De tiende vrouw door Roel Janssen

Zakelijke gegevens Eerste druk: april 2007
Gebruikte druk: 1e
Aantal bladzijden:381
Uitgever: De Bezige Bij,Amsterdam Gegevens voorkant Op de cover staat een afbeelding van een vrouw van achteren opgenomen met haar haren die een speelbal in de wind zijn: ze staat met het gezicht naar zee. Het zal een afbeelding van Tessa Insinger moeten voorstellen. Genre “De tiende vrouw” is een spannende literaire thriller, een populair genre in de 21e eeuw. Bovendien maakt Janssen er een zeer actueel boek van i.v.m. witwaspraktijken in de Amsterdamse onderwereld en liquidaties en bedreigingen in de zaak Holleeder. De rechtszaak van Holleeder speelt in april 2007, de maand waarin het boek uitkwam. Eind mei 2007 werd de roman genomineerd voor de Gouden Strop 2007 samen met drie andere thrillers. Op 20 juni wordt de prijswinnaar bekend gemaakt. Mijn mening: aanrader voor lezers die van spanning houden De thriller is een aangenaam boek om te lezen: er is veel actie en Janssen schrijft in een moordend tempo. Daardoor krijg je de pageturner die een thriller eigenlijk altijd moet zijn. Ook voor de doelgroep van scholieren die per definitie niet al te dikke boeken wil lezen, moet het geen probleem zijn deze thriller te verteren voor de boekenlijst. Vooral leerlingen die van misdaadromans houden kunnen het dunne gouden eitje van Krabbé compenseren met de dikke pil van Janssen. Vervelen hoeven ze zich niet bij dit spannende boek. Op de literatuurlijst van scholieren.com dik verdiende twee punten.
De flaptekst De tiende vrouw is spanning op het hoogste niveau – een thriller gebaseerd op de actualiteit: makelaars fungeren als de bankiers van de onderwereld, advocaten worden bedreigd en vermoord, en afpersingen en criminele liquidaties zijn aan de orde van de dag. In De tiende vrouw zijn er parallellen met de actualiteit: binnenkort vindt het veelbesproken proces plaats tegen Willem Holleeder die onder meer verdacht wordt van afpersing van vastgoedhandelaar Willem Endstra. Journalist Tessa stapt in het holst van de nacht aan boord van het zeiljacht Joyeuse. Het schip is eigendom van Eric Pincoff, een megalomane projectontwikkelaar en bewonderaar van Karel de Grote. Tessa werkt aan een artikel over zijn projecten. Naast Pincoff en Tessa zijn ook zijn Chileense bodyguard en een Britse bankier aan boord. Eenmaal op zee ontdekt Tessa dat de sleutel tot het financiële netwerk van de zakenman verborgen is in de namen van de tien vrouwen van Karel de Grote. Janssens aanleiding voor het schrijven In een interview op www.crimezone. nl met Kees de Bree geeft de schrijver aan hoe hij tot het schrijven van deze thriller is gekomen. “Mijn inspiratiebron voor De tiende vrouw is de alledaagse criminaliteit in Amsterdam. Ik dacht, als je dan toch misdaadauteur bent, dan moet je je daar maar eens op storten. Dit keer geen micro zoals de meeste auteurs meestal doen, maar groter. Dit is macro, zware criminaliteit op economisch gebied. Ik liep met een vriend rond in Amsterdam en die wees me een paar panden aan die allemaal van criminelen zijn. Op het Damrak bijvoorbeeld. Ik had daar geen idee van. Toen dacht ik, dat moet ik maar eens goed doen. Dat gebeurt vaak voordat je een boek gaat schrijven. Die innerlijke drive die je aanzet ergens je tanden in te zetten. De tiende vrouw is voor een deel een financiële thriller. Het gaat over het verschijnsel witwassen. En dat gebeurt op veel grotere schaal dan je denkt. En dan heb je het niet alleen over de criminaliteit. Alle grote internationale bedrijven hebben specialisten in dienst