-Uitgever L.J. Veen -Plaats van uitgave Amsterdam -Jaar van uitgave 1999 -Druk 9 -Aantal bladzijden 237 -Jaar van het de 1999
eerste uitgave
Genre Roman
2 Eerste reactie
Keuze
Ik vroeg mijn moeder voor de vakantie: ‘wat is nu een leuk boek om mee te nemen op vakantie?’, Ze gaf me dit boek en vertelde dat het een leuk boek was. Ik heb het boek in de vakantie gelezen. Inhoud
Ik vond het een leuk boek maar ik wist wie de vader was nadat Armin het briefje vond: ik ben zwanger. Dat vond ik niet erg om te weten wie het was het was immers nog niet zeker dat het zo was. Ik vind het een erg leuk boek en het is ook geschikt voor mensen van mijn leeftijd. Er zitten geen moeilijke woorden in of zo, en het leest makkelijk weg. Ik had het boek in 2 dagen uit. Normaal doe ik over boeken langer maar dit boek pakte me echt. 3 Verdieping Samenvatting
Het onderwerp in het boek is duidelijk: twijfel aan het vaderschap. De nadruk ligt in het verhaal niet echt op de gebeurtenissen, eerder op de gevoelens van de hoofdpersoon, Armin. Je volgt Armin in het verhaal en leest mee met zijn, soms wanhopige en rare, gedachten. Eén gebeurtenis staat centraal in het boek: het moment dat Armin te horen krijgt dat hij niet de vader is van zijn ‘zoon’. Hierdoor komt het verhaal eigenlijk op gang. De gebeurtenissen die voorkomen in het boek, worden verteld door Armin. Ze zijn vaak dramatisch, soms zelfs een beetje schokkend, maar kunnen wel echt gebeurd zijn, ze zijn erg realistisch. Het einde van het boek, de ontknoping, was erg verrassend en onverwacht. Daardoor bleef het boek me boeien van het begin tot het einde, je wilt de oplossing van het raadsel weten, wie nou echt de biologische vader van Bo is. Het verhaal: Armin Minderhout hoort, nadat hij en zijn vriendin Ellen een medisch onderzoek zijn ondergaan, dat hij al heel zijn leven onvruchtbaar is. Hij kan zijn oren niet geloven, hij heeft immers een zoon van dertien jaar oud, Bo. Toch blijkt hij aan het syndroom van Klinefelter te lijden, een aangeboren afwijking van de geslachtschromosomen waardoor zijn sperma geen zaadcellen bevat. Armin is vastberaden de echte vader van Bo te achterhalen. Zijn toenmalige vriendin, Monica, kan hij het niet meer vragen, zij is reeds tien jaar dood, gestorven aan een hersenvliesontsteking. Allereerst verdenkt hij Robert, een ex-vriend van Monica. Hij blijkt het echter niet te zijn, hij weet niet eens dat Monica al tien jaar dood is. Vervolgens worden de huisarts en Nico Neerinckx, een vroegere collega van Monica, verdacht. De eerste blijkt van niets te weten. De tweede daarentegen wordt wel erg verdacht als blijkt dat zijn oudste zoon ook Bo heet. Armin is er zeker van dat hij de dader is, maar zwijgt er verder tegen bijna iedereen over, behalve tegen Ellen en Dees, zijn beste vriend. Als Armin en Bo samen een weekend op Ameland zijn, zegt Armin in een ruzie tegen Bo dat hij zijn vader niet is. Vlak hierna sterft de vader van Armin. Als hij en Dees het huis ontruimen vindt Armin een briefje van Monica aan zijn vader. Er staat: ‘ik ben zwanger. Monica.’ Het is nu wel duidelijk wie de echte vader van Bo is. Thuisgekomen geeft Ellen hem een brief van Monica aan Bo. Hierin legt ze aan hem uit wie zijn vader is. Het blijkt nu dat Armin en Bo halfbroers zijn. De tweede verhaallijn loopt tussen de eerste door. Deze vertelt het leven van Armin met Monica voor haar dood. Armin verteld hoe ze hun zoontje Bo kregen en hem opvoedden. Ook vertelt hij van haar dood en de eerste weken daarna. 1 De schrijfstijl

De taal in het boek was niet moeilijk. Over het algemeen was alles goed te begrijpen. Alleen als Armin stukken van zijn werk als corrector voor een wetenschappelijke uitgeverij gaat citeren, is de tekst niet te begrijpen voor iemand die niet thuis is in dat vak. Ook de stukken die hij leest in het voorwetenschappelijk Evangelie van Philippus waren wat moeilijker om te lezen. Het boek bevat veel dialogen, vooral tussen Armin en zijn beste vriend Dees. Beeldspraak komt in het boek niet voor. Ik heb me goed kunnen inleven in het verhaal, mede door het makkelijke taalgebruik, zoals ik dat zelf ook gebruik in het dagelijks leven. 2 De ruimte (plaats en tijd) De plaats waar het verhaal zich voornamelijk afspeelt is Amsterdam. Armin
