Korte samenvatting van de inhoud

Armin Minderhout hoort, nadat hij en zijn vriendin Ellen een medisch onderzoek zijn ondergaan, dat hij al heel zijn leven onvruchtbaar is. Hij kan dus niet de vader zijn van zijn dertienjarige zoon, Bo. Dit komt als een grote schok voor Armin en het gooit zijn hele leven overhoop. Alles waar hij in geloofde, blijkt één grote leugen te zijn. Wat er ook nog bij komt, is dat hij niet aan de moeder van Bo kan vragen wie de echte vader is. Monika, is namelijk tien jaar geleden gestorven aan een hersenvliesontsteking. Armin weet zich geen raad, evenals zijn nieuwe partner Ellen, destijds Monika`s beste vriendin. Hij besluit het voor Bo te verzwijgen, totdat hij weet wie de ware verwekker van zijn zoon is.
Armin kan niet leven met vragen als: ‘Waarom’, ‘wie’, ‘hoe’, ‘waar’ en ‘genoot ze ervan’? Hij gaat op zoek naar de biologische vader en gaat de confrontaties met mogelijke ‘daders’ aan. Alsof het nog allemaal niet genoeg is, verslechtert zijn relatie met Ellen. Ze zullen nooit samen kinderen kunnen krijgen. Dan besluit Armin Ellen een tijdje te verlaten en alleen met zijn ‘zoon’ op vakantie naar Ameland te gaan om tot rust te komen. Ameland roept veel herinneringen op bij Armin. Hij ging daar vaak heen samen met Monika. Bo is dol op Ameland en haar natuur, net als Armin. Maar daar krijgen ze zo’n knallende ruzie dat Armin het uiteindelijk toch allemaal aan Bo vertelt. Op een heel tactloze manier.
Wanneer Armin en Bo weer terug zijn van Ameland, overlijdt de vader van Armin. Als Armin het huis van zijn vader opruimt komt hij een briefje van Monika tegen waarop staat: , Ik ben zwanger M.’. Dit zegt genoeg voor Armin. Daarna geeft Ellen een brief aan Bo van Monika waarop staat wie zijn echte vader is. Ellen heeft het dus al die tijd geweten.

Door deze verhaallijn loopt een tweede. Deze vertelt het leven van Armin met Monika voor haar dood. Armin verteld hoe ze hun zoontje Bo kregen en hem opvoedden. Ook vertelt hij van haar dood en de eerste weken daarna. De tweede verhaallijn bestaat dus uit flashbacks.

Uitgewerkte persoonlijke reactie

Onderwerp
Het onderwerp van het boek is duidelijk: twijfel aan het vaderschap. Ik vind het onderwerp wel interessant, omdat het wel spannend is. Je vraagt je het hele verhaal af, wie nou de echte vader is. Ik had niet verwacht, dat het verhaal zo ingewikkeld in elkaar zat, maar dat maakt het juist spannend. Ook laat het je goed denken. Het onderwerp ligt niet in mijn belevingswereld. Ik ken niemand die dit, of ook maar iets in die richting, heeft meegemaakt.
Ik geloof niet dat dit boek verfilmd is. Als dat zo was, dan zou ik waarschijnlijk de film niet kijken, omdat ik vind dat verfilmingen van boeken meestal tegenvallen.

Gebeurtenissen
De belangrijkste gebeurtenis in het boek vind ik toch wel, dat Armin erachter komt dat hij niet de vader van Bo is. De gebeurtenissen worden gedetailleerd verteld, de ene gebeurtenis wat gedetailleerder dan de andere, maar niet alle gebeurtenissen zijn even belangrijk. Ik vind dat de gedachten en gevoelens van de personages, met name die van Armin, een belangrijkere rol spelen dan de gebeurtenissen zelf. Ik vind het wel fijn als je de gedachten en gevoelens van de hoofdpersoon kunt lezen, want zo kun je je beter inleven, je begrijpt het verhaal ook beter.
De gebeurtenissen vloeien wel logisch uit elkaar voort, maar tussendoor zijn er veel flashbacks, waarin van allerlei dingen worden uitgelegd, dat maakt het soms wel lastig om te lezen. Het verband tussen de gebeurtenissen is soms wel moeilijk te herkennen, maar uiteindelijk wordt het toch wel verteld.
De gebeurtenissen vind ik boeiend. De hoofdstukken beginnen altijd midden in een gebeurtenis en pas als je doorleest kom je erachter wat er nou precies gaande is. Dan is het altijd wel interessant om door te lezen. Ook vind ik de gebeurtenissen waarschijnlijk, het zou zo allemaal echt kunnen gebeuren.
De gebeurtenis die het meest indruk op me heeft gemaakt, is toen ik erachter kwam wie de echte vader van Bo was. Dat had ik niet verwacht, ik was er van overtuigd dat het iemand anders was.
Het verhaal heeft me ook wel aan het denken gezet. Je gaat zo denken dat eigenlijk niets in het leven zeker is.
De gebeurtenissen blijven me zeker boeien, want je begint iedere keer middenin een gebeurtenis en dan wordt je als het ware gedwongen om door te lezen. De gebeurtenissen worden duidelijk en uitvoerig verteld, verbanden hoef je niet zelf te leggen, het enige wat je moet doen is doorlezen, dan kom je er zelf achter hoe alles in elkaar zit.
Ik ken geen films of andere boeken met dezelfde gebeurtenissen.

