De pupil door Harry Mulisch

Samenvatting: Vlak na de oorlog is een jongen van rond de 18 jaar naar Italië 'gevlucht'. In Italië had hij een
baantje als pompbediende. Bij het pompstation laat op een dag Mme. Sasserath haar tank volgooien. Al gauw blijkt dat ze dezelfde taal spreken. Na een praatje
besluit Mme. Sasserath 'de pupil' mee te nemen naar haar huis als haar gezelschapsheer. Mme. Sasserath blijkt de weduwe van de man die de veiligheidsspeld heeft uit gevonden. Haar man is daarmee zo rijk geworden dat Mme. Sasserath een heerlijk, onbekommerd rijk leventje leidt aan de Middellandse Zee met uitkijk op de Vesuvius. De pupil is erg gefacineerd door deze vulkaan. De relatie tussen Mme. Sasserath en haar pupil wordt steeds hechter. De pupil voelt op een gegeven moment dat Mme. Sasserath iets voor hem verzwijgt. Op een dag blijkt dat 'het geheim', wat de pupil al in de lucht had voelen hangen, een kabelbaan om de top van
de Vesuvius te bereiken was. Als Mme. Sasserath en de pupil samen als eerste in de kabelbaan naar boven gaan is Mme. Sasserath halverwege ineens verdwenen. Mme Sasseraths bedienden verdenken de pupil van moord en van het uit zijn op haar erfenis. Met zijn welbespraaktheid kon hij zich uit deze situatie redden, stapte in een taxi en verdween om nooit meer terug te keren.
Personages: Ik denk dat de meeste personen in het boek karakters zijn. Je zou ze allemaal in het echt kunnen tegen komen denk ik. De hoofdpersoon is de ik persoon die de pupil genoemd wordt. De voornaamste bijpersoon is Mme. Sasserath. De ik persoon was haar pupil. De band tussen deze twee personen is in het begin alleen maar de taal en dezelfde manier van spreken. Daarom vraagt Mme Sasserath de ik-persoon mee naar haar huis. De ik persoon wordt daar vervolgens ingehuurd om haar gezelschapsheer te zijn. Daarbij wordt hun band steeds sterker. Ondanks het leeftijdsverschil van bijna 70 jaar, hebben ze heel veel gemeen. De ik persoon in het boek wil heel graag schrijven, maar het lijkt hem steeds te mislukken. Ik vind de ik persoon heel erg arrogant. Hij heeft het steeds maar weer over hoe intellectueel en knap hij is. Hij interesseert zich niet in veel meer dan in Mme Sasserath. Hij hoeft niet te weten wat er verder in het huis gebeurt. Hij lijkt het ook niet noodzakelijk te vinden vrienden te maken. Een persoon als hij zou nooit echt mijn vriend worden denk ik. Ik hou er niet van wanneer mensen zo arrogant zijn. En we hebben hele andere interesses. Perspectief en verteller: Het is een Ik perspectief en een ik verteller. Ruimte: Het verhaal speelt zich af in Italie, Rome. De schrijver besteedt heel veel aandacht aan het beschrijven van de ruimte. In het begin woont hij in een krakkemikkig appartementje en is hij pompbediende. Dan wordt hij mee genomen door Mme Sasserath naar het mooiste huis dat hij ooit gezien heeft. Alles is heel mooi. Hij beschrijft alles precies zelfs het uitzicht, en lijkt het nog mooier te maken dan het al is. Ik vind dit wel een leuke manier van schrijven. Thema: Avontuur of dromen. Tijd: Hij begint eigenlijk met vertellen naar aanleiding waarvan hij dit verhaal gaat vertellen. Daarna komt het hele verhaal in chronologische volgorde. Je weet dus van te voren al dat het alweer een paar jaar later is dat hij het boek schrijft. Het lijkt eigenlijk een soort biografie van zijn jeugd die hij pas later schreef. Titelverklaring: De ik persoon in het boek was de pupil van Mme Sasserath. Zo werd hij ook door iedereen genoemd. Niemand wist verder hoe hij eigenlijk heette. Dit werd hem ook niet gevraagd. Een pupil is ook een deel van je oog. Hiermee kijk je de wereld in. Daar gaat het boek ook over. Over hoe deze pupil de wereld in kijkt. Een pupil is ook een beschermeling. Mme Sasserath treedt op als beschermvrouw van de ik-figuur. Vandaar de titel pupil