die zoeken naar methodes om met geld te schuiven, want het kan natuurlijk ook legaal zijn.” Nawoord auteur Dit boek is fictie en de personages in De tiende vrouw bestaan niet in de werkelijkheid. Het is evenwel geen toeval dat er parallellen zijn met de Nederlandse actualiteit, waarin makelaars als de bankiers van de onderwereld fungeren, advocaten bedreigd worden, afpersingen en criminele liquidaties aan de orde van de dag zijn.” Hoewel Janssen dus nadrukkelijk heeft aangegeven dat “De tiende vrouw”geen sleutelroman is d.w.z. dat personages verwijzen naar de dagelijkse realiteit, kun je in de roman van diverse personages toch wel een vermoeden hebben naar wie ze verwijzen of op wie ze betrekking kunnen hebben, zonder daarbij de literaire fictie uit het oog te verliezen. : Eric Pincoff heeft wel overeenkomsten met Willem Endstra
Willem Lodderer is een persiflage van Willem Holleeder

Sjon Muizenman is de persiflage van John Mieremet
Bobby, de Chileense bodyguard, doet wel erg denken aan de bodyguard die de relaties van Mabel Wisse Smit openbaar maakte. (Charly da Silva) Eurocommissaris Lena Feldspatz kan worden vergeleken met het type Nelie Smit Kroes
Duidelijk is natuurlijk wel dat Janssen wil verwijzen naar de actuele criminele situatie in Nederland met de echte namen Endstra, Holleeder, Mieremet, zonder dat hij direct een sleutelroman wil presenteren. Het maakt de roman wel indringender, hoewel de types Willen en Sjon in de roman karikaturen zijn. De domme, hersenloze bodybuilders die afpersen, bedreigen en potentiële klanten proberen bang te maken. Verder denken ze alleen maar aan seks met Thaise vrouwtjes. Het geeft de thriller een humoristisch tintje, misschien iets te veel.De namen zijn net even iets te "lollig". Motto en opdracht Er zijn drie motto’s in deze thriller. Roel Janssen in het hierboven genoemde interview hierover : Een van die motto’s is van Remco Campert: “Zou schrijven het witwassen van de werkelijkheid zijn?” “Ja, dat vond ik een prachtige uitspraak. Die heb ik uit een van zijn stukjes die hij onder de naam Camus in de Volkskrant schrijft. Nu is witwassen een groot woord. Maar voor mij is schrijven het verwerken van de werkelijkheid. Ik doe verslag van de manier waarop ik de werkelijkheid interpreteer. Een ander motto dat ik heb gekozen komt van Bram Moskowicz, die zegt: “U kent de materie. Althans, sommigen van u denken de materie te kennen.” Dat is naar aanleiding van de persconferentie die hij gaf om aan te kondigen dat hij terugtrad als advocaat van Willem Holleeder. Ik heb aan de buis gekluisterd gezeten. Prachtig.” Het derde motto is van Honoré de Balzac: Het geheim van grote rijkdom zonder duidelijke bron van herkomst is een vergeten misdaad. Dit motto is natuurlijk van toepassing op de grote rijkdom die Eric Pincoff bezit: het is niet duidelijk waar zijn geld vandaan komt en dat moet dan wel uit de witteboordencriminaliteit afkomstig zijn. De constructie met de 10 bv’s die Pincoff heeft, is daarvan een mooi voorbeeld. Structuur en verhaalopbouw De thriller is opgebouwd uit 44 hoofdstukken, die allemaal op het laatste na (Epiloog) de plaats en de datum van handeling als titel hebben. Het verhaal is niet chronologisch opgebouwd: het begin is de start van de zeilreis in het begin van augustus 2006, maar er komen hoofdstukken in voor die over 2004 en 2005 gaan. Daarnaast ontspinnen zich na het beginhoofdstuk twee verhaaldraden waarin de ene de lijn volgt van de zeilreis naar de Caribean en de andere lijn die van de jagers/speurders is die de projectontwikkelaar Eric Pircoff trachten op te sporen. Aan het eind is er een eind-goed-al-goed-epiloog. (blz. 378-381)
