De schreeuw van de sax

1. Flaptekst 

"De oudste saxofoon ter wereld vertelt zijn levensverhaal vanaf zijn geboorte halverwege de negentiende eeuw tot op heden. Hij beschrijft talrijke ontmoetingen met historische figuren en underdogs die een rol in zijn leven hebben gespeeld. Hij begint zijn carrière in de klassieke muziek, beleeft de gruwelen van de twee wereldoorlogen, schittert tijdens de gloriejaren van de jazz en kleurt met zijn eeuwige schreeuw ook de popmuziek. " 

"De schreeuw van de sax is een historische schelmenroman met een bijzonder hoofdpersonage: koppig en wispelturig, maar ook rauw en authentiek. Het is de rapsodie voor een rebel, soms tragisch, soms hilarisch, maar steeds op het ritme van de vrijheid. 180 jaar schreeuwen tegen onrecht, ongelijkheid en onverdraagzaamheid" 

1. Eerste zin 

"Het was een prachtige nacht om ergens op een balkon of in een steegje van met te laten horen, maar zoals wel vaker in die periode was ik allen en zat er geen leven meer in me." 

1. Samenvatting 

Het boek begint met een korte intro waar je kan wennen aan het gekke perspectief. De sax (hoofdpersoon) bevindt zich in het grofvuil van een grote stad rond de tijd waar wij in wonen, de sax vertelt over het einde van het hoofdstuk "Saxploitation". Daar wordt hij bijna gestolen door een paar jongens die hem alleen maar zagen als een stuk metaal. 

Na de intro begint de sax te vertellen over het begin van het leven van de sax waar we Adolphe Sax volgen door Dinant, de stad waar de saxofoon is uitgevonden. Daar gaat hij naar een koekjes kraam waar hij een flink mislukte koek zag. Hij raakte er zo geïnspireerd door dat hij hem meenam naar zijn atelier waar hij voor meerdere maanden daaruit zijn instrument kon maken. Het uiteindelijke resultaat was zo anders dan elk ander instrument, hij klonk alsof hij in leven was hij klonk als een mens. 

Na dat de sax gemaakt was ging mr. Sax op rijs bezoekjes brengen bij componisten om zijn uitvinding te laten zien, zoals uiteindelijk Claude Debussy. Maar na vele reizen kreeg hij het idee dat niemand zijn saxofoon wou, ze vonden het maar een vreemd instrument die niet goed bij een orkest past, maar dat was helemaal niet de bedoeling van de sax. De sax moet solo gespeeld worden. Uiteindelijk is er maar een groep die waarde zag in het instrument en dat was het leger. 

De saxofoon speelde nu in parades van het leger. Omdat het best goed werkte met de parades werden er meer saxofoons gemaakt. Dat vond de hoofdpersoon (de saxofoon) een beetje jammer, hij was altijd enig kind geweest maar nu is hij nix meer dan gewoon een saxofoon. Zijn vader wordt op een gegeven moment ziek en wordt gediagnosticeerd met kanker. Na een tijdje werd hij weer beter, maar hij was al flink verzwakt. Rond dezelfde tijd was zijn saxofoon ‘fabriek’ failliet aan het gaan na de oorlog. Kort daarna gaat de oude meneer sax dood van ouderdom. 

De saxofoon gaat vervolgens naar Claude Debussy waar hij hem gebruikt als simpele versiering maar plots krijgt hij een brief van een bepaalde Elisa Hall. Zij vraagt aan Claude om een stuk te schrijven met de saxofoon. Claude accepteert, maar vooral omdat er een grote cheque aan vast zat. Maar Claude deed er nix mee en op een dag belde Elisa Hall aan. Elisa teleurgesteld van dat Claude niks met de sax had gedaan nam ze de sax mee naar Amerika. 

Op de boot naar Amerika vertelt ze over dat ze langzaam doof werd en dat ze hoopt dat Debussy zijn stuk op tijd af is. Ze probeerde ook tijd op tijd op de sax te spelen maar het lukte meestal niet. Na een lange tijd heeft Claude nog steeds niks geschreven en Elisa is al zo oud en zo doof dat het al geen nut meer heeft. 

