5. Uitvoerige samenvatting
James wordt geboren op het platteland. Hij wil gaan varen en gaat daarom in de leer bij J. Walker in Whitby. Als hij daar klaar is gaat hij in dienst bij de marine.
Elizabeth deed thuis altijd de boekhouding. Haar oom zocht daar nog iemand voor en daarom mag ze bij hem in de winkel komen werken. Daar ontmoet ze James. Ze trouwen drie maanden later en krijgen drie kinderen Jamie (James), Nat (Nathaniel) en Ellie (Elizabeth).
Dan gaat James weg voor zijn eerste grote reis. In hetzelfde jaar wordt er nog een zoon geboren: Joseph. Hij ziet er ongezond uit en overlijdt vrijwel meteen. Nog voor James terug komt, hij was drie jaar weg, overlijdt ook Elly. Ze rende spelend de achtertuin uit, toen ze werd overreden door een koets. Elizabeth is hier helemaal kapot van.
James komt thuis en gaat na een half jaar weer weg op zijn tweede wereldreis (de reis duurde vier jaar). George wordt geboren, maar ook hij blijkt zwak. Het was een vrolijk kind, dat wel, maar hij stierf zomaar, opeens. Dan is het wachten op James. Elizabeth wordt er zenuwachtig van en gaat het hele huis door de ogen van haar man bekijken en ruimt vervolgens alles op. Ondertussen kan ze het goed vinden met Hugh Palliser, een oude zeeman en collega van James. Ze zijn verliefd op elkaar maar durven er niet echt aan toe te geven.
James komt thuis en beloofd om niet meer op reis te gaan. Hij wordt lid van de Royal Society. Daarvoor moet hij wel een onderzoek presenteren. Verder moet hij ook, net als na elke reis, zijn scheepsjournaal tot een boek maken. Dit alles levert nogal wat spanning op in huis. Naast het onwennige wat er al is omdat James thuis is, vooral omdat zijn twee zoons hem niet goed kennen.
Er wordt nog een zoon geboren: Benny (Hugh). Het is het enige kind dat geboren werd terwijl James thuis was. De bevalling verloopt moeizaam en bovendien kan Elizabeth, als Benny eenmaal geboren is hem niet voeden. Daarom komt er een voedster in huis, Charlotte. Eigenlijk wou Elizabeth een dochter, ze ging er ook van uit dat het nieuwe kind een meisje zou zijn, en baalt er van dat Benny een jongen is. Ze kan geen band met hem opbouwen en weet niet goed wat ze met hem aan moet. Overigens heeft James de naam Hugh gegeven, naar Hugh Palliser. Elizabeth noemt hem altijd Benny omdat ze anders steeds aan Palliser moet denken, en dat kan ze niet aan omdat ze nog steeds op hem verliefd is.
Ondertussen is Jamie naar de zeevaartschool vertrokken. Hij vindt het er leuk, maar Elizabeth had hem liever thuis gehad. Ze wilde niet dat haar zoons zouden gaan varen. Vooral Nat niet, dat is zo’n gevoelige jongen, die hoort niet op zee.Toch treed een jaar later ook Nat in zijn vaders voetsporen. Niet met heel veel plezier, hij was liever muzikant geworden. Hij speelde namelijk viool. Elizabeth wilt dat Nat een muzikant wordt, maar James vindt dat zijn zonen in zijn voetsporen moeten treden en zeelui moeten worden.
Tegen alle beloftes in gaat James toch weer op reis. Hij kan de zee niet weerstaan. Elizabeth is teleurgesteld. Nu haar twee oudste zoons weg zijn is ze alleen met Benny en Charlotte, die ondertussen ook een soort van plaatsvervangend moeder is.
Samen met Jane, ook een vrouw van een zeeman, is Elizabeth een schooltje voor kinderen van zeemannen begonnen, als afleiding, tijdverdrijf.
Op een bepaald moment staan er twee mannen van de admiraliteit (de baas van James) in de keuken van Elizabeth. Ze brengen slecht nieuws. Er is een brief van de schepen waar James mee weg was. Daarin stond dat James overleden was, al meer dan een jaar geleden. Elizabeth’s wereld stort in. Ze wil van alles weten. Het enige wat ze te horen krijgt is dat hij vermoord is op Hawaii. Het laatste deel van het scheepsjournaal mist dus daarom weten ze niet wat er precies gebeurd is.
Ondertussen zijn zowel Jamie als Nat ongeveer klaar met de zeevaartschool. Nat is er nog steeds niet gelukkig, hij wil zijn vioolstudie afmaken, maar belooft om een keer naar West-Indië te gaan uit respect voor de nagedachtenis aan zijn vader. In een orkaan vergaat het schip. Iedereen verdronk. Hiervan is Elizabeth al helemaal van slag. Ze gaat in bed liggen en eet niets, maandenlang is ze erg depressief. Ook de moeder van Elizabeth houdt bed in haar eigen huis. Vrienden en familie weten zich geen raad. Op een gegeven moment heeft Elizabeth zelfs geen besef meer van dag en nacht. Pas als meneer Hartland een brief schrijft komt ze weer uit bed, en bezoekt hem. Hij had goede herinneringen aan Nat en kon nog goed herinneren hoe hij altijd speelde. Meneer Hartland speelt een stuk voor Elizabeth dat Nat ook altijd heel mooi vond. Elizabeth wordt er helemaal geëmotioneerd van.
Elizabeth blijft zoeken naar de waarheid rond de dood van James en hoe hij z’n laatste dagen heeft beleefd. Ze krijgt een brief via een bonthandelaar van Charles, de kapitein van het andere schip. Daaruit blijkt dat hij zeer wreed was in zijn laatste dagen.
Elizabeth verhuist samen met Benny en Isaac Smith, een neef van James. Later verbreekt Elizabeth het contact met Hugh. Hij zal altijd van haar blijven houden.
Benny gaat naar de universiteit om theologie te studeren. Hij wil dominee worden. Ook al iets wat Elizabeth niet begrijpt. Ze heeft niets met het geloof. Ongeveer een jaar later overlijdt Benny, hij was ziek.
Uiteindelijk sterft ook haar laatst overgebleven zoon, Jamie, bij een ongeluk op een schip.
Vlak voor Hugh sterft, stuurt hij haar een afscheidsbrief, waarin hij ook vraagt om hem niet te bezoeken. Hij wil het haar niet aandoen. Met zijn brief stuurt hij ook het laatste deel van het scheepsjournaal, dat hij eruit had gehaald om te voorkomen dat iedereen het kon lezen. Het is een wreed verhaal. Er blijkt min of meer uit dat James zich in zijn laatste dagen nogal raar gedroeg, en dat hij zichzelf heeft geofferd op het eiland omdat hij bij het eiland wilde horen. Waarschijnlijk omdat hij dan niet thuis hoefde te komen zonder echt iets bereikt te hebben. Als Elizabeth het gelezen heeft, verbrand ze het.
Geen man, geen kinderen. Elizabeth woont in een veel te mooi huis samen met Isaac Smith. Tot ook hij sterft en ze helemaal alleen overblijft. Elizabeth leefde nog eenenveertig jaar nadat haar laatste kind overleden was. 1.084 woorden
Bron: http://www.scholieren.com/boekverslagen/22863, aangepast
Korte samenvatting
Het boek gaat over Elizabeth Cook, de vrouw van de beroemde ontdekkingsreiziger James Cook. Elizabeth is een in zichzelf gekeerde en rustige vrouw die erg veel van haar man houdt. Ze krijgen samen drie kinderen; James, Nathaniel en Elizabeth, die ook wel Jamie, Nat en Elly worden genoemd. Haar man gaat op zijn eerste ontdekkingsreis en laat haar zwanger achter. Joseph wordt geboren maar sterft meteen. Een jaar later overlijdt ook Elly, ze rent spelend de achtertuin uit en wordt aangereden door een koets. Elizabeth heeft het gevoel dat Elly’s dood haar schuld was. Na drie jaar komt James weer thuis. Hij verwacht een huis met vier kinderen, maar alleen zijn zoons zijn er nog. Elizabeth is weer zwanger als hij aan zijn tweede ontdekkingsreis gaat beginnen. Ze bevalt en het kind krijgt de naam George. George is anderhalf jaar als hij opeens heel ziek wordt en overlijdt. Als James terugkomt na vier jaar, belooft hij dat hij niet meer op reis gaat. Elizabeth is weer zwanger en krijgt een zoon genaamd Hugh (vernoemd naar een goede vriend van James, waar Elizabeth verliefd op is). Elizabeth kan zich niet hechten aan dit kind en heeft het gevoel dat het niet van haar is. James gaat tegen Elizabeth’s wil toch weer op reis. Drie jaar later krijgt ze een brief dat hij overleden is op Hawaï, maar niemand verteld haar de details. Haar zoon Nat sterft op zee, ze wordt depressief en een paar jaar later sterft ook Hugh (Benny). Dan krijgt ze een brief van Hugh (de man op wie ze verliefd was) waarin de reisjournalen van haar man zitten, die zijn dood uitleggen. Dan sterft ook haar oudste zoon James, ze heeft zes kinderen verloren. 286 woorden
Verhaalanalyse
Vertelsituatie/perspectief Het verhaal wordt verteld vanuit Elizabeth Cook (Batts) er is een personaal perspectief (zij-perspectief). Er wordt veel verteld door middel van gesprekken.
