Tekstbeoordeling Realistische argumenten Ik vind het verhaal vrij realistisch geschreven, maar hoop van ganzen harte dat het een onrealistisch verhaal is. Dit klinkt heel erg tegenstrijdig, maar ik zal het uitleggen. De afloop van het verhaal vond ik vrij schokkend. En daarnaar kijkend hoop ik echt dat het een onrealistisch boek is, al ben ik bang dat het in hele uitzonderlijke gevallen toch wel voor zou kunnen komen. De manier waarop het verhaal verder verteld is, komt wel vrij realistisch op me over. Structurele argumenten Het boek is makkelijk geschreven. Het verhaal mag dan wel niet chronologisch zijn, maar het is wel altijd duidelijk wanneer iets gebeurt. De zin "het boek is makkelijk geschreven en leest als een trein" komt uit een recensie over het boek (deze zin stond op de achterkant van het boek) en daar ben ik het helemaal mee eens. Het boek is duidelijk geschreven en als je er eventjes voor gaat zitten, heb je het ook zo uit.
Emotivistische argumenten Het boek heeft op mij een behoorlijke indruk achtergelaten. Sowieso vond ik het al erg genoeg dat een vader er na 13 jaar achter komt dat hij helemaal niet de vader van zijn zoon is. Van stomheid geslagen was ik toen ik het einde las, de vader van de hoofdpersoon is ook de vader van Bo. De man die dus 13 jaar dacht de vader te zijn, blijkt dus niet vader, maar halfbroer te zijn. Dit heeft alles bij elkaar veel weg van incest, daarom was ik ook zo verbaasd. Zie voor een verdere uitwerking mijn verwerkingsopdracht. Vernieuwingsargumenten Ik vind het boek erg origineel. Op mijn lijst komen sowieso verder geen boeken voor die met dit soort zaken te maken hebben, maar volgens mij zijn er ook vrij weinig boeken verschenen die dit soort situaties beschrijven. Wel bestaan er uiteraard veel boeken waarin zaken als overspel voorkomen, daar is dit natuurlijk wel een vorm van, maar zo extreem dat vader de halfbroer is van de jongen waarvan hij dacht dat hij de zoon was, komt volgens mij niet voor. Morele argumenten In principe is het verhaal niet moreel aanvaardbaar, maar ik vind het wel heel goed dat er zo een soort boek verschijnt, waarin heel duidelijk en rustig wordt verteld wat er allemaal gebeurd is. In de (hopelijk uitzonderlijke) gevallen dat het verhaal realiteit is, zal dit boek denk ik een goed steunpunt zijn, omdat er herkenbare zaken in zouden kunnen zitten. Maar, laten we hopen dat deze situaties uitzonderlijk zijn en blijven. Het boek is in ieder geval (en daar zal iedereen het over eens zijn) niet op te vatten als een voorbeeld. Een ander aspect aan het boek wat absoluut niet moreel aanvaardbaar is, is het feit dat de opvoeding die Bo krijgt van Armin nadat Monika is overleden, niet normaal is. Hij zeult met de baby over naar toe en drinkt zich daarbij ook rustig helemaal vol met alcohol. Dit is toch niet echt een goed voorbeeld te noemen voor een goede opvoeding. Intentionele argumenten Ik denk dat Karel Glastra van Loon goed is geslaagd met de opzet van zijn boek. Sowieso heeft het boek een aantal grote prijzen gekregen (onder meer als beste nieuwkomer van 1999) Het boek heeft mij, en ik denk ook vele anderen, goed aan het denken gezet, door de schokkende ontdekking aan het einde van het verhaal en ik denk dat dat een teken is van een goed geslaagd boek. Tekstbestudering Korte inhoud Het verhaal begint met het feit dat Ellen en Armin er achter komen dat Armin al zijn hele leven onvruchtbaar is geweest en dat hij zodoende nooit de vader kan zijn van zijn zoon Bo die al 13 jaar oud is. Ellen is zijn vriendin, de moeder van Bo is Monika en zij is enkele jaren daarvoor gestorven. Armin wil persé weten wie de echte vader is van zijn zoon. Hij maakt daarvoor een lijstje van personen die wel eens de vader van Bo zouden kunnen zijn. In de tussentijd vertelt hij niets aan Bo (die is nog in de "waan" dat Armin zijn vader is) en Ellen, omdat hij het niet nodig vindt dat zij weten dat hij een speurtocht begint. De eerste die op het lijstje van Armin staat, is de ex van Monika, Robbert Hubeek. De twee mannen hebben elkaar nooit echt gemogen en dat blijkt ook wel, want het gesprek is niet echt gezellig. Robbert vertelt Armin uitgebreid over de seksuele dingen die hij met Monika heeft uitgespookt. Als Armin terugkomt van Robbert, denkt hij terug aan de nacht waarin hij dacht dat Bo verwekt was. Monika en hij waren met de auto in het Amsterdamse Bos geweest, waar ze zijn betrapt door twee politieagenten. De volgende mogelijke "dader" (zo omschrijft Armin degene die het gedaan zou hebben) is de huisarts van Monika. Hij maakt een afspraak met hem, maar de huisarts beweert nooit iets met Monika te hebben gedaan. Wel (opmerkelijk genoeg!) geeft hij toe dat er wel eens het één en ander gebeurt in de praktijk, maar met Monika was zoiets nooit voorgevallen. De volgende en laatste op het lijstje van mogelijke verdachten is Nico Neerinckx, een ex-collega van Monika. Hij past op alle punten in het "profiel" wat Armin voor ogen heeft. Met zijn beste vriend Dees overlegt Armin wat hem te doen staat. Uiteindelijk weet hij met een rotsmoes kennis te maken met de vrouw van Nico en hij hoort haar helemaal uit. Eigenlijk alles wat hij te weten komt past binnen zijn profiel van de dader. Wat hij wil doen weet hij niet, hij denkt aan een moord op Nico of hij wil zijn vrouw verkrachten, maar beide dingen doet hij niet. Armin en Bo besluiten samen een weekend eruit te gaan, naar Ameland. Ze wandelen op het strand en daar ontmoeten ze een groepje jongeren van Bo's leeftijd. Er is een meisje met een zwarte pet bij, die Bo wel leuk lijkt te vinden. 's Avonds gaan ze samen op stap en als Armin dronken thuis komt, vindt hij het-meisje-met-de-zwarte-pet bij Bo in bed. In zijn dronken bui schreeuwt hij dat Bo niet zijn zoon is en kotst hij 's morgens het kussen onder waar het meisje op geslapen heeft. Zodra ze weer thuis zijn komt de vader van Armin te overlijden. Als hij in het huis van zijn vader aan het opruimen is, vindt hij een briefje met daarop de tekst "Ik ben zwanger. M.". Hij weet direct wat dit betekent: zijn vader is de "dader", hij heeft Monika zwanger gemaakt en is dus de vader van Bo. Bo is dus zijn half-broer. Op het moment dat hij thuiskomt, ligt er op tafel een brief voor Ellen, die ze aan Bo heeft laten lezen. Ook hij weet inmiddels hoe het gegaan is. Armin wil nu een stuk lopen, Ellen gaat met hem mee en vertelt alles wat ze weet. Zij heeft het al die tijd al geweten, maar heeft hem die pijn willen besparen. Na een tijd komt Bo met het idee om de as van de vader van Armin uit te strooien over het graf van Monika om de moeilijke tijd af te sluiten en weer verder te gaan met hun leven.
Analyse Spanning Het boek bevat vrij veel spanning. Door het hele boek vraag je je af wie de vader van Bo is. Het verhaal is ook zo geschreven, dat je eigenlijk meeleeft met Armin als hij steeds nieuwe ontdekkingen doet. Tijd, plaats en ruimte Wanneer het verhaal speelt is niet precies duidelijk. Het zal half jaren negentig zijn. Het tijdbestek van het begin van het boek tot het einde (wanneer de as van opa uitgestrooid wordt) zal een paar maanden zijn. De flashbacks gaan terug tot het moment dat Armin en Monika elkaar leerde kennen en zodoende kom je veel over hun geschiedenis te weten. Een aantal flashbacks gaan ook over de ietwat vreemde opvoeding van Bo, vooral Armin is vrij makkelijk geweest in de opvoeding (Monika heeft alleen maar de eerste jaren meegemaakt, toen zij overleed was Bo een kleuter van een jaar of drie) Het verhaal speelt voornamelijk in Amsterdam en omstreken, enkele hoofdstukken spelen op Ameland. Perspectief Het verhaal is geschreven in een ik-perspectief. De schrijver vertelt het verhaal vanuit Armin en zodoende kom je veel over zijn gevoelens te weten. Hoofdpersoon De hoofdpersoon van het verhaal is Armin Minderhout. Ik denk dat hij een round character is, omdat hij in de loop van het boek veel verandert door de gebeurtenissen uit het verleden waar hij beetje bij beetje achterkomt. Ik denk dat dit alles bij elkaar zo een grote schok is, dat je als je zoiets zou meemaken, nooit meer echt je oude leven kunt oppakken. Motieven en Thema's Het centrale thema in het boek is het achterhalen van de waarheid over je kind. Hier kom je al lezend achter door heel veel flash-backs over de opvoeding van Bo, die toch verre van normaal is. Ik vind het heel moeilijk een duidelijk motief voor het boek aan te geven. Ik denk dat het zal liggen in de trant van het vertellen van een verhaal waardoor je aan het nadenken gezet wordt over hedendaagse manier waarop mensen met elkaar omgaan. Titelverklaring De titel "passievrucht" komt van een 'samensmelting' van passie en hartstocht tot een vrucht. Bo is deze vrucht.
Achtergrondinformatie Biografie van de auteur Over de schrijver Karel Glastra van Loon is nog vrij weinig bekend, omdat hij een nieuwe schrijver is, en omdat "De Passievrucht" zijn eerste roman is. Hij is in 1962 geboren en is schrijver, freelance journalist en televisiemaker. In 1997 kwam zijn eerste verhalenbundel uit, "Vannacht is de wereld gek geworden" en in 1999 kwam zijn eerste roman, "De Passievrucht" uit. Verwerkingsopdracht Als verwerkingsopdracht voor "De Passievrucht" wil in de vorm van een mini-betoog op een rijtje zetten waarom het boek al dan niet moreel aanvaardbaar is, zoals ik dat ook al kort heb aangehaald in de tekstbeoordeling. Ook zal ik uitleggen waarom ik denk dat "De Passievrucht" een geschikt boek is om een verfilming van te maken. Als je over het boek gaat nadenken, dan is het boek eigenlijk best schokkend. Als we eventjes het einde buiten beschouwing laten, dus alleen kijken naar het feit dat het kind door iemand anders is verwekt dan Armin, dan is dit op zich al erg genoeg. Ik denk echter dat dit een vrij realistische verhaallijn is. Dat klinkt eigenlijk best triest, dat zoiets realistisch is. Toch denk ik dat dit soort gebeurtenissen vaker voorkomen tegenwoordig. We leven in een maatschappij waarin alles steeds meer op het individu is gericht en het ouderwetse, huiselijke, is volgens mij niet superveel meer te vinden. Iedereen gaat werken, inclusief moeder, en de kinderen worden op een crèche gezet. Hierdoor krijg je een soort afstand tussen de familie. Ik betwijfel of dit goed is, maar het zou misschien een oorzaak kunnen zijn dat mensen in hun verdere leven niet het huiselijke kennen maar alleen het individuele. In veel (realistische) situaties zal de vader echter nooit te weten komen dat hij helemaal niet de vader is van de kinderen die hij voor ZIJN kinderen waant. In het boek is het puur toeval dat Armin ontdekt dat hij helemaal niet de vader is van Bo. Hij wil met zijn nieuwe vriendin kinderen, maar dit lukt niet. Omdat ze beiden graag willen weten waar dat door komt, doen ze een vruchtbaarheidsonderzoek en daar komt uit dat Armin al zijn hele leven onvruchtbaar is geweest. In een realistische situatie kan dit natuurlijk ook wel voorkomen, maar ik denk dat het eigenlijk gewoon toeval is dat Armin achter deze feiten komt. Nemen we ook het einde van het boek bij de beschouwing, dan denk ik dat het totale verhaal een stuk onrealistischer wordt, gelukkig maar. Het zou haast een vorm van incest te noemen zijn als je het als vader met de vriendin van je zoon doet. Deze vriendin zal immers ongeveer dezelfde leeftijd hebben als je zoon en zou in theorie ook jouw dochter kunnen zijn. Het is dan wel een hele lage streek om het met haar te doen,  ik vind dat gewoon incest. Helaas komt incest in werkelijkheid ook nog (veel) voor, maar volgens mij niet in de vorm dat vader het met schoondochter doet en haar, tot overmaat van ramp, ook nog zwanger maakt. Zoals al gezegd, vind ik het boek goed geschikt om een verfilming van te maken. Vooral om het feit dat je als lezer erg meeleeft met de hoofdpersoon en het goed zou zijn te zien hoe hij zich voelt en hij de speurtocht voortzet, denk ik dat het een goede verfilming zou kunnen zijn. Het genre van deze film zou dan denk ik tot "drama" behoren, omdat het geheel (en vooral de ontknoping toch een drama is) Bij elkaar maakt het "De passievrucht" een goed boek, waar je flink door aan het nadenken wordt gezet. Zoals ik ook al in de tekstbeoordeling gezegd had, vind ik het boek als totaal niet echt moreel aanvaardbaar, omdat er toch veel dingen in gebeuren die absoluut niet goed zijn als die in werkelijkheid zouden gebeuren. Daarentegen denk ik dat het wel een goed moreel aanvaardbaar boek is voor mensen die zoiets in werkelijkheid meegemaakt hebben. Het boek is vrij realistisch en meelevend geschreven en ik zou me voor kunnen stellen dat je een soort troost kunt vinden in het boek, je zou dingen kunnen herkennen en zou alles zodoende beter kunnen verwerken.