Personages
Ik vind de hoofdpersoon echt een held, omdat hij zich goed staande weet te houden tijdens deze moeilijke periode. Ik denk dat ik het daar zelf een stuk moeilijker mee zou hebben.
Je leert Armin goed kennen, omdat je inzicht hebt in zijn gedachten en gevoelens. Over het algemeen vind ik het belangrijk dat karakters van hoofdpersonen duidelijk worden beschreven, zo krijg je een beter beeld van de situatie en kun je je ook beter in de personage inleven.
De personages vind ik herkenbaar en ‘levensecht’, ze handelen en gedragen zich zoals echte mensen ook zouden doen. De gedachten en gevoelens van Armin hebben mij wel een beetje beïnvloed, want iedere keer als hij een bepaald iemand als biologische vader van Bo aanzag, dan ging ik dat ook denken. De meeste gedachten van Armin worden geschreven, daardoor kun je je goed, in de hoofdpersoon inleven.
Ik vind Ellen sympathiek, omdat zij Armin steunt door deze moeilijke periode. Wat ik niet goedkeur aan haar gedrag, is dat ze niet heeft verteld wie de biologische vader van Bo, was terwijl ze dat wel wist en terwijl ze zag hoe Armin eraan onderdoor ging. Van Monika vind ik het ook fout dat zij met de vader van Armin naar bed is gegaan en het dan vervolgens ook niet aan Armin verteld.
De beslissing van Ellen, dat ze niet aan Armin vertelt wie de echte vader van Bo is, is aan de andere kant wel begrijpelijk, want misschien wilde ze voorkomen dat ze Armin kwetste, of dat ze een ruzie tussen Armin en zijn vader wilde vermijden. Zelf zou ik misschien hetzelfde hebben gedaan als Ellen, maar ik denk dat ik het Armin persoonlijk zou vertellen, in plaats van dat hij het van een brief moest weten.
Ik vind niet dat de personages voorspelbaar reageren, het is niet zo dat als er iets gebeurd je meteen hoe ze reageren. Dat is wel fijn, als alles zo voorspelbaar is, dan vind ik het verhaal niet leuk om te lezen.

Opbouw
De opbouw van het verhaal is ingewikkelder dan van andere verhalen, omdat er twee verhaallijnen zijn. Ook wordt het verhaal in een niet-chronologische volgorder verteld, wat het ook ingewikkelder maakt.
Het verhaal is spannend, want er komen steeds vragen naar boven, waardoor je echt gedwongen wordt om verder te lezen. Ook ben je benieuwd wie nou de biologische vader van Bo is.
In het verhaal zitten veel flashbacks, dat maakt het wel ingewikkeld om te lezen, maar de flashbacks zijn toch nodig om het verhaal beter te begrijpen. Door een flashback snap je beter waarom Armin zo denkt en handelt. Deze opbouw (met veel flashbacks) vind ik goed bij het onderwerp passen, omdat Armin eigenlijk ‘twee’ levens heeft. Het leven in het verleden met Monika en Bo en het leven in het heden met Ellen en Bo. Door de flashbacks kom je erachter hoe het leven met Monika en Bo was.
De gebeurtenissen zie je door de ogen van één personage, Armin. Je leest al zijn gevoelens en gedachten, van de andere personages weet je dat niet. De manier waarop ik de gebeurtenissen zie vind ik geslaagd, omdat ik alles door de ogen van één personage zie, dan kom je niet zo in de war met de gedachten van anderen.
Het boek heeft een gesloten einde. Er zijn geen vragen of onduidelijkheden meer over. Dat vind ik wel fijn, want ik hou er niet zo van dat ik het einde zelf moet verzinnen.
Al vanaf de eerste bladzijde begon het boek me te boeien. Het begon midden in het verhaal, na een paar bladzijdes kwam je er pas achter hoe ‘ik’ heette, dat vond ik al interessant.