Na een tijdje zijn Elisa en Debussy dood en beland de sax in een muziek winkel waar op een dag een mevrouw langskomt die naar een saxofoon zoekt. De sax wordt na een lang tijd handelen overgebracht naar de mevrouw Millicent. De bedoeling van de sax was om iemand te redden hoorde hij, mevrouw Millicents man James. Er was dienstplicht en om de loopgraven te voorkomen moest hij in de infantry band spelen die op dat moment een saxofonist zochten. Na een paar weken oefenen kan James een klein beetje saxofoon en kwam in de infantry band. Daar deed hij tours rond het land om het leger te promoten en werd de sax voor hele andere soort muziek gebruikt dan klassiek. Het was heel ritmisch en had een bepaalde kracht in zich. Maar op een dag moest hij toch naar het front en ging hij met de boot naar Duitsland. Eenmaal aangekomen was het de eerste keer dat de saxofoon besefte dat een mensen leven zo breekbaar is en dat het allemaal ineens klaar kon zijn. Hij was toen toch wel blij dat hij een saxofoon was en geen mens. 

Na de oorlog ging hij samen met James terug naar Amerika waar hij een laatste parade mocht doen. Op het einde werd hij in vreugde door James in het publiek gegooid in de handen van een vreemdeling. De vreemdeling was een meisje van ongeveer 13. Ze droeg vieze kleren en keek de sax gek aan. Voor de sax was het liefde op eerste gezicht en ook tegelijk zijn eerste liefde. Ze gebruikte de sax op een gekke manier ze bespeelde de sax niet ze danste eerder met hem. Ook voor de sax was het een heel nieuwe wereld in die getto. De saxofoon was gewend om in luxueuze huizen en villa's te wonen maar hier sliepen hij en Josie gewoon op straat en met geluk was het droog. Ook was het zijn eerste ontmoeting met racisme, om de tijd kwamen een paar mannen met een witte punt muts die deelnamen aan de Klu Klux Klan in haar buurt en staken huizen in de fik en sloegen mensen die getint waren in elkaar. 

Op een dag toen Josie en de sax weer hun nep optreden deden werden ze opgevallen door een lokale buurt band. Ze zijden dat ze een keertje moest komen optreden en zo begon haar leven als danseres. Op een gegeven moment stond ze op posters als levende saxofoon. Maar voor de saxofoon duurde dat niet heel lang omdat ze heel vaak gepromoot werd en op een gegeven moment naar Parijs moest om in de chants elisee te dansen en liet ze de saxofoon achter in de kleedkamer 

