Simone van der Vlugt, De reünie. Amsterdam 2004 (Eerste druk)
We moesten literatuur lezen. Over het algemeen hou ik zelf meer van fantasy en sience fiction boeken. Maar dit boek leek me wel erg leuk, deels omdat het een literaire thriller is. Dan is het tenminste nog een beetje spannend. Vorig jaar moesten we in Nieuw Nederlands een fragment lezen uit De reünie van Simone van der Vlugt. Dit wekte al wat interesse en toen hield Niels zijn presentatie over het boek. Toen had ik al helemaal zin om het boek te lezen. Helaas had Niels toen al het einde van het boek verteld. Ik heb ook al eens eerder een boek van Simone van der Vlugt gelezen, Het laatste offer. Dit was ook een heel spannend boek.

Het boek begint met een proloog. Dit is een flashback van vlak voor Isabel verdween, nu heb je nog geen idee wat dit met het hele verhaal te maken heeft, maar het is en cruciale gebeurtenis. Het boek heeft 336 bladzijdes en 43 hoofdstukken. Het is een boek zonder afbeeldingen. De tekst is schuin gedrukt als er een flashback is en als je iets leest wat Sabine leest, zoals een sms of een krantenbericht. De genre is en detective: “ ‘We zouden samen naar die plek in het bos moeten gaan. Kijken of het overeenkomt met jouw herinnering.’ ‘Dat heb ik al gedaan. Het klopte precies. Het stukje bos, de open plek, de braamstruiken… alles klopte.’ ‘Oké, dan blijft er maar één manier over om te ontdekken of je gedroomd hebt of dat het een echte herinnering was.’ ‘Wat dan?’ ‘We gaan zelf graven.’ “ In dit fragment kun je een gesprek lezen tussen Sabine en Jeanine.



Samenvatting
Sabine heeft een tijd geleden een burn-out gehad vanwege haar drukke baan en heeft een tijd werkloos in haar huis in Amsterdam gezeten, maar nu moet ze weer halve dagen aan het werk. Ze heeft een nieuwe baas waarmee ze niet overweg kan. In de krant leest ze dat haar oude middelbare school in Den Helder een reünie geeft van de klassen in het jaar 1995. Daar werd ze gepest door eens haar beste vriendin Isabel, een knap en populair meisje met epilepsie. Negen jaar geleden in 1995 verdween ze ineens en niemand heeft ooit meer iets van haar vernomen. Sabine is alles vergeten uit die tijd. Tot ze plotseling Olaf, een oude vriend van haar broer, tegenkomt. Dit haalt herinneringen op, ook vind Sabine haar oude dagboeken. Op de reünie ontmoet ze Bart, haar vriendje van de middelbare school. Hun liefde bloeit weer op en Olaf is stik jaloers en word agressief en Sabine vlucht naar haart beste vriendin Jeanine. Sabine vind uit dat Olaf een afspraakje had met Isabel had op de nacht dat ze verdween en ze verdenkt hem van het vermoorden van Isabel door een woede aanval. Olaf probeert Sabine te wurgen en op dat moment herinnert ze zich alles weer. Ze gaat naar de politie en geeft een valse verklaring op, dat een bekende verkrachter en moordenaar Isabel heeft vermoord. Sabine is de enige die weet wie het echt heeft gedaan. Zijzelf. Ze verbreekt haar relatie met Bart en Olaf, neemt ontslag en verdwijnt naar Spanje.


Mening
Ik vond het een heel spannend boek vooral omdat je zelf alleen maar te weten krijgt wat de hoofdpersoon weet. Nou ja, normaal gesproken dan. Ik wist al wat er ging gebeuren door de presentatie van Niels. Dat maakt het boek iets minder spannend en telkens als ze iemand ander verdacht van de moord dacht ik: “Idioot, je hebt het zelf gedaan.” Wat me dan wel aanspoorde om verder te lezen om uit te vinden wanneer ze nou uit zou vinden dat ze het zelf gedaan had. Het boek is heel realistisch geschreven.