Perspectief Er is sprake van een alwetende verteller, die in de gedachtewereld van diverse personages kan kijken. Het belangrijkste personage is Tessa Insinger, maar er zijn ook hoofdstukken (Brussel, de Amsterdamse onderwereld) waar ze niet op het toneel aanwezig is.. De hoofdstukken die in 2006 spelen, worden verteld in de o.t.t. wat natuurlijk gedaan is voor de spanning (nl. om de afloop van de thriller in het ongewisse te laten) . De hoofdstukken die de voorgeschiedenis vertellen (zoals de dood van de advocaat van Eric, de kennismaking met Lena Feldspatz, het afsluiten van het contract over het witwassen van geld) zijn in de o.v.t. verteld, omdat deze gebeurtenissen in het (recente) verleden hebben plaatsgevonden. Titelverklaring De titel verwijst naar de tiende vrouw van Karel de Grote. Eric Pincoff wil met zijn projecten altijd iets met deze grootvorst uithalen. Aan Tessa vertelt hij de geschiedenis van Karel de Grote die er tien vrouwen op na zou hebben gehouden. Hij heeft zijn dochterondernemingen genoemd naar de tien vrouwen van Karel de Grote. De tiende vrouw is in deze thriller uiteraard de belangrijkste, omdat ze het geheim van de bankrekening verbergt. Achter die naam blijkt uiteindelijk Galiene schuil te gaan. Tijd en decor De tijd is eenvoudig te achterhalen gezien de structuur van de roman. Het heden begint op 5 augustus 2006; dat is ook het begin van de reis met het jacht. Deze reis duurt tot 25 september 2006. De flashbacks die de chronologische volgorde doorbreken, worden aangegeven in de titels en spelen zich af in o.a. 2004 en 2005. Het decor wordt ook steeds goed aangegeven. De reis begint in IJmuiden en verloopt via Guernsey en de Canarische Eilanden (La Gomera) naar St. Maarten. De passages in het verleden spelen in Aken, Brussel, Amsterdam. Ze worden alle duidelijk in de titels aangegeven. Samenvatting van de inhoud Tessa Insinger scheept zich in op het zeiljacht van Eric Pincoff, een projectontwikkelaar, met wie ze heeft afgesproken enkele dagen op zee door te brengen om hem te kunnen interviewen voor een tijdschrift. Maar ineens vertrekken ze heel vroeg in de ochtend vanuit IJmuiden. Aan boord is nog een Chileense matroos Bobby Menendez. De boot het Joyeuse. Drie dagen ervoor is Eric bedreigd door drie mannen (onder wie Willem en Sjon) die geld wilden zien. In een nog eerdere flashback wordt zijn advocaat Paul Sanders op straat voor zijn kantoor geliquideerd. Op de begrafenis is Eric wel aanwezig maar slechts op de achtergrond. Hij ontmoet een overjarige hippie Broos: die geeft hij na de begrafenis een lift. Kort daarop wordt Eric gekozen tot Europese ondernemer van het haar. De prijs wordt overhandigd door Lena Feldspatz, de eurocommissaris. Eric houdt een toespraak over zijn grote project: een vliegveld in zee en over zijn passie voor Karel de Grote. Hij ontmoet Broos weer die hem voorstelt aan een journaliste Tessa Insinger. Wanneer hij bij de uitgang even wordt opgehouden, ontploft er een scooter. Eric raakt lichtgewond aan zijn voorhoofd. Wanneer ze op weg zijn met de zeilboot, worden ze voor de kust van Scheveningen aangevallen door yugo’s op een speedboot. Ze richten met hun machinegeweren echter niet zo goed en Bobby die veel professioneler schiet, bezorgt de aanvallers een lekke boot en een voorspoedige dood. Het wordt al duidelijk dat Tessa een andere reden heeft dan Eric te interviewen: ze zint op wraak voor iets wat haar is aangedaan. Eric zegt dat de aanval georganiseerd is door moslimextremisten die het