Kort daarna werd hij opgepakt door een lange donkere man die Hawk was genaamd. Hawk was gaan optreden en daarna gaan kijken naar een optreden van Josie die voor hem een echte ‘Queen’ was en dus in de kleedkamers inbrak voor een souvenir. Hij nam de saxofoon mee naar zijn huis en familie en dat was voor de saxofoon ook een eerste keer. Overal in het huis was er muziek te vinden, instrumenten, platen en vooral een muzikant zoals Hawk. Hoe Hawk de sax bespeelde was heel anders dan hoe iedereen daarvoor hem bespeelde. Hij bespeelde de sax veel sterker met meer emotie elke keer dat hij speelde kon je er een levensverhaal uit halen. Daardoor werd hij opgemerkt door een band genaamd ‘the jazz hounds’. Kort daarna verliet hij zijn huis en familie voorgoed en ging hij elke dag meerdere keren optreden in gare underground kroegen. Zelfs waren ze een keertje El Capone tegengekomen die heerlijk genoot van zijn saxofoon optreden. Tijdens een optreden in de avond was hij aan het optreden met in de band een andere saxofonist genaamd Lester Young en een zangeres genaamd Billie Holiday. Een bargevecht breekt uit nadat iemand racistisch tegen de Billie is. Tijdens de chaos prikt een roos die ze op haar hoed heeft in haar schedel en begint ze te bloeden, dit wekt nog meer boosheid op in iedereen. Lester weet Billie te kalmeren en omhelst en kust haar, hierna weet ze nog wel een paar rake klappen aan haar belagers te delen. Tegen 1934 hadden Hawk en Fletch alles van Amerika gezien en kregen een aanbod om in Europa te spelen. Helaas in Duitsland is racisme een nog groter probleem dan in Amerika en de sax zelf krijgt een vergelijkbare haat. Hawk wordt aangevallen en de saxofoon wordt tegen een lantaarnpaal geslagen wat een knak in de hals veroorzaakt. De sax wordt hierna meegenomen door een Duits jongetje naar de schuilplaats achter een boekenkast van een gezin Joden tijdens de tweede wereldoorlog gebracht. We spenderen hier een lange tijd met Elsa en haar familie terwijl ze de sax gebruikt om zonder geluid ermee te spelen. Ze waren uit Polen ontsnapt nadat ze een tip over de eerste razzia's in de Poolse getto's kregen. Ze gebruikt zelfs de sax een keer om tijdens een razzia door een muur te kunnen horen wanneer de Nazi's het huis uit gaan door het gat van de buis plat tegen de muur te zetten en het mondstuk naast haar oor te houden. Helaas, midden Januari 1942 kwamen er SS'ers naar het huis toe nadat waarschijnlijk een tip naar hen was gemaakt. Haar vader offert zichzelf op zodat de Nazi's niet verder zoeken maar ze vinden hun helaas toch nadat ze waren vergeten een steen terug te plaatsen. Elsa blaast zo hard als kon op de saxofoon al een laatste teken van protest totdat de sax wordt afgenomen en ze naar een concentratiekamp gaan. De sax wordt meegenomen door Flugkapitän Hanna Reitsch voordat de sax werd omgesmolten. De sax wordt als een cultuurmemento gebruikt in het Adelaarsnest voor Adolf Hitler ook al komt Hitler de sax nooit zien. De sax wordt uiteindelijk gered door de Amerikanen en woord naar Pearl Harbor gebracht. Een keukenhulp genaamd Cole Walker gebruikt de sax in een feestzaal voor soldaten. Nadat hij het tempo mist te houd wordt hij er uitgestuurd. Hierna kon hij geen bus ticket kopen maar weet een rit in een kleine vrachtwagen te scoren. Een tegenligger had een andere wagen ingehaald en reed frontaal op de vrachtwagen in. Steam wou niet zonder de sax vertrekken en een van de ziekenbroeder vindt het in de gracht. Na drie dagen mocht hij het ziekenhuis verlaten maar in het ziekenhuis had hij morfine gekregen die hem een grote kick heeft gegeven, hij begon meteen met elke dag urenlang oefenen in een klein huisje met zijn moeder in een armoedig steegje in Harlem. Na een maand ging hij met een trompettist genaamd Dizzy die opzoek was naar een saxofonist in een jazztent spelen. Hierna in plaats van naar huis te gaan in de bus loopt hij twee uur door de straten op zoek naar zijn drugdealer. Hij was begonnen met morfine en doet nu aan smack, heroïne. De drugs zorgden ervoor dat hij veel beter kon spelen en Diz noemt het