De toegift door Carry Slee

1.1 Titel: De toegift
1.2 Auteur: Carry Slee
1.3 Genre: psychologische roman
1.4 Uitgever: Pimento
1ste uitgave: mei 2005
1.5 Datum: 23-03-2006
Carry slee werd geboren in 1949 in Amsterdam. Ze wilde al vroeg schrijfster worden, maar dat was niet het enige wat ze graag wilde. Toneel trok haar ook. Ze kon niet kiezen maar een lerares van de middelbare school raadde haar aan zich eerst met toneel bezig te houden.’Schrijven kun je altijd nog, als je oud bent.’Carry volgde haar raad op en gingen na de middelbare school naar de academie voor Expressie door Woord en gebaar in Utrecht. In 1975 slaagde ze voor haar opleiding. Ze werd drama docent in het middelbaar onderwijs. Haar schrijverskwaliteiten kwamen toen goed van pas, want samen met haar leerlingen bedacht ze verhaallijnen waarvan ze vervolgens compleet uitgewerkte toneelstukken maakte. De toneelstukken werden, vaak met groot succes, opgevoerd door de leerlingen. Carry slee is lesbisch en heeft samen met Elles twee dochters, Nadja en Masja, die haar grootste inspiratiebron vormen. Toen haar dochters nog jong waren bedacht Carry verhalen voor hen. Nadja en Masja waren erg enthousiast dat Carry besloot de verhalen naar een tijdschrift te sturen voor kinderen. Toen ze vervolgens ook werend uitgegeven besloot Carry zich fulltime aan haar schrijversschap te wijden. Aanvankelijk schreef ze kinderboeken, later ook romans voor volwassenen. Hoe carry’s schrijverscarrière zich ontwikkelde en een succes werd kun je lezen in haar nieuwste roman de toegift. Het boek wat ik nu gelezen heb. In 2001 verscheen haar eerste roman voor volwassenen, dat was het boek moederkruid.(ook dat boek heb ik eerder gelezen). In deze roman registreert Carry door de ogen van een kind wat er gebeurt als angst te groot wordt om te dragen. In 2002 verscheen Dochter van Eva. Daar in verlaat de hoofdpersoon uit Moederkruid haar ouderlijke huis, op zoek naar haar identiteit, en vooral een nieuwe moeder. Van deze romans zijn al meer dan een kwart miljoen exemplaren verkocht. En vond het wel interessant om er even bij in te doen… Maandag 20 maart 2006
Meer dan 4000 jongeren hadden zich opgegeven voor een rol in mijn film Afblijven. Dat kan je toch niet geloven. Filmmaatschappij Shooting Star is heel wat gewend, maar dit niet. Het overtrof alle verwachtingen. Van die 4000 waren er afgelopen zaterdag 8500 opgeroepen voor de auditie in Amsterdam in gebouw de Liefde. Toen ik aan kwam wist ik niet wat ik zag. Het hele gebouw, de trappen de kantine het stond stampvol. Niet alleen met jongeren uit het hele land, maar ook met aardige ouders die hun kind hadden gebracht. In tien lokalen werd er gecast. Was dit een auditie? Het leek wel een voorstelling. Ik keek ademloos en was blij dat ik zelf niet hoefde te kiezen. Ik had ze echt alle acht honderd een rol willen geven. Het zag er zo goed uit! En wat een inzet! Jammer genoeg moet er toch gekozen worden, maar ook al word je niet opgeroepen, er zijn geen verliezers bij. Alleen al het idee dat je daar durft te gaan staan, voor een echte professionele jury. En sommigen acteerden en dansten niet alleen, maar ze zongen ook nog. Ik heb van de jury gehoord dat ze echt heel erg verrast waren. Ze wisten niet dat er zoveel talent onder de Nederlandse jongeren zat. Maria Peters, de regisseur was laaiend enthousiast. En zij is niet zomaar iemand. Jaren lang regisseert ze films voor de jeugd en ze heeft heel wat prijzen