voorzien hebben op zijn Karolingische beweging. Die vocht immers ook tegen de Moren. Daarna steken ze niet zonder gevaar de Maasmond bij Hoek van Holland over. Ze varen verder naar het zuiden. Aan boord zijn de taken goed verdeeld. Tijdens de aflossing van de wacht zegt Bobby dat Tessa een Money shaker is (een vrouw die rijke mannen uitkleedt, letterlijk en figuurlijk) Tessa ontkent dat. Tessa beweert later dat Bobby Eric Pincoff haat. Intussen is er een tweede verhaallijn gestart. In Brussel ontvangt een medewerkster van de eurocommissaris een eigenaardig schrijven van een Duitse bank over een garantiestelling van 183 miljoen €, waar iets mis mee is. Sylvane Engelhard waarschuwt haar bazin Lena Feldspatz die in Kenia vakantie viert. De Iraanse stagiair Tariq bemoeit zich er ook mee. Sylvane en Tariq proberen samen erachter te komen wat er gaande is. De Joyeuse vaart naar Guernsey. Daar gaat Eric nog wat geld wegzetten. Hij vertelt over de belastingmogelijkheden van de Kanaaleilanden en het wegsluizen van geld. Hij heeft een constructie op het eiland met een “private Bank” De bankmanager Orville (een fysiek zeer aantrekkelijke man, vindt Tessa) komt vertellen dat er een man met de naam Tariq heeft geïnformeerd naar Eric. Die wordt bang en besluit meteen weer uit te zeilen. Ze gaan nu naar de Canarische eilanden (La Gomera) en vandaar naar St. Maarten. Tessa besluit aan boord te blijven en Orville komt er als vierde man bij. Dat wordt de kat op het spek binden en natuurlijk komt het zover dat Tessa en Orville seks hebben en dat blijkt ook nog eens van een bijzonder niveau te zijn. Maar de volgende morgen weten Eric en Bobby dat ook en dat verstoort de onderlinge verhoudingen. Tessa die dertig jaar is, heeft aan boord verteld dat haar vriend het jaar ervoor overleden is en dat ze nu de reis benut om te leren vergeten. Wanneer Tessa aan Eric vraagt hoe hij in de financiële wereld zijn slag heeft kunnen slaan, begint Eric te vertellen.
Twee criminelen (Sjon Muizenman en Willem Lodderer) hebben een plan bedacht om hun in het criminele circuit verdiende geld wit te wassen. Ze hebben daarvoor Eric Pincoff nodig die ze met zijn advocaat uitnodigen voor de kampioenswedstrijd van Ajax in 2004. Direct gaat er al een dreigende sfeer van het tweetal uit: ze intimideren o.a. via een weddenschap over de afloop van de competitiewedstrijd en doen Eric een voorstel om hun geld te investeren. Ze zijn op de hoogte van een illegale transactie die Eric met de eurocommissaris Feldspatz heeft gesloten: de aankoop van een luxe villa. Bovendien hebben ze informatie over de zoon van Lena die flink aan de drugs is, die hem overigens worden bezorgd door Eric. Eric probeert Lena zover te krijgen dat ze garant staat voor zijn grote project: het vliegveld in zee. Lena is een mannenverslinder (met de charmante bijnaam “Commissaris Dieplader”) en Eric en zij hebben uiteraard ook een seksuele relatie. Eric legt zijn plannen voor aan Sjon en Willem in het Kurhaus (dat ook van hem is) Maar hij komt steeds verder in de greep van bedreiging en afpersing: zijn advocaat Paul Sanders wordt door Sjon bedreigd en Willem perst beschermingsgeld van Eric af. Dit verhaal met weglating van de criminele feiten vertelt Eric aan boord aan Tessa. Ook vertelt hij het een en ander over zijn bewondering voor Karel de Grote. Die had o.a. tien vrouwen (let op de titel van het boek) In de Brusselse vertellijn heeft Tariq intussen onderzoek gedaan in IJmuiden, waar hij minder welkom is: hij wordt ook door enkele mannen bedreigd en bij de politie krijgt hij nul op rekest. Hij vertelt