Slotopdracht
Beschrijvingsopdracht
Titelbeschrijving
Karel Glastra van Loon. De passievrucht. Amsterdam 1999 (negende druk). Amsterdam 1999 (eerste druk).
Motivatie
Mijn moeder had dit boek in de boekenkast staan en zij raadde mij aan dit boek te lezen voor mijn lijst. Ik had de achterflap al een keer gelezen en dat maakte mij toen al nieuwsgierig. Het onderwerp sprak mij erg aan, omdat de vraag die de hoofdpersoon zich stelt, ook in mijn hoofd opkwam.
Korte weergave van de inhoud
Armin Minderhout hoort, nadat hij en zijn vrouw Ellen een medisch onderzoek hebben ondergaan, dat hij al zijn hele leven onvruchtbaar is. Hij kan zijn oren niet geloven, want hij heeft een zoon van dertien, die Bo heet. Armin is vastberaden de echte vader te achterhalen. Zijn toenmalige vriendin (de moeder van Bo) Monica, is tien jaar geleden gestorven aan een hersenvliesontsteking. Armin vertelt alleen aan zijn zoon dat hij onvruchtbaar is.
Het wordt een zoektocht naar de biologische vader. Armin denkt veel aan vroeger (aan Monica en de eerste levensjaren van Bo) en denkt na over zijn leven. Armins vader overlijdt en als Armin en zijn beste vriend Dees het huis opruimen, vindt Armin een briefje. Het is door Monica geschreven. Hieruit blijkt dat Armins vader Bo bij Monica heeft verwekt. Na een tijd vertelt Armin het aan Bo.
Onderwerp
Het onderwerp is de zoektocht van de vader van Bo en de twijfels van de hoofdpersoon over Monica en hun relatie. Ik vind het een boeiend onderwerp, want ik vraag me af wat ik zou doen als ik in dezelfde situatie zou zitten als de hoofdpersoon. Ik had geen verwachtingen voordat ik het boek ging lezen, maar ik stelde mijzelf wel dezelfde vraag als de hoofdpersoon na het lezen van het eerste hoofdstuk. Halverwege het boek werd ik steeds nieuwsgieriger naar de ontknoping en ik verwachtte ook dat die zou plaatsvinden. Die verwachting is ook uitgekomen, want de hoofdpersoon komt er inderdaad achter wie de vader van zijn ‘zoon’ is. Het onderwerp ligt niet in mijn belevingswereld, want ik heb nog nooit in een soortgelijke situatie gezeten. Ik denk ook niet dat zo’n situatie als in het boek beschreven wordt vaak zal voorkomen. Normaal denk ik niet over dit soort onderwerpen na, maar onder het lezen van dit boek, ben ik er wel meer over gaan nadenken. Ik ben niet anders over het onderwerp gaan denken. Ik dacht er hetzelfde over als de hoofdpersoon en dat is niet veranderd door het lezen van dit boek. Ik vind dat de schrijver het onderwerp zeer goed heeft uitgewerkt, want de schrijver heeft alles heel zorgvuldig en duidelijk beschreven en er zat diepgang in het verhaal. Ik vind niet dat er een bepaalde visie op het onderwerp wordt gegeven, maar de schrijver beschrijft de situatie op een manier, waardoor je als lezer wel een bepaalde visie ontwikkelt. Ik heb nog nooit een boek gelezen of een film gezien, met hetzelfde onderwerp.
Gebeurtenissen
De gebeurtenis die centraal staat in het boek: het moment dat Armin te horen krijgt dat hij niet de vader van Bo is. Hierdoor komt het verhaal op gang. De gevoelens spelen echter de belangrijkste rol in het boek. Je volgt Armin in het verhaal en leest mee met zijn wanhopige en soms rare gedachten. De gebeurtenissen vloeien niet mooi in elkaar over. Meestal springt de verhaallijn over aan het begin van een hoofdstuk. Het verband tussen de gebeurtenissen is wel duidelijk te verklaren; het zijn de herinneringen aan Monica, de overleden vriendin van de hoofdpersoon en hun relatie. Ook Bo komt in die herinneringen voor. De gebeurtenissen zijn boeiend, want het brengt je dichter bij de ontknoping. De flashbacks zijn vaak ontroerend, omdat de eerste levensjaren van Bo heel mooi beschreven worden. Ik heb niet echt een bepaalde gebeurtenis die indruk op mij heeft gemaakt. Maar de relatie tussen Armin en Bo en de manier waarop Armin in het leven staat, maakt wel veel indruk op mij. Het was heel verrassend en ik vind dat de schrijver dat heel mooi beschrijft.