perfectie. Maar net voordat hij het echt haalt door een tour te doen stopt hij om meer drugs te kopen. Hij verstopt de drugs zelfs in de saxofoon. Zijn vrouw wordt er ziek van dat hij high is terwijl hij slaapliedjes voor zijn pasgeboren dochter de blazen. Na meerdere jaren van de problemen te negeren stierf zijn 3-jarige dochter terwijl hij er niet was. Hij overdosed en gaat dood op veertig jaar. De sax ontmoet ondertussen de film omdat er een scene met een saxofoon was. De sax komt terecht in het huis van een barones maar na een tijdje geeft ze de sax weg aan. De sax wordt een deel van de Black Panthers, een groep rebellen, en beland uiteindelijk in een gevangenis, de sax blijft daar meerder nachten. Een vrouw overhandigt uiteindelijk de sax aan de balie maar niemand wist wat ze ermee moesten doen en de sax blijft daar nog een keer meerdere dagen. Uiteindelijk wordt het meegenomen door een bewaker en als een cadeau aan een studiomuzikante genaamd Brandy gegeven. Brandy gebruikt de sax om door een microfoon allemaal stukken op te nemen. Ze komt op een dag in de opnamestudio van John Lennon, een van de vier Beatles. Hij is een befaamde gekke producer, hij heeft omdat hij eens een keer door vier straatgangsters was ondergepist bodyguards wanneer hij naar buiten gaat en altijd eren handwapen op zijn holster. De saxofoon is ondertussen verbasterd en het dieptepunt was toen Brandy de sax meenam naar The Muppet Show voor een skit met de sax. De acteur van de pop vond dat de saxofoon te zwaar was en het werd dus vervangen maar Brandy heeft de saxofoon nooit komen ophalen dus werd de sax in een bak met andere props gegooid. Hij blijft hier in de showbusiness voor tijdje om vooral liedjes te playbacken. De sax hoort een keer tijdens een opname op de radio dat een onbemande ruimtesonde was gelanceerd met twee gouden platen aan boord met opnames van de mensheid maar is teleurgesteld dat er geen saxofoon op voorkwam. In de jaren tachtig werd de sax door een werknemer van de filmstudio doorgegeven aan een boeddhist, de sax beland dus in een tempel. De boeddhisten beslissen de sax aan een jongen genaamd Arthur Rhames te geven die elke zondag bij de tempel komt spelen. Het duurt twee weken maar Arthur krijgt de sax uiteindelijk en gaat de rest van de dag op een hoek dicht bij Union Square optreden met een andere straatmuzikant, de drummer genaamd Charles Telerant. Terwijl hij zit te spelen weet hij een date te krijgen met een nette man die werkt in een van de gloednieuwe Twin Towers. Ze spreken in de avond af in een autokerkhof vlak bij de loods omdat Arthur niet op de loods wou zijn. Arthur wordt verkracht nadat de man meer wou dan Arthur comfortabel mee was. Arthur gaat hierna weg zonder de saxofoon mee te nemen. De man had geen gebruikt condoom gebruikt en Arthur gaat enkele jaren later dood aan een SOA. De sax wordt uiteindelijk opgemerkt door een student die de sax had gezien nadat de sax was achtergelaten door de dieven van de intro van het boek. De student was een braaf joch dat na en tussen zijn lessen fysica op de sax probeerde te spelen, waar hij niet zo goed in was. Op een dag nam de student de sax mee naar het instituut Hughes Research Lab in Malibu. Hier geeft hij de sax aan astronaut Prof. Ronald E. McNair. Ron gebruikt de sax vaak om af te koelen van werk. Op een dag werd Ron geselecteerd om voor de derde keer naar het ISS te reizen voor de Challenger missie, wat hij graag accepteert. Hij smokkelt de sax de raket op en komt uiteindelijk op het ISS waar hij op de sax speelt en hij wordt opgenomen. De opname was helaas gewist tijdens de terugkeer naar aarde, wat typisch is voor de sax omdat het al anderhalve eeuw in de hoek ziet waar de klappen vallen. In 1986 kreeg Ron zijn vierde missie en dankzij zijn bekendheid was hij opgemerkt door een Franse componist van moderne muziek, die samen met Ron een nummer wilde opnemen in de ruimte. Hij kon echter niet de sax meenemen omdat er problemen waren geweest het nieuwe toestel van de Challenger en de capsule een stuk kleiner is dan de vorige keer, de Franse componist