Plaats en ruimte Het verhaal speelt zich af in Londen, Engeland, in het huis waar Elizabeth en James wonen aan the rivier de Theems. Ook in het huis van Elizabeth’s moeder dat noordelijk ligt in een klein dorpje. Het huis van Elizabeth en James is ingericht met klassieke functionele meubels. Later verhuisd Elizabeth met een neef naar een groot en mooi huis in het dorpje Clapham. Het speelt zich af tijdens de 18e en 19e eeuw.
Tijd Een chronologisch verhaal, met erg veel flashbacks, waardoor je vaak jaren terug gaat in de tijd en het soms verwarrend is om bij te houden waar je in het verhaal bent. Het boek speelt zich af over ongeveer vijfenvijftig jaar, beginnend in ongeveer 1771.
Personages De hoofdpersonen zijn Elizabeth en James: Elizabeth is een slimme huisvrouw, ze is erg terughoudend en laat niet snel haar mening blijken aan anderen maar denkt overal erg goed over na. Ze is aardig tegen iedereen en toont veel liefde aan haar kinderen als haar man weg van huis is (wat het grootste gedeelte van hun huwelijk is), als haar man thuis is focust ze zich veel meer op hem en vergeet de kinderen een beetje. James is een afstandelijke ontdekkingsreiziger die niet veel affectie toont richting zijn gezin. Hij houdt van de zee en het water en het lijkt alsof hij zoveel mogelijk weg van huis wilt zijn. Op het water voelt hij zich machtig. Het is een vriendelijke man die niet weet hoe hij zich tegen hoger geplaatste mensen moet gedragen. James (Jamie) is hun oudste zoon; hij gedraagt zich stoer en doet zich altijd ouder voor dan hij eigenlijk is. Hij wilt net als zijn vader een beroemde zeeman worden. Nathaniel is hun tweede zoon; een kwetsbare, lieve jongen die erg veel van muziek houdt. Hij wilt het liefste muzikant worden en niet een zeeman. Elly is hun enige dochter, ze sterft op jonge leeftijd, maar was een lief klein meisje dat altijd lachte. Hugh Palliser is de beste vriend en collega van James Cook en is verliefd op Elizabeth. Een oude en beschermende man die zorgt voor de familie als James op reis is. Tegen het einde van het verhaal wordt de liefde tussen Hugh en Elizabeth steeds minder.
Thema Dit boek heeft meerdere thema’s. Het thema dat centraal staat is dood. Alle zes de kinderen van Elizabeth, haar man en de man waar ze verliefd op is gaan dood. Ook eenzaamheid is een groot thema. Doordat haar man heel vaak op reis is zit ze dagenlang alleen thuis en voelt ze zich erg alleen. Als haar man eindelijk thuiskomt wordt het wat minder maar alsnog is ze de enige vrouw in huis, wat ze erg vindt omdat ze weet dat al haar zonen naar de scheepvaartschool zullen moeten gaan, waardoor ze weer alleen achter zal blijven. Ook is Elizabeth eenzaam omdat iedereen om haar heen doodgaat en zij alleen achterblijft. Thuiskomst is ook een thema, ze wacht heel lang tot haar man thuiskomt en als hij thuiskomt heeft ze het gevoel dat hij er geestelijk niet is en dat hij terugwilt naar zee. Ook de familieband is een groot thema. Elizabeth heeft een goede band met haar kinderen, maar haar man heeft dit totaal niet. James heeft de kinderen niet zien geboren worden en zien opgroeien omdat hij altijd op reis is. Ze heeft ook het gevoel dat hij het een stuk minder erg vindt dat hun kinderen doodgaan.
Motieven De motieven zijn zeevaart, muziek en verdriet. James Cook doet aan de zeevaart, zijn zonen moeten ook de zee op. Nat speelt veel muziek. Verdriet heeft Elizabeth veel, ze mist haar man als hij op reis is en ze heeft verdriet omdat haar kinderen overleden zijn.
Symbolen Het belangrijkste symbool is de zee of water. James is altijd op zee en als hij er niet op is wilt hij naar de zee. Water komt ook veel in het verhaal voor, er wordt vaak water gepompt, er is altijd wel wat aan de hand met water.
Titel, begin en einde De titel heet de Thuiskomst. Dit is zo omdat Elizabeth jarenlang wacht op de thuiskomst van haar man. Als haar man thuis is, is ze niet meer eenzaam en heeft ze iemand, maar toch moet ze zich elke keer weer aanpassen. Ze wacht lange periodes en ziet er ook tegenop omdat ze dan moet vertellen dat in de tussentijd kinderen zijn doodgegaan. Aan het einde van het boek schrijft James in zijn Reisjournaal dat hij gelukkig niet meer naar huis hoeft te gaan omdat hij zichzelf offert (dus zelfmoord pleegt).
Hoofdpersonen
Elizabeth
Karakter en gedragingen Elizabeth Cook (Batts) is een slimme en beleerde huisvrouw, ze is erg terughoudend en laat niet snel haar mening blijken aan anderen maar denkt overal erg goed over na. Ze is aardig tegen iedereen en toont veel liefde aan haar kinderen als haar man weg van huis is. Als ze zwanger is legt ze altijd haar armen over haar buik heen. Ook is ze erg emotioneel.
Citaat 1: ‘Wie was dat vanmiddag?’ vroeg ze achteloos. James keek op. ‘James King. Heeft ook onder Palliser zijn opleiding gedaan. Heel begaafde jongen, hij is er een paar jaar tussenuit geweest om in Parijs te studeren. Parijs! Zoon van een dominee. Maar hij studeerde astronomie. Heel nuttig, hij is precies degene die ik kan gebruiken. Aardige, rustige jongeman. En een goede officier. Maakt betrouwbare verslagen.’ ‘Was het een leuk gesprek?’ Verder kon ze toch niet gaan. ‘Ja,’ zei James. Blz. 208 & 209
Dit citaat is functioneel omdat het laat zien dat Elizabeth terughoudend is, ze vraagt niet door aan haar man wie de jongeman was naar wie ze zo nieuwsgierig is.
Citaat 2: Verbeeldde ze zich het of zag hij er inderdaad slecht uit? Het leek of hij was ingezakt, hij steunde met zijn armen op de tuintafel. ‘Voel je je wel goed?’De vraag ontsnapte haar en ze had er meteen spijt van. Hij rechtte zijn rug en plaatste zijn voeten naast elkaar. Ontoegankelijk gezicht. ‘Hoe zou ik me hier anders dan goed kunnen voelen?’ Zweetdruppeltjes stonden op zijn bovenlip. Maar het was warm, zelfs onder het lommer van de kwee was het warm. ‘Wat vind jij, Elizabeth, gaan we in het paleis aan de overkant wonen?’ Ja, wilde ze zeggen, ja! Een glooiend grasveld voor de deur. Marmeren gangen. Rust. Tijd om een nieuw kind geboren te laten worden, een kind dat ze samen kunnen zien opgroeien. Dat tegen de heuvel van de sterrenwacht op en neer kan rennen in het besef dat zijn vader aan tafel zit als hij moegespeeld thuis komt. Hij? Een dochter zouden ze krijgen als hij deze kans greep. Ze wist het zeker. Ze zweeg. Blz. 89
Dit citaat is functioneel omdat het laat zien dat ze terughoudend is en dat ze niet snel haar mening laat blijken. Ze zegt niet tegen haar man wat ze wilt en vraagt niet waarom hij er slecht uit ziet, wat er met hem aan de hand is.
Uiterlijk Ze heeft zwart haar met grijze pieken, voor de rest wordt haar uiterlijk niet beschreven daarom heb ik een plaatje van haar.
Omgang met anderen Elizabeth zegt over het algemeen niet heel veel maar is altijd aardig als ze omgaat met anderen. Tegenover haar man zegt ze en doet ze niks waar hij boos om zou kunnen worden.
