Karel Glastra van Loon. De passievrucht. Uitgeverij L.J. Veen Amsterdam/ Antwerpen september1999 (april 1999). Vanaf het begin Bijna elk hart Dat ooit gebroken is Was omdat Er altijd
Een man was om de schuld te geven
Nederlandse vertaling. Dolly Parton (‘It Wasn’t God Who Made Honkytonk Angels’) Dit boek is opgedragen aan Karin. Fabel: Armin Minderhout woont samen met zijn vriendin Ellen, en zijn zoon, Bo, in Amsterdam. Als hij erachter komt dat hij zijn hele leven onvruchtbaar is geweest stort zijn wereld in. Hij kon dus nooit de echte vader van Bo zijn, Monika (de moeder van Bo) is vreemdgegaan. Helaas is zij al een paar jaar dood, en zij kan hem dus niet vertellen wie de v(d)ader is, en daarom gaat hij zelf op zoek. Hij maakt een lijstje waar degenen opstaan die hij verdenkt. Als eerste verdenkt hij de ex-vriend van Monika, Robbert Hubeek. Hij gaat bij hem op bezoek. Armin en Robbert hebben elkaar nooit echt gemogen, en de conversatie verloopt dus niet echt gezellig. Na een aantal scherpe vragen komt Armin tot de conclusie dat Robbert niet de vader van Bo is. Als tweede op zijn lijstje staat de huisarts. