De toegift door Carry Slee

Zakelijke gegevens: Titel: ‘De toegift’ Auteur: Carry Slee
Jaar eerste druk: 2005
Gelezen druk: 2005
Uitgever: Pimento
Plaats uitgever: Amsterdam Korte samenvatting: Bestaande: In De toegift beschrijft Carry Slee op indringende wijze de liefde tussen een jonge vrouw en haar twee geliefden. Ze zijn met elkaar verbonden door de pijn die ze in hun jeugd hebben ervaren, totdat de jonge vrouw voor zichzelf kiest. Op dat moment ontdekt ze de liefde én het schrijverschap. Ze trekt zich terug in de veilige wereld van haar boeken, maar door haar verlangen naar intimiteit en angst voor afwijzing komt de relatie met haar uitgever onder druk te staan. Zelfgemaakte: het gaat over een vrouw die al een lange relatie heeft met Arnoud maar ze gaat zich eigenlijk een beetje vervelen in die relatie. Dan wordt ze plotseling verliefd op Esmée, die ze voor het eerst zag op de academie waar ze zich in had geschreven voor een project. Dit vertelt ze eerlijk tegen Arnoud en hij reageert er eigenlijk heel rustig op. Hij zegt dat het wel over zou gaan, maar dat gaat het niet en de ik-persoon nodigt Esmée op een gegeven moment uit op samen wat te gaan eten. Arnoud ziet nog steeds geen probleem erin dat ze verliefd is en stelt voor om Esmée te laten intrekken in de flat waar ze wonen. Dit gaat toch niet zo goed als Arnoud had verwacht en de liefde voor Esmée wordt steeds erger. Nadat Esmée deze liefde ook heeft bekend gaan ze samenwonen en Arnoud verdwijnt dan eigenlijk een beetje op de achtergrond. In het verloop van het boek krijgen ze twee dochters en verhuizen ze nog een keer. Maar de hoofdlijn in het boek is nu dat de ik-persoon de liefde voor het schrijven ontdekt, ze begint dan ook met schrijven en levert haar werk in bij een uitgever. Ze is daar erg zenuwachtig voor, en blijft het bureau dan ook steeds maar bellen. Haar werk wordt dan ook aangenomen uiteindelijk na een lange periode van wachten. De relatie is erg goed met haar uitgeefster en als dan ook aan het eind van het boek die relatie wat stroever loopt zit de ik-persoon er ook erg mee. Ze is zelfs van plan om in therapie te gaan met haar uitgeefster. Ze denkt eraan om verliefd te zijn op haar maar gelukkig is dit toch niet het geval. Maar ondanks de therapieën verslechterd de relatie steeds meer en aan het eind van het boek verbreken ze ook het contract. Flaptekst: De sfeer: Wat mij in dit verhaal was het huislijke gevoel wat het boek met zich mee draagt. Omdat het een autobiografisch boek is kom je veel over het privé-leven van Carry te weten en dat is toch heel huiselijk. Je leert de kinderen een beetje kennen en haar ‘echtgenote’ leer je in dit verhaal ook kennen. Wat Carry normaal niet verteld over haar leven, vertelt ze nu anoniem in haar boek. Dat spreekt mij het meest aan, het huiselijke gevoel en de anonimiteit.
5.1 De belangrijkste personen: Esmée en de ik-persoon zijn toch wel de belangrijkste personen in heel het boek. De ik-persoon is schrijfster in het boek, dit wel later pa sin het boek, en bij Esmée krijg je niet echt een idee wat ze doet. Ze werkt dat is duidelijk maar wat weet je niet echt goed, als de schrijvers carrière lukt eindelijk stopt Esmée ook met werken. De personen hebben met elkaar overeen dat ze samen een relatie hebben. Later krijgen ze samen kinderen en ze steunen elkaar overal in. Het karakter van Esmée is een beetje onverschillig ze reageert er in het begin niet op eerder heel afstandelijk maar daarna keert ze toch een beetje naar de ik-persoon toe als de ik-persoon vertelt dat ze verliefd op haar is. Later als ze vertelt verliefd te zijn op haar uitgeefster reageert ze ook heel kalm. Citaat: (blz. 44 regels 21-25) ‘Esmée droeg altijd laarzen. Ze had wel tien paar. Oude versleten laarzen, die ze op rommelmarkten kocht. Ze spoot ze in allerlei kleuren. Ik vond de gouden het mooist. Sinds ze dat wist had ze ze elke donderdag aan.’ Het karakter van de ik-persoon is heel twijfelachtig, ze weet vaak niet wat ze precies voelt. En als ze het dan ongeveer weet ontkend ze het eerst nog een duizend keer aan haarzelf. Citaat: (blz. 35 regels 19-24) ‘een golf van liefde stroomde door me heen. Maar ook hartstocht. Ik wilde haar in mijn armen nemen en kussen. Wat gebeurde er met me? Ik had Arnoud. Arnoud, van wie ik zoveel hield. Ik vergiste me, het was een gril, het kon niet. Ik verlangde niet naar Esmée.’ Bij beide personen is er in het boek sprake van karakters. 5.2 De tijd: De tijd speelt in dit verhaal niet een hele grote rol, het is dan ook meer een achtergrond voor het verhaal. De precieze tijd wanneer het zich af speelt wordt ook niet genoemd, maar aan het verhaal af te lezen is het een verhaal dat zich in deze periode zich afspeelt. Zeker als het inderdaad een autobiografisch boek is moet het deze tijd wel ongeveer zij omdat Carry Slee nog steeds leeft. 5.3 De plaats: Als ze nog samen woont met Arnoud, wonen ze samen in Amsterdam. dit is een klein huisje waar de omgeving stenig is. ze wonen gewoon in een winkelstraat midden in Amsterdam. Als ze hier wonen studeren ze beide voor dramadocent aan de Academie voor Expressie in Woord en gebaar. Later als ze nu echt samen is met Esmée woont ze in Bergen, dit is een heel ruimtelijk huis, met een tuin en een mooie omgeving. hier kan de hoofdpersoon dan ook beter nadenken over wat voor boeken ze gaat schrijven. De plaats heeft niet een zeer belangrijke plaats in het verhaal maar het verhaal lijd wel vaak naar de gebeurtenissen die de plaats veroorzaken. 5.4 Vertelstandpunt: Ik denk dat dit wel al erg naar voren is gebracht in de stukken hierboven. Het verhaal is dus geschreven via een ik-persoon en waarschijnlijk is die ik-persoon ook de schrijfster zelf. 5.5 De stijl: Er is denk ik niets echt heel bijzonders geweest aan de stijl van schrijven. Veel gedachtes zijn er opgeschreven, dit door de ik-verteller stijl, en er wordt ook veel beeldspraak gebruikt om de meningen van andere mensen te vertellen. 5.6 De thematiek: Ik denk dat Carry Slee in dit boek erg naar voren wou brengen dat voor alles een oorzaak is. De problemen die de hoofdpersoon heeft met haar moeder komen vooral door een vreemde, of beter gezegd geen goede opvoeding. Dat komt vooral naar voren in dit boek, omdat er ook veel flashbacks komen van de jeugd.
5.7 Conclusie: Of ik nog een boek van deze schrijfster zou willen lezen is moeilijk. Het boek is me zeer goed bevallen maar er zat niet echt een spanning in, het was makkelijk weg te lezen en je had re niet echt veel inbeeldingmogelijkheden voor nodig. Dat vind ik wel wat minder. Maar ik kan zeker niet zeggen dat het een slecht boek is!