat Johan hier achter zit.
Rogier belt Hylke op, om hem te vertellen dat ze willen stoppen met de samenwerking. Maar wanneer Rogier belt, krijgt hij Hylke’ vrouw aan de lijn met de mededeling dat Hylke is aangereden en opslag dood was.

Mathilde en Rogier ontmoeten Johan en Marzena op de crematie van Hylke. Hier gaan Mathilde en Rogier akkoord met Marzena. De Polen komen te hulp maar moeten overnachten in het tuinhuis, waar eerst Thom altijd sliep. Hier is Thom in eerste instantie niet blij mee, maar later vind hij het wel oké. Na de werktijd van de Polen drinkt Thom gezellig een biertje mee met de Polen, of doet Thom mee met blowen etc.
Later blijkt dat de Polen in de wapenhandel zitten en Thom koopt een wapen van hen.

Mathilde besluit aan alle spanningen van thuis te ontsnappen, om voor een tijdje in de kliniek te wonen.

Door de langdurige verbouwing en de kliniek heeft Mathilde grote schulden opgelopen en zit financieel in de problemen. Johan vertelt Mathilde dat hij deze problemen cash kan oplossen. Maar dat is niet het enige probleem wat opgelost wordt, ook het seksleven van Mathilde word ingehaald. Alleen niet met Rogier, maar met Johan.
Mathilde is niet de enige die haar zaakjes regelt, ook Rogier heeft ondertussen een “geheime”relatie met Marzena.

Johan laat Mathilde kennis maken met Kimmy. Kimmy werkt in een nagelstudio en Johan wil de uitbreiding van Mathilde’ klinieken volledig maken, waar dus ook een nagelstudio bij ingegrepen wordt. Maar eigenlijk wilt Mathilde helemaal geen uitbreiding met klinieken. Wanneer Johan dreigt dat hij Rogier en Thom in zijn macht heeft, heeft Mathilde geen andere keus dan zich er bij neer te leggen.
Intussen heeft Johan vertelt dat het geld wat hij uitleende aan Mathilde om haar schulden af te lossen, van criminelen was en dat ze hun geld graag met rente terug zien binnen een bepaalde tijd.

Wanneer Thom een avond niet thuis is en niet heeft vertelt waar die heen gegaan is, maakt Mathilde zich zorgen. Ze gaat Thom zoeken, in de disco. Hier ontmoet ze een paar meisjes die vertellen dat ze Thom laatst in een coffeeshop gezien hebben met “één of andere gozer” en dat ze niet weten waar hij uithangt. Ook vertellen ze dat Thom helemaal geen vrienden op school heeft.
In enkele hoofdstukken vertelt Thom zijn verhaal, zo ook nu. Hij vertelt dat hij met de Poolse werknemers wodka spelletjes gespeeld heeft en dat hij nu ergens met z’n hoofd in het zand ligt en hij z’n lichaam niet meer voelt.
Later wordt Thom door Johan gevonden en naar het ziekenhuis gebracht, waar Mathilde en Rogier vroeger werkte. Daar word Thom’ maag leeg gepompt en geconstateerd dat hij zich in coma gezopen heeft, dit in combinatie met het gebruiken van GHB.
De volgende ochtend wordt Mathilde wakker naast het bed van Thom, maar Thom zelf ligt niet in het bed. Hij is uit het ziekenhuis weggelopen en naar het park gevlucht.

Eus is naar de kliniek van Mathilde gekomen. Eus is samen met een Poolse hoer die volgens Eus grotere borsten nodig heeft. Aangezien de Poolse hoer geen woord Nederlands spreekt, en er geen tolk bij is, besluit Mathilde deze ingreep te weigeren. Dit ter ergernis van Eus, nu komt alles op z’n pootjes terecht. Want Eus blijkt de crimineel te zijn van wie Mathilde het geld geleend heeft om haar schulden mee af te lossen. Hij pikt het niet dat zijn investering mensen weigert te behandelen en er zo dus geen geld binnen komt. Eus begint te dreigen met Rogier en Thom (die ondertussen bij Johan zit, omdat Johan Thom “begrijpt”). Eus vertelt over zijn nichtje ,Cindy, die een nieuwe nier nodig heeft en het Poolse meisje gaat hem die nier geven, maar daarvoor is Mathilde nodig om deze nier te verwijderen. Zo raakt Mathilde dus verstrikt in een orgaanhandel.


