Auteur
Anna Enquist (pseudoniem van Christa Widlund-Broer)
Geboorte jaar: 1945
(Sterfjaar:) [niet gestorven]
Biografische gegevens + bronvermelding
Christa Broer groeide op in Delft en studeerde na het gymnasium-A klinische psychologie in ; vervolgens studeerde ze piano aan het Haags conservatorium, met bijvak cello. Daarna doceerde ze psychologie in Amsterdam en begon begin jaren '80 aan een gespecialiseerde opleiding psychoanalyse. In 1987 begon ze haar werk als psychoanalytica en stopte ze met haar muzikale carrière. Tegelijkertijd begon ze gedichten te schrijven.
Ze is dus op latere leeftijd begonnen met haar literaire carrière.
Bron:
Wikipedia
Titel
De Thuiskomst
Jaar + plaatspublicatie + jaar en plaats1e druk: Amsterdam, 2005
Titelverklaring: Het gaat letterlijk over hoe James Cook, Elizabeths man, telkens weer van zijn reizen thuiskomt. Dit is telkens weer een grote verandering voor haar. Ook gaat het erover dat Elizabeth uiteindelijk rust vindt, dus figuurlijk thuiskomt. Ondertitel: [Geen ondertitel] Motto (met vertaling en zo mogelijk verklaring): I, who had ambition not only to go further than anyone had been before, but as far as it was possible for man to go, was not sorry at meeting with this interruption, as it relieved us. door James Cook. Ik, die de ambitie had om niet alleen verder te gaan dan iemand ooit al was geweest, maar zo ver als voor mensen mogelijk was, had geen spijt van deze onderbreking, toen het ons verlichtte. De onderbreking slaat op de thuiskomst die volgde na een reis, waar hij zich blijkbaar op verheugde., Genre: Een historische roman. Fabel a) Beschrijving van de karakters: Elizabeth Cook: Dit is de hoofdpersoon. Ze is het grootste gedeelte van haar leven zonder man, James Cook. Ze wordt naarmate het boek steeds rouwiger, maar ook nuchterder. James Cook: Hij is een fameuze kapitein en ontdekkingsreiziger. Hij is iemand die veel observeert. Hij heeft vaak verschillende karakters. Hij is vaak niet thuis en voelt zich niet erg thuis op het land. Hugh Palliser: Dit is een goede vriend en collega van James en heeft een verlamd been. Elizabeth en hij hebben een affaire zonder seks in het begin en het midden van het verhaal. Daarnaast zijn ze goede vrienden. In het eind van het boek groeien ze uit elkaar, maar wil Elizabeth iets met hem beginnen, maar dat kan hij niet. Jamie, Nat, Elly, Joseph, George, Benny: dit zijn de kinderen van James en Elizabeth, die allemaal sterven voordat Elizabeth sterft. b) Samenvatting van het verhaal (max. 150 EIGEN woorden.) Het begint met het opruimen van een bureau omdat haar man James binnenkort zal terugkomen van een expeditie. Vlak voor de thuiskomst van James, sterft haar dochtertje Elly door een ongeluk. Hier is ze kapot van en ze zal hier de rest van haar leven spijt van hebben. Als James weer weg gaat laat hij haar zwanger van George achter, maar die sterft al snel na de geboorte. Als James drie jaar later terug komt hoopt ze dat hij nooit meer weg zal gaan maar dit gebeurt toch en wordt vermoord op Tahiti (Hawaii). Zo wordt ook Hugh (Benny) geboren en gaat na Nathaniel dood, waar na ook Jamie sterft. Iedereen om haar heen sterft en uiteindelijk blijft ze alleen over totdat ze op 93-jarige leeftijd sterft. Structuur (opbouw/perspectief/tijd) De opbouw is chronologisch met veel flashbacks. Het perspectief is een derde-persoonsperspectief vanuit de ogen van Elisabeth. De tijd zit tussen het einde van tweede reis in 1772 en de dood van Elizabeth in 1835. Soms gaat de tijd in het boek tergend langzaam en soms wordt in één alinea een jaar verteld of worden een paar jaar helemaal niet genoemd. Thema Het thema is dood, en rouw. Het samenhangende thema wat er ook bijhoort is eenzaamheid. Deze thema’s ontsieren het leven van Elizabeth. Waardering Mijn algemene mening van dit boek is dat het een erg mooi boek is. In het begin is het redelijk langdradig en betekenen de doden nog niet zoveel. Het herhaalt zichzelf telkens (iemand dood, rouwen, nieuw kind, iemand dood, rouwen, etc). Ik vind het interessant dat het zich in de achtiende eeuw afspeelt en dat het daarbij zo veel op de 21ste eeuw lijkt. Dit vind ik eigenlijk een niet helemaal correcte wijze van de auteur. Het heet dan wel historische roman maar ik vind deze term niet helemaal kloppen. Veel van de ongemakken uit de achtiende eeuw komen niet voor in het boek, zoals de menstruatie (die ik me kan voorstellen als zeer vervelend). Wel