De Passievrucht
De primaire gegevens van het boek. De auteur >> Karel Glastra van Loon
Het boek is uitgegeven in 1999 te Amsterdam
De titelverklaring van het boek. De passievrucht is de betekenis van een baby, de vrucht die geboren wordt uit passie. De titel wordt niet genoemd in het boek. Motto. Het motto is van Dolly Parton en komt uit “It wasn’t God who made Honkytonk angels’’ From the start most
every heart

that’s ever broken
was because
there always
was a man to blame. Samenvatting. Armin Minderhout woont samen met zijn vriendin Ellen en zijn zoontje, Bo, samen in Amsterdam. Armin en Ellen willen graag een kindje samen. Bo is het kind van Armin en Monika, maar Monika is overleden. Wanneer dit niet lukt, laat Armin zich onderzoeken. Uit deze tests komt uit dat Armin zijn hele leven al onvruchtbaar is. Dit is een grote schok voor Armin omdat hij een zoontje heeft. Hij is dus niet de vader van de jongen die hij al 13 jaar opgevoed heeft als zijn eigen zoon. Monika, de moeder van Bo, is overleden toen Bo nog maar 3 jaar was. Armin staat voor een groot raadsel wie de echte vader en tevens dader is die Bo heeft verwekt bij Monika. Armin wil achter de waarheid komen. Hij maakt een lijstje met “verdachte”. Op de eerste plaats staat Robbert Hubeek. Dat is de ex van Monika. Hij besluit bij Robbert langs te gaan. Het was geen fijn gesprek, maar wanneer hij weg gaat is hij er zeker van dat Robbert niet de vader kan zijn van Bo. Een 2e verdachte is Niko Neerinckx. Dit was een collega van Monika en Ellen. Ellen had altijd al een oogje op hem, maar kon hem niet “krijgen”. Monika en Ellen waren hele goede vriendinnen. Op een avond hadden ze zelfs dezelfde man gedeeld, Armin. Armin wil ook bij Niko opbezoek gaan. Hij maakt een plan dat niet opvalt en gaat met een andere identiteit naar het huis van Niko Neerinckx. Zijn vrouw opent de deur, vervolgens lukt het hele plan. Niko heeft een zoon die ook Bo heet. Niko heeft een foto in het fotoalbum zitten van Monika. Niko is de dader, tenminste daar is Armin op dat moment zeker van. Armin vertelt alles aan Ellen. Ellen wordt een beetje boos en zegt dat dit onzin is. Ellen en Armin krijgen ruzie. Armin wil er samen met Bo een paar daagjes tussenuit. Samen gaan ze een lang weekend naar Ameland. In het begin is alles leuk, ze gaan naar het strand en wandelen. s’ Avonds gaan Armin en Bo een hapje eten. Daarna drinken ze nog wat in een cafeetje, daar komen ze het groepje jongeren tegen dat ze ook al die middag op het strand waren tegengekomen. Één van de meisjes uit het groepje heeft een oogje op Bo. Armin heeft dat door en pest Bo er een beetje mee. Na een tijdje gaat Bo bij het groepje zitten. Armin zit alleen aan een tafeltje en zet het op een zuipen. Na een tijdje komt er een man, Bas, samen lachen, praten en drinken ze nog wat. Bo is intussen met het groepje mee gegaan naar een andere cafeetje. Aan het eind van de avond gaat Armin dronken naar het vakantiehuisje. Bo is er nog niet. Armin gaat op zijn bed liggen. s’ Ochtends voelt Armin zich nog steeds klote. Zeker als hij Bo samen met een meisje treft in het 2-persoons bed. Armin laat de twee slapen en gaat naar bed nadat hij een fles whisky heeft leeg gedronken. s’Avonds komt Bo thuis en Armin is stom dronken. Bo begint tegen hem te gillen dat hij een smeerlap is en begint hem te slaan. Armin reageert eerst niet. Maar dan opeens begint hij te gillen dat hij niet de vader is van Bo, maar dat het een man uit Haarlem was. Een rokkenjager die niet van zijn moeder kon afblijven. Bo schrikt en slaat Armin steeds harder. Hij praat de hele dag niet meer. De volgende ochtend gaan ze weer naar huis, een halve dag eerder dan gepland. Thuis aangekomen krijgt Armin een telefoontje van de buurman van zijn vader. Zijn vader is overleden. Armin gaat samen met Ellen naar hem toe en samen regelen ze de hele crematie. Een maandje later gaat hij er samen met Dees, zijn beste vriend, naar toe. Samen ruimen ze het huis op en laden 6 dozen vol met spullen die Armin wil bewaren. Als ze weg willen gaan, gaat Armin nog even naar boven. Daar valt zijn oog op een houten doosje. Hij opent het doosje en vindt allemaal brieven van zijn vader aan zijn moeder en andersom. Opeens ziet hij een enveloppe met de roepnaam van zijn vader, Cor. Hij opent de enveloppe en vindt daar een briefje met de tekst “Ik ben zwanger, M” Armin schrikt zich helemaal rot. Hij neemt het doosje mee en