Taalgebruik
Het taalgebruik in het boek vond ik niet moeilijk. Over het algemeen was alles goed te begrijpen, behalve de wetenschappelijke stukken die Armin citeerde, maar daar las ik overheen, omdat die niet belangrijk waren voor het verhaal.
Het boek bevat veel dialogen, vooral tussen Armin en zijn beste vriend Dees. Deze vond ik niet echt interessant en ze waren ook niet echt spannend.
De tekst bevatte geen ingewikkelde beeldspraak, symbolische verwijzingen of ‘duister’ taalgebruik, daar had ik dus geen problemen mee.
Het taalgebruik vind ik wel passen bij de meeste personages. Armin is een conrector voor wetenschappelijke teksten en als hij iets aan Bo uitlegt, dan praat hij ook zo. Het taalgebruik van Bo vind ik niet echt bij hem passen, voor een puber praat hij veel te volwassen. Dat is me wel opgevallen.

Verdiepingsopdracht

Als je alleen de titel leest, verwacht je een hevige romance tussen een man en een vrouw, maar als je daarna de achterflap leest, dan verwacht je weer heel iets anders. Dan verwacht je dat de vrouw van Armin is vreemdgegaan, dat ze nog leeft en dat ze samen een heel onrustig leven leiden. De enige verwachting die is uitgekomen, is dat de vrouw van Armin is vreemdgegaan.
De volgorde van de gebeurtenissen in het sujet wijken af van de logisch-chronoglogisch volgorde van de fabel. De functie hiervan is, is dat je zo de gebeurtenissen beter begrijpt. Zo’n effect geeft het ook op mij, door de flashbacks en de niet-chronologische volgorde ga je het verhaal toch beter begrijpen. De gebeurtenissen worden niet weergegeven in de volgorde waarin ze in de tijd plaatsvinden.
De tekst is niet-continu, er zijn stukken tijd die niet worden verteld, ze worden overgeslagen. Het is niet zo, dat de schrijver zich beperkt tot alleen maar de belangrijke scènes. Er is eigenlijk meer sprake van tijdverdichting, de gebeurtenissen in tijd worden wel aangeduid, maar niet uitvoerig verteld.

De belangrijkste flashbacks zijn:

- De flashback die gaat over de tijd samen met Bo. Monika was toen net gestorven en ze hadden het zwaar. Deze flashback komt vaker dan één keer voor en is belangrijk voor het verloop van het boek.
- En de flashback over de tijd dat Monika en Armin net samen waren en hun omgang met de ouders van Armin. Armin`s vader mocht Monika en dat liet hij duidelijk merken, door Armin`s relatie met Monika werd ook de relatie met zijn vader beter. Als later blijkt dat Armin`s vader de vader van Bo is, heeft die vertelde tijd opeens ook meer inhoud.

De functie van de flashbacks is, dat ze je het verhaal beter doen begrijpen. Het effect dat het op mij heeft, is dat ik nu een compleet beeld van de hele situatie krijg, daardoor ga je het verhaal ook beter snappen.
De verteltijd van De Passievrucht is 229 bladzijdes, onderverdeeld in vijfenveertig hoofdstukken. De vertelde tijd, de tijdverloop in het verhaal, is 15 jaar. De verteltijd is in verhouding tot de vertelde tijd veel korter.
Het verhaal speelt zich af in het heden. Je merkt aan het taalgebruik en de gespreksonderwerpen, dat het zich recent afspeelt. Ze hebben het onder andere over de Amsterdam Arena en actuele nieuwsonderwerpen.

Karakterisering van de belangrijkste personages:

- Armin: Hij verkeert in de situatie dat hij pas na lange tijd te weten komt dat hij onvruchtbaar is, terwijl hij een kind heeft. Dit maakt hem boos, maar ook onzeker. Hij is in zichzelf gekeerd en trekt zich maar weinig aan van wat andere mensen van hem denken. Ook is hij erg wantrouwen, dat zie je al aan het lijstje ‘verdachten’ die hij opstelt.
Armin is rond de dertig, maar verder worden er niet echt uiterlijke kenmerken gegeven. Ik heb zelf wel een beeld van hoe hij eruit zien, maar dat is, denk ik, voor iedereen anders.
- Bo: Hij is de ‘zoon’ van Armin. Over hem kom je niet zoveel te weten, alleen dat hij een goede relatie met Armin, ‘zijn vader’, heeft. Samen gaan ze vaak vissen en ze gaan vaak op vakantie naar de waddeneilanden. Evenals Armin houdt Bo ook veel van de natuur. Hij luistert goed naar Armin en op de manier hoe hij praat, merk je wel dat hij geen domme jongen is.
- Monika: Zij is Armin`s eerste vriendin en de moeder van Bo. Ze komt over als een lieve en spontane vrouw, die erg veel van Armin houdt. Je komt geen slechte dingen over haar te weten, behalve dan dat ze is vreemdgegaan met de vader van Armin.
Volgens mij hield ze ook veel van aandacht, want ze kleedde zich graag in felle kleuren. Monika is op jonge leeftijd gestorven aan een hersenvliesontsteking.
- Ellen: Zij is Armin`s huidige vriendin. Ze was de collega en beste vriendin van Monika en ze wisten alles van elkaar. Ellen is niet echt bezitterig, want in haar relatie met Armin, laten ze elkaar erg vrij. Ik weet niet of ze écht van elkaar houden, het lijkt er meer op dat ze steun bij elkaar zoeken, vanwege de dood van Monika.