alles aan Sylvane: hij heeft gehoord van de liquidatie van Paul Sanders. De eurocommissaris Lena wil echter dat ze de informatie niet openbaar maken. Wel krijgen ze opdracht Eric Pincoff voor haar te zoeken. Ze denkt dat die haar een streek heeft geleverd. Het blijkt dat Willem en Sjon de Yugo’s van de aanslag op de zeilboot hebben ingehuurd, maar het zijn domme sukkels geweest die nu op de bodem van de Noordzee liggen. Aan boord vertelt Bobby aan Tessa dat ze moet uitkijken voor Orville. Hij is biseksueel en de vrijpartij van haar met Orville kan kwaad en jaloers bloed hebben gezet bij Eric. Orville moet ook nog zijn kant van de deal inlossen (Tessa had haar lichaam aangeboden in ruil voor informatie van zijn kant) Hij vertelt over de Karel de Grote-constructie: Eric heeft zijn geld verdeeld over tien kleine bedrijven met allemaal een naam van een van de vrouwen van Karel. Er worden er negen bij naam genoemd: de tiende heet voorlopig N.N. (Zie de titel!) Verder discussiëren Tessa en Orville over het witwassen van geld. Orville vindt dit geen misdaad: geld moet economisch gezien rollen. Er bestaat nu eenmaal geen zwart geld: geld dat in omloop is, is gewoon wit geld. Terug in haar kooi denkt Tessa met weemoed aan haar vriend Paul die geliquideerd is. Om wraak te nemen was ze aan boord gegaan bij Eric, maar nu weet ze het eigenlijk niet goed meer. Wat zal ze straks moeten beginnen? De verhoudingen aan boord zijn ook sterk verslechterd: o.a. omdat Eric verbiedt de motor te gebruiken en er helemaal geen wind is om naar La Gomera te zeilen. In de Brusselse lijn is Tariq verder op het spoor van Eric Pincoff gekomen. Hij doet dat samen met zijn Sloveense vriendin Natasa .Hij weet dat de auto van Eric op de bodem van de haven in IJmuiden ligt en dat de zeilboot met onbekende stemming vertrokken is. In een disco maakt hij ook hardhandig kennis met Sjon en Willem, die van hem willen weten waar Eric is. Het net rond Lena begint ook steeds strakker te worden. Sylvane ontdekt dat de villa waarin Lena woont op naam staat van Durendal, (de naam van het beroemde zwaard van Karel de Grote) de firma van Eric. Wanneer ze te dichtbij komen, moeten ze echter stoppen van Lena. Die wil niet dat er nog verder iets aan de grote klok wordt gehangen, maar de integere Tariq wil wel voor klokkenluider spelen, al vreest hij voor zijn eigen uitzetting naar Iran. Aan boord van de Joyeuse praat Tessa met Bobby Menendez over de sfeer aan boord. Waarom was Eric zo boos geworden toen Bobby de motor had aangezet? Bobby denkt dat Eric zo kort mogelijk in een haven wil liggen uit angst voor ontdekking en het orkaanseizoen is nog niet begonnen. Ze lopen het risico midden in de orkanen terecht te komen, wanneer ze naar St. Maarten gaan. Maar wanneer ze in La Gomera (Canarische eilanden) aankomen, hangt daar in het havenkantoor een opsporingsbevel en Eric wil daarom meteen weer vertrekken. Tessa heeft wel aan wal internet kunnen raadplegen. Eric neemt de beslissing om weer te vertrekken en denkt dat er een “mol” aan boord is. Hij gaat ze alle drie na en komt tot de conclusie dat het Bobby moet zijn. Tariq is inmiddels op de hoogte van de witwaspraktijken van Eric. Hij is ook achter de lening van de Europese commissie gekomen. Het dreigt een Europees schandaal te worden voor de commissaris. Sjon en Willem hebben intussen ook een bezoek gebracht aan Lena Feldspatz. Ze willen weten waar Eric is en dat wil Lena intussen ook wel. De taal van de “zware jongens” is toch ook weer dreigend voor Lena. In de eerste week van september 2006 zeilt de Joyeuse over de