Primaire gegevens
De auteur is Karel Glastra van Loon
De titel van het boek is de Passievrucht.
De uitgeverij is L.J Veen.
De plaats waar het is uitgegeven is Amsterdam.
Het boek is uitgegeven in 1999.
Het is de 48e druk.


Motivering Keuze
Ik had al van veel mensen gehoord dat ze dit boek hadden gelezen en dat ze het een heel mooi boek vinden. Zeker een aanrader om te lezen. Ook wist ik dat er een verfilming van was, dus dan lijkt het mij ook goed boek. De meeste boeken die verfilmd zijn vind ik goed. Vandaar dat ik voor de Passievrucht heb gekozen.



Samenvatting
Armin Minderhout hoort, nadat hij en zijn vriendin Ellen een medisch onderzoek zijn ondergaan, dat hij al heel zijn leven onvruchtbaar is. Hij kan zijn oren niet geloven, hij heeft immers een zoon van dertien jaar oud, Bo. Toch blijkt hij aan het syndroom van Klinefelter te lijden, een aangeboren afwijking van de geslachtschromosomen waardoor zijn sperma geen zaadcellen bevat.

Armin is vastberaden de echte vader van Bo te achterhalen. Zijn toenmalige vriendin, Monica, kan hij het niet meer vragen, zij is al tien jaar dood, gestorven aan een hersenvliesontsteking. Allereerst verdenkt hij Robert, een ex-vriend van Monica. Hij blijkt het echter niet te zijn, hij weet niet eens dat Monica al tien jaar dood is.
Vervolgens worden de huisarts en Nico Neerinckx, een vroegere collega van Monica, verdacht. De eerste blijkt van niets te weten. De tweede daarentegen wordt wel erg verdacht als blijkt dat zijn oudste zoon ook Bo heet. Armin is er zeker van dat hij de dader is, maar zwijgt er verder tegen bijna iedereen over, behalve tegen Ellen en Dees, zijn beste vriend.
Als Armin en Bo samen een weekend op Ameland zijn, zegt Armin in een ruzie tegen Bo dat hij zijn vader niet is.
Vlak hierna sterft de vader van Armin. Als hij en Dees het huis ontruimen vindt Armin een briefje van Monica aan zijn vader. Er staat: ‘ik ben zwanger. Monica.’
Het is nu wel duidelijk wie de echte vader van Bo is. Thuisgekomen geeft Ellen hem een brief van Monica aan Bo. Hierin legt ze aan hem uit wie zijn vader is. Het blijkt nu dat Armin en Bo halfbroers zijn.
De tweede verhaallijn loopt tussen de eerste door. Deze vertelt het leven van Armin met Monica voor haar dood. Armin verteld hoe ze hun zoontje Bo kregen en hem opvoedden. Ook vertelt hij van haar dood en de eerste weken daarna.


Genre
Het genre is een psychologische roman. Er wordt niet veel aandacht geschonken aan de gebeurtenissen maar veel aan hoe hij erover denkt. Hoe Armin ermee worstelt met wie zijn vrouw is vreemd gegaan in de tijd dat ze zwanger raakte.


Titel
Passievrucht is een symbool voor een baby. Een baby met passie gemaakt. In dit verhaal is Bo de passievrucht. Het is voor Armin onbegrijpelijk dat Monika seks heeft gehad met zijn vader. Monika heeft dus seks gehad met Armins vader. Armins vader is ook de vader van Bo. Onbegrijpelijk dat dat met passie is gemaakt.


Ondertitel
Er is geen ondertitel



Motto
‘From the start
Most every heart
That’s ever broken
Was because
There always was
A man to blame’

Dolly Parton
(‘It Wasn’t God Who Made Honkytonk Angels’)

Het betekent dat er altijd een man verantwoordelijk is voor het breken van harten.
In dit verhaal is dat de biologische vader van Bo. Hij breekt uiteindelijk het hart van Armin, Ellen en Bo.


Opdracht
Dit boek heeft geen opdracht.


Personages
De hoofdpersoon is Armin. Je leert hem ook heel goed kennen. Zijn kin steekt iets naar voren en zijn linkervoet is een halve maat kleiner dan zijn rechtervoet. Meer over zijn uiterlijk kom je niet weten. Armin is vooral heel wantrouwend. Hij is een lange tijd voorgelogen, logisch dus dat hij wantrouwend is. Hij is een karakter. Je leert hem goed kennen en je weet hoe wantrouwend hij is. Het is een slimme man.
Zijn vriendin die is overleden, Monika, leer je minder goed kennen. Het is daarom ook een type. Ik denk dat dat ook komt omdat je haar leert kennen vanuit Armins opzicht en aangezien ze al overleden is weet je niet hoe haar reacties zijn. Volgens mij is ze blond. Ellen, zijn huidige vriendin leer je ook niet echt goed kennen. Ze is de steun voor Armin. Hoe ze eruit weet ik niet. Het is ook een type want ik weet weinig over haar. Ze was vroeger de beste vriendin van Monika. Ze heeft Armin uit het diepe dal gehaald. Armin in Ellen voeden nu samen Bo op. Armin, Monika en Ellen hadden samen al een hechte band.