Er was een gebeurtenis die mij aan het denken zette en dat is wanneer Armin erachter komt dat zijn vader ook de vader is van Bo. Ik vroeg mij meteen af hoe de vader zoiets heeft kunnen doen en waarom Monica niks gezegd heeft. De gebeurtenissen blijven mij boeien, omdat ik wou weten wat er precies gebeurt was. Je leest naar de ontknoping toe. De gebeurtenissen worden uitvoerig en duidelijk verteld en dat vind ik niet vervelend, maar ik vind het ook wel leuk om zelf de verbanden in een verhaal te leggen en dat was hier niet het geval. Ik ken geen boeken of films met dezelfde gebeurtenissen.
Personages
Ik vind Armin geen held in het boek. Hij is af en toe erg in war en dan doet hij vreselijke dingen. Je leert de hoofdpersoon goed kennen, doordat je zijn gedachten leest. Zijn karaktereigenschappen komen daardoor ook redelijk naar voren. Ik vind dat bij dit boek wel belangrijk, omdat je je op deze manier ook beter kunt inleven in de situatie. Bij boeken in het algemeen vind ik dat heel belangrijk, want ik wil me kunnen inleven in de situatie en de hoofdpersoon. Ik vind dat de personages wel redelijk herkenbaar zijn. Ieder personage heeft een bepaalde rol in het verhaal. Monica blijft onbereikbaar en Ellen is de vrouw waar Armin op kan terugvallen, bijvoorbeeld. Doordat ieder personage duidelijk beschreven wordt, komen ze heel levensecht over. De gedachten en gevoelens van de hoofdpersoon hebben mij wel beïnvloed, want ik kan mij nu meer bij het onderwerp voorstellen en ik ben er ook meer over na gaan denken, hoe ik zou reageren en een soortgelijk situatie. Ik heb mij alleen goed kunnen inleven in Armin, omdat hij de hoofdpersoon is. Je leest het verhaal door zijn ogen en de andere personages worden door hem subjectief beschreven. Ik weet dus niet of de personages in het echt ook zijn, zoals Armin ze beschrijft. Ik vond Bo een hele sympathieke jongen. Hij lijkt mij een hele aardige jongen, die de goede keuzes maakt en dat maak ik op uit het verhaal. Ik keur het gedrag van Armin niet goed, want hij is heel wantrouwend en als het even wat minder goed met hem gaat, gaat hij meteen drinken. Vooral de manier waarop hij Bo verteld dat hij zijn vader niet is, had hij beter anders kunnen doen. Hij heeft Bo daar erg mee gekwetst. Het gedrag van de andere personages keur ik ook niet goed. Monica had gewoon niet vreemd moeten gaan met Armins vader en Ellen had eerlijk moeten zeggen dat zij het vanaf het begin wist. Ik vind de beslissingen die de andere personages maken wel begrijpelijk, maar ik denk dat ze beter gewoon eerlijk hadden kunnen zijn. Ik heb geen idee hoe ik in zo’n situatie zou reageren. De personages reageren wel voorspelbaar en ik vind dat wel prettig, maar aan de andere kant vind ik het ook wel boeiend als personages heel anders reageren dan je zou verwachten.
Opbouw
Het verhaal is redelijk ingewikkeld van opbouw en dat komt omdat er twee verhaallijnen zijn. De eerste is wat er gebeurt nadat Armin hoort dat hij niet de vader van Bo is en wat er daarna gebeurt. De tweede is zijn relatie met Monica en dat speelde zich tien jaar geleden af.