Citaat 1: ‘Blijft hij nu hier?’ ‘Ik hoop het,’ had ze gezegd. ‘Ik denk dat hij genoeg gereisd heeft.’ ‘Maar wie zegt dat? Wie is de baas?’ Hij wilde niets eten of drinken en wachtte gespannen op haar antwoord. Ze had hem uitgelegd dat Stephens het dagelijks bewind voerde en lord Sandwich de hoogste baas was. ‘Daarom heeft papa zoveel eilanden naar hem genoemd,’ zei de jongen. ‘Ik dacht dat die kapitein die laatst hier kwam de baas was. Hoe heet hij ook weer?’ ‘Hugh Palliser.’ Ze voelde dat ze een kleur kreeg en draaide zich om naar het aanrecht, borden moest ze pakken, lepels, een mes – nee, ze moest een gesprek voeren met haar zoon. ‘Palliser is de baas over de schepen, de dingen die ze nodig hebben, de bemanning, wie op welk schip werkt. Ik denk dat Sandwich, Stephens en hij samen beslissen hoe het verder gaat. En je vader heeft daar zelf ook wat oer te zeggen. Als hij iets niet wil, gebeurt het niet.’ Blz. 80 & 81
Dit citaat beschrijft haar omgang met haar zoon, hij stelt moeilijke vragen, maar toch probeert ze zo goed en zo vriendelijk mogelijk te antwoorden.
Citaat 2: Hij had niet gezegd: je bent mijn baken, ik vaar op jou totdat ik thuis ben. Ze had dat ook niet verwacht. Hij was gericht op het uitvaren . Ze zou zelf zorgen dat er een thuis bleef bestaan, hoe dan ook, voor hem om naar terug te keren. Ze had zijn hand gepakt, de rechter, en had het wittige litteken gekust. Even had hij verstild bij haar gestaan, toe glimlachte hij en streelde voorzichtig haar buik. Ze keken elkaar in de ogen en zeiden niets meer. Jamie en Nat leunden tegen haar benen. Ze had de jongens bij de hand genomen en was aan wal gegaan. Blz. 32
Dit citaat is functioneel omdat het weergeeft dat ze erg aardig is tegen haar man, ook al zegt hij niet de dingen die ze wilt dat hij zegt. Ze gaat goed met hem en haar zoons om: ze kust zijn hand, ze keken elkaar in de ogen en ze pakte de jongens bij de hand.
James
Karakter en gedragingen James is een afstandelijke ontdekkingsreiziger die niet veel affectie toont jegens zijn gezin.. Het is een vriendelijke man die soms mensen negeert. Op zijn tijd is James egoïstisch. Hij vind dat hij respect verdient en dat hij gelijk is als alle anderen ook voelt hij zich machtig op het water.
Citaat 1: ‘Aanzien. Respect. Op het schip ben ik de baas. Waar we ook aan land gaan word ik gezien als een vorst. Ik vind dat prettig. Dat is een feit. De ongemakkelijkheid die me hier soms overvalt, leg ik af als ik aan boord ga. Het is moeilijk om die rol aan een ander te gunnen.’ Blz. 170
Dit citaat is functioneel omdat het weergeeft dat hij een beetje egoïstisch is, hij wilt op zee zijn omdat hij dan de baas is en hij houdt daarvan. Hij vindt het moeilijk om iemand anders dat ook te laten hebben. Ook is het egoïstisch dat hij zo vaak op zee zit, tegenover zijn familie die hem nodig heeft.
Citaat 2: De boot lag gemeerd aan het steigertje tegenover het pad tussen de tuinen. Zes roeiers in rode jassen stonden te wachten. Ze stapte in, even onzeker gemaakt door de wiegende beweging van de boot. ‘Benen uit elkaar,’ zei James. ‘Meebewegen. Losse knieën. Ga hier maar zitten, op het kussen.’ Blz. 210 & 211
Dit citaat laat zien dat James een vriendelijke man is hij laat zijn vrouw zien hoe je goed op een boot moet stappen en hij laat haar zitten op de goede plek met een kussen.
Uiterlijk Hij heeft zware wenkbrauwen, diepliggende donkere ogen, kleine rode bloedvaatjes op zijn strakke wangen, smalle lippen met glimmende tanden erachter en het is een lange dunne man.
Omgang met anderen Hij weet niet goed hoe hij zich tegenover hoger geplaatste mensen moet gedragen. Voor de rest is hij over het algemeen aardig, hij kan wel heel bot zijn. Hij kan ook lange verhalen vertellen, vragen stellen en geen antwoord terug verwachten.
Citaat 1: James draaide zich op zijn rug. ‘Wat heb je met het varken gedaan?’ Ze zag het gehalveerde karkas voor zich, hoe het op een jutezak naast het fornuis had gelegen, roze, met witte beensplinters, zo groot als een kind. ‘Frances heeft ervoor gezorgd. Weggegeven. Begraven. In de rivier gesmeten. Ik weet het niet, we hebben er nooit meer over gesproken.’ Ik lig met mijn man die ik drie jaar niet gezien heb over een varken te praten, had ze gedacht. Onze dochter is met geweld gestorven en hij vraagt wat we met het varken hebben gedaan. Blz. 58
Dit citaat weergeeft dat James behoorlijk bot kan zijn, hij heeft het met Elizabeth over de dood van hun dochtertje en hij vraagt wat ze heeft gedaan met het gekregen varken van de koetsier die haar aanreed.
Citaat 2: Vliegensvlug greep hij haar onderarmen. Ze schrok van de kracht waarmee hij haar vlees omklemde. Hij bracht zijn gezicht dicht bij het hare en opende zijn mond toen de deur openvloog. Verschrikt keken ze allebei naar James, die met zijn lange lichaam de deurlijst vulde. Zijn blik gleed naar de verstrengelde armen op tafel, naar het vertrokken, ontstelde gezicht van Palliser, naar de bebloste wangen van Elizabeth. Toen keek hij over hen heen de tuin in en konden ze elkaar eindelijk loslaten. Hij gaat flauwvallen, dacht ze. Pallisers gezicht was lijkbleek. Afwezig keek hij naar zijn doelloos op tafel liggende handen. Van hem zou de redding niet komen. Moest ze nu zelf de stilte doorbreken? Hoe? Het was kil in de kamer; ze keek om en zag dat het vuur in de haard zwakjes lag te smeulen zonder vlam. ‘Ik zat op je te wachten in het koffiehuis,’ zei James. ‘Maar je zit hier. Ga je mee? Ik ben zover.’ Blz. 190 & 191
Dit citaat is functioneel omdat zelfs als hij ziet dat zijn beste vriend en zijn vrouw vreemdgaan hij nog aardig en beleefd blijft. Hij krijgt geen woedeaanval en lost het privé met zijn beste vriend wel op.