Atlantische Oceaan in de richting van St. Maarten. De sfeer aan boord is verslechterd. Op La Gomera heeft Tessa nog gemaild met Broos. Die noemt “De tiende vrouw”. Het komt tot een uitbarsting tussen Orville en Eric die de bankier ervan verdenkt met Tessa onder één hoedje te spelen. Eric bedreigt hem met een geweer maar Bobby stort zich op hem. De volgende dag doet Eric aan Tessa een voorstel”hij biedt haar een partnerschap aan, wanneer zij erachter komt of Bobby inderdaad gegevens aan de politie heeft doorgespeeld, waardoor er op La Gomera een opsporingsbevel hing. Bobby vertelt haar later weer dat ze naar St. Maarten gaan om een financiële transactie te plegen. Maar er dreigt nu werkelijk een zeer zware storm en het wordt ook werkelijk noodweer. Maar de bemanning is deskundig en weet de orkaan te doorstaan. Wanneer alles weer rustig is geworden, komt het volgende spannende element: Eric is overboord geslagen, alleen Orville was in de buurt. Eric wordt binnen boord gehaald maar is hal buiten westen. Tessa praat er met Orville over dat ze Eric wel had willen laten drijven en er dan met het geld en Orville van door had willen gaan. Orville zegt echter dat Eric de enige is die het Karolingische geheim van de bankrekeningen kent: dus moest hij wel blijven leven. Eric herstelt na enkele dagen. Wanneer ze samen zijn vertelt Tessa tegen Eric dat Bobby nogal opdringerig is en denkt dat ze achter Erics geld aan zit. Tessa zegt dat Bobby denkt dat zij Eric chanteert met de dood van Paul waaraan hij mede schuldig zou zijn. Eric gaat door het lint. Terugblik: in Amsterdam (oktober 2005) gaat Eric naar het kantoor van Paul. Daar zijn ook Muizenman en Lodderer aanwezig. Die willen het liefst het geld dat ze geïnvesteerd hebben weer terug zien. Paul lijkt de kant van de twee criminelen gekozen te hebben. Ze weten iets van de bankconstructies van Pincoff af en die is woedend op zijn advocaat. Die heeft bovendien kopieën van de bankrekeningen van de tien concubines van Karel de Grote. Eric vindt het allemaal niet zo leuk. Hij ziet dat Eric een bedreiging voor hem is en dat hij uit de weg moet worden geruimd. Via Bobby geeft hij opdracht twee huurmoordenaars te charteren om iemand (lees Paul) uit de weg te ruimen. Terug in het heden vraagt Eric hoe Tessa aan die informatie komt: heeft Bobby gekletst. Tessa zegt dat ze het uit de eerste hand heeft en dat Paul Sanders haar vriend was. Ze heeft nu macht over Eric. Maar midden in de nacht wordt ze wakker van een knal. Bobby heeft een knal van de giek gekregen, beweren Eric en Orville. Hij is er geweest. Ze naaien het lichaam in een bodyzak in: ze zullen hem meenemen naar St. Maarten. In Brussel zijn Sylvane en Tariq heel dicht bij de waarheid van Feldspatz gekomen. Sylvane suggereert dat ze, hoewel ze de zaak van haar bazin moet sluiten, er altijd gelekt kan worden naar de pers. Tariq begrijpt die hint wel. Ook Lodderer en Muizenman ontmoeten elkaar weer en wel in het nieuwe huis van Muizenman: Lodderer heeft dringend geld nodig. Muizenman doet wat toezeggingen maar leidt Willem ook naar zijn nieuwe waterpartij in zijn achtertuin. Hij heeft er alligators en een onverwachte duw betekent voor Willem Lodderer het einde: hij wordt aan stukken gereten door de hongerige alligators. Op 25 september 2006 komt de Joyeuse aan in Simpson Bay. Bobby’s lichaam is aan boord gebleven. Eric praat met Tessa. Hij weet nu dat ze geen journaliste is. Hij heeft dat onderzocht via Google, want het tijdschrift waarvoor ze zou schrijven, bestaat niet. Wat wil ze nou eigenlijk van hem? Tessa zegt dat ze genoegdoening