woont namelijk met Ellen en Bo in deze stad. Hij heeft er ook gewoond met Monica, toen zij nog leefde. De ruimte is verder niet van veel betekenis voor het verhaal zelf. Armin struint in de periode na Monica’s dood wel veel door de straten van Amsterdam, wat overeen zou kunnen komen met de onrust die in hem woedt na de dood van Monica, maar ook nadat hij te horen heeft gekregen dat Bo niet zijn natuurlijke zoon is. Het verhaal speelt zich in de tegenwoordige en verleden tijd af. De verleden tijd verteld het verhaal van de relatie tussen Monica en Armin. De tegenwoordige tijd verteld de speurtocht van Armin naar de biologische vader van Bo. De vertelde tijd loopt ongeveer vanaf het begin van de relatie tussen Armin en Monica tot de ontdekking van de echte vader van Bo, ongeveer vijftien jaar. De verteltijd is 237 bladzijden. Het boek is niet chronologisch opgebouwd. Dit komt doordat Armin herinneringen heeft aan de tijd dat hij een relatie met Monica had. Je leest mee met de gedachten van Armin zodat je vanzelf meegaat in zijn verleden. Het tijdsperspectief is zowel ‘vision par derrière’ als ‘vision avec’. Het verhaal speelt zich namelijk af in het verleden, waarvan de lezer de afloop weet, Monica zal doodgaan, en het speelt zich af in het heden, waarvan men nog niet weet wat er in de toekomst zal gebeuren. Er bestaat hierdoor ook een vertellende ik en een belevende ik, deze wisselen elkaar af. 3 De verhaalfiguren
De hoofdpersoon in het boek is Armin. Armin is in de dertig jaar. Hij is een round character omdat je veel over hem te weten komt. Van beroep is hij corrector bij een wetenschappelijke uitgeverij. Dit is van extra betekenis voor het verhaal: hij is een geboren rechtzetter, en uitgerekend die blijkt toegerust met een spelfout in zijn genen. Hij is tevens liefhebber van biochemische weetjes en feitjes. Hij is qua karakter erg wantrouwend, hij verdenkt iedereen er van de biologische vader van Bo te zijn, zelfs zijn eigen huisarts. Daarbij komt nog eens dat hij altijd de waarheid wil weten. De bijpersonen zijn Bo, Monica, Ellen, Dees en de ouders van Monica en Armin zelf. Bo is de vermeende zoon van Armin en Monica. Tot op het einde van het boek is het niet duidelijk wie de biologische vader van hem is. Hij is in het boek rond de dertien jaar oud. Er wordt meer over zijn leven verteld, over de tijd voor Monica’s dood, vanaf dat hij ongeveer drie jaar oud was. Monica is de vroegere vriendin van Armin. Ze is gestorven aan een hersenvliesontsteking, in het boek toen jaar geleden. Hierdoor moet Armin voor Bo zorgen. Ellen is de tegenwoordige vriendin van Armin. Ze is tevens een vroegere vriendin en collega van Monica. Zij heeft Armin uit zijn rouwperiode om Monica gehaald, een periode waarin hij veel dronk, en ’s nachts altijd op stap was. Zij en Armin voeden nu samen Bo op. Dees is de beste vriend van Armin aan wie Armin zijn avonturen verteld die hij beleefd in de zoektocht naar de biologische vader van Bo. Dees is vastbesloten de evolutietheorie van Darwin omver te werpen, en houdt Armin op de hoogte van zijn kritiek op deze theorie. De ouders van Armin en Monica komen minder vaak voor in het boek. Vooral de ouders van Monica komen weinig voor omdat Armin het niet zo opheeft met die mensen. Alleen de vader van Armin speelt een grotere rol in het boek omdat hij de biologische vader van Bo is, en omdat hij in de ogen van Armin een ‘alleskunner’ is, wat Armin zelf niet is, omdat hij zijn enige grote liefde heeft laten gaan. 4 De situaties
Zie 3 verhaalfiguren. De situatie staat hierin al beschreven eigenlijk. Je kunt de situaties ook halen uit mijn samenvatting. 5 De vertelwijze
Zie 1 schrijfstijl. De vertelwijze staat eigenlijk ook in de schrijfstijl vind ik. Zoals er geschreven word, zo word het ook verteld. Op zoek naar de themathiek
Er kunnen in het boek twee thema’s onderscheiden worden. Het eerste, en meteen het belangrijkste, thema is twijfel aan het vaderschap. Dit thema komt het duidelijkste naar voren in het boek. Het hele verhaal draait om dit thema. Het tweede, dieper liggende thema van het boek is het feit dat wij denken de werkelijkheid te kennen, maar dat die toch anders blijkt te zijn. Armin zoekt in het boek de vader van zijn vermeende zoon, niet naar zijn eigen vader. Plaats in de literatuurgeschiedenis