Thom is dus bij Johan en wanneer Thom naar eten zoekt, vind hij een dossier met de naam van z’n moeder erop. Hierin vind hij informatie over Mathilde, Rogier en Hylke. Thom wil vluchten met het dossier, maar wanneer hij de poort uit wilt lopen houdt één van de Poolse bewakers hem tegen en moet Thom zich los vechten en raakt gewond, maar kan wel ontsnappen.

Mathilde besluit Marzena te bellen om af te spreken in het park. In het park krijgt Mathilde te horen dat Cindy helemaal niet het nichtje is van Eus, maar het dochtertje van Marzena. Mathilde vertelt Marzena van de medische problemen die worden opgelopen bij een niet professionele nieringreep. Mathilde weet Marzena er van te overtuigen een plan te maken om zich uit de handen van Johan te werken, bij dit plan wordt ook Cindy geholpen.

Thom is ondertussen aangekomen bij de kliniek, daar vertelt hij aan zijn moeder dat Johan iets met haar van plan. Dit weet Mathilde natuurlijk al. Thom wil naar de politie maar Mathilde beveelt hem dit niet te doen, doordat ze al een plan hebben.

De dag dat het plan uitgevoerd wordt, wat Mathilde en Marzena bedacht hebben, is aangekomen. Mathilde start gewoon de operatie, maar is alleen van plan om een borstimplantatie te doen. Marzena had wapens geregeld, voor als het mis mocht gaan. Mathilde heeft haar wapen aan Thom gegeven.
Als de borstimplantatie voltooid is, breekt de oorlog uit. Op de parkeerplaats horen ze allemaal schoten, Thom gaat kijken. Hij ziet dat Eus en zijn bewaker dood worden geschoten.
Mathilde gaat over naar stap 2 van het plan, 112 bellen. Maar wanneer ze terug komt in de operatiekamer ziet ze Johan dood op de grond liggen en Thom heeft zijn pistool in z’n handen.
Wanneer de politie aankomt hebben ze Johan “opgeruimd” en tegen de politie ontkennen ze alles.

Eind goed al goed.
De politie denkt dat de schietpartij een afrekening was in het criminele circuit en zien Mathilde, Marzena en Thom alleen als slachtoffer.
Rogier gaat bij Marzena inwonen en Mathilde slaapt niet meer in de kliniek maar gaat in haar eigen huis wonen. Thom komt bij Mathilde wonen.
Mathilde regelt dat Cindy voorrang krijgt op een niertransplantatie, dit door haar connecties in het ziekenhuis waar ze gewerkt heeft.

3. Verhaalfiguren.
A. Het belangrijkste verhaalfiguur in het boek is Mathilde. Mathilde is een mooie vrouw rond de 40 jaar, ze heeft haar zaakjes goed geregeld. Mathilde is een lieve en zorgzame vrouw die weet wat ze wilt. Ze is meelevend met haar patiënten en met haar man. Ze blijft bij hem doordat hij depressief is en als ze hem verlaat raakt hij alleen maar meer depressief.

B. Thom is een uitbouw karakter. In het begin van het boek keert hij zich heel erg tegen zijn moeder. Hij geeft veel om haar, maar uit dit niet. Hij doet net of het hem
allemaal niks kan schelen wat Mathilde uitvoert. Aan het einde van boek is Thom heel meelevend en vertelt haar ook dat ze een “tof wijf” is.
Een gegeven karakter is Rogier. Hij heeft in het begin van het boek al niet zo veel medeleven met anderen en vindt zijn eigen problemen erger en belangrijker. Dit veranderd ook niet in het verloop van het boek.

