Beschrijvingsopdracht Motivatie van de boekkeuze Ik heb dit boek gekozen omdat de omslag in combinatie met de titel me erg aansprak. Op de voorkant staat een foto van een baby en daar doorheen staat de titel. Ik vind het een erg mooie foto. De omslag maakt ook meteen duidelijk waar de titel op slaat, niet op de vrucht van de passiebloem, maar op een kind dat geboren is uit liefde. Ook de tekst op de achterflap trok me erg aan. Korte samenvatting Armin Minderhout leeft samen met zijn vriendin Ellen en zijn zoon Bo, hij heeft een heel normaal leven. Dit verandert plotseling als hij na een onderzoek in het ziekenhuis te horen krijgt dat hij onvruchtbaar is en dat al zijn hele leven is geweest. Zijn zoon is zijn zoon dus niet. Het leven van Armin stort in, hij kan Monika, de moeder van zijn zoon, niet vragen wie de vader is, want zij is al enkele jaren dood. Daarom gaat hij zelf op zoek naar de vader van ‘zijn’ kind, de dader, zoals hij hem noemt. Tijdens zijn speurtocht haalt hij allemaal herinneringen op. Hij duikt in het verleden en probeert na te gaan wat Monika deed rond de tijd dat ze zwanger raakte van Bo. Eerst verdenkt Armin Robbert Hubeek, de ex van Monika. Hij gaat naar hem toe, maar Robbert vertelt hem alleen maar sterke verhalen. Uiteindelijk overtuigt Dees, zijn beste vriend, hem ervan dat Robbert niet de vader van Bo is. Vervolgens denkt Armin dat de toenmalige huisarts van Monika de vader van Bo kan zijn. Hij gaat naar hem toe en vraagt hem op de man af of hij de vader van Bo is. De dokter is met stomheid geslagen en zegt van niets te weten, hij weet ook niet wie dan wel de vader zou kunnen zijn. Daarna verdenkt Armin Niko Neerinckx, een vroegere collega van Monika. Hij gaat naar de vrouw van Niko toe met de smoes dat hij vroeger in hun huis heeft gewoond en dat hij daar een brief had verstopt. Niko’s vrouw Anke laat hem binnen en ze drinken koffie. Dan blijkt dat de oudste zoon van Niko en Anke ook Bo heet. Armin is er van overtuigd dat Niko degene is met wie Monika is vreemdgegaan. Helemaal als hij in het familiefotoalbum van de familie Neerinckx een foto van Monika ziet. Armin gaat nog een paar keer terug naar Anke, maar ten slotte overtuigt Ellen hem ervan dat Monika echt niets in Niko zag. Na een ruzie met Ellen gaat Armin samen met Bo een weekje naar Ameland. In een dronken bui verteld hij daar aan Bo dat hij niet zijn vader is. Voordat Armin en Bo naar Ameland gingen was de vader van Armin overleden. Als hij na terugkomst samen met Dees het huis van zijn vader gaat opruimen vindt hij een briefje dat alles duidelijk maakt. Het is een briefje van Monika aan zijn vader, met daarin de woorden ‘ik ben zwanger. M.’. Dan wordt alles hem duidelijk. Als hij weer thuiskomt treft hij Bo aan met een brief die Monika ooit voor hem had geschreven. Die brief bevestigde wat Armin al wist, zijn vader was de vader van Bo en Bo was zijn halfbroer. Om het verleden af te sluiten komt Bo met een idee. Hij wil de as van zijn echte vader uitstrooien over het graf van Monika. Dit idee voeren ze uit en hiermee laten ze het verleden rusten.
Uitgewerkte persoonlijke reactie Het onderwerp van de tekst is de zoektocht van een man naar de vader van ‘zijn’ zoon. Ik vind het onderwerp erg boeiend, omdat het me een verschrikkelijke ontdekking lijkt als blijkt dat je zoon je zoon niet is. Ik had wel een aantal verwachtingen over het onderwerp. Ik had verwacht dat Armin heel koortsig zou gaan zoeken naar de dader en dat klopte ook wel. Het onderwerp ligt niet echt in mijn belevingswereld, het ligt denk ik in de belevingswereld van vrij weinig mensen. Maar daarom is het juist interessant, iets wat vanzelfsprekend lijkt blijkt opeens een leugen te zijn. Ik ben er door het boek wel over na gaan denken. Als je zoiets meemaakt stort je hele wereld natuurlijk in en weet je niet meer wie je bent als kind. Ik vind dat Karel Glastra Van Loon het onderwerp goed uitwerkt. Hij laat alle gevoelens van Armin zien, woede, verwarring, angst. Ik vind dat hij dat heel realistisch doet. Ik ken geen boeken of films met hetzelfde onderwerp, ook daarom spreekt dit onderwerp me erg aan. Het was nieuw voor me en ik vind het een erg origineel onderwerp. De belangrijkste gebeurtenissen in het boek zijn het moment dat Armin hoort dat hij onvruchtbaar is, het moment waarop hij aan Bo vertelt dat hij niet zijn vader is en het moment waarop hij ontdekt wie dan wel de vader van Bo is. Ik vind dat die gebeurtenissen goed beschreven worden, je leest duidelijk wat Armin voelt en denkt op die momenten, je ziet de gebeurtenissen dan ook vanuit Armin. De gedachten en gevoelens