wou ook liever een sopraansax gebruiken omdat het geluid beter bij het heelal past. De sax komt dus in de studeerkamer zitten waar het de lancering heel goed op de televisie zou kunnen volgen. Helaas was dit de Space Shuttle Challenger disaster en ontploft de raket 73 seconden in de reis nadat management niet had geluisterd naar het advies van hun werknemers om de O-ringen te vervangen, en dus ontneemt de raket de levens van alle zeven astronauten aanboort, met Rons leven inbegrepen. De enige troost achteraf voor zijn familie is dat hij de reis naar de sterren drie keer heeft kunnen maken en zeker één keer zijn droom had kunnen waarmaken door de sax in de shuttle te bespelen. De sax ving toevallig op dat NASA Ron de sopraansax in laatste instantie toch niet had toegestaan, dit betekent dat voorlopig onze sax de enige sax ooit in de ruimte zal blijven, wat een magere troost is. In jaren erna werd de sax als eerbetoon aan Ron in het Witte Huis gelaten, de president was echter niet echt geïnteresseerd in de sax. In die tijd hoorde de sax dat ook mensen buiten het Witte Huis de sax niet meer nodig hadden door digitalisering van instrumenten. De enige tijden dat de sax niet was geëtaleerd was met een blonde jongedame genaamd Candy, wie wel heel erg leek op Brandy. Ze kwam uit Nederland en zag er formidabel uit. Ergens begin jaren negentig werd de sax naar Washington gebracht in een helikopter om met maar liefst een dozijn ander saxofoons voor de nieuwe president te spelen. De saxofoon werd opgenomen in de familie van de president, de president heeft heel veel charme en zijn vrouw denkt dat hij te veel met andere vrouwen bezig is, hij gedraagt zich als een ondeugende jongen, maar zijn vrouw weet hem vooral onder controle te houden zodat hij zich kan voordoen als een goede president. Na acht jaar kwam er een nieuwe president die de saxofoon bij het vuil gooide om 'het fatsoen' te herstellen. De saxofoon wordt uiteindelijk gered door een dakloze vrouw geboren in Tokio, genaamd Bess Green. Ze is een straatartieste die de gewoonte had om naast een gitarist liedjes te zingen. Nadat meerdere mensen bleven vragen waarom ze niet op de saxofoon speelde begon ze door de saxofoon te zingen wat best slecht klonk als je niet wist wat ze deed. Nadat mensen het begonnen uit te vogelen vonden mensen het beter klinken. Op een dag toen Bess de sax naar een drukke straat bracht waar veel zakenmensen rondliepen zag ze een vliegtuig in een van de Twin Towers vliegen, 9/11. Meteen brak paniek uit en terwijl Bess zat te treuzelen werd ze opgenomen door een rookpluim, ze wist gelukkig in een koffietent te kruipen en gebruikte ze de sax om beter te kunnen ademen door er doorheen te ademen. Na 9/11 durfde mensen de straat niet meer op en kon ze bijna geen geld meer maken, ze verkoopt de sax aan privéverzamelaar Dr. Josheph Evans voor 2000 dollar. De sax beland uiteindelijk in een grote kamer vol schatten en kunstwerken. Zijn zoon die een beetje infantiel was en niet wou praten speelde op een keer op de dag maar durfde verder er niet meer op te spelen, wat vreemd is want zijn vader zou het sowieso goed vinden. Na twee jaar komt Covid-19 opdagen, Evans krijgt het te pakken en moest meteen naar het ziekenhuis, hij had de sax meegenomen. De lockdown wordt geïnitieerd. Net op de dag dat Evans voor het eerst zijn ogen in weken opende kreeg hij een kamergenoot, Evans herkent hem als Manu Dibango, de grootste saxofonist van Afrika. Na amper een week stopte Dibango met ademen. Op de vooravond dat dokter Evans zou worden ontslagen uit het ziekenhuis nam hij de saxofoon en na een van de dagelijkse applauzen voor de zieken, begon hij jazz te spelen. Evans werd gelukkig snel beter en begon de wereld weer te helen. Nu zijn we weer rond de tijd van nu waar de saxofoon als een van de pronkstukken in het Muziekinstrumentenmuseum in Brussel zit, de star waar de sax zijn eerste tentoonstelling was. Adolphe Sax was vereeuwigd op een Belgisch bankbriefje dat nog een tijdje in omloop was. Het boek eindigt wanneer de sax eindelijk een lange tijd gaat slapen. 