komt naar voren hoe langzaam alles in die tijd ging. Ze hoort pas een jaar na de sterfdatum van James dat hij dood is. Het is raar, maar begrijpelijk dat Elizabeth zo enorm om haar gestorven dochtertje Elly gaf, dat ze er elke dag aan denkt, terwijl de andere gestorven kinderen (die voor het begin van het boek gestorven zijn) nauwelijks in haar hoofd aan bod komen. Eerst krijg ik zelfs de indruk (aan het begin van het boek) dat ze maar drie kinderen heeft gehad in plaats van vier, omdat Joseph simpelweg niet voorkomt. Soms krijg ik ook het idee dat Elizabeth niet echt van James houdt. Ook is haar relatie met Hugh Palliser interessant; ze hebben een geestelijke relatie en er komt bijna geen lichamelijk contact in voor. Eerst denk je dat ze een (lichamelijk) verhouding gaan krijgen maar dit gebeurt niet; ze groeien uit elkaar. Ik vind het leuk dat je eerst niet realiseert hoe belangrijk James is geweest voor de wereldontdekking (ik had geen idee wie James Cook was voordat ik dit boek las) en hoe belangrijk zijn gezin was in Engeland. Later komt dit wel naar voren als ze ook gewoon ‘even’ bij de koning op bezoek gaan, dus dat ze heel belangrijk waren. Ik vind het begin van het boek niet zo prettig want het begint ergens midden in. Dit komt helaas wel vaker voor in literatuur, maar het vereist wel doorzettingsvermogen. Ik vond het niet zo fijn dat Enquist zaken waar ze eerst heel veel aandacht aan geeft, zich er later met één enkel zinnetje van af maakt. Een voorbeeld is dat ze misschien op de admiraliteit gaan wonen, en er bladzijdes aan geschonken worden of ze nou wel of niet gaan, en later staat er: “ We gingen toch niet.” En gaat ze gewoon over op het dagelijks leven. Dit wekt wel ergenis op, en wekt het idee dat Enquist het niet interessant genoeg vond om er verder op door te schrijven. Aan het eind gaan de ene na de andere mensen dood en dat raakt toch wel erg diep. Vooral tijdens de dood van Nathaniel kwam er een brok in mijn keel. Hij komt zo triest aan zijn einde maar dat wordt weer goed gemaakt door het prachtige aria van Bach die door de muziekleraar van Nathaniel wordt gespeeld. Het is zo mooi omschreven dat duidelijk is dat Enquist verstand heeft van muziek. Hoe James nou precies aan zijn einde is gekomen snap ik nog steeds niet helemaal, maar voor zover ik het wel snap, kreeg hij grootheidswaanzin omdat hij als god aanbeden werd en dus op het eiland Tahiti (Hawaii) wilde blijven, Het wekt de indruk dat hij dus zichzelf heeft laten ombrengen, maar wat daar nou van waar is, blijft voor mij in het midden.
Titelverklaring: Het gaat letterlijk over hoe James Cook, Elizabeths man, telkens weer van zijn reizen thuiskomt. Dit is telkens weer een grote verandering voor haar. Ook gaat het erover dat Elizabeth uiteindelijk rust vindt, dus figuurlijk thuiskomt. Ondertitel: [Geen ondertitel] Motto (met vertaling en zo mogelijk verklaring): I, who had ambition not only to go further than anyone had been before, but as far as it was possible for man to go, was not sorry at meeting with this interruption, as it relieved us. door James Cook. Ik, die de ambitie had om niet alleen verder te gaan dan iemand ooit al was geweest, maar zo ver als voor mensen mogelijk was, had geen spijt van deze onderbreking, toen het ons verlichtte. De onderbreking slaat op de thuiskomst die volgde na een reis, waar hij zich blijkbaar op verheugde., Genre: Een historische roman. Fabel a) Beschrijving van de karakters: Elizabeth Cook: Dit is de hoofdpersoon. Ze is het grootste gedeelte van haar leven zonder man, James Cook. Ze wordt naarmate het boek steeds rouwiger, maar ook nuchterder. James Cook: Hij is een fameuze kapitein en ontdekkingsreiziger. Hij is iemand die veel observeert. Hij heeft vaak verschillende karakters. Hij is vaak niet thuis en voelt zich niet erg thuis op het land. Hugh Palliser: Dit is een goede vriend en collega van James en heeft een verlamd been. Elizabeth en hij hebben een affaire zonder seks in het begin en het midden van het verhaal. Daarnaast zijn ze goede vrienden. In het eind van het boek groeien ze uit elkaar, maar wil Elizabeth iets met hem beginnen, maar dat kan hij niet. Jamie, Nat, Elly, Joseph, George, Benny: dit zijn de kinderen van James en Elizabeth, die allemaal sterven voordat Elizabeth sterft. b) Samenvatting van het verhaal (max. 150 EIGEN woorden.) Het begint met het opruimen van een bureau omdat haar man James binnenkort zal