Verteller
Het verhaal is geschreven vanuit een ik - perspectief. Je bekijkt alles vanuit de ogen van Armin. Hierdoor krijg je een goed beeld van zijn gevoelens en gedachtes. Een voorbeeld waardoor je weet dat het vanuit Armin is geschreven: ‘Ik heb altijd gedacht dat Bo werd verwekt met toestemming van de Amsterdamse politie.’


Ruimte
Het verhaal speelt zich vooral af in Amsterdam. Daar heeft Armin met Monika gewoond, maar daar woont hij ook met Ellen en Bo. Het speelt zich ook af op Ameland en in Abcoude. Na de dood van Monika zwerft Armin ook over de straten van Amsterdam. Dit zou een betekenis kunnen zijn voor zijn onrust. Maar dan gaat het niet echt om de ruimte.


Tijd
Het verhaal speelt zich af in het heden maar ook tegenwoordig. Er wordt verteld over het verleden van Armin en Monika. Maar de zoektocht van de vader speelt zich nu af. Dus rond 1999 want toen is het boek geschreven. De verteltijd is 238 bladzijdes. De vertelde tijd is 15 jaar ongeveer. Namelijk vanaf het begin van de relatie van Armin en Monika tot het moment dat hij de vader van Bo vind. Bo is op dat moment 13 en ze hadden twee jaar daarvoor een relatie gekregen dus vandaar dat ik denk ongeveer 15 jaar.
Het verhaal is chronologisch aangezien Armin maakt dingen mee en dat gaat op een chronologische volgorde. Hij gaat niet van de tweede ‘kandidaat als vader’ naar de eerste ‘kandidaat als vader’. Je gaat als het ware mee met de gedachtes van Armin. Hij kijkt terug maar soms ook vooruit. Daardoor zijn er flashbacks en flashforwards. Flashbacks zijn er omdat hij terug kijkt in het verleden. Flashforwards omdat hij soms vooruit denkt. Hij bedenkt bijv. wat er kan gebeuren op het moment dat hij de arts vraagt of hij de vader van Bo is.
Fabel en sujet zijn niet gelijk aan elkaar. Er zitten namelijk veel flashbacks in het verhaal waardoor de manier waarop het verhaal verteld wordt niet meer chronologisch loopt. Het voorhaal is continue omdat hij geen stukken tijd overslaat. Hij gaat bijv. op bezoek bij de arts, denkt terug aan het heden, de dokter vertelt hem wat en hij vertrekt weer naar huis. Hij slaat geen tijd over. Er zijn dus geen tijdssprongen in het verhaal. Wel is er tijdsverdichting doordat hij soms dingen heel samenvattend verteld. Tijdsvertraging is er ook want sommige dingen legt hij heel uitgebreid uit waardoor het heel lang duurt.


Structuur
Het boek is opgebouwd uit 45 hoofdstukken. Ze hebben geen van allen een titel. Er zijn twee verhaallijnen. Armin is op zoek naar de biologische vader van Bo. Dat speelt zich af. Maar ondertussen wordt er veel verteld over het verleden van Armin en Monika samen. Dat is ook wel nodig om te kunnen begrijpen wie Armin opzoekt omdat hij de mogelijke biologische vader kan zijn. Her verhaal is in medias res geschreven. Er is al een hele hoop aan vooraf gegaan. Daarom begint het in het midden van het verhaal. Het verhaal heeft al een heel verleden. Maar ook een toekomst, want hij gaat op zoek naar de vader van Bo, die hij uiteindelijk ook vind. Maar die zoektocht wordt ook nog verteld, vandaar dat het in medias res is geschreven.



Thema
Vaderschap is het thema. Armin komt erachter dat alles waarin hij heeft geloofd, een leugen was. Daarom hangt vaderschap samen met bedrog. Hij gaat op zoek naar de vader van Bo. Hier draait het hele verhaal om.


Motieven
Een motief is de natuur. Voor Armin staat de natuur symbool voor de oorsprong van de mens. Hij houdt van de natuur. Een ander motief is waarheid en bedrog. Het leven van Armin draait uiteindelijk om de waarheid en het bedrog. Zijn vrouw heeft hem bedrogen, dertien jaar lang heeft Armin gedacht dat hij Bo’s vader was. Alles waarvan hij dacht dat het de waarheid was, is de waarheid niet meer. Het derde motief is vaderschap. Een heel belangrijk motief in het verhaal. Hij komt erachter dat hij niet de vader is van Bo, omdat hij al zijn levenlang onvruchtbaar is. Daarom gaat hij op zoek naar de biologische vader van Bo. Een leidmotief kan ik niet bedenken. Er is niet iets wat telkens terugkeurt in het verhaal.