1. Personages 

De Eerste Saxofoon: 

Gemaakt van koper en zink, hoofdpersoon van het boek, hun personaliteit verandert gebaseerd op de eigenaar van de Saxofoon. 

Adolphe Sax (Antoine Joseph): -13 

De createur van de saxofoon, leeft in België, Dinant. Hij is een dromer met zijn hoofd gewoonlijk in de wolken, hij is onhandig en verlegen. Hij stond erom bekend dat hij meerdere malen van de dood ontsnapt was door domme ongelukken, zoveel dat hij de bijnaam "Petit Sax, le fantôme " had gekregen.  Hij heef lang krullend haar, een halflange baar en een lange snor. 

Hector Berlioz: -28 

Hij is een componist die in Parijs woont en is een ware romanticus. Hij stond erom bekend echt geleefd te hebben.  Hij heeft donkere ogen, een hoekig gezicht en een dik, achterovergekamde haardos. 

Claude Debussy: -45 

Een beroemt Franse componist. Hij is heel introvert en dromerig. Hij was niet echt geïnteresseerd in de saxofoon en spendeerde veel meer tijd met zijn vleugelpiano. 

Elisa Hall: -56/61 

Een dame uit Boston in Amerika. Ze wekt een grote indruk uit andere mensen en is heel lang. Ze draagt een grote, brede hoed met pluimen en bloemen, een soort exotische variant van de oosterse tulband. Ze is een groot fan van de saxofoon. Ze begon op een vrij vroege leeftijd doof te worden door een erfelijke aandoening. Ze had ook als kind veel ademhaling problemen en daarom vond haar dokter het een goede oefening om elke dag op de saxofoon te spelen. Een stuk later in het verhaal verliest ze haar gehoor. Zij noemt de saxofoon "sugar". 

Philip James :-72 

Een Amerikaanse jongeman die tijdens de tweede wereldoorlog geforceerd de oorlog in moest. Hij gebruikt de saxofoon zodat hij de 308th infantry band in mag zodat hij niet echt hoeft te vechten. Hij noemt de saxofoon "baby". 

Josephine Baker (Josie): -87 

Wanneer we haar ontmoeten is ze een dertienjarig meisje met een donkere huid. Ze is heel erg energiek, ze heef een rond hoofd en heel grote ogen die een klein beetje scheel staan. Ze heeft vuile kleren en zwart kroeshaar. Zij noemt de saxofoon "honey". Ze is een straatartieste, ze deed alles en niets tegelijk. Ze kan geen saxofoon spelen en doet daarom alsof ze het speelt terwijl ze danspasjes zet. Meerdere jaren later is ze een echt danser geworden. 

Coleman Hawkins (Hawk): -107 

Hij heeft een donkere huid en is begin twintig. Hij is zo groot als een boom en heeft brede lippen. Hij kan piano en saxofoon spelen. Hij heeft een paar echt muzikale handen. Zijn klankenpalet is rijk, emotioneel, luid en virtuoos. Hij speelt in een heleboel bars in de VS. 

Elsa: -137 

Een Joods meisje dat verstopt is van de Nazi's achter een boekenkast met haar familie. Ze speelt zonder geluid te maken met de saxofoon omdat ze stil moet blijven. 

Steam (Cole Walker): -155 

Een zestienjarige keukenhulp in een haven café. Hij kan heel goed de sax spelen maar heeft problemen met in de maat blijven van andere mensen. Hij is religieus en mediteert heel vaak. Hij is drugsverslaaft en laat de drugs zijn hele leven leiden. 

Brandy: 

Een studiomuzikant, ze speelt in haar eentje voor opnamestudio's, Ze doet niet aan improvisatie en zit eigenlijk alleen in de muziek voor het geld, ze wordt beschreven als een echte huurling. 

Arthur Rhames: - 187 

Een jonge kerel met een donkere huid en donkere ogen die in New York leeft. Telkens als hij een plaats betreedt of verlaat proclameert hij: “Ik ben Arther Rames”. Hij kan meerdere instrumenten spelen en is altijd vrij energiek. Hij is homoseksueel en vindt dat hij een reïncarnatie van Steam is. Hij werkt als beveiliger op een loods. 

Ronald E. McNair: -201 

Een professor van het campus Hughes Research Lab op de westkust in Malibu, Californië. Hij is halverwege de dertig en heeft een donkere huid. Hij heeft een rechte snor en een nonchalante oogopslag. Hij is een astronaut en kan goed saxofoon spelen. Hij heeft een vrouw en twee kinderen. Hij gaat op een missie naar de maan en gebruikt de sax om te kunnen ontspannen. 

President: -219 

Hij is een democraat en heeft tonne  charisma en charme. Hij kan aardig sax spelen, hij speelt wispelturig. Hij heeft niet de beste relatie met zijn vrouw omdat ze denkt dat hij met ander vrouwen bezig is.  Hij heeft gladstreken grijs haar. Hij is een ondeugende jongen en zonder dat zij vrouw het wist, uit de kast gehaald. Hij gebruikt de saxofoon om wat te bekomen na een moeilijke dag als president. Hij is onstuimig en rusteloos en heeft vaak bevesting nodig. 