wil voor de dood van haar vriend. Ze zegt dat ze de ondergang van zijn bedrijf Durendal wil, net als dat Karel de Grote in het Roelandslied was overkomen. Na een korte en verfrissende duik in het tropische water klimt ze weer aan boord en Eric doet haar dan een voorstel. Orville moet met haar op het eiland geld van de bank gaan halen: ze moet hem kwijt zien te raken en dan tickets kopen voor Curaçao. Daar zullen ze geld laten overmaken naar een bank in Panama die Orville niet kent. Tessa zal de helft van het geld als genoegdoening krijgen. Orville en Tessa gaan aan wal en Eric gaat zogezegd terug naar de boot, omdat hij iets vergeten heeft. Orville ziet een kans om Tessa over te halen en beweert dat Eric Bobby doodgeslagen heeft met een brandblusser in plaats van dat Bobby door de giek getroffen zou zijn. Orville kent de negen codes van de bankrekeningen van Eric en laat die aan Tessa zien. Ze zijn allemaal genoemd naar de vrouwen van Karel de Grote. De tiende heet voorlopig nog N.N. en de plaats waar de bank is, staat ook niet op het papier. Tessa prent de namen in haar hoofd. Orville zegt dat Eric in een droomwereld leeft, maar tevens dat hij megalomaan is (lijdend aan grootheidswaanzin) Zo wil hij grootscheepse projecten als het vliegveld in zee ontwikkelen ter meerdere glorie van hemzelf. Orville doet haar nu een tegenvoorstel om Eric een loer te draaien en er samen met zijn geld vandoor te gaan. Ze zullen ook al op het vliegveld afspreken.. Maar Tessa heeft ook nog een afspraak met Ericen laat zich naar de zeilboot brengen, Wanneer ze het schip nadert, ziet ze dat Eric ervandoor gaat. Er ligt een briefje voor haar met een boodschap: er ligt een ticket voor haar klaar naar Amsterdam, maar nu zullen hun wegen scheiden. Hij is er vandoor gegaan. Bobby’s lijk ligt nog op de Joyeuse: de stank wordt ondraaglijk en ze moet er snel vandoor. Tessa is achter de tiende naam gekomen: Carlomagno: de beginletters van de eerste negen codes vormden het woord dat ze via een woordpuzzel heeft herleid tot Carlomagno. Ook de plaats heeft ze weten te ontrafelen: het is Anguilla. Via internet had ze tijdens de reis de Karellegende bestudeerd. Zo vermoedt ze dat de code voor de bank Galiene is: de code van de tiende vrouw !! Ze belt de bank in Anguilla op en probeert de code op goed geluk: het blijkt juist te zijn. Ze laat het hele saldo overmaken naar een bank op de Bahama’s. Ze heeft aan boord via internet een rekening met een credit card geopend. De wraak is volbracht. Epiloog Er wordt in dit gedeelte verteld hoe een en ander afloopt. Eric is berooid van zijn geld. Tessa heeft hem geruïneerd. De wraak is zoet. Broos heeft haar heel erg geholpen en ze laat hem naar de Bahama’s overkomen. In de pers duiken in Europa berichten op over de fraude van Lena Feldspatz. Sylvane maakt promotie en Tariq krijgt van haar een vaste aanstelling. De media zullen wel getipt zijn door Tariq en zijn vriendin. In Thailand wordt Muizenman geliquideerd. Orville wordt dood aangetroffen in een bar en zijn dood wordt in verband gebracht met het lijk van Bobby. Eric moet zijn Joyeuse verkopen en doet dat aan en man die hem enigszins bekend voorkomt en zelfs contant afrekent.