Het boek is voor het eerst gepubliceerd in 1999. Het is pas het 2e boek van Karel Glastra van Loon. Rogi Wieg: Het boek leest als een trein, is onderhoudend en spannend. Een uniek debuut. Daar ben ik het volkomen mee eens. Je kunt omdat het pas zijn 2e boek is het niet echt vergelijken met andere werken van hem. Maar één ding heeft het eerdere boek van hem (Vannacht in de wereld gek geworden) wel met dit verhaal. Ze hebben allebei een prijs gewonnen. Voor zijn eerste boek: ‘Vannacht in de wereld gek geworden’ kreeg hij de ÉCI-prijs voor schrijvers van nu´ .En voor: ‘de Passievrucht’ won hij: ´de Generale Bank-literatuurprijs´. Het grote verschil is dat zijn eerste boek een verhalenbundel is. En dus geen roman zoals ‘de Passievrucht’. Hij is behalve schrijver ook freelance journalist voor het programma ‘Lopende Zaken’. 4 Beoordeling
1 Welke verhaalelementen hebben voor jou een positieve werking? Het verhaal is vooral aangrijpend. Je leeft je helemaal in in de situatie waarin Armin zich bevindt. 2 Welke passage spreekt je het sterkst aan en waarom? De passage dat Armin verteld wordt dat hij aan het syndroom van Klinefelter lijdt. Hier begint het allemaal. Zijn leven word volkomen op zijn kop gezet als hij beseft dat Bo niet van hem kan zijn. Het grijpt me aan omdat het je zomaar zou kunnen gebeuren en wat doe je dan? Hij gaat dus opzoek en komt erachter na een lange zoektocht wie de vader is van Bo. 4 Welke verhaalelementen hebben voor jou een negatieve werking? Ik vond het soms wel vervelend dat Armin stukken vertelt van zijn werk als corrector voor een wetenschappelijke uitgeverij en dat hij dat dan gaat citeren. Dat zijn geen makkelijke stukjes en dat vond ik af en toe toch storend. Ook stukken die hij leest in het voorwetenschappelijk Evangelie van Philippus vond ik moeilijker om te lezen. 4 Kun je dit boek met andere boeken of met een film vergelijken? Leg dit uitvoerig uit. Ik kan dit boek niet vergelijken met andere dingen ik heb nog geen films of boeken over hetzelde onderwerp gelezen of gezien. 5 Wat is je oordeel over het thema van het boek? Ik kijk wel eens naar spoorloos met mijn moeder die daar een echte fan van is. Daarin komt zo´n dergelijke situatie ook wel eens voor. Als je je dan bedenkt hoe moeilijk het moet zijn voor die mensen om bijvoorbeeld erachter de komen dat de ouders waarbij ze leefde niet hun echte ouders zijn. Dit is net zo iets maar dan omgedraaid. De mensen maken eigenlijk het zelfde mee. Ze komen erachter dat van iets wat ze altijd dachten dat zo was het is zo is. Dat moet toch zeer moeilijk zijn. Ik vind het thema van dit boek dus een goed thema en Karel Glastra van Loon weet het ook op een zeer goede wijze te verwerken tot dit boek. 6 Wat vind je van het taal gebruik? Ik vond het taalgebruik in het boek eigenlijk goed was, alleen van de eerder genoemde deeltjes vond ik het iets minder. Ik vind zeker ook een plus punt dat er eigenlijk niet zoveel moeilijke woorden in voorkomen. Dit maakt het voor een jongere zoals mij makkelijker en begrijpelijker wat er verteld wordt. 7 Hoe luidt je eindoordeel over dit werk? Ik vond het een erg goed boek. Jammer alleen dat je het al wist voor je het boek had uitgelezen maar je wilt toch weten of je vermoedens goed zijn. Het boek is gemakkelijk te lezen en is ook duidelijk. Ik zou als ik dit boek een cijfer zou moeten geven, het een 8½ geven. 8 Zou je een ander aanraden om dit boek ook te lezen? Waarom? Dat zou ik zeker doen. Sterker nog ik heb het al gedaan. Het is namelijk een boek dat voor jongeren zeer goed te lezen is, omdat het goed, begrijpelijk en duidelijk geschreven is. En het is voor andere mensen ook goed te lezen. Achtergrond van de schrijver: Biografische gegevens: Karel Glastra van Loon werd in 1965 geboren. Hij is behalve schrijver ook freelance journalist en televisiemaker van het programma ‘Lopende Zaken’. Eerder verscheen van hem de verhalenbundel ‘Vannacht in de wereld gek geworden’ in 1997, die genomineerd werd voor de ‘ECI-prijs voor schrijvers van nu’. Voor zijn boek de passievrucht won hij de Generale Bank-literatuurprijs. Beeld van schrijverschap: Karel Glastra van Loon heeft tot nu toen nog maar twee literaire werken gemaakt. Een echt beed van het schrijverschap is nog niet te vormen. Achtergronden van het boek: (kritiek) Rogi Wieg: Het boek leest als een trein, is onderhoudend en spannend. Een uniek debuut.