De reis van de lege flessen, Kader Abldolah (schrijversspeudoniem)
Eerste uitgave: De Geus BV, Breda 1997
Deze editie: De Geus BV, Breda 2007
Drukkerij Haasberk BV, Alphen a/d Rijn
Bolfazl is een vluchteling uit Iran die samen met zijn zoon en vrouw in Nederland komt wonen. Hij is dan 33 jaar oud en heeft donker haar. Hij heeft het idee dat hij lang moet wachten tot hij mee mag draaien in de buurt. Hij heeft niet het idee dat er ruimte is om de vragen te stellen die in hem op komen. Hij weet niet precies waar hij op wacht, maar hij is geduldig. Hij heeft contact met zijn buurman René, die een pruimenboom heeft. Na al het heen-en-weer gegroet hebben ze toch contact gekregen. René helpt Bolfazl met zijn vragen en hij mag binnenlopen wanneer hij wil.
Wanneer zijn moeder op bezoek komt in Nederland, wordt het een beetje anders. Zij is gelovig en vind het niet fijn dat René homoseksueel is. Zij bid voor Bolfazl, omdat hij naast René moet wonen. Zij vindt het een straf. Bolfazl deelt haar mening niet. Dat vind ik opvallend, omdat kinderen meestal dezelfde mening met hun ouders delen door hun opvoeding. René zet voor haar een haan op het dat die naar mekka gericht staat zodat ze weet naar welke kant ze zich moet richten tijdens het bidden.
Dan gaat Moka Moka, de vriend van René, (die naam heeft Bolfazl hem gegeven) weg bij René. Bolfazl wil tegen René zeggen dat hij moet stoppen met sollicitatiebrieven schrijven en dat hij moet gaan reizen, maar zoals gewoonlijk houdt hij zijn mond. Er komt weer een terugblik naar zijn thuis, over Karim die altijd brieven naar zijn liefde schreef en haar pas na lange tijd opzocht.
Ineens staat René voor zijn deur. Hij heeft een baantje voor hem gevonden. Samen fietsen ze naar de boerderij waar Bolfazl direct aan het werk gaat. Na drie maanden werken ziet Bolfazl ineens dat Renés huis leeg is. Hij gelooft niet dat René nog terugkomt. Dan is er een stuk waarin zijn terugblik en de realiteit in elkaar overlopen. Hij vertelt over Djaal. De jongen met grijze haren die wordt verstoten uit het paleis en niet meer binnen weet te komen. Hetzelfde gebeurt op dat moment bij René. Hij is grijs geworden en heeft een baard. Zijn sleutel is zo verroest dat hij niet meer in het slot past. Terwijl Bolfazl probeert de sleutel roestvrij te maken, slaat René het raam in om binnen te komen. Bolfazl roept om hulp. Dan komen de buren naar buiten wordt de politie gebeld. Bolfazl kan amper in het Nederlands uitleggen wat er is gebeurd. Daarna blijft René nog een tijd weg. Bolfazl wil dat hij op zijn eigen benen thuis komt. Dat gebeurt ook.
Bolfazl ging bij René op bezoek en zag hem met een schildersezel en een wit doek. René kon het niet meer. De magie was weg. Net als bij Gasem de verteller die ineens niet meer wist hoe hij moest vertellen. De magie was weg. Gasem ging de rivier liggen en liet zich wegvoeren zodat de lucht zijn hoofd niet meer te pakken kreeg. Bolfazl ziet René vaak voor zich bij de Ijssel. Uit zorg vraagt hij of René kan zwemmen. René redt zich wel.
Volgens Bolfazl was René terug, maar ook weer niet. Hij kon het niet uitleggen, maar hij was er niet. Hij voelde het al aankomen. Het huis voelde het ook aankomen. René ging weg. Hij riep Bolfazl. Bolfazl nam geen afscheid van hem zoals hij dat thuis zou doen. Waarschijnlijk waren zijn emoties daar te groot voor.
Één of twee weken later gingen er een paar jongens bij Renés huis naar binnen. Toen pas kwam Bolfazl er achter dat al zijn meubelen weg waren. Hij was verbaasd dat hij het nog niet had opgemerkt. De jongens namen lachend iets mee. Later blijkt dat een grote kunstpenis te zijn die bij hem in de voortuin ligt. Hij zegt zijn vrouw en kind er niks over. Wanneer hij tegen zijn vrouw begint over de meubelen die weg zijn, reageert ze niet. Hun relatie is slechter geworden. Dit is de eerste keer dat hij echt vertelt over zijn vrouw. Zij zegt wat ze wil en hij kan zijn boosheid niet in bedwang houden. Ze vertellen niemand over hun ruzies, ook niet hun zoon.
Om te vluchten voor zijn emoties en gedachten neemt Bolfazl een baan. Na het werk gaat hij in de bibliotheek zitten zodat hij om zes uur met alle buurmannen naar huis kan fietsen. Op een dag komt hij op de markt René tegen. René is erg afwezig en loopt gewoon door. Later komen ze elkaar tegen geeft René zijn adres. Bolfazl is in de knoop. Hij vergeet dingen van zijn oude thuis. Hij weet niet hoe hij kan functioneren zonder al die herinneringen. Tussen zijn vrouw gaat het nog steeds slecht. Hij kan haar niks moois meer aanbieden nu ze in Nederland wonen. Zij hoeft niet meer perse aan hem gebonden te zijn.
Bolfazl besluit toch bij René langs te gaan. Rene woont in een slechte wijk en hijzelf ruikt naar alcohol. Er hangt een schilderij van een trein in zijn woonkamer. De trein lijkt op de trein uit Bolfazls dromen. Ze kunnen geen gesprek meer op gang houden. Ze sluiten hun relatie af.
Een paar dagen later krijgt Bolfazl een telefoontje van de ex-vrouw van René. Hij heeft zelfmoord gepleegd. Samen met zijn ex-vrouw cremeren ze hem. Tijdens de crematie komt een herinnering op. Over een lijk dat hij moest identificeren. Dat lijk blijkt zijn broer te zijn. Later komt er een vrouw aan zijn deur die vraagt of hij haar zoon heeft gezien. In het verhaal is nu onduidelijk of het lijk dat hij geïdentificeerd heeft nou zijn broer is of haar zoon. (blz. 110)
Het boekverslag gaat verder na deze boodschap.
Verder lezen
REACTIES
:name
:name
:comment
1 seconde geleden