Ik vind het wel een spannend verhaal, omdat je je afvraagt wie de biologische vader van Bo is. Je weet dit pas aan het einde van het boek. Er zitten veel flashbacks in het verhaal, want de tweede verhaallijn is een flashback. Armin herinnert zich dan bepaalde gebeurtenissen die zich afspeelden toen Monica nog leefde. Ik vind dit wel prettig, want hierdoor krijg je een beter beeld van de personages en kun je je beter inleven in de situatie. Het past dus goed bij het onderwerp, want bij het onderwerp gaat het er ook over; wat er in het verleden is gebeurd. De gebeurtenissen lees je door de ogen van één persoon, namelijk Armin Minderhout. Ik vind de manier waarop de gebeurtenissen beschreven worden prima, want hierdoor kan ik me heel goed inleven inde persoon. Aan het slot blijf je niet met vragen zitten. Je weet wie de biologische vader van Bo is en je weet ook waarom het zo gelopen is.
Het boek begon mij al vroeg te boeien, want toen ik de achterflap had gelezen, vroeg ik mij al af wie de vader was van Bo. Ik denk dat dat ook de reden is, waarom ik het boek ben gaan lezen.
Taalgebruik
Ik vond het taalgebruik niet moeilijk en ik las het boek heel makkelijk uit. Maar de stukken waarin Armin theorie bespreekt van zijn werk, zijn niet te begrijpen voor iemand die niet thuis is in dat vak. Ik snapte van die stukken echt helemaal niets.
Ik vond de verhouding tussen dialoog en beschrijving redelijk, maar ik vond dat de beschrijvingen een beetje aan de lange kant waren. Ik vind het prettiger als de beschrijvingen iets korter zijn, maar bij dit boek stoorde het mij niet bijzonder erg.
Ik heb geen problemen gehad door ingewikkelde beeldspraak, symbolische verwijzingen of duister taalgebruik. Ik vind het taalgebruik uitstekend passen bij de personages, want het sluit precies aan bij de personages. De personages zijn allemaal volwassen en het taalgebruik speelt daarop in.
Het viel mij op bij het taalgebruik dat de stukken waarin Armin Minderhout iets vertelt over zijn werk als corrector voor een wetenschappelijke uitgeverij, het absoluut niet te volgen is voor mensen die er niets vanaf weten. Het is zo theoretisch. Het viel me op dat het taalgebruik in die alinea’s sterk afwijkt van het taalgebruik van de dialogen en beschrijvingen.
Voorlopig eindoordeel
Ik vond het een mooi boek. Het boeide mij vanaf het begin. Je leest het boek door de gedachten van de hoofdpersoon en daardoor kan je je goed inleven en dat boeide mij. Al meteen door het eerste hoofdstuk wordt je nieuwsgierig, want je wilt net als je hoofdpersoon weten wat er gebeurd is. Ik vond de gebeurtenissen tussen Armin en Bo erg mooi, want het gaf een heel realistisch beeld. Al met al vond ik het een heel mooi boek en ik denk dat ik dit boek nog weleens ga lezen.
Verdiepingsopdracht
Verwachtingen
Na het lezen van de achterflap, kwam meteen de vraag: ‘wie is de biologische vader van Bo?’. Ik verwachtte dat ik wel te weten zou komen, wie de vader was. En waarom Monica vreemdging. De verwachtingen werden gewekt, doordat er informatie op de achterflap van het boek stond. Alle verwachtingen zijn uitgekomen. Het boek sloot prima aan op mijn verwachtingen.
Er is wel een verband tussen de uitgekomen verwachtingen en mijn oordeel. Ik vind het een mooi boek en ik denk niet dat ik het zo mooi zou hebben gevonden, als niet alles was opgelost en ik dus niet zou weten wie de biologische vader was.
Open plekken en spanning
Het hele boek bevat een aantal open plekken, die al meteen duidelijk zijn. Je kunt veel open plekken aanwijzen, want het is een soort van detective en is het logisch dat er open plekken zijn, want anders heet het geen detective. De belangrijkste open plekken zijn: wie is de vader van Bo? Alle open plekken worden ingevuld, aan het einde van het verhaal. De vader van Armin is tevens de vader van Bo. Er zijn geen open plekken die op het einde niet worden ingevuld. De belangrijkste spanningsboog is duidelijk, want je vraagt je vanaf het eerste hoofdstuk meteen af wie de vader is. Er zit eigenlijk geen tijd tussen. Op de tweede bladzijde komt de vraag al naar voren en vanaf dat moment wil je weten wie de vader is.