6. Mening
Inhoudelijke argumenten
1a. Ik vind de inhoud van dit boek heel leuk. Ik hou van boeken die over Geschiedenis gaan en zich in het verleden afspelen, daar is dit boek een ideaal voorbeeld van omdat het over de vrouw van een van de meeste beroemde ontdekkers ooit gaat en het ook het leven, de ontdekkingen en de reizen van haar man beschrijft. Ik vind vooral interessant om te lezen hoe de plaatselijke bevolking van een eiland/land op de bezoekers reageerde en de opvattingen van James Cook over hoe je de bemanning gezond kan houden aan boord. Citaat: Aan wal beginnen we meestal meteen te handelen. Kralen, messen, stoffen in ruil voor varkens. Het probleem ligt vooral bij de lange tochten; weken, soms maanden zonder een gelegenheid om te foerageren. Blz. 111
1b. Het thema dood in het boek vind ik heel erg interessant. Iedereen om Elizabeth gaat langzaamaan dood. Eerst vijf kinderen, dan haar man, dan Hugh Pallinser, daarna haar oudste zoon en als laatste een neef waar ze mee woonde. Ik vind het heel interessant om te lezen hoe ze hiermee omgaat. Zelf heb ik nog nooit meegemaakt dat iemand met wie ik veel omga is overleden, het doet me denken aan hoe ik zou reageren. Zou ik ook depressief worden als Elizabeth en voor een hele lange tijd mijn bed niet uitkomen en bijna niet eten? Ik vind het aangrijpend om te lezen dat hoe meer kinderen van Elizabeth er doodgaan hoe verdrietiger ze wordt, maar als Elly doodgaat dat ze er echt stuk van is. Het deed me afvragen waarom ze bij Elly meer verdriet had dan bij de andere kinderen. Ik denk omdat Elly al ongeveer vier jaar was en dus al een echte persoonlijkheid had in tegenstelling tot de baby’s Joseph en George die waren gestorven. Ook denk ik dat het is omdat Elly een meisje is. Elizabeth voelde zich vaak erg eenzaam in huis zonder man met alleen maar zonen, die haar toch binnen een paar jaar zouden verlaten omdat ze naar de scheepvaartschool moesten. Ze dacht waarschijnlijk dat ze Elly altijd bij zich zou hebben om zich gezelschap te houden, zodat ze minder alleen zou zijn. Het zielige van de dood van Elly ook is dat het een ongeluk was en Elizabeth heeft haar hele leven nog gedacht dat het haar schuld was dat Elly was overleden, omdat ze niet oplette. Het fascinerende van dit verhaal vind ik ook dat nadat al haar kinderen zijn doodgegaan, Elizabeth nog veertig jaar leefde. Citaat: Ze keek opzij en zag dat hij huilde. Het is mijn schuld. Ik had haar moeten behoeden. Ik was de moeder. De trap sloot ik af met een plankier en de vleesmessen legde ik buiten haar bereik. Het tuinhek heb ik niet gesloten. Ik beschermde haar tot die ene keer, het was bijna volbracht, jij was al op weg naar huis, bijna - Blz. 58 & 59
1c.De familieband van de familie Cook is volgens mij niet gezond. De vader is het grootste deel van de jeugd van zijn kinderen op reis en ziet ze dus niet geboren worden en opgroeien, hij kent zijn eigen kinderen niet eens. Als hij thuiskomt van een reis weet hij niet hoe het gaat met zijn kinderen en elke keer als hij terugkomt van een reis is er wel een kind overleden. Hij komt er vaak jaren later pas achter en heeft nooit de kinderen gezien of meegemaakt. Dat is voor hem natuurlijk heel moeilijk, maar ook voor de kinderen. Ze kennen hem niet of nauwelijks en moeten elke keer als hij terugkomt van een reis hem opnieuw leren kennen en aan hem wennen. Ze voelen zich ongemakkelijk in de buurt van hun vader en als ze net aan hem zijn gewend vertrekt hij weer voor een nieuwe reis. Vaak weten ze ook niet wat van hem te denken. Natuurlijk is het ook moeilijk voor de moeder, ze mist haar man en vindt het vreselijk om steeds kinderen te baren en op te voeden zonder hem in de buurt, de jongens hebben een vader nodig denkt ze steeds. Als haar man weg is, is ze heel close met haar kinderen, waarschijnlijk omdat ze zich eenzaam voelt en dan heeft ze steun aan haar kinderen, maar als haar man terugkomt dan besteedt ze al haar aandacht aan haar man en weer minder aan de kinderen, waardoor de kinderen weer in verwarring gebracht worden. Voor Elizabeth is het natuurlijk ook moeilijk om kinderen te verliezen zonder de steun van een partner hierbij (hier kwam Hugh Palliser goed te pas) maar dat valt niet te vergelijken met de steun van je man. Ze vond het vreselijk om elke keer als James terugkwam van een reis te vertellen dat er weer een kind was overleden. Ze moest dan vertellen wat er was gebeurd, hoe de andere kinderen gereageerd hadden en hoe de begrafenis was. Nieuws dat je niet wilt vertellen aan je man, maar iets wat hij al hoort te weten. Citaat: Feiten, fluisterde James. Er waren geen feiten. Welke psalmen, welke tekst, welke gebeden – ze was het vergeten. Blz. 56
Structurele argumenten
2a. Het perspectief is personaal, de schrijfster heeft dit gekozen omdat ze een boek vanuit Elizabeth Cook wilde schrijven, in plaats van James Cook, waar de meeste boeken over waren geschreven. Het boek is in het zij-perspectief geschreven, wat ik erg prettig lezen vind, ook komen er erg veel dialogen in het boek voor, wat ook wel makkelijk leest. Citaat: De mensen zaten geknield en hielden hun ogen gesloten. Zij niet. Ze keek omhoog naar het orgel en zag meneer Hartland achter het dubbele klavier zitten. Blz. 57
2b. Het verhaal is chronologisch, wat ik altijd het beste vind lezen, met wat flashbacks. Flashbacks in een boek vind ik heel handig, want zo kunnen er dingen beschreven en verklaard worden wat er in het verleden is gebeurt. Wel is het soms verwarrend om het overzicht te houden in welke tijden stukken tekst zich hebben afgespeeld. Het boek verteld een verhaal van over ongeveer vijfenvijftig jaar, wat een behoorlijke periode is om maar een boek over te schrijven. Ik vind het erg knap samengevat. Citaat: Toen de voedster kwam dwong Elizabeth zichzelf om erbij te blijven. Ze scharrelde wat met linnengoed en vuile was terwijl het kind aan de borst lag. Het liefst was ze ertegenover gaat zitten om rustig naar het tafereel te kijken, maar dat durfde ze niet. Blz. 243
2c. De spanning in dit boek is heel interessant. Het is een fictief verhaal dus dan verwacht je meestal dat er niet heel veel spanning in zit, maar het verraste me toch in dit boek. Je leest het boek maar je raakt toch heel nieuwsgierig naar wat er gaat gebeuren: Zal dit kind het wel overleven? Wanneer gaan de kinderen dood? Hoe gaan ze dood? Wat gaat er gebeuren? Maar bijvoorbeeld ook als je de scene hebt gelezen waar Elizabeth en Hugh bijna gaan zoenen maar worden betrapt door James. Je vraagt ze dan af: Wat gaat James doen? Wordt James boos op Hugh? Wordt James boos op Elizabeth? Hoe gaat het verder met Hugh en Elizabeth? Er zijn steeds verwijzingen naar dingen die in de toekomst gaan gebeuren en dan ga je je van alles afvragen. Citaat: Ze hoorde alles haarscherp maar reageerde nergens op. Ze probeerde het proces dat in haar lichaam aan de gang was stop te zetten tot haar zoon was verdwenen. Blz. 222 & 223 (Je word benieuwd naar hoe de bevalling gaat en of het kindje meteen dood zal gaan?)
Persoonlijke argumenten
3a. Het onderwerp van het boek staat me heel goed aan omdat ik de thema’s erg interessant vindt. Ik hou sowieso al van historische boeken, maar als het ook nog over de dood, liefde en eenzaamheid gaat, ben ik al helemaal geboeid. Ik vind het leuk om romans te lezen, dit boek is ook nog eens een drama. Drama’s zijn mijn favoriete soort boeken. Om de een of andere reden vind ik het leuk om te lezen hoe slecht en zielig levens kunnen gaan en hoe erge dingen er gebeuren in de wereld. Dit boek vind ik echt verbazingwekkend zielig, Elizabeth werd in de negentig jaar en ze had helemaal niemand meer de afgelopen veertig jaar van haar leven.
3b. Ik voel heel erg mee met Elizabeth, het lijkt mij vreselijk om altijd alleen thuis te zitten, zonder man bij je ,alleen met je kinderen. Ik zou nooit vier jaar lang kunnen wachten tot mijn man misschien zou terugkomen, of misschien niet. Het was toen natuurlijk een andere tijd, mensen waren gewend dat alles langzamer ging. Toen waren er nog geen mobieltjes en computers, maar het lijkt me alsnog vreselijk om alleen in een groot huis te zitten met de onzekerheid of je je man ooit nog ziet. Ik heb natuurlijk geen kinderen en zal er waarschijnlijk ook geen zes krijgen, maar het is natuurlijk heel erg om een kind te verliezen, dat kan ik me wel voorstellen. Toen kwam het natuurlijk veel vaker voor dat er kinderen stierven, maar alsnog was het een klap voor de ouders. Om dan zes kinderen te krijgen en dan ze allemaal te zien sterven, dat zou ik echt niet aankunnen, ik vind Elizabeth een sterke vrouw en ze kwam er bovenop zonder man, zonder iemand.
3c. Ik vind dat je erg makkelijk door het boek kan lezen, dat is erg prettig. Natuurlijk staan er een paar termen in die ik niet kende, onder andere scheepstermen maar dat valt te overzien. Er staat soms een ingewikkelde zin in, maar die lees ik dan nog een keer en dan snap ik de zin. Ook staan er soms rare zinnen met rare woorden in, dan zoek ik de betekenis van een woord gewoon even op internet op. Citaat: Ik moet erachter komen, ik wil verdomme mijn man terug, ik wil aan hem kunnen denken zonder weg te zinken in een enigmatisch moeras. (wat is enigmatisch?) Blz. 359
Morele argumenten.
4a. De diepere boodschap in dit verhaal is: Je kan iedereen waar je van houdt verliezen, maar overleven zul je. Hiermee wordt bedoeld dat iedereen om je heen weg kan gaan of kan sterven, maar je kan er overheen komen en nog een redelijk leven leiden. Elizabeth had iedereen van wie ze hield verloren en leefde nog veertig jaar. Hoe leefde ze met de pijn? Ik ben het eens met de moraal, je zal best al het verdriet goed genoeg kunnen verwerken om nog een lang prima leven te hebben.