terugkomen van een expeditie. Vlak voor de thuiskomst van James, sterft haar dochtertje Elly door een ongeluk. Hier is ze kapot van en ze zal hier de rest van haar leven spijt van hebben. Als James weer weg gaat laat hij haar zwanger van George achter, maar die sterft al snel na de geboorte. Als James drie jaar later terug komt hoopt ze dat hij nooit meer weg zal gaan maar dit gebeurt toch en wordt vermoord op Tahiti (Hawaii). Zo wordt ook Hugh (Benny) geboren en gaat na Nathaniel dood, waar na ook Jamie sterft. Iedereen om haar heen sterft en uiteindelijk blijft ze alleen over totdat ze op 93-jarige leeftijd sterft. Structuur (opbouw/perspectief/tijd) De opbouw is chronologisch met veel flashbacks. Het perspectief is een derde-persoonsperspectief vanuit de ogen van Elisabeth. De tijd zit tussen het einde van tweede reis in 1772 en de dood van Elizabeth in 1835. Soms gaat de tijd in het boek tergend langzaam en soms wordt in één alinea een jaar verteld of worden een paar jaar helemaal niet genoemd. Thema Het thema is dood, en rouw. Het samenhangende thema wat er ook bijhoort is eenzaamheid. Deze thema’s ontsieren het leven van Elizabeth. Waardering Mijn algemene mening van dit boek is dat het een erg mooi boek is. In het begin is het redelijk langdradig en betekenen de doden nog niet zoveel. Het herhaalt zichzelf telkens (iemand dood, rouwen, nieuw kind, iemand dood, rouwen, etc). Ik vind het interessant dat het zich in de achtiende eeuw afspeelt en dat het daarbij zo veel op de 21ste eeuw lijkt. Dit vind ik eigenlijk een niet helemaal correcte wijze van de auteur. Het heet dan wel historische roman maar ik vind deze term niet helemaal kloppen. Veel van de ongemakken uit de achtiende eeuw komen niet voor in het boek, zoals de menstruatie (die ik me kan voorstellen als zeer vervelend). Wel komt naar voren hoe langzaam alles in die tijd ging. Ze hoort pas een jaar na de sterfdatum van James dat hij dood is. Het is raar, maar begrijpelijk dat Elizabeth zo enorm om haar gestorven dochtertje Elly gaf, dat ze er elke dag aan denkt, terwijl de andere gestorven kinderen (die voor het begin van het boek gestorven zijn) nauwelijks in haar hoofd aan bod komen. Eerst krijg ik zelfs de indruk (aan het begin van het boek) dat ze maar drie kinderen heeft gehad in plaats van vier, omdat Joseph simpelweg niet voorkomt. Soms krijg ik ook het idee dat Elizabeth niet echt van James houdt. Ook is haar relatie met Hugh Palliser interessant; ze hebben een geestelijke relatie en er komt bijna geen lichamelijk contact in voor. Eerst denk je dat ze een (lichamelijk) verhouding gaan krijgen maar dit gebeurt niet; ze groeien uit elkaar. Ik vind het leuk dat je eerst niet realiseert hoe belangrijk James is geweest voor de wereldontdekking (ik had geen idee wie James Cook was voordat ik dit boek las) en hoe belangrijk zijn gezin was in Engeland. Later komt dit wel naar voren als ze ook gewoon ‘even’ bij de koning op bezoek gaan, dus dat ze heel belangrijk waren. Ik vind het begin van het boek niet zo prettig want het begint ergens midden in. Dit komt helaas wel vaker voor in literatuur, maar het vereist wel doorzettingsvermogen. Ik vond het niet zo fijn dat Enquist zaken waar ze eerst heel veel aandacht aan geeft, zich er later met één enkel zinnetje van af maakt. Een voorbeeld is dat ze misschien op de admiraliteit gaan wonen, en er bladzijdes aan geschonken worden of ze nou wel of niet gaan, en later staat er: “ We gingen toch niet.” En gaat ze gewoon over op het dagelijks leven. Dit wekt wel ergenis op, en wekt het idee dat Enquist het niet interessant genoeg vond om er verder op door te schrijven. Aan het eind gaan de ene na de andere mensen dood en dat raakt toch wel erg diep. Vooral tijdens de dood van Nathaniel kwam er een brok in mijn keel. Hij komt zo triest aan zijn einde maar dat wordt weer goed gemaakt door het prachtige aria van Bach die door de muziekleraar van Nathaniel wordt gespeeld. Het is zo mooi omschreven dat duidelijk is dat Enquist verstand heeft van muziek. Hoe James nou precies aan zijn einde is gekomen snap ik nog steeds niet helemaal, maar voor zover ik het wel snap, kreeg hij grootheidswaanzin omdat hij als god aanbeden werd en dus op het eiland Tahiti (Hawaii) wilde blijven, Het wekt de indruk dat hij dus zichzelf heeft laten ombrengen, maar wat daar nou van waar is, blijft voor mij in het midden.
REACTIES
:name
:name
:comment
1 seconde geleden