gaat naar beneden. Hij vertelt niks aan Dees. Als hij Dees thuis heeft afgezet, kan hij niet naar huis toe gaan. Hij rijdt en rijdt tot hij bij het Amsterdamse bos is aangekomen. Daar blijft hij een tijdje rondlopen. Als hij uiteindelijk toch naar huis gaat, treft hij Ellen en Bo samen op de bank. Bo heeft rode ogen, hij heeft gehuild. Ellen laat Armin de brief zien die Monika aan Bo had geschreven met daarin de waarheid over zijn echte vader. Monika had deze brief geschreven vlak voor haar dood. Ze had de brief aan Ellen gegeven en gevraagd of zij deze aan Bo wou geven wanneer dit nodig was. Nu dus. Armin leest de brief en realiseert dat het waar is. Bo zijn opa is zijn vader, Bo is zijn halfbroer. Armin gaat een eindje lopen, Ellen gaat mee. Onderweg stelt Armin allemaal vragen aan Ellen over Monika en zijn vader. Bij elk antwoord dat hij krijgt komen er tien nieuwe vragen in zijn hoofd. Na een aantal moeilijk maanden komt Bo met het idee om het as van zijn opa, zijn biologische vader, over het graf van Monika te gooien. Armin, Bo en Ellen doen dit meteen de volgende dag. Met deze gebeurtenis eindigt het boek. Thema. Het thema van het boek is het achterhalen van de biologische vader van de zoon van Armin. Een zoektocht naar de genetische oorsprong van Bo. Personages. Armin Minderhout is de ikpersoon in het boek. Hij vertelt het verhaal. Er zijn steeds terug blikken, maar steeds is hij de hoofdpersoon. Armin ondergaat een zoektocht naar de biologische vader van “zijn” zoon. Als hij erachter komt dat zijn zoon zijn halfbroer is, schrikt hij zich rot. Met hulp van Ellen en Bo komt hij er over heen. Armin werkt als corrector bij een wetenschappelijke uitgeverij. Bo is het zoontje van Armin. Tenminste dat dachten ze altijd. Eigenlijk is Bo het zoontje van zijn opa. De vader van Armin. Bo is een slimme jongen. En is erg geïnteresseerd in dieren en natuur. Monika is de moeder van Bo en grote liefde van Armin. Monika wordt ziek en gaat dood. Armin vertelt alleen maar goede verhalen over haar. Ze wordt bijna neergezet als de perfecte vrouw. Toch was zij absoluut niet perfect. Ze bedroog Armin met zijn eigen vader en werd zwanger, van Bo. Ellen is een hele goede vriendin en collega van Monika. In het verleden heeft zij een triootje gehad met Monika en Armin. Als Monika is overleden, komt ze vaak bij Armin. Na een tijdje trekt ze bij hen in. Ellen haar wens is een kindje van Armin. Helaas kan dit niet, want Armin is onvruchtbaar. Dees is de beste vriend van Armin. Hij helpt hem met dingen en staat altijd voor Armin klaar. Hij is een collega van Armin. Hij is een wetenschappelijk redacteur. Robbert Hubeek is de ex van Monika en een verdachte van Armin. Armin denkt dat hij de vader kan zijn van Bo, maar komt er al snel achter dat hij dat hij da niet is. Hij had een relatie met Monika voordat ze Armin leerde kennen. Niko Neerinckx is ook een verdachte van Armin. Niko heeft een zoon die ook Bo heet en heeft een foto van Monika in zijn fotoalbum. Tot Armin achter de waarheid komt, blijft hij Niko verdenken. Tijd en Ruimte. Tijd>> Het boek bestaat uit korte hoofdstukken. Na elk hoofdstuk veranderd de tijd. Het boek bevat dus terugblikken. Deze terugblikken gaan over de tijd dat Monika nog leefde, het verwerkingsproces erna en het heden. Ruimte>> Het verhaal speelt zich in vele verschillende plaatsen af. Voorbeelden zijn: het huis aan de Ceintuurbaan in Amsterdam, verschillende cafeetjes, straten en steegjes. Ameland en het strand. En het huis van Armin zijn ouders. Volgens mij is dit een belangrijke plaats. Hier komt Armin er namelijk achter wie de echte vader van Bo is. Achtergronden van de schrijver. Karel Glastra van Loon werd geboren in 1965. Naast schrijver is hij ook journalist en televisiemaker van het programma “Lopende Zaken.” In 1997 verscheen de verhalenbundel “Vannacht is de wereld gek geworden.” Deze bundel werd genomineerd voor de “ECI-prijs voor schrijvers van nu.” En met het boek de passievrucht won Karel Glastra van Loon de Generale Bankliteratuurprijs. Eigen Oordeel. De Passievrucht heb ik met plezier gelezen. Ik vond het een mooi boek, maar vooral spannend. Het maakte mij erg nieuwsgierig wie de echte vader was. Het boek is zo geschreven dat je moet blijven lezen als je er achter wil komen wie de biologische vader is. En dat heb ik ook zeker gedaan. Het onderwerp sprak me ook aan. Het was bijzonder, maar het is ook realistisch.