4b. De normen en waarden van dit boek vind ik prima, alleen vind ik wel dat de vrouwen iets meer een eigen mening mogen hebben en meer voor zichzelf kunnen opkomen, de mannen zijn de baas en beslissen over het lot van de vrouw. Dit was natuurlijk wel in de achttiende eeuw, dus als je je bedenkt, was Elizabeth misschien wel heel modern voor die tijd in haar denkbeelden en doen.
4c. De ethische kwestie in dit verhaal gaat uit naar hoe de ontdekkers in die tijd omgingen met de plaatselijke bewoners van landen en eilanden. In dit boek staan allerlei verhalen dat ze de eilandbewoners wijs maken dat ze goden zijn, dat ze ze zomaar doodschieten en mishandelen maar ook dat ze ze ontvoerden om schatten van hun volk ter krijgen. Als ik dat lees dan denk ik: Oh wat erg, hoe heeft iemand dat ooit kunnen doen? Maar toen was er nog niet echt wereldglobalisering, ze wisten niet veel van andere landen en volkeren en dachten er even mooi gebruik van te maken. Ook staat er in het boek over de ziektes (vooral geslachtsziektes) die de scheepsmannen overbrengen op de plaatselijke bevolking en hoe erg de gevolgen waren jaren later. Ook staat er in het boek dat er flink wat mannen opgegeten waren door volkeren, door kannibalisten. Ik twijfel of dat echt gebeurt is.
James wordt geboren op het platteland. Hij wil gaan varen en gaat daarom in de leer bij J. Walker in Whitby. Als hij daar klaar is gaat hij in dienst bij de marine.
Elizabeth deed thuis altijd de boekhouding. Haar oom zocht daar nog iemand voor en daarom mag ze bij hem in de winkel komen werken. Daar ontmoet ze James. Ze trouwen drie maanden later en krijgen drie kinderen Jamie (James), Nat (Nathaniel) en Ellie (Elizabeth).
Dan gaat James weg voor zijn eerste grote reis. In hetzelfde jaar wordt er nog een zoon geboren: Joseph. Hij ziet er ongezond uit en overlijdt vrijwel meteen. Nog voor James terug komt, hij was drie jaar weg, overlijdt ook Elly. Ze rende spelend de achtertuin uit, toen ze werd overreden door een koets. Elizabeth is hier helemaal kapot van.
James komt thuis en beloofd om niet meer op reis te gaan. Hij wordt lid van de Royal Society. Daarvoor moet hij wel een onderzoek presenteren. Verder moet hij ook, net als na elke reis, zijn scheepsjournaal tot een boek maken. Dit alles levert nogal wat spanning op in huis. Naast het onwennige wat er al is omdat James thuis is, vooral omdat zijn twee zoons hem niet goed kennen.
Er wordt nog een zoon geboren: Benny (Hugh). Het is het enige kind dat geboren werd terwijl James thuis was. De bevalling verloopt moeizaam en bovendien kan Elizabeth, als Benny eenmaal geboren is hem niet voeden. Daarom komt er een voedster in huis, Charlotte. Eigenlijk wou Elizabeth een dochter, ze ging er ook van uit dat het nieuwe kind een meisje zou zijn, en baalt er van dat Benny een jongen is. Ze kan geen band met hem opbouwen en weet niet goed wat ze met hem aan moet. Overigens heeft James de naam Hugh gegeven, naar Hugh Palliser. Elizabeth noemt hem altijd Benny omdat ze anders steeds aan Palliser moet denken, en dat kan ze niet aan omdat ze nog steeds op hem verliefd is.
Ondertussen is Jamie naar de zeevaartschool vertrokken. Hij vindt het er leuk, maar Elizabeth had hem liever thuis gehad. Ze wilde niet dat haar zoons zouden gaan varen. Vooral Nat niet, dat is zo’n gevoelige jongen, die hoort niet op zee.Toch treed een jaar later ook Nat in zijn vaders voetsporen. Niet met heel veel plezier, hij was liever muzikant geworden. Hij speelde namelijk viool. Elizabeth wilt dat Nat een muzikant wordt, maar James vindt dat zijn zonen in zijn voetsporen moeten treden en zeelui moeten worden.
Tegen alle beloftes in gaat James toch weer op reis. Hij kan de zee niet weerstaan. Elizabeth is teleurgesteld. Nu haar twee oudste zoons weg zijn is ze alleen met Benny en Charlotte, die ondertussen ook een soort van plaatsvervangend moeder is.
Samen met Jane, ook een vrouw van een zeeman, is Elizabeth een schooltje voor kinderen van zeemannen begonnen, als afleiding, tijdverdrijf.
Op een bepaald moment staan er twee mannen van de admiraliteit (de baas van James) in de keuken van Elizabeth. Ze brengen slecht nieuws. Er is een brief van de schepen waar James mee weg was. Daarin stond dat James overleden was, al meer dan een jaar geleden. Elizabeth’s wereld stort in. Ze wil van alles weten. Het enige wat ze te horen krijgt is dat hij vermoord is op Hawaii. Het laatste deel van het scheepsjournaal mist dus daarom weten ze niet wat er precies gebeurd is.
Ondertussen zijn zowel Jamie als Nat ongeveer klaar met de zeevaartschool. Nat is er nog steeds niet gelukkig, hij wil zijn vioolstudie afmaken, maar belooft om een keer naar West-Indië te gaan uit respect voor de nagedachtenis aan zijn vader. In een orkaan vergaat het schip. Iedereen verdronk. Hiervan is Elizabeth al helemaal van slag. Ze gaat in bed liggen en eet niets, maandenlang is ze erg depressief. Ook de moeder van Elizabeth houdt bed in haar eigen huis. Vrienden en familie weten zich geen raad. Op een gegeven moment heeft Elizabeth zelfs geen besef meer van dag en nacht. Pas als meneer Hartland een brief schrijft komt ze weer uit bed, en bezoekt hem. Hij had goede herinneringen aan Nat en kon nog goed herinneren hoe hij altijd speelde. Meneer Hartland speelt een stuk voor Elizabeth dat Nat ook altijd heel mooi vond. Elizabeth wordt er helemaal geëmotioneerd van.
Elizabeth blijft zoeken naar de waarheid rond de dood van James en hoe hij z’n laatste dagen heeft beleefd. Ze krijgt een brief via een bonthandelaar van Charles, de kapitein van het andere schip. Daaruit blijkt dat hij zeer wreed was in zijn laatste dagen.
Benny gaat naar de universiteit om theologie te studeren. Hij wil dominee worden. Ook al iets wat Elizabeth niet begrijpt. Ze heeft niets met het geloof. Ongeveer een jaar later overlijdt Benny, hij was ziek.
Uiteindelijk sterft ook haar laatst overgebleven zoon, Jamie, bij een ongeluk op een schip.
Vlak voor Hugh sterft, stuurt hij haar een afscheidsbrief, waarin hij ook vraagt om hem niet te bezoeken. Hij wil het haar niet aandoen. Met zijn brief stuurt hij ook het laatste deel van het scheepsjournaal, dat hij eruit had gehaald om te voorkomen dat iedereen het kon lezen. Het is een wreed verhaal. Er blijkt min of meer uit dat James zich in zijn laatste dagen nogal raar gedroeg, en dat hij zichzelf heeft geofferd op het eiland omdat hij bij het eiland wilde horen. Waarschijnlijk omdat hij dan niet thuis hoefde te komen zonder echt iets bereikt te hebben. Als Elizabeth het gelezen heeft, verbrand ze het.
Geen man, geen kinderen. Elizabeth woont in een veel te mooi huis samen met Isaac Smith. Tot ook hij sterft en ze helemaal alleen overblijft. Elizabeth leefde nog eenenveertig jaar nadat haar laatste kind overleden was. 1.084 woorden
Bron: http://www.scholieren.com/boekverslagen/22863, aangepast
Korte samenvatting
Het boek gaat over Elizabeth Cook, de vrouw van de beroemde ontdekkingsreiziger James Cook. Elizabeth is een in zichzelf gekeerde en rustige vrouw die erg veel van haar man houdt. Ze krijgen samen drie kinderen; James, Nathaniel en Elizabeth, die ook wel Jamie, Nat en Elly worden genoemd. Haar man gaat op zijn eerste ontdekkingsreis en laat haar zwanger achter. Joseph wordt geboren maar sterft meteen. Een jaar later overlijdt ook Elly, ze rent spelend de achtertuin uit en wordt aangereden door een koets. Elizabeth heeft het gevoel dat Elly’s dood haar schuld was. Na drie jaar komt James weer thuis. Hij verwacht een huis met vier kinderen, maar alleen zijn zoons zijn er nog. Elizabeth is weer zwanger als hij aan zijn tweede ontdekkingsreis gaat beginnen. Ze bevalt en het kind krijgt de naam George. George is anderhalf jaar als hij opeens heel ziek wordt en overlijdt. Als James terugkomt na vier jaar, belooft hij dat hij niet meer op reis gaat. Elizabeth is weer zwanger en krijgt een zoon genaamd Hugh (vernoemd naar een goede vriend van James, waar Elizabeth verliefd op is). Elizabeth kan zich niet hechten aan dit kind en heeft het gevoel dat het niet van haar is. James gaat tegen Elizabeth’s wil toch weer op reis. Drie jaar later krijgt ze een brief dat hij overleden is op Hawaï, maar niemand verteld haar de details. Haar zoon Nat sterft op zee, ze wordt depressief en een paar jaar later sterft ook Hugh (Benny). Dan krijgt ze een brief van Hugh (de man op wie ze verliefd was) waarin de reisjournalen van haar man zitten, die zijn dood uitleggen. Dan sterft ook haar oudste zoon James, ze heeft zes kinderen verloren. 286 woorden
Verhaalanalyse
Vertelsituatie/perspectief Het verhaal wordt verteld vanuit Elizabeth Cook (Batts) er is een personaal perspectief (zij-perspectief). Er wordt veel verteld door middel van gesprekken.