4. Ruimte.
A Het verhaal speelt zich vooral af in de kliniek van Mathilde en in het huis waar de verbouwing plaats vindt.
B Een belangenruimte is de operatie kamer. Hier wordt de spanning opgewekt naar het grote schietpartij op de parkeerplaats. De operatiekamer is geen fijne plek om te zijn en zeker niet in en situatie waarin het je leven of dood is.
Citaat:
“Kimmy zit nog steeds in dezelfde hoek, haar gezicht verstard alsof ze bezeten is. Marzena staat bij de spoelbak met haar rug naar de deur. Beiden hebben hun gewone kleren weer aan. Het lijkt erop dat Marzena alle sporen van de operatie heeft opgeruimd. En op de grond, te midden van de grote plas bloed, zit mijn zoon te rillen en te stamelen dat het wel moest, mam, het kon niet anders,hij was gek, totaal gek, mam, echt, ik weet wel dat ik weg moest blijven van jou, maar ik hoorde hem schreeuwen, mam, kom maar niet dichterbij, mam en ik had jou ook bijna neergeschoten, mam, ik was zo bang, ik dacht, mam, dat er nog één rondliep…

5. Vertelwijze.
Het verhaal is geschreven in de ik-vorm.

Je krijgt alles te weten van Mathilde, wat ze denkt, hoe ze zich voelt etc.
Citaat:
“De stilte die volgt is oorverdovend en boezemt me nog meer angst in. Het enige wat ik hoor is mijn eigen paniekerige gehijg. Mijn knieën voelen als pudding. Ik moet naar Thom. Ik haast me naar mijn kantoor en zie dat de deur openstaat. Nee! Hij is weg. Ik draai me om en zet het op een lopen, hopend dat hij niet naar buiten is gegaan, dat hij niet zo stom is geweest om zich te bemoeien met wat daar is gebeurd.”

Maar in 13 (kleine) hoofdstukken, 24 bladzijden, vertelt Thom zijn verhaal. Ook dit is in de ik-vorm geschreven.
Citaat: “Het is donker en ik weet niet of mijn ogen open of dicht zijn. Ik kan mijn armen, mijn vingers, mijn handen niet bewegen. Voeten, benen, tenen ook niet. Het enige wat ik voel is het wilde, onregelmatige pompen van mijn hart en de nattigheid in mijn gezicht. Regen, lijkt het. Ik wil rillen, maar mijn lichaam weigert. De geur van aarde en rottende bladeren dringt mijn neus binnen en ik hoor gelach en geschreeuw in de verte, ze hebben me voor dood achtergelaten. Ik zal doodgaan als niemand me vindt. Ik zal doodgaan. Ik ga dood.
Godverdomme, wat moet ik doen? Mama, denk ik. Mama. O mama. Haar koude hand op mijn voorhoofd. Ach lieverd, je gloeit van de koorts. Mam. Ik ga dood. O god, mama, help me. Ik zal haar nooit meer zien. Haar stem, lieve mama, ik heb het verkloot. Ze zal sterven van verdriet. Pap niet, mama, mam heeft me nodig, dat zegt ze niet maar ik voet het. Mama redt het niet alleen, al lijkt het wel zo. Mam is zoals ik.”

Dit is een behoorlijk lang citaat, maar ik vond het zonde om het af te kappen. Vind dit één van de mooiste stukjes uit het boek. Hoe machteloos Thom is en hoe hij verlangd naar zijn moeder. Nu realiseert hij hoeveel hij van haar houd. Dit is het punt dat Thom veranderd naar een lief meelevend persoon (zie opdr.3 Verhaalfiguren, uitbouwkarakter).

6. Tijd.
A Het verhaal speelt zich af in de tegenwoordige tijd.
B Het verhaal is chronologisch geschreven. Het verhaal begint met de opening van Mathilde´ kliniek, dan komen alle problemen die dat met zich mee brengt en als slot hoe alles opgelost wordt.
C Er komen wel een aantal flashbacks in voor, maar alleen ter informatie. Anders weet je niet waar het over gaat.
Citaat:
“De dag dat hij de koffiekamer inliep van de VU, waar ik samen met andere co’s op hem zat te wachten, zal ik nooit vergeten. Hoe hij zijn entree maakte. Grote man, woest,
donker haar dat hij nonchalant naar achteren droeg, een arts zonder witte jas. Tot dan toe hadden we uitsluitend corporale Hans Wiegel – lookalikes als begeleider gehad. Dit was een heel ander verhaal, daar waren wij, de drie vrouwelijke co’s, het al snel over eens. Zwierig kwam hij binnen. Popiejopie, vonden alle jongens. Hij stak een sigaar op, wat wij heerlijk rebels vonden en de jongens aanstellerig. Hij beende heen en weer als een gekooide tijger terwijl hij vertelde over de gang van zaken op zijn afdeling. Voor een specialist was hij erg jong.”