Informatie over de schrijver
Karel is geboren in 1962 en gestorven in 2005. Hij was schrijver en Journalist. Hij was Journalist voor Nieuwe Revu en Vrij Nederland. Met de roman de Passievrucht is hij in één klap één van Nederlands meest geliefde schrijvers geworden. De passievrucht is in 31 talen en 34 landen uitgebracht. Hiervoor had hij al andere boeken geschreven zoals: vannacht is de wereld gek geworden, Herman en de laatste oorlog. Vroeger wilde hij bioloog worden. Maar toen hij op het gymnasium een dichter ontmoette, ging hij gedicht schrijven. Die zijn overigens niet gepubliceerd. Hierdoor wilde hij journalist worden en is later ook boeken gaan schrijven.

Bron: http://www.karelglastravanloon.nl/index2.lasso


Mijn mening
Ik vind het een goed maar ingewikkeld boek. Het is heel verrassend. Door het onderwerp bijvoorbeeld. Ik had nog nooit een boek gelezen over een man die de biologische vader van zijn ‘kind’ zoekt. Maar ook de beslissingen die hij soms neemt of de vragen die hij stelt. Dan verbaas ik me echt. Ik had bijvoorbeeld nooit verwacht dat hij tegen de arts zo direct zou zijn. De schrijfstijl maakt het voor mij ingewikkeld. Er worden lange zinnen gemaakt en soms moeilijke woorden gebruikt. Bijvoorbeeld: ‘Gedurende die eerste acht weken moet de dronken archivaris van mijn geheugen in coma gelegen hebben.’ Dit vind ik best een lastige zin.
Maar de manier waarop de hoofdpersoon wordt omschreven vind ik heel knap. Hij wordt heel menselijk beschreven en helemaal niet perfectionistisch of ideaal.

Er stonden twee zinnen in het boek die me goed zijn bijgebleven. Namelijk: “Ik ben helemaal niets meer. Geen vader. Geen zoon. Geen geliefde. Geen vriend. Niets. Ik ben opgehouden te bestaan. Ik moet mezelf opnieuw gaan uitvinden.” Hij geeft hier in het kort maar duidelijk weer wat hij voelt. Hij heeft nog gelijk ook. Hierdoor ga ik echt meeleven met die man. Een andere mooi zin vind ik: ‘Het is erg om geen toekomst meer te hebben, maar geen verleden is nog erger.’ Deze zin heb ik wel tien keer overgelezen. Hier heeft de schrijver een goed punt. Hier ben ik het helemaal mee eens. Er zitten overigens veel mooie uitspraken in, maar dit vond ik de mooiste en hadden voor mij de meeste betekenis. Ik zou het boek aanraden, als je van psychologische romans houd. Anders is dit boek te lastig denk ik.


Recensie
Krant: Trouw
Sectie: Beurs
Datum: 14/10/2000
Genomineerd voor de Trouw Publieksprijs 2000: Karel Glastra van Loon - De Passievrucht
Armin Minderhout woont samen met zijn vriendin Ellen en zijn dertienjarige zoon Bo uit een eerdere relatie.
Armin en Ellen willen graag ook samen een kind, maar dat lukt niet.
Na onderzoek krijgt Armin te horen dat hij onvruchtbaar is en dat hij ook nooit vruchtbaar is geweest. Zijn wereld staat op z'n kop. Armins toenmalige vriendin Monika, tien jaar geleden overleden, moet dus vreemd zijn gegaan. Met wie? Dat is de grote vraag in deze roman, waarin verder vragen meespelen als: hoe goed kennen wij onze geliefden en hoe goed kennen we onszelf?
Ontvangst in de pers:

HP De Tijd: 'Klein meesterwerk, meeslepend boek, spannend en geestig'
. NRC Handelsblad: 'Overdaad aan kwartjesfilosofie' en 'natuurwetenschappelijke betogen en filosofietjes' die met 'mulischiaanse aplomb' door de roman zijn gevlochten. Maar ook: 'Een roman die dwingt tot doorlezen.'
Haarlems Dagblad: ''De Passievrucht' overstijgt met gemak het niveau van de who dunit.'
Rotterdams Dagblad: '...een geraffineerde biologische whodunit.'
De Telegraaf: '...een spannende roman om van te genieten. Niets meer en niets minder.'
Zeeuwse Courant: 'Een verrassend boek, waarin gecompliceerde vragen op een elegante manier aan de orde worden gesteld.'
De Groene Amsterdammer: 'Op-de-eerste-plaats-spannende boeken hebben een groot probleem: met de ontknoping is de koek op en het boek voorgoed gelezen.'
Bron: Krantenbank