gewonnen. Als je erbij was had je haar stralende gezicht kunnen zien. Zij heeft zaterdagnacht heerlijk geslapen en ik ook. Ziezo, dat komt helemaal goed met die film. Na deze feestdag ben ik er nog meer van overtuigd dat onze film geweldig wordt. Ja, onze film mag ik wel zeggen want jullie hebben er allemaal aan mee gedaan. Ik ben na afloop naar huis gegaan. We hadden de dag ervoor alles gehaald voor een groententaart, maar die hebben we mooi niet klaar gemaakt. We zijn heerlijk uit eten gegaan. Wat denk je? Dit moesten we toch vieren! Het gaat over een vrouw die al een lange relatie heeft met Arnoud maar ze gaat zich eigenlijk een beetje vervelen in die relatie. Dan wordt ze verliefd op Esmee, die ze voor het eerst zag op de academie waar ze zich in had geschreven voor een project. Dit vertelt ze eerlijk tegen Arnoud en hij reageert er eigenlijk heel rustig op. Hij zegt dat het wel over zou gaan, maar dat gaat het niet en de ikpersoon nodigt Esmee op een gegeven moment uit op samen wat te gaan eten. Dit gaat een aantal weken achter elkaar door en het komt wel goed uit want Arnoud heeft dat ook iets anders. Arnoud ziet nog steeds geen probleem erin dat ze verliefd is en stelt voor om Esmee te laten intrekken in het huis waar ze wonen. Dit gaat toch niet zo goed als Arnoud had verwacht en de liefde voor Esmee wordt steeds erger. Nadat Esmee deze liefde ook heeft bekend gaan ze samenwonen en Arnoud verdwijnt dan eigenlijk een beetje op de achtergrond. In het verloop van het boek krijgen ze twee dochters en verhuizen ze nog een keer. Maar de hoofdlijn in het boek is nu dat de ikpersoon de liefde voor het schrijven ontdekt, ze begint dan ook met schrijven en levert haar werk in bij een uitgever. Ze is daar erg zenuwachtig voor, en blijft het bureau dan ook steeds maar bellen. Haar werk wordt dan ook aangenomen uiteindelijk na een lange periode van wachten. Maar het wordt niet meer besteld, het loopt dus helemaal niet. De relatie is erg goed met haar uitgeefster en als dan ook aan het eind van het boek die relatie wat stroever loopt zit de ikpersoon er ook erg mee. Ze is zelfs van plan om in therapie te gaan met haar uitgeefster. Ze denkt eraan om verliefd te zijn op haar maar gelukkig is dit toch niet het geval. Maar ondanks de therapieën verslechtert de relatie steeds meer en aan het eind van het boek verbreken ze ook het contract. En gaat de ikpersoon naar op zoek naar een andere uitgever…. Het is dit keer niet zo een hele erge lange samenvatting maar alles wat ik belangrijk vond staat er volgens mij wel in. De verhaalsoort is een psychologische roman. Het hele verhaal is in het ik-perspectief geschreven. Hoofdfiguur; personage: je komt in het boek goed te weten hoe zij zich voelt omdat het ik-perspectief heeft. Haar moeder heeft een psychische ziekte en haar partner, Arnoud heeft ook een moeder met zo’n ziekte. Daarom voelt ze zich verbonden met hem. ‘Het gaat niet meer,’ zei ik.’Ik laat mijn moeder los.’ Arnoud schrok.’Jouw moeder, mijn moeder… ze horen bij ons.’ Ik wist dat hij gelijk had. Samen huilden we om het verdriet van onze moeder die niet wisten hoe ze moesten leven. Dat schiep een band tussen ons.(blz. 24) Na een tijdje komt ze erachter dat ze verliefd is op een vrouw en ze verlaat Arnoud. De paniek sloeg toe. Hoe moest het nu met Arnoud en mij? Ik kon hem niet in de steek laten. Het spookte maar door mijn hoofd. Ik kan niet bij Arnoud blijven, ik ben lesbisch...