(Broos) Later wordt hij in een inrichting opgenomen omdat hij beweert dat hij Karel de Grote is. Broos is op de Bahama’s en wil een zeiljacht kopen. Tessa antwoordt dat ze joyeuse is, een geluksvogel. Thematiek De thematiek van de thriller is natuurlijk niet al te moeilijk te bepalen. Het gaat in deze roman om wraak: de ultieme poging van Tessa om de dood van haar vriend Paul te wreken. Via een slimme manier weet ze zich in het netwerk van Eric Pincoff binnen te dringen om zo de reis met hem mee te maken en macht te krijgen over zijn situatie. Ze weet hem tenslotte te ruïneren. Verder gaat het in deze thriller om geld, macht en aanzien. Eric is een megalomane ontwikkelaar die niet tevreden kan zijn met de kleine projecten: zijn idee van een vliegveld in zee gekoppeld aan zijn drang met Karel de Grote te worden vergeleken maakt zijn grootheidswaanzin ook melodramatisch van aard. Met recht is door het motief van de tien vriendinnen van Karel de Grote het etiket van literaire thriller op het boek te plakken. Tessa achterhaalt de naam en daarmee de code van de tiende vrouw: Galiene en weet de ondernemingen van Eric te ontmantelen. Wellicht heeft Janssen een overeenkomst willen schetsen met de Amsterdamse onderwereld zonder direct een sleutelroman van die wereld te maken, maar liquidaties zijn ook in deze roman aan de orde van de dag (Paul Sanders, Willem Lodderer, Bobby, Orville, Muizenman) allemaal gaan ze er tenslotte aan. Eric mag wat toontjes lager zinnen in een Zuid-Amerikaanse inrichting. Het moet me van het hart dat de krokodillenmoord net een stapje te ver is, maar over het algemeen komt de thriller wel geloofwaardig over. Janssen heeft een spannende thriller geschreven die vlot weg leest en terecht de nominatie voor de Gouden Strop 2007 heeft verdiend. Allerlei facetten uit de criminele wereld komen als motief aan de orde: - witwaspraktijken - drugshandel en prostitutie - afpersing - liquidaties - fraude - seksuele relaties Recensies De pers kort over De tiende vrouw
• ‘• ‘Roel Janssen is de Nederlandse John Grisham.’ – Theodor Holman • ‘Een heerlijk nieuw verhaal, dat voor de lezer toch een feest der herkenning is’ – Playboy • ‘Roel Janssen weet uiterst geraffineerd het natte en het droge lijntje aan elkaar te knopen tot een verrassende finale.’ – GPD • ‘Een fantastisch boek. Een pageturner met een intrigerende ontknoping op de allerlaatste bladzij.’ – Hanneke Groenteman, Kunststof • ‘In één adem uitgelezen. Het zinderende plot is geniaal. Dit boek gaat een enorm succes worden.’ – Frits Spits, Tijd voor Twee
Een intelligent boek, een professionele gids door het zwarte woud van het witwasgeld. Goed geschreven, uitgebalanceerd, vaak humoristisch en razend spannend. De tiende vrouw is kortweg een criminele combinatie van amusement en informatie. Een betere Roel Janssen bestaat er niet.’ – ****, Crimezone In Trouw van 2 juni 2007 is Harriët Salm wel positief over de thriller. Hoe komt het toch dat Nederlanders in de lach schieten als het over hun eigen zware criminelen gaat? Ergens midden in 'De tiende vrouw' komt deze terechte vraag aan de orde. Maar auteur Roel Janssen draagt wel hard bij aan de leut. Want dit op de Amsterdamse onderwereld gebaseerde boek vond ik vooral hilarisch. Janssen, financieel-economisch redacteur bij NRC Handelsblad, zet zijn kennis in, zonder er een saai college van te maken. Tessa ontrafelt al zeilend - tussen schietpartijen en orkanen door - hoe witwassen en afpersen in zijn werk gaat. Dat levert geen gillende zenuwenthriller op, wel een humoristisch, leerzaam en soepel lezend boek. Over de schrijver en zijn boeken Roel Janssen (1947) is financieel-economisch redacteur bij NRC Handelsblad. Eerder verschenen de succesvolle actuele thrillers: De Struisvogelcode, Het Mercatorcomplot, De Kloonbaby en Karaktermoord. Roel Janssen is voorzitter van het Genootschap van Nederlandstalige Misdaadauteurs: www.crime.nl. Een interview met Roel janssen is te zien op www.lezen.tv.