Bess Green: -231 

Ze heeft schizofrenie en is een straatartieste. Ze gebruikt de saxofoon op een hele speciale manier, door er doorheen te zingen. Ze krijgt juist motivatie wanneer mensen zeggen dat het niet klinkt. 

Dr. Joseph Evans: -240 

Hij heeft een kantoor op Fifth Avenue en is een privéverzamelaar. Hij is een befaamd chirurg geweest en is ontussen met pensioen. Hij woont in Connecticut nabij New York. Hij heeft een zoon van twintig die helaas doofstom is. 

1. Quotes 

“Voor het eerst stond ik stil bij de gedachte dat een mens het ene moment in leven kon zijn en het volgende moment dood.” -38 

“Jazz paste perfect bij de nuance waar ik altijd naar zocht: het was jachtig, snel, traag, atonaal, melodieus, har, zacht, vol, schel, fel, maar altijd was het... jazz.” -117 

“Er reed een colonne van het leger rond die een opgenomen speech van de Führer liet horen. Terwijl iedereen van het gezin letterlijk de vingers in de oren stopte, luisterde ik naar die genadeloze harde staccato stem.” -143 

1. Thematiek 

In de schreeuw van de sax is er niet een groot thema maar met elke eigenaar een eigen probleem, dus elk hoofdstuk. Het meest voorkomende thema is acceptatie, in het begin wordt meneer sax niet geaccepteerd als neuro divergent en ook zijn uitvinding is anders en word dus niet echt geaccepteerd door klassieke componisten van die tijd. De saxofoon wordt in het boek alleen maar goed gebruikt door mensen die hun eigen struggle hebben met acceptatie en respect hebben voor het individu, omdat de saxofoon gemaakt was om alleen te spelen werkte hij gewoon niet goed in groepen en wisten de meeste mensen niet wat er mee te doen. 

1. Motieven 

In het boek komt romantiek vaak voor, bijna altijd als de saxofoon wordt gespeeld is er iets seksueels bij gekoppeld om de saxofoon meer menselijk te laten lijken. Emoties komen ook vaak voor, de saxofoon ervaart meestal dezelfde emoties als de muzikant, zelfs al wordt hij niet bespeeld zoals bij debussie: de saxofoon wordt niet bespeeld en verveeld zich en debussie verveeld zichzelf ook stierlijk. 

1. Motto 

De schreeuw van de sax staat voor acceptatie, menselijkheid, het uitdrukken van vrijheid en je vrije wil, in het boek word de sax gebruikt om in een indirecte manier de bespelers hun mening te uiten verhalen te vertellen en door elke noot die geblazen word door de sax krijgt de sax een klein beetje meer kennis over de menselijke ziel. De meeste muzikanten en de sax hebben een bepaalde relatie samen die allemaal worden herkend kunnen worden in mensen. Ook wordt de sax en zijn eigenaar meestal niet altijd geaccepteerd maar dat versterkt juist de schreeuw van de sax. 

1. Opdracht 

Het boek is een ode aan de Saxofoon 

1. Informatie auteur 

Bavo Dhooge (1973) is de meest gelauwerde thrillerauteur van Vlaanderen. Hij werd bekroond met zowel de Hercule Poirotprijs, de Schaduwprijs als de Diamanten Kogel, werd twee keer genomineerd voor de Gouden Strop en kreeg verschillende jaren vijf sterren in de VN Thrillergids. Zijn thriller Styx verscheen in de VS bij Simon & Schuster en is verfilmd tot een televisiereeks, te zien op Streamz en bij VTM. 

1. Titelverklaring 

De saxofoon is vaak een van de belangrijkste instrumenten in een band door hoe luid het is. De sax is historisch gezien veel met zelfstandigheid en vrijheid verbonden. 

1. Structuur en perspectief 

De saxofoon is verteld me het ik-perspectief van de saxofoon, met elk hoofdstuk verandert de eigenaar van de sax meestal. "Een jaar lang bleef ik thuis bij Claude in de kast staan. Terwijl ik dacht dat ik met die nieuwe start zou uitgroeien tot een superster, werd ik als een koppige leerling voor straf in de hoek van het lokaal gezet." 