De relaties tussen de belangrijkste personages:

- Armin en Monika: zij waren elkaars geliefden totdat Monika stierf. Ook zijn zij de ‘vader’ en moeder van Bo.
- Armin en Ellen: zij wonen nu samen, ze voeden ook Bo op.
- Armin en Bo: ‘vader en zoon’.
- Monika en Ellen: zij zijn collega’s van elkaar, maar ze zijn ook beste vriendinnen.

De rollen die de personages spelen:

- Armin: Hij speelt de hoofdrol in dit verhaal. Alle gebeurtenissen draaien om hem.
- Monika: Zij speelt de geliefde van Armin. Ook is zij de moeder van Bo.
- Ellen: Zij speelt de huidige geliefde van Armin. Maar je kunt haar ook zien als een grote steun voor Armin.
- Bo: Hij is de zoon van Armin.

Het wereldbeeld van de belangrijkste personages:

Armin: Hij gelooft niemand meer en hij is ook een beetje egoïstisch. Hij denkt voornamelijk aan zichzelf en geeft andere mensen ook niet echt liefde. Hij is vooral op zoek naar de ‘dader’ en besteed daarbij weinig aandacht aan anderen. Hij wantrouwt alles en denkt dat hij overal alleen voorstaat, terwijl dat niet zo is.
Monika: Zij genoot echt van het leven. Ze gaf liefde aan iedereen waar zij liefde aan wilde geven en ze was erg sociaal. Ze dacht er niet echt bij na wat anderen van haar vonden en leefde van dag tot dag.
Ellen: Ze gaf net als Monika veel liefde weg. Ze vangt mensen goed op en denkt meer aan anderen in plaats van zichzelf.
Bo: Over hem kom je niet echt veel te weten. Hij houdt heel erg veel van de natuur. En hij luistert ook goed naar zijn vader, hij heeft wel respect voor hem.

De personages zijn wel herkenbaar in hun handelen. Niet dat ik zo op hun lijk, maar ze handelen en gedragen zich, zoals echte mensen kunnen doen. Ik kan me niet echt met één van de personages vergelijken, meer met iedereen een beetje.

Evaluatie

Mijn beargumenteerde eindoordeel van het boek is, dat ik het een
heel goed boek vind. Het is heel ingrijpend en heel goed verteld. Je kunt je goed in de personages inleven in en het heeft ook de juiste hoeveelheid spanning. Dat maakt het boek helemaal af.
Na het maken van de verdiepingsopdracht is mijn eerste, aanvankelijke mening niet veranderd, maar dat had ik ook niet verwacht.
Ik ben tevreden over het uitvoeren van de beschrijving. Ik had niet echt moeite met het vormen van een mening en ik kon de informatie goed in het boek vinden.
Ook ben ik tevreden over het uitvoeren van de verdiepingsopdracht, hiermee had ik ook geen moeite alleen het karakteriseren en het beschrijven van de wereldbeelden van de personages, was wel een beetje moeilijk.
Bij het lezen van het boek had ik helemaal geen moeite. Het was een leuk verhaal en niet langdradig, dat stimuleerde me om door te lezen.
Het enige wat verwarrend was aan het boek, was dat je zomaar ineens ergens begon. Maar als je doorleest wordt dat zo duidelijk.
Het uitwerken van de verdiepingsopdracht was geen lastige klus. Ik kon de vragen goed beantwoorden al kostte sommige vragen me meer moeite.
Tijdens het werken aan deze opdracht voor mijn leesdossier, had ik het idee dat ik de benodigde vaardigheden en kennis bezat. Het enige wat ik niet goed beheerste was het verschil tussen fabel en sujet, wat ik inmiddels wel weet.
De volgende keer dat ik weer een boekverslag moet maken, ga ik op dezelfde manier aan de slag, want ik vond het nu ook goed gaan.