Personages
Sabine: 23 jaar en net hersteld van een zware burn-out. Een beetje dik door het eten en niks doen tijdens haar zieken verlof. Haar favoriete eten is een witte boterham met aardbeien en heeft een drank probleem. Donkerblond haar en werd vroeger veel gepest. Ze kan het niet vinden met haar nieuwe baas, die allerlei roddels over haar heeft verspreid op de werkvloer. Hierdoor mag niemand haar en word ze genegeerd op haar werk en werkt iedereen haar tegen. Doordat ze een krantenbericht heeft gelezen over de reünie van haar oude school komen er herinneringen boven drijven van de verdwijning van Isabel. Eerst probeert ze de herinneringen te verdringen, maar als dat niet meer lukt gaat ze op onderzoek uit om de dader te vinden en haar herinneringen te herstellen. Eerst gaat ze nog voorzichtig te werk en houd ze alles voor zichzelf, maar ze word steeds zekerder en stap naar de politie en praat met andere mensen over haar vindingen. Als ze er eenmaal achterkomt dat zij Isabel heeft vermoord komt ze tot rust en beschuldigd ze iemand anders, een dode crimineel, van de moord en ze verbreekt al haar contacten uit haar leven en ze vertrekt naar Spanje.


Perspectief
Het verhaal word vertelt uit de ogen van Sabine. Het boek is dus geschreven in de Ik-vorm. In de proloog is het alleen heel even anders dan word het laatste deel van het leven van Isabel uit haar ogen geschreven, maar hier is het weer in de Ik-vorm. “Ik zak achterover in de zachte kussens van de Bank. ‘Ik lust toch wel een kop koffie,’ beken ik en steek zelf ook een sigaret op.” Door dit perspectief weet je niet wat er gaat gebeuren in het verhaal omdat je dezelfde informatie krijgt als de ik persoon. Dit maakt het boek onvoorspelbaar en spannend. De schrijfster heeft waarschijnlijk dit perspectief gekozen omdat het boek dan extra spannend word en omdat dan de herinneringen van het ik persoon een van de weinige informatiebronnen zijn en je ze daarom gaat geloven en helemaal meeleeft in het onderzoek en de conclusies van het ik persoon. Hierdoor is het perspectief is niet erg betrouwbaar. Je krijgt namelijk maar een zijde van het verhaal te horen.


Tijd
Het verhaal speelt zich af in de twintigste eeuw. Dit word ook duidelijk gemaakt in het boek door krantenartikelen met die datum erop. Of verwijzingen naar het jaartal waarin Isabel verdween. Ook kun je dit zien door de technische dingen die ze dan al hebben. Computers, tv, mobiele telefoon, wat heel gewoon was, dus dan is het al een veel gebruikt voorwerp en dus niet net nadat hij was uitgevonden. Ook krijg je het automerk van Olaf, de vriend van Sabine te weten. Als je daarvan het bouwjaar opzoekt krijg je ook te weten in welke jaren het boek afspeelt.



Plaats
De belangrijkste plaatsen zijn Den Helder en Amsterdam. Den Helder is wel een belangrijke plaats. Hier zat Sabine vroeger op school en ze woonde ook dichtbij in de buurt. In principe had het ook gewoon een andere stad kunnen zijn, maar in dit verhaal spreekt Isabel af met iemand in de duinen, raakt ze vermist in de duinen en herinnert Sabine zich dat ze heel snel fietste in de duinen. Wat dan dus wel van belang is dat het een andere stad of dorp was aan de zee. Amsterdam maakt al helemaal niks uit, hier werkt en woont Sabine. Maar dat had best een andere stad kunnen zijn ergens in Noord-Holland. Of als Den Helder een andere dorp of stad aan zee was, in een provincie aan de zee.