(blz. 38) Later in het 2e deel van het boek is ze samen met Esmee en hebben ze 2 kinderen, ze is boekenschrijfster. Arnoud; personage: Hij heeft een relatie met de hoofdfiguur in het begin van het boek. Na een tijdje krijgt hij een driehoeksverhouding met Esmee erbij. Hij heeft een moeder met psychische klachten, ze wil hem helemaal vol met eten stoppen en hij doet alles wat ze zegt. Arnoud was nog klein toen zijn moeder in de keuken op de grond was gaan liggen en deed alsof ze dood was. Arnoud rende in paniek naar buiten. Zijn vader was kwaad toen hij het hoorde.’Weet je waarom je moeder dat deed jongen?’ zei hij tegen Arnoud. ‘Omdat ze niet weet of jij wel van haar houdt, daarom. Ik zou mijn liefde maar eens tonen als ik jou was.’ Vanaf die dag had Arnoud altijd laten merken hoe belangrijk zijn moeder voor hem was.( blz. 10 ) Arnoud wordt drama docent in het 2e deel van het boek en hij blijft een vriend van de hoofdpersoon. Esmee; personage: Ze zit op dezelfde academie als de hoofdpersoon en na een tijdje worden ze verliefd en doen veel dingen samen. In het begin wil Esmee niets van een relatie met de hoofdpersoon weten. ‘Je gaat niet zomaar weg,’ zei ik. ‘Goed dan.’ Ze kuste me. ‘Nou moet je naar huis,’ zei ze. ‘Arnoud wacht op je.’Ik zag het raam waarachter hij lag te slapen. En ik wist dat het niet meer genoeg was. ‘Ik wil met jou mee,’ zei ik. ‘Ik wil vannacht bij jou blijven.’ ‘Je hebt Arnoud,’ zei Esmee. (blz. 49) Later in het 2e deel van het boek, woont ze samen met de hoofdpersoon en hebben ze 2 kinderen. Ze steunt de hoofdpersoon door dik en dun als het lang duurt voor het boek wordt uitgegeven. ‘Ze doet het!’ riep ik. ‘Ze gaat het uitgeven!’ ‘Fantastisch!’ schreeuwde Esmee. Moeder van hoofdpersoon: type; Ze ziet het leven niet zitten en komt elke keer naar haar dochter toe om te zeuren dat het geen zin heeft en dat ze zich gaat verhangen. Jij mag best zeggen dat je het leven een hel vindt, dacht ik steeds als ze tegenover me zat. En dat je alleen nog maar een touw nodig hebt om het te beëindigen.(blz. 25) Ze zoekt overal wat achter en vertrouwt haar man helemaal niet. ‘Je vader duikt met dat wijf het nest in en dat moet jij hebben geweten, want jij woont er vlakbij.’(blz. 14) Kort na het overlijden van haar man, overlijdt zij zelf ook. Vader van hoofdpersoon; personage; Hij dumpt zijn dochter eigenlijk met de problemen van zijn vrouw. Hij gaat heel zijn leven al vreemd zonder dat iemand er wat vanaf weet. Als hij overlijdt, is dat dan ook aan een hartinfarct bij zijn 1e vrouw met wie hij een geheime verhouding had. ‘Je vader is niet in de winkel gestorven,’ zei ze. ‘Hij is gestorven op de plek waar hij het liefste was. Bij zijn eerst vrouw.’ Ik was verbijsterd hij had ons allemaal bedrogen. Ze zagen elkaar nog regelmatig. Twee keer in de week ging hij naar haar toe. (blz. 129) Moeder van Arnoud; type; Ze wil haar zoon helemaal voor zichzelf houden en stopt hem vol met eten omdat ze bang is dat ze hem niet genoeg geeft. Arnoud moet vaak dingen uit haar hoofd praten en pas na een heel lang gesprek wordt ze dan rustig. Met een paar dozen in zijn armen liep hij door naar de kamer. Arnouds moeder kwam er hijgerig achteraan: ze vroeg of ze mijn keuken even mocht gebruiken, terwijl ze het gas al aanstak en een koekenpan, bestek en boter uit haar tas haalde. ‘Het is een flinke biefstuk, Arnoud, maar die kun je makkelijk op. Hij is zo mals je kunt ‘m zuigen, toch pap.’ Pap had geen tijd. Terwijl mam de biefstuk sneed rukte pap een blikje bier open en zette het naast Arnouds bord. Ik keek naar Arnoud. ‘Lekker, mam,’ zei hij bij elke hap. (blz. 17) Vader van Arnoud; type; Hij gaat helemaal mee met de drang van zijn vrouw om Arnoud vol te stoppen. Hij werkt bij Heineken en wil de zorgen van zijn moeder vooral op zijn zoon afschuiven. ‘Drink een beetje door, jongen,’ zei pap. ‘Je vader werkt niet voor niets bij de Heineken. Het is allemaal gratis.’ (Blz. 18) Moeder Esmee; type; Ze heeft nooit laten merken aan Esmee dat ze van haar dochter houdt. In het 2e deel van het boek denkt ze dat ze dood gaat omdat ze kanker hebben geconstateerd. Dan nog laat ze niet merken dat ze wat om Esmee geeft. Esmee’s moeder is een heel uitbundig iemand, ze is ervan overtuigt dat ze mensen van alles moet leren. Als ze heel ziek op bed ligt, komen er dan ook veel mensen langs die van haar moeten leren hoe je dit moet gaan. ( blz. 180) De moeder van Esmee belde dat ze ons wilde spreken. Alleen haar man zou bij het gesprek zijn. Ik wist wat Esmee hoopte. Esmee verlangde er soms naar om een keer van haar leven dicht tegen haar moeder aan te mogen zitten. Nu nog, terwijl ze een volwassen vrouw was.( Blz. 190) Vader Esmee; personage; Hij doet bijna alles wat zijn vrouw zegt en geeft geen commentaar. Zijn vrouw is erg dominant en hij luistert naar haar. Esmee krijgt van hem meer aandacht. Esmee gaf haar moeder een kus. ‘Dag ma,’ zei ze. Haar moeder reageerde niet. ‘Vrouw,’ zei mijn schoonvader. ‘Kijk eens wie er is? Onze lieve dochter staat naast je,’ Er kwam geen enkele reactie. (blz. 213) Ida; personage; Ze is de uitgeefster van de boeken van de hoofdpersoon. Ze is een best wel pinnig type en ze wijst de hoofdpersoon er ook op, dat alles wel moet gebeuren zoals zij het wil. Op het einde van het boek denkt de hoofdpersoon dat ze verliefd is op Ida. Ida neemt dit niet goed op en ze groeien steeds verder uit elkaar. Ida wordt boos als de hoofdpersoon besluit naar een andere uitgeverij te gaan. ‘Ik vind het heel vervelend voor je,’ zei ze. ‘Maar ik kan je niet helpen. Ik kan je alleen een beetje bijstaan vanaf de zijlijn.’ Ze stond aan de zijlijn! Het klinkt allemaal veel te afstandelijk. Ik had haar verteld dat ik verliefd op haar was, Ik wilde dat ze dat als cadeautje zag waar ze blij mee was. (blz. 197) Merel; personage; Het eerste kindje van Esmee en de hoofdpersoon. Er wordt in het boek niet vermeld wie de moeder is van Merel. Ze is aan het einde van het boek 10 jaar en ze houdt van voorlezen. Pleun; personage; Het tweede kindje van Esmee en de hoofdpersoon. Esmee is zwanger geweest en heeft Pleun gedragen. Pleun is 8 aan het einde van het boek en ze is erg snel afgeleid. Ik vertelde hem dat Esmee zwanger was. ‘Ze is in september uitgerekend,’ zei ik.(blz. 85) Het boek speelt zich af in het huis waar ze met Arnoud woont, een leegstaande winkel met 2 kamers in Amsterdam. Later verhuist ze met Esmee naar een zomerhuis in Schoorldam. Het ligt in een bungalowpark aan een dijk. Ze reist ook nog een tijdje in Java rond, maar als haar moeder overlijdt, dan is ze genoodzaakt terug naar Nederland te komen. Het is een autobiografisch boek, dat over Carry Slee zelf gaat. Ze is in 1949 geboren en het boek begint als ze aan de Academie studeert voor 2 jaar en het huis uit gaat. Dat is dan dus het eind van de jaren ’60. De vertelde tijd is vanaf dat ze een jaar of 19/20 is, tot het moment dat ze een andere uitgeefster