1. Decor 

In het begin van het boek zit één flashback maar de rest van het boek wordt chronologisch verteld, het verhaal begint rond 1840 en eindigt rond de tijd van nu. De sax verplaatst zich tussen Europa en Amerika meermaals 

1. Stijl 

Het meest kenmerkende ding van het boek is hoe de saxofoon zich echt levend voelt, “Ze keek me met een zwoele blik aan. Toen sloot ze haar ogen, boog voorover en zette haar volle lippen tegen de mijn.” laat dit goed zien, want de vrouw begon alleen maar met spelen op de saxofoon. 

1. Slotzin 

"En wie weet komen al die mooie mensen die ik in mijn lange leven heb mogen ontmoeten, me in mijn droom groeten. Als dat klopt, reken dan maar dat er gejamd zal worden tot het einde van de nacht," 

1. Beoordeling 

Het boek was een heel unieke leeservaring waar je door de historie heen gaat en alles wat een saxofoon meemaakt wordt verbonden met problemen uit die tijd. Het was een mooie gedetaileerde en vloeiende leeservaring waar je wel attent voor moet blijven om niks te missen, maar als je iets mist is het geen groot probleem omdat voor dat je het weet vind je jezelf al in een ander verhaal. Ook is het mooi hoe je ziet dat muziek in het boek niet puur word gezien als een leuk gevoel maar ook hoe muziek een impact heeft op mensen hun leven. Dit was in het algemeen een hele vermakende maar vooral interresante leeservaring waar er altijd iets gebeurt, maar ik denk zelf dat het onderwerp je je wel moet liggen omdat het is niet je normale boek met normale schrijfstijl en verhaal. 

1. Recensies 

Terwijl ik het levensverhaal van de sax lees, besef ik dat het boek veel meer is dan enkel dat verhaal.  Het vertelt niet enkel het verhaal van de sax.  Net zozeer vertelt uw boek het verhaal van een muziek, waarin de sax een groot aandeel had.  Die muziek ken ik niet of onvoldoende.  Ik besef dat ik aan het werk moet.  Want uw boek is een uitnodiging om die muziek te gaan ontdekken.  Ik aanvaard met groot plezier die uitnodiging.  Terwijl ik uw boek lees, vertrek ik op een muzikale ontdekkingsreis.  Op die reis maak ik kennis met Josephine Baker.  Met Charlie Parker.  Met Mamie Smith.  Met Coleman Hawkins.  Met Lester Young.  Met Billie Holiday.  Met John Coltrane.  Met Manu Dibango.  Een wereld gaat voor mij open.  Een wereld die ik graag en enthousiast binnenstap. -Recensie: De schreeuw van de sax – Bavo Dhooge – Bazarow – Alles over boeken 

‘De schreeuw van de sax’ is een heerlijke, interessante muzikale reis door de geschiedenis via de gedachtegang & beleving van de eerste tenor sax. Dit verhaal is wat mij betreft een aanrader voor zowel de muzikale als niet muzikale lezer omdat het vooral één groot intrigerend avontuur betreft. -Recensie van Elsa Bakker over De schreeuw van de sax (hebban.nl) 

1. Vragen 

Hoe voelt de saxofoon zich: 

A: Menselijk 

B: Als een instrument 

C: Niks 

Wat voorstelde de saxofoon voor Philip James: 

A: Een overleving 's middel 

B: Een instrument 

C: Een vriend 

Hoe wordt de saxofoon gebruikt door het boek heen: 

A: Als een instrument in een orkest 

B: Solo 

C: Voor parades in het leger 

D: Verschillende manieren 

Waarvoor is de saxofoon bedoelt: 

A: Om muziek te maken 

B: De eigenaar zijn vrijheid uit te drukken 

C: Geld verdienen 

1. Antwoorden 

Hoe voelt de saxofoon zich: 

A: Menselijk 

B: Als een instrument 

C: Niks 

Wat voorstelde de saxofoon voor Philip James: 

A: Een overleving 's middel 

B: Een instrument 

C: Een vriend 

Hoe wordt de saxofoon gebruikt door het boek heen: 

A: Als een instrument in een orkest 

B: Solo 

C: Voor parades in het leger 

D: Verschillende manieren 

Waarvoor is de saxofoon bedoelt: 

A: Om muziek te maken 

B: De eigenaar zijn vrijheid uit te drukken 

C: Geld verdienen