van Armin spelen een belangrijkere rol dan de gebeurtenissen. Dat vind ik erg prettig, het gaat in het boek immers over hoe Armin dit alles beleeft. De gebeurtenissen vloeien logisch uit elkaar voort. Je gaat met Armin mee op speurtocht naar de vader van Bo en maakt dezelfde dingen mee als hij. De ene gebeurtenis vloeit uit de andere voort doordat hij weer een idee krijgt wat hij vervolgens gaat uitvoeren. Ik vind de gebeurtenissen er geloofwaardig en vaak ook schokkend. Er gebeuren dingen die je totaal niet verwacht, zoals de ontdekking dat de oudste zoon van Niko ook Bo heet en vooral de ontdekking wie dan werkelijk de vader van Bo is. Omdat je in het hoofd van Armin zit zie je dat totaal niet aankomen. De gebeurtenis in het boek die de meeste indruk op me gemaakt heeft is als Armin er achterkomt dat zijn vader de vader van Bo is. Het kwam zo onverwacht dat ik er een beetje van schrok. Het is al verschrikkelijk als je zoon je zoon niet blijkt te zijn, maar als je vrouw dan ook nog vreemd is gegaan met je vader moet je wereld toch helemaal ophouden. Het verbaasde me dat Armin er zo rustig mee omgaat. Bijna alle gebeurtenissen in het boek zetten me aan het denken over verschillende dingen. Vooral de citaten uit het evangelie van Philippus. Het zijn uitspraken waar je vanzelf over na gaat denken. De mooiste vond ik dat een kind lijkt op degene van wie de vrouw houdt op het moment dat ze moet bevallen, als dat haar man is lijkt het kind op haar man, als dat een echtbreker is lijkt het kind op de echtbreker. Dat zette me wel aan het denken. De gebeurtenissen bleven me voortdurend boeien, omdat ze zo afwisselend waren. Sommige gebeurtenissen hadden op zich niet veel met het verhaal te maken, maar ze waren wel boeiend. Het waren herinneringen van Armin en je herinnert je meestal indrukwekkende dingen, die herinneringen waren dan ook erg interessant. De gebeurtenissen worden uitvoerig verteld, je hoeft zelf geen verbanden te leggen. Dit is echter niet storend, omdat de gebeurtenissen zo afwisselend zijn. Verdiepingsopdracht Ik dacht dat het wel een leuk boek zou zijn. Het klonk wel spannend, een man die naar de vader van ‘zijn’ zoon gaat zoeken. Uiteindelijk was het boek wel anders dan ik had verwacht. Het was wel spannend, maar op een andere manier. Ik zat niet de hele tijd in spanning om wat er zou gaan gebeuren, maar ik wilde wel graag weten wie nou de dader was. Daardoor ging bleef ik doorlezen. De geleiding van de tekst is als volgt. De tekst is opgebouwd uit verschillende hoofdstukken. Als er een nieuw hoofdstuk begint wordt er vaak een sprongetje door de tijd gemaakt. Ook binnen de hoofdstukken wordt er nogal eens door de tijd gesprongen in de gedachten van Armin, daarom wordt er veel gebruik gemaakt van witregels. De functie van de geleiding is vragen oproepen bij de lezer. Er worden telkens kleine beetjes informatie gegeven. Net genoeg om de lezer te boeien zonder dat hij erachter komt wie nou werkelijk de vader van Bo is. In het boek is niet zo veel samenhang. Dat komt doordat de verteller je meevoert door de gedachten van de hoofdpersoon. Hij doet wanhopige pogingen om de vader van zijn zoon op te sporen, maar daarbij komen ook allerlei andere herinneringen boven. Die hebben op zichzelf niet zo veel met de hoofdgebeurtenissen te maken en al helemaal niet met elkaar. Toch is het niet vervelend, zo leer je de hoofdpersoon kennen en krijg je een idee hoe hij in de tijd van de geboorte van zijn zoon leefde. De samenhang die er is in het boek komt door spiegeling. Armin gaat de wegen van zijn overleden vrouw na en probeert te ontdekken wat ze allemaal deed tegen de tijd dat ze zwanger werd van Bo. In het boek is maar een verhaallijn, namelijk dat Armin er acher probeert te komen wie de vader is van Bo. Het begin van het boek is in medias res. Het begint wanneer Armin in het ziekenhuis is en te horen krijgt dat Bo niet zijn zoon kan zijn omdat hij al zijn hele leven onvruchtbaar is. Er zijn dan al dingen gebeurt die erg belangrijk zijn voor het verhaal, daar neemt Armin je mee naar toe in zijn gedachten. Het is niet het einde, want Armin moet er nog achter komen wie dan wel de vader van Bo is. Het boek heeft geen cyclische opbouw. Het boek heeft een ikvertelsituatie. Armin, de hoofdpersoon, is de verteller. Je komt al zijn gedachten en gevoelens te weten. De vertelsituatie is onbetrouwbaar. Armin kan gemakkelijk dingen vergeten zijn. Ook wantrouwt hij iedereen, hij is er verschillende keren van overtuigd dat hij de dader te pakken heeft. Na een paar keer geloof je dat ook niet meer, hij wil het zelf te graag geloven.