Flashbacks
Het boek heeft niet heel veel flashbacks ondanks alle herinneringen die terug naar boven komen. Als ze zich weer iets herinnerd dan is het soms in een flashback maar soms ziet ze bijvoorbeeld ook ineens een schim van een herinnering in de spiegel of in de reflectie van een raam of gewoon in de lucht hangen. De flashback ziet ze meestal in haar dromen, dan beleefd ze de herinnering weer. Wat ook regelmatig gebeerd is dat ze naar Den Helder gaat en haar vroegere ik tegenkomt en meeneemt. Dat praten ze over wat er is gebeurd en gaan ze naar plaatsen waar iets is gebeurd. Het boek is dus niet chronologisch vanwege de flashbacks.


Open plek
De allerbelangrijkste open plek is haar herinneringen van die tijd, je krijgt die herinneringen maar stukje bij beetje te weten en door haar onderzoek erbij ga je speculeren wat er nou gebeurd zou kunnen zijn en wat niet. Hierdoor word het boek heel erg spannend en wil je maar verder lezen om erachter te komen wat er nou eigenlijk gebeurd is. Op het einde van het boek word de open plek eindelijk ingevuld. Dan gaat ze naar het politie bureau en wijst ze een dode crimineel aan als de moordenaar, dan denk je dus: “Oh dus die heeft het gedaan, en die hadden we nooit verdacht!” Maar als je dan nog verder leest dan verteld ze uiteindelijk wie het echt heeft gedaan en dan lees je de hele herinnering. Vanaf dat ze Isabel en Mirjam volgt tot aan het moment dat ze Isabel vermoord en begraaft. Door het hele boek krijg je stukjes te lezen en op het einde lees je nog een keer de hele herinnering.

Nog een andere open plek is de afbranding van het huis van Renee. Door de brand komt zij in het ziekenhuis te liggen. Iedereen denkt dat er iemand heeft in gebroken en de brand heeft aangestoken. Maar later blijkt dat Olaf het huis in de fik heeft gestoken om Renee uit de weg te krijgen voor Sabine.


Motieven
Er zijn heel veel motieven in het boek te herkennen namelijk: pesten, jaloezie, herleven van het verleden, burn-out, middelbare schooltijd. Dit zijn veel gebruikte motieven. Een ander motief is het wie is de dader-motief, dit komt in het boek heel erg vaak naar voren tijdens haar zoektocht naar de dader. De titel is niet moeilijk te verklaren, de reünie slaat op de reünie van haar oude school, waar ze gepest werd en geen leuke tijd had. Een andere verklaring voor de titel zou kunnen zijn, de reünie met haar herinneringen. De definities van reünie is namelijk: 'hereniging; verzoening, bevrediging, bijeenkomst, vergadering.' Dus anders gezegd: 'De hereniging met haar herinneringen.'


Literatuur
Literatuur is een subjectief begrip dus ik kan niet goed zeggen wat nou literatuur is en waarom dit boek nou literatuur is. Als je op
www.bol.com of een andere webwinkel kijkt dan staat er bij de beschrijving van het boek dat het een literaire thriller is. Dit staat ook op het boek en op de literatuurlijst. Als je opzoekt wat nou de definitie van literatuur is dan krijg je geen duidelijk antwoord. Maar voor mij is een boek pas literatuur als het een diepzinnige betekenis heeft, veel motieven en het je aan het denken zet. Nederlandse literatuur is natuurlijk door een Nederlandse schrijver geschreven en mag dus niet vertaalt zijn. Ik vind ook dat er bij literatuur heel erg slim met open plekken en perspectief word gewerkt, waardoor het verwarrend kan worden als dit niet goed gedaan is, en spannend als iemand het wel onder de knie heeft. Dit boek voldoet aan alle eisen die ik stil aan literatuur: hij heeft veel open plekken die het boek spannend maken, door het ik-perspectief word ook een grote open plek gecreëerd, het is door een Nederlandse schrijver geschreven, het bevat vele motieven en het zet me aan het denken.