De rode handschoen door Anke de Vries

Algemeen Ik hou mijn boekverslag over het boek: De rode handschoen. Het boek is geschreven door Anke de Vries. Het boek is uitgegeven in het jaar 2000, en het is de 1e druk. Het genre is een mengeling van een geschiedenisverhaal, oorlogsverhaal, en een liefdesverhaal. Ik vind dat de schrijver de titel goed heeft uitgekozen, omdat het in het verhaal best wel gaat om de rode handschoen, want die verklaart dat Isabelle meegenomen is, en het is een herkenningsteken van haar. Opbouw Het boek bestaat uit 158 bladzijdes, en 19 hoofdstukken. Er zitten geen illustraties in het boek.
Inhoud Het verhaal speelt zich volgens het proloog voorin het boek af in Frankrijk, in 1944, tijdens de tweede Wereldoorlog. Het tijdsverschil tussen het begin en het einde van het verhaal is ongeveer iets minder dan een half jaar. Dat heb ik opgemaakt uit de eerste bladzijde van het boek, want daar staat: Een ijzige wind joeg door de vallei, en: “Ik wou dat die rotbus kwam.” Nicolas stampte met zijn voeten op de hardbevroren grond en blies in zijn handen. Op de op één na laatste bladzijde van het boek staat: De lente was al begonnen. Het verhaal speelt zich af in de franse dorpjes Mirac en Vareux. Korte Samenvatting van het boek Het is 1944 en de 2e wereldoorlog is in volle gang. Patrick woont in het door de Duitsers bezette deel. Zijn vriendinnetje Isabelle is joods, wat hij eerst nog niet wist maar hem later wordt verteld. Als ze op een dag niet op komt dagen, en haar rode handschoen heeft achtergelaten, die als teken van gevaar dient, weet patrick zich geen raad. Het blijkt dat Isabelle met haar moeder zijn op gepakt door de milici, de franse politie die samenwerkt met de Duitse politie. Wanhopig gaat Patrick naar zijn oom Bernard Duval, die notaris is, en veel ‘verzetstrijders’kent, om hulp te vragen. Zijn oom gaat naar de Milici, krijgt Isabelle en haar moeder vrij, en stuurt ze naar het vrije deel van Frankrijk. Ondertussen worden steeds meer joden en mensen uit het verzet opgepakt en vermoordt. Er is een verrader, maar niemand weet wie. Toch komen Nicolas, hij is een dorpsgenootvan Patrick, een verzetstrijder die bij Nicolas woont, en de dokter erachter dat oom Bernard de verrader is. Hij nam mensen mee, steelde hun bezittingen, en gaf ze aan de Duitsers. De drie mannen die het ontdekt hebben doden oom Bernard. Maar ondertussen zijn Isabelle en haar moeder al op weg naar het ‘vrije Frankrijk’. Als later ook nog het bericht komt dat er in de groep van Isabelle de helft is doodgeschoten heeft patrick het niet meer. Gelukkig krijgt hij aan het eind van het boek een brief van Isabelle. De hoofdpersonen De hoofdpersonen uit het verhaal zijn Patrick Lafitte en Isabelle Frason, die eigenlijk Sarah Hirsch heet, maar omdat ze joods is heeft ze haar naam laten veranderen. Patrick Patrick is een verlegen jongen met bruin haar. Hij is erg verliefd op Isabella, en heeft een hekel aan de oorlog, Duitsers en de franse Milice. Zijn vader is overleden, en hij woont bij zn moeder. Hij heeft een hele sterke band met zn oom Bernard, die ogenschijnlijk in het verzet zit, maar zonder iemand het weet joden verraad. Isabelle Isabelle is een joods meisje, met bruine krullen in haar haar. Ze is totaal niet verlegen. In werkelijkheid heet ze Sara Hirsch, maar ze wordt bijna het hele verhaal Isabelle genoemd. Ze woont eigenlijk in Parijs, maar i.v.m. de oorlog is ze samen met haar moeder naar het dorpje Mirac verhuist, waar ze wonen bij mevrouw Renaud, die voor hen zorgt. Bijfiguren de bijfiguren zijn Bernard Duval, Nicolas en Vincent Braconnier