Ik vind het een spannend boek, maar ik vind niet dat spanning de hoofdzaak is. De nadruk in het boek ligt veel meer op de gevoelens, gedachten en herinneringen van de hoofdpersoon.
De spanning wordt opgebouwd doordat de schrijver overschakelt op een andere verhaallijn, informatie achterhoudt en het verhaal een andere wending geeft. Als je net iets te weten lijkt te komen over de mogelijke biologische vader, schakelt de schrijver over op een andere verhaallijn en lees je weer iets over de relatie tussen Monica en Armin. De schrijver houdt bijna alle informatie achter, maar hij laat wel enige mogelijkheden zien. Bijvoorbeeld dat er verschillende mannen in Monica’s omgeving waren die de vader zouden kunnen zijn. Maar later vallen die stuk voor stuk af. Tot dat er één overblijft.
Maar dan geeft de schrijver het verhaal een andere wending, want de vader van Armin overlijdt en dan blijkt dat hij de vader is. En dat verwacht je niet.
De tekst heeft een gesloten einde, want Armin Minderhout weet wat er gebeurd is en Bo ook. De biologische vader is gevonden. Ik ben tevreden over het slot, want de open plekken zijn ingevuld en ik weet hoe het afloopt. Ik had liever geen ander einde gehad. Ik weet wel zeker dat ik het een minder leuk boek had gevonden als ik niet had geweten wie de vader was.
Proza
Dit boek is een fictionele tekst en werd geschreven als proza. Bij proza (romans en verhalen) gebruikt de schrijver de volle breedte van het papier. Hij schrijft de hele bladzijde vol en de tekst is verdeeld in alinea’s en in grotere gedeelten als hoofdstukken. En dat is bij dit boek het geval.
Evaluatie
Eindoordeel
Ik vond het een mooi boek. Je kan je goed inleven, doordat je met de gedachten van de hoofdpersoon meeleest. Dat boeide mij. Het is spannend vanaf het begin, doordat de open plekken al aan het begin van het verhaal ontstaan. Ik vond de gebeurtenissen tussen Armin en Bo erg mooi, want het gaf een heel realistisch beeld. Al met al vond ik het een heel mooi boek en ik denk dat ik dit boek nog weleens ga lezen.
Mijn mening is na de verdiepingsopdracht niet veranderd.
Uitvoering van de opdracht
Ik ben redelijk tevreden met de uitvoering van de opdracht. Mijn planning was bijna goed. Ik begon op tijd met lezen, maar ik denk dat ik de uitvoering van het leesverslag nog iets beter had kunnen plannen. Al vind ik dat het vergeleken vorig jaar (ik ben blijven zitten) stukken verbeterd is. De beschrijvingsopdracht vlotte in het begin niet zo, maar na een tijdje nam mijn motivatie toe en ging het wel beter. De verdiepingsopdracht viel me heel erg mee, maar dat komt doordat ik alle begrippen al kende van vorig jaar. Het ging een stuk makkelijker en ik merkte dat ik alles veel beter kon toepassen op het verhaal. Ik vind dat ik deze opdracht goed heb uitgevoerd en het ging ook prima, want ik had nergens problemen mee.
Ik vond het een leuk boek en daarom las ik het ook heel gemakkelijk, want ik was erg gemotiveerd. Het lezen viel dus wel mee. Ik vond de stukken theorie over de wetenschap erg verwarrend en ik vond die alinea’s niet goed passen bij het boek. Dat vond ik wel moeilijk en ik heb die stukken op een gegeven moment maar overgeslagen, want het was echt niet te volgen en dat vond ik ook niet zulke leuke stukjes.
Aangezien ik ben blijven zitten, beheerste ik alles nog redelijk. Het was goed om alles nog even te herhalen, maar alles ging mij goed af en ik vond niets moeilijk van de behandelde stof. Ik ga volgende keer de tijd voor het leesverslag beter verdelen en ik probeer iets beter gemotiveerd te zijn voor het maken van het leesverslag en mijn tijd niet te verdoen. Voor de rest ben ik erg tevreden over de uitvoering van de planning die ik had gemaakt wat betreft het lezen van het boek.
REACTIES
:name
:name
:comment
1 seconde geleden
T.
T.
Ik heb er veel aan gehad dus daar wou ik ff voor bedanken.
21 jaar geleden
Antwoorden