Plaats en ruimte Het verhaal speelt zich af in Londen, Engeland, in het huis waar Elizabeth en James wonen aan the rivier de Theems. Ook in het huis van Elizabeth’s moeder dat noordelijk ligt in een klein dorpje. Het huis van Elizabeth en James is ingericht met klassieke functionele meubels. Later verhuisd Elizabeth met een neef naar een groot en mooi huis in het dorpje Clapham. Het speelt zich af tijdens de 18e en 19e eeuw.
Tijd Een chronologisch verhaal, met erg veel flashbacks, waardoor je vaak jaren terug gaat in de tijd en het soms verwarrend is om bij te houden waar je in het verhaal bent. Het boek speelt zich af over ongeveer vijfenvijftig jaar, beginnend in ongeveer 1771.
Personages De hoofdpersonen zijn Elizabeth en James: Elizabeth is een slimme huisvrouw, ze is erg terughoudend en laat niet snel haar mening blijken aan anderen maar denkt overal erg goed over na. Ze is aardig tegen iedereen en toont veel liefde aan haar kinderen als haar man weg van huis is (wat het grootste gedeelte van hun huwelijk is), als haar man thuis is focust ze zich veel meer op hem en vergeet de kinderen een beetje. James is een afstandelijke ontdekkingsreiziger die niet veel affectie toont richting zijn gezin. Hij houdt van de zee en het water en het lijkt alsof hij zoveel mogelijk weg van huis wilt zijn. Op het water voelt hij zich machtig. Het is een vriendelijke man die niet weet hoe hij zich tegen hoger geplaatste mensen moet gedragen. James (Jamie) is hun oudste zoon; hij gedraagt zich stoer en doet zich altijd ouder voor dan hij eigenlijk is. Hij wilt net als zijn vader een beroemde zeeman worden. Nathaniel is hun tweede zoon; een kwetsbare, lieve jongen die erg veel van muziek houdt. Hij wilt het liefste muzikant worden en niet een zeeman. Elly is hun enige dochter, ze sterft op jonge leeftijd, maar was een lief klein meisje dat altijd lachte. Hugh Palliser is de beste vriend en collega van James Cook en is verliefd op Elizabeth. Een oude en beschermende man die zorgt voor de familie als James op reis is. Tegen het einde van het verhaal wordt de liefde tussen Hugh en Elizabeth steeds minder.
Thema Dit boek heeft meerdere thema’s. Het thema dat centraal staat is dood. Alle zes de kinderen van Elizabeth, haar man en de man waar ze verliefd op is gaan dood. Ook eenzaamheid is een groot thema. Doordat haar man heel vaak op reis is zit ze dagenlang alleen thuis en voelt ze zich erg alleen. Als haar man eindelijk thuiskomt wordt het wat minder maar alsnog is ze de enige vrouw in huis, wat ze erg vindt omdat ze weet dat al haar zonen naar de scheepvaartschool zullen moeten gaan, waardoor ze weer alleen achter zal blijven. Ook is Elizabeth eenzaam omdat iedereen om haar heen doodgaat en zij alleen achterblijft. Thuiskomst is ook een thema, ze wacht heel lang tot haar man thuiskomt en als hij thuiskomt heeft ze het gevoel dat hij er geestelijk niet is en dat hij terugwilt naar zee. Ook de familieband is een groot thema. Elizabeth heeft een goede band met haar kinderen, maar haar man heeft dit totaal niet. James heeft de kinderen niet zien geboren worden en zien opgroeien omdat hij altijd op reis is. Ze heeft ook het gevoel dat hij het een stuk minder erg vindt dat hun kinderen doodgaan.
Motieven De motieven zijn zeevaart, muziek en verdriet. James Cook doet aan de zeevaart, zijn zonen moeten ook de zee op. Nat speelt veel muziek. Verdriet heeft Elizabeth veel, ze mist haar man als hij op reis is en ze heeft verdriet omdat haar kinderen overleden zijn.
Titel, begin en einde De titel heet de Thuiskomst. Dit is zo omdat Elizabeth jarenlang wacht op de thuiskomst van haar man. Als haar man thuis is, is ze niet meer eenzaam en heeft ze iemand, maar toch moet ze zich elke keer weer aanpassen. Ze wacht lange periodes en ziet er ook tegenop omdat ze dan moet vertellen dat in de tussentijd kinderen zijn doodgegaan. Aan het einde van het boek schrijft James in zijn Reisjournaal dat hij gelukkig niet meer naar huis hoeft te gaan omdat hij zichzelf offert (dus zelfmoord pleegt).
Hoofdpersonen
Elizabeth
Karakter en gedragingen Elizabeth Cook (Batts) is een slimme en beleerde huisvrouw, ze is erg terughoudend en laat niet snel haar mening blijken aan anderen maar denkt overal erg goed over na. Ze is aardig tegen iedereen en toont veel liefde aan haar kinderen als haar man weg van huis is. Als ze zwanger is legt ze altijd haar armen over haar buik heen. Ook is ze erg emotioneel.
Citaat 1: ‘Wie was dat vanmiddag?’ vroeg ze achteloos. James keek op. ‘James King. Heeft ook onder Palliser zijn opleiding gedaan. Heel begaafde jongen, hij is er een paar jaar tussenuit geweest om in Parijs te studeren. Parijs! Zoon van een dominee. Maar hij studeerde astronomie. Heel nuttig, hij is precies degene die ik kan gebruiken. Aardige, rustige jongeman. En een goede officier. Maakt betrouwbare verslagen.’ ‘Was het een leuk gesprek?’ Verder kon ze toch niet gaan. ‘Ja,’ zei James. Blz. 208 & 209
Dit citaat is functioneel omdat het laat zien dat Elizabeth terughoudend is, ze vraagt niet door aan haar man wie de jongeman was naar wie ze zo nieuwsgierig is.
Dit citaat is functioneel omdat het laat zien dat ze terughoudend is en dat ze niet snel haar mening laat blijken. Ze zegt niet tegen haar man wat ze wilt en vraagt niet waarom hij er slecht uit ziet, wat er met hem aan de hand is.
Uiterlijk Ze heeft zwart haar met grijze pieken, voor de rest wordt haar uiterlijk niet beschreven daarom heb ik een plaatje van haar.
Omgang met anderen Elizabeth zegt over het algemeen niet heel veel maar is altijd aardig als ze omgaat met anderen. Tegenover haar man zegt ze en doet ze niks waar hij boos om zou kunnen worden.
Citaat 1: ‘Blijft hij nu hier?’ ‘Ik hoop het,’ had ze gezegd. ‘Ik denk dat hij genoeg gereisd heeft.’ ‘Maar wie zegt dat? Wie is de baas?’ Hij wilde niets eten of drinken en wachtte gespannen op haar antwoord. Ze had hem uitgelegd dat Stephens het dagelijks bewind voerde en lord Sandwich de hoogste baas was. ‘Daarom heeft papa zoveel eilanden naar hem genoemd,’ zei de jongen. ‘Ik dacht dat die kapitein die laatst hier kwam de baas was. Hoe heet hij ook weer?’ ‘Hugh Palliser.’ Ze voelde dat ze een kleur kreeg en draaide zich om naar het aanrecht, borden moest ze pakken, lepels, een mes – nee, ze moest een gesprek voeren met haar zoon. ‘Palliser is de baas over de schepen, de dingen die ze nodig hebben, de bemanning, wie op welk schip werkt. Ik denk dat Sandwich, Stephens en hij samen beslissen hoe het verder gaat. En je vader heeft daar zelf ook wat oer te zeggen. Als hij iets niet wil, gebeurt het niet.’ Blz. 80 & 81
Dit citaat beschrijft haar omgang met haar zoon, hij stelt moeilijke vragen, maar toch probeert ze zo goed en zo vriendelijk mogelijk te antwoorden.