Bernard Duval Bernard Duval is gemene, hebzuchtige man. Hij is de oom van Patrick, en is notaris. Bernard zegt dat hij joden helpt over de grens te komen, en krijgt dus steeds opdrachten, maar het enige wat hij doet is die mensen het geld afnemen en laat ze vervolgens dood schieten. Bernard Duval word in het eind van het boek vermoord, door mensen die hier achter zijn gekomen. Nicolas Nicolas is een jonge vent, heeft een goed hart en zorgt voor de arme d.m.v. zijn illegale strooptochten, wat zijn werk is. Hij is een grote ketting roker, en heeft daardoor een rokersgezicht. Hij is degene die erachter komt dat Bernard Duval niet deugt. Vincent Vincent Braconnier is een jongen van dezelfde leeftijd als Isabelle en Patrick, en zit bij hen in de klas. Patrick vind hem een rotjoch, want hij gaat met jongens van de jeugdmilice om. Patrick weet alleen niet dat Vincent een joods jongetje in berscherming heeft, en voor hem zorgt. Vincent heeft een soort dubbelleven. Thuis is hij voor de joden, maar met zijn vrienden doet hij mee tegen de joden. Aan het eind van het boek raken Vincent en Patrick ook bevriend. Het probleem in het verhaal Het belangrijkste probleem in het verhaal is dat Isabelle joods is, en wordt opgepakt, maar ze wordt door oom Bernard, de notaris, uit de gevangenis gehaald. Oom Bernard gaat haar met haar moeder over de grens leiden. Gelukkig komen Nicolas en de dokter via een verzetstrijder, monsieur jacques, erachter dat de Notaris joodse mensen in de val lokt en laat vermoorden. Op een avond gaan die drie mannen naar de notaris, en vermoorden hem. Patrick zelf weet van dit alles niet af, maar denkt, net als de rest van het dorp, dat de notaris zelfmoord heeft gepleegd, en dat hij een held is, omdat hij joodse mensen hielp. Het hoogtpunt uit het verhaal Het hoogtepunt uit het verhaal vind ik zelf erg moeilijk aan te geven. Eén van de hoogtepunten van het verhaal vind ik toch wel dat Oom Bernard wordt vermoord. Dat vind ik vooral omdat het aan de ene kant best erg is dat hij vermoordt wordt, maar aan de andere kant móest het wel gebeuren, want hij verraadde hij mensen, en als hij zou blijven leven was zou hij waarschijnlijk nog veel meer mensen laten vermoorden. En in dit gedeelte zie je ook best goed de boodschap van het boek, dat een persoon van de buitenkant veel aardiger lijkt dan dat hij van binnen werkelijk is.
De schrijver en het boek. De schrijfster heeft met dit boek als doel een mooi verhaal te vertellen, en geeft ook een boodschap mee, dat je niet iedereen op z’n uiterlijk en z’n gedrag naar buiten moet beoordelen, maar dat er achter ieder persoon van binnen een heel ander soort iemand kan zitten. Anke de Vries heeft heel veel boeken geschreven. Om precies te zijn zijn dit er 58. Met dit boek heeft ze één keer de kinderjury prijs gekregen. De bekendste boeken van haar zijn: Opstand, Kladwerk en Blauwe plekken. Anke de vries werd op 5 december 1936 geboren in Sellingen in Nederland. Ze woonde het grootste gedeelte van haar jeugd op de veluwe. Na de middelbare school in ede is ze gaan reizen naar onder andere in Griekenland en Frankrijk. In 1957 trouwde met een fransman. Ze woonde met hem een aantal jaren in het buitenland, onder andere in Pakistan. Sinds 1963 wonen ze in Den Haag. Na een cursus schrijven verscheen in 1972 haar eerste boek en er komen er tot nu toe nog steeds meer boeken bij, en heeft ze al negen kinderjury prijzen. Ze heeft één zoon en twee dochters. Het is best mogelijk dat Anke iets van haar eigen leven in het verhaal heeft gestopt, want na haar basisschool heeft ze een poosje in frankrijk gewoond, en haar man komt er vandaan. Omdat dat niet lang na de oorlog was is het best mogelijk dat de verhalen daar haar vertelt zijn, omdat die er nog zeer vers inzaten, en het kan ook zijn dat haar man dit alles heeft meegemaakt.