7. Motieven.
De belangrijkste motieven zijn angst en macht.
Angst De angst die o.a. Mathilde en Marzena hebben om voor altijd bezig te zijn voor Johan met zijn zaakjes.
Macht De macht die o.a. Mathilde en Marzena zijn kwijt geraakt over hun eigen leven. En de macht die Johan heeft over deze twee. Maar ook Johan heeft niet de macht over zijn eigen leven, want deze macht heeft Eus.

8. Titel en motto.
A De titel van het boek past heel goed bij het boek. Het leven waar Mathilde in verkeerde (in de tijd dat het verhaal zich afspeelt) was één grote verbouwing.
Mathilde “verbouwd” haar cliënten om hen er mooier uit te laten zien, zoals ze dat zelf willen. Maar ook in haar thuis situatie zijn twee verschillende soorten “verbouwingen” aan de gang. De eerste is het huis waarin ze zich verkeren. Het huis zijn ze aan het verbouwen. Ten tweede is de gezinsformatie verbouwd. Mathilde en Rogier zijn uiteindelijk uit elkaar gegaan.
B I don’t care if it hurts
I want to have control
I want a perfect body
I want a perfect soul

I want you to notice
When I’m not around
You’re so fucking special
I wish I was special.

Het eerste stukje kan ik goed het verband vinden met het boek. Mathilde heeft er alles voor over om de controle over haar eigen leven weer terug te krijgen.Het tweede stukje vind ik lastig om het verband te vinden. Maar volgens mij is het dat Rogier, ondanks alles, altijd speciaal blijft voor Mathilde en dat ze hoopt dat Rogier hetzelfde
denkt over haar.


9. Thema.
De angst om de macht over je leven kwijt te raken.

10. Stijl.
A De zinsbouw is goed te volgen. Af en toe een verwarrende zin o.i.d. maar niet vaak. Ook de lengte van de zinnen is afwisselend. Het zijn over het algemeen goed te volgen zinnen. iet te lang, niet te kort.
Hier een citaat van een wat langere iets wat verwarrende zin.
Citaat:
“Dit is een moment waarop vrouwen andere vrouwen bellen om te horen te krijgen dat het allemaal wel goed zal komen,dat het belangrijkste is dat ze goed voor zichzelf zorgen en van het leven moeten genieten zolang het nog kan.”
B De woordkeuze is eigenlijk niet verassend, origineel of iets speciaals. Ik vind soms wel de vergelijkingen die ze maakt enigszins humoristisch. Hier een citaat waarbij je kijkt vanuit de ik-persoon van Thom. Waarbij Saskia in “pubertaal” Mathilde en Rogier beschrijft.
Citaat:
“Mijn ouders zijn gek. Dat zijn ze al een tijdje, maar ze worden steeds gekker. M’n pa is een aansteller, mijn moeder een a-relaxte carrièrebitch. Ze haten elkaar, geloof ik. Daar hebben ze het zo druk mee, dat ze mij lekker met rust laten. Zodra ik in het vizier verschijn, doen ze alsof er niets aan de hand is. Alsof ze geïnteresseerd zijn in mijn school, mijn vrienden, mijn leven. Maar het boeit ze geen flikker. Het enige wat ze boeit is het huis dat je geen huis meer kunt noemen. Het zijn vier muren afgeplakt met oranje plastic. Ze slopen het, maar dan niet zoals het hoort, gewoon in één keer plat, nee, zij slopen het steen voor steen. Ze slopen alles. Ook zichzelf en elkaar.”