zoekt. Ik denk dus dat de vertelde tijd zo rond de 30 jaar zal zitten. Het wordt allemaal verteld in de chronologische volgorde. Af en toe zijn er flashbacks als de hoofdpersoon bijvoorbeeld aan haar jeugd terug denkt, of aan een eerdere ontmoeting. Dit is een voorbeeld van zo een flashback: Zodra mijn ouders ruziemaakten kroop ik onder de tafel. En dan zat ik in het halfduister onder het tafelkleed. Ik had van alles kunnen doen: hardop lezen met mijn vingers in mijn oren zoals mijn zus; schuilen bij de moeder van Ada, het buurmeisje dat twee huizen verderop woonde. Maar ik vluchtte in een veilige wereld die ik zelf verzon.(blz. 11) Het grote probleem is dat de ikpersoon verliefd word op steeds een ander iemand. Dat ze altijd maar vast zit aan haar moeder net als Arnoud (haar vriend). Dat ze uiteindelijk

Ik denk dat Carry Slee in dit boek erg naar voren wou brengen dat voor alles een oorzaak is. De problemen die de hoofdpersoon heeft met haar moeder komen vooral door een vreemde, of beter gezegd geen goede opvoeding. Dat komt vooral naar voren in dit boek, omdat er ook veel flashbacks komen van de jeugd. De toegift houdt in dat de hoofdpersoon in het boek toegeeft aan haar liefde en voor zichzelf kiest. In het begin van dit boek denkt ze alleen aan anderen, maar hoe verder je bij het einde van het boek komt, des te meer ze het belangrijk gaat vinden om toe te geven aan haar eigen verlangens. 6.1 Het boek bestaat uit twee delen. Het eerste deel bestaat uit 25 hoofdstukken. Het tweede deel bestaat uit 55 hoofdstukken. Maar sommige hoofdstukken bestaan maar uit 1 of 2 bladzijdes dus dat lijkt veel maar het valt dus heel erg mee. 6.2 Bij de gebeurtenis die vaker in de week voor kwam. Dus eigenlijk bij het begin vanaf dat de ikpersoon een eigen huis heeft samen met Arnoud. 6.3 het is een open einde want, je weet niet wat er daar na nog allemaal gaat gebeuren en hoe het allemaal gaat aflopen. 6.4 Het is een slecht maar ook een goed einde. Het is voor de ikpersoon een goed einde want ze gaat naar een andere uitgever die het waarschijnlijk allemaal beter voor elkaar heeft . Maar voor de uitgeefster is het een slecht einde want ze is een klant kwijt om het zo maar even te noemen. Het mooiste stuk vind ik eigenlijk wel: Dat ze toch uiteindelijk een eigen boek mag uitgeven, maar dat het toch niet lukt. Dat vind ik wel een mooi stuk maar ik vind het ook weer eigenlijk een heel zielig stukje. Wat ik ook een mooi stuk vind is dat Arnoud het eerst helemaal niet ziet zitten om samen met de ikpersoon en Esmee in 1 woning te wonen maar het komt toch allemaal goed en hij gaat zelfs meer van Esmee houden dan van de ikpersoon. Maar uit eindelijk komt het toch allemaal weer goed en gaan Esmee en de ikpersoon toch samen ergens anders wonen. Ik vond het een heel mooi boek om te lezen en het leest ook zeker heel erg makkelijk weg. Daarom was ik er ook zeer snel door heen. Het boek leest vooral heel erg makkelijk en dat is juist het lekkere. Ook is het erg bij de tijd het verhaal vind ik. Ik zou het boek zeker aanraden aan mensen. Omdat het gewoon zo als ik al eerder schreef het een boek is wat je even lekker tussen door kan lezen. Het is dan ook zo dat als ik eenmaal in het boek zat er van alles om me heen kon gebeuren maar ik hoorde niks en zat helemaal in het boek en ik vond het moeilijk om dan weer uit het boek te komen en het weg te leggen. Als ik het boek een cijfer moest geven zou ik het een 8 geven.