Citaat 2: Hij had niet gezegd: je bent mijn baken, ik vaar op jou totdat ik thuis ben. Ze had dat ook niet verwacht. Hij was gericht op het uitvaren . Ze zou zelf zorgen dat er een thuis bleef bestaan, hoe dan ook, voor hem om naar terug te keren. Ze had zijn hand gepakt, de rechter, en had het wittige litteken gekust. Even had hij verstild bij haar gestaan, toe glimlachte hij en streelde voorzichtig haar buik. Ze keken elkaar in de ogen en zeiden niets meer. Jamie en Nat leunden tegen haar benen. Ze had de jongens bij de hand genomen en was aan wal gegaan. Blz. 32
Dit citaat is functioneel omdat het weergeeft dat ze erg aardig is tegen haar man, ook al zegt hij niet de dingen die ze wilt dat hij zegt. Ze gaat goed met hem en haar zoons om: ze kust zijn hand, ze keken elkaar in de ogen en ze pakte de jongens bij de hand.
James
Karakter en gedragingen James is een afstandelijke ontdekkingsreiziger die niet veel affectie toont jegens zijn gezin.. Het is een vriendelijke man die soms mensen negeert. Op zijn tijd is James egoïstisch. Hij vind dat hij respect verdient en dat hij gelijk is als alle anderen ook voelt hij zich machtig op het water.
Citaat 1: ‘Aanzien. Respect. Op het schip ben ik de baas. Waar we ook aan land gaan word ik gezien als een vorst. Ik vind dat prettig. Dat is een feit. De ongemakkelijkheid die me hier soms overvalt, leg ik af als ik aan boord ga. Het is moeilijk om die rol aan een ander te gunnen.’ Blz. 170
Citaat 2: De boot lag gemeerd aan het steigertje tegenover het pad tussen de tuinen. Zes roeiers in rode jassen stonden te wachten. Ze stapte in, even onzeker gemaakt door de wiegende beweging van de boot. ‘Benen uit elkaar,’ zei James. ‘Meebewegen. Losse knieën. Ga hier maar zitten, op het kussen.’ Blz. 210 & 211
Dit citaat laat zien dat James een vriendelijke man is hij laat zijn vrouw zien hoe je goed op een boot moet stappen en hij laat haar zitten op de goede plek met een kussen.
Uiterlijk Hij heeft zware wenkbrauwen, diepliggende donkere ogen, kleine rode bloedvaatjes op zijn strakke wangen, smalle lippen met glimmende tanden erachter en het is een lange dunne man.
Omgang met anderen Hij weet niet goed hoe hij zich tegenover hoger geplaatste mensen moet gedragen. Voor de rest is hij over het algemeen aardig, hij kan wel heel bot zijn. Hij kan ook lange verhalen vertellen, vragen stellen en geen antwoord terug verwachten.
Citaat 1: James draaide zich op zijn rug. ‘Wat heb je met het varken gedaan?’ Ze zag het gehalveerde karkas voor zich, hoe het op een jutezak naast het fornuis had gelegen, roze, met witte beensplinters, zo groot als een kind. ‘Frances heeft ervoor gezorgd. Weggegeven. Begraven. In de rivier gesmeten. Ik weet het niet, we hebben er nooit meer over gesproken.’ Ik lig met mijn man die ik drie jaar niet gezien heb over een varken te praten, had ze gedacht. Onze dochter is met geweld gestorven en hij vraagt wat we met het varken hebben gedaan. Blz. 58
Dit citaat weergeeft dat James behoorlijk bot kan zijn, hij heeft het met Elizabeth over de dood van hun dochtertje en hij vraagt wat ze heeft gedaan met het gekregen varken van de koetsier die haar aanreed.
Citaat 2: Vliegensvlug greep hij haar onderarmen. Ze schrok van de kracht waarmee hij haar vlees omklemde. Hij bracht zijn gezicht dicht bij het hare en opende zijn mond toen de deur openvloog. Verschrikt keken ze allebei naar James, die met zijn lange lichaam de deurlijst vulde. Zijn blik gleed naar de verstrengelde armen op tafel, naar het vertrokken, ontstelde gezicht van Palliser, naar de bebloste wangen van Elizabeth. Toen keek hij over hen heen de tuin in en konden ze elkaar eindelijk loslaten. Hij gaat flauwvallen, dacht ze. Pallisers gezicht was lijkbleek. Afwezig keek hij naar zijn doelloos op tafel liggende handen. Van hem zou de redding niet komen. Moest ze nu zelf de stilte doorbreken? Hoe? Het was kil in de kamer; ze keek om en zag dat het vuur in de haard zwakjes lag te smeulen zonder vlam. ‘Ik zat op je te wachten in het koffiehuis,’ zei James. ‘Maar je zit hier. Ga je mee? Ik ben zover.’ Blz. 190 & 191
Dit citaat is functioneel omdat zelfs als hij ziet dat zijn beste vriend en zijn vrouw vreemdgaan hij nog aardig en beleefd blijft. Hij krijgt geen woedeaanval en lost het privé met zijn beste vriend wel op.
Inhoudelijke argumenten
1a. Ik vind de inhoud van dit boek heel leuk. Ik hou van boeken die over Geschiedenis gaan en zich in het verleden afspelen, daar is dit boek een ideaal voorbeeld van omdat het over de vrouw van een van de meeste beroemde ontdekkers ooit gaat en het ook het leven, de ontdekkingen en de reizen van haar man beschrijft. Ik vind vooral interessant om te lezen hoe de plaatselijke bevolking van een eiland/land op de bezoekers reageerde en de opvattingen van James Cook over hoe je de bemanning gezond kan houden aan boord. Citaat: Aan wal beginnen we meestal meteen te handelen. Kralen, messen, stoffen in ruil voor varkens. Het probleem ligt vooral bij de lange tochten; weken, soms maanden zonder een gelegenheid om te foerageren. Blz. 111
1b. Het thema dood in het boek vind ik heel erg interessant. Iedereen om Elizabeth gaat langzaamaan dood. Eerst vijf kinderen, dan haar man, dan Hugh Pallinser, daarna haar oudste zoon en als laatste een neef waar ze mee woonde. Ik vind het heel interessant om te lezen hoe ze hiermee omgaat. Zelf heb ik nog nooit meegemaakt dat iemand met wie ik veel omga is overleden, het doet me denken aan hoe ik zou reageren. Zou ik ook depressief worden als Elizabeth en voor een hele lange tijd mijn bed niet uitkomen en bijna niet eten? Ik vind het aangrijpend om te lezen dat hoe meer kinderen van Elizabeth er doodgaan hoe verdrietiger ze wordt, maar als Elly doodgaat dat ze er echt stuk van is. Het deed me afvragen waarom ze bij Elly meer verdriet had dan bij de andere kinderen. Ik denk omdat Elly al ongeveer vier jaar was en dus al een echte persoonlijkheid had in tegenstelling tot de baby’s Joseph en George die waren gestorven. Ook denk ik dat het is omdat Elly een meisje is. Elizabeth voelde zich vaak erg eenzaam in huis zonder man met alleen maar zonen, die haar toch binnen een paar jaar zouden verlaten omdat ze naar de scheepvaartschool moesten. Ze dacht waarschijnlijk dat ze Elly altijd bij zich zou hebben om zich gezelschap te houden, zodat ze minder alleen zou zijn. Het zielige van de dood van Elly ook is dat het een ongeluk was en Elizabeth heeft haar hele leven nog gedacht dat het haar schuld was dat Elly was overleden, omdat ze niet oplette. Het fascinerende van dit verhaal vind ik ook dat nadat al haar kinderen zijn doodgegaan, Elizabeth nog veertig jaar leefde. Citaat: Ze keek opzij en zag dat hij huilde. Het is mijn schuld. Ik had haar moeten behoeden. Ik was de moeder. De trap sloot ik af met een plankier en de vleesmessen legde ik buiten haar bereik. Het tuinhek heb ik niet gesloten. Ik beschermde haar tot die ene keer, het was bijna volbracht, jij was al op weg naar huis, bijna - Blz. 58 & 59
1c.De familieband van de familie Cook is volgens mij niet gezond. De vader is het grootste deel van de jeugd van zijn kinderen op reis en ziet ze dus niet geboren worden en opgroeien, hij kent zijn eigen kinderen niet eens. Als hij thuiskomt van een reis weet hij niet hoe het gaat met zijn kinderen en elke keer als hij terugkomt van een reis is er wel een kind overleden. Hij komt er vaak jaren later pas achter en heeft nooit de kinderen gezien of meegemaakt. Dat is voor hem natuurlijk heel moeilijk, maar ook voor de kinderen. Ze kennen hem niet of nauwelijks en moeten elke keer als hij terugkomt van een reis hem opnieuw leren kennen en aan hem wennen. Ze voelen zich ongemakkelijk in de buurt van hun vader en als ze net aan hem zijn gewend vertrekt hij weer voor een nieuwe reis. Vaak weten ze ook niet wat van hem te denken. Natuurlijk is het ook moeilijk voor de moeder, ze mist haar man en vindt het vreselijk om steeds kinderen te baren en op te voeden zonder hem in de buurt, de jongens hebben een vader nodig denkt ze steeds. Als haar man weg is, is ze heel close met haar kinderen, waarschijnlijk omdat ze zich eenzaam voelt en dan heeft ze steun aan haar kinderen, maar als haar man terugkomt dan besteedt ze al haar aandacht aan haar man en weer minder aan de kinderen, waardoor de kinderen weer in verwarring gebracht worden. Voor Elizabeth is het natuurlijk ook moeilijk om kinderen te verliezen zonder de steun van een partner hierbij (hier kwam Hugh Palliser goed te pas) maar dat valt niet te vergelijken met de steun van je man. Ze vond het vreselijk om elke keer als James terugkwam van een reis te vertellen dat er weer een kind was overleden. Ze moest dan vertellen wat er was gebeurd, hoe de andere kinderen gereageerd hadden en hoe de begrafenis was. Nieuws dat je niet wilt vertellen aan je man, maar iets wat hij al hoort te weten. Citaat: Feiten, fluisterde James. Er waren geen feiten. Welke psalmen, welke tekst, welke gebeden – ze was het vergeten. Blz. 56
Structurele argumenten
2a. Het perspectief is personaal, de schrijfster heeft dit gekozen omdat ze een boek vanuit Elizabeth Cook wilde schrijven, in plaats van James Cook, waar de meeste boeken over waren geschreven. Het boek is in het zij-perspectief geschreven, wat ik erg prettig lezen vind, ook komen er erg veel dialogen in het boek voor, wat ook wel makkelijk leest. Citaat: De mensen zaten geknield en hielden hun ogen gesloten. Zij niet. Ze keek omhoog naar het orgel en zag meneer Hartland achter het dubbele klavier zitten. Blz. 57
2b. Het verhaal is chronologisch, wat ik altijd het beste vind lezen, met wat flashbacks. Flashbacks in een boek vind ik heel handig, want zo kunnen er dingen beschreven en verklaard worden wat er in het verleden is gebeurt. Wel is het soms verwarrend om het overzicht te houden in welke tijden stukken tekst zich hebben afgespeeld. Het boek verteld een verhaal van over ongeveer vijfenvijftig jaar, wat een behoorlijke periode is om maar een boek over te schrijven. Ik vind het erg knap samengevat. Citaat: Toen de voedster kwam dwong Elizabeth zichzelf om erbij te blijven. Ze scharrelde wat met linnengoed en vuile was terwijl het kind aan de borst lag. Het liefst was ze ertegenover gaat zitten om rustig naar het tafereel te kijken, maar dat durfde ze niet. Blz. 243
2c. De spanning in dit boek is heel interessant. Het is een fictief verhaal dus dan verwacht je meestal dat er niet heel veel spanning in zit, maar het verraste me toch in dit boek. Je leest het boek maar je raakt toch heel nieuwsgierig naar wat er gaat gebeuren: Zal dit kind het wel overleven? Wanneer gaan de kinderen dood? Hoe gaan ze dood? Wat gaat er gebeuren? Maar bijvoorbeeld ook als je de scene hebt gelezen waar Elizabeth en Hugh bijna gaan zoenen maar worden betrapt door James. Je vraagt ze dan af: Wat gaat James doen? Wordt James boos op Hugh? Wordt James boos op Elizabeth? Hoe gaat het verder met Hugh en Elizabeth? Er zijn steeds verwijzingen naar dingen die in de toekomst gaan gebeuren en dan ga je je van alles afvragen. Citaat: Ze hoorde alles haarscherp maar reageerde nergens op. Ze probeerde het proces dat in haar lichaam aan de gang was stop te zetten tot haar zoon was verdwenen. Blz. 222 & 223 (Je word benieuwd naar hoe de bevalling gaat en of het kindje meteen dood zal gaan?)
3a. Het onderwerp van het boek staat me heel goed aan omdat ik de thema’s erg interessant vindt. Ik hou sowieso al van historische boeken, maar als het ook nog over de dood, liefde en eenzaamheid gaat, ben ik al helemaal geboeid. Ik vind het leuk om romans te lezen, dit boek is ook nog eens een drama. Drama’s zijn mijn favoriete soort boeken. Om de een of andere reden vind ik het leuk om te lezen hoe slecht en zielig levens kunnen gaan en hoe erge dingen er gebeuren in de wereld. Dit boek vind ik echt verbazingwekkend zielig, Elizabeth werd in de negentig jaar en ze had helemaal niemand meer de afgelopen veertig jaar van haar leven.
3b. Ik voel heel erg mee met Elizabeth, het lijkt mij vreselijk om altijd alleen thuis te zitten, zonder man bij je ,alleen met je kinderen. Ik zou nooit vier jaar lang kunnen wachten tot mijn man misschien zou terugkomen, of misschien niet. Het was toen natuurlijk een andere tijd, mensen waren gewend dat alles langzamer ging. Toen waren er nog geen mobieltjes en computers, maar het lijkt me alsnog vreselijk om alleen in een groot huis te zitten met de onzekerheid of je je man ooit nog ziet. Ik heb natuurlijk geen kinderen en zal er waarschijnlijk ook geen zes krijgen, maar het is natuurlijk heel erg om een kind te verliezen, dat kan ik me wel voorstellen. Toen kwam het natuurlijk veel vaker voor dat er kinderen stierven, maar alsnog was het een klap voor de ouders. Om dan zes kinderen te krijgen en dan ze allemaal te zien sterven, dat zou ik echt niet aankunnen, ik vind Elizabeth een sterke vrouw en ze kwam er bovenop zonder man, zonder iemand.
3c. Ik vind dat je erg makkelijk door het boek kan lezen, dat is erg prettig. Natuurlijk staan er een paar termen in die ik niet kende, onder andere scheepstermen maar dat valt te overzien. Er staat soms een ingewikkelde zin in, maar die lees ik dan nog een keer en dan snap ik de zin. Ook staan er soms rare zinnen met rare woorden in, dan zoek ik de betekenis van een woord gewoon even op internet op. Citaat: Ik moet erachter komen, ik wil verdomme mijn man terug, ik wil aan hem kunnen denken zonder weg te zinken in een enigmatisch moeras. (wat is enigmatisch?) Blz. 359
Morele argumenten.
4a. De diepere boodschap in dit verhaal is: Je kan iedereen waar je van houdt verliezen, maar overleven zul je. Hiermee wordt bedoeld dat iedereen om je heen weg kan gaan of kan sterven, maar je kan er overheen komen en nog een redelijk leven leiden. Elizabeth had iedereen van wie ze hield verloren en leefde nog veertig jaar. Hoe leefde ze met de pijn? Ik ben het eens met de moraal, je zal best al het verdriet goed genoeg kunnen verwerken om nog een lang prima leven te hebben.
4b. De normen en waarden van dit boek vind ik prima, alleen vind ik wel dat de vrouwen iets meer een eigen mening mogen hebben en meer voor zichzelf kunnen opkomen, de mannen zijn de baas en beslissen over het lot van de vrouw. Dit was natuurlijk wel in de achttiende eeuw, dus als je je bedenkt, was Elizabeth misschien wel heel modern voor die tijd in haar denkbeelden en doen.
4c. De ethische kwestie in dit verhaal gaat uit naar hoe de ontdekkers in die tijd omgingen met de plaatselijke bewoners van landen en eilanden. In dit boek staan allerlei verhalen dat ze de eilandbewoners wijs maken dat ze goden zijn, dat ze ze zomaar doodschieten en mishandelen maar ook dat ze ze ontvoerden om schatten van hun volk ter krijgen. Als ik dat lees dan denk ik: Oh wat erg, hoe heeft iemand dat ooit kunnen doen? Maar toen was er nog niet echt wereldglobalisering, ze wisten niet veel van andere landen en volkeren en dachten er even mooi gebruik van te maken. Ook staat er in het boek over de ziektes (vooral geslachtsziektes) die de scheepsmannen overbrengen op de plaatselijke bevolking en hoe erg de gevolgen waren jaren later. Ook staat er in het boek dat er flink wat mannen opgegeten waren door volkeren, door kannibalisten. Ik twijfel of dat echt gebeurt is.
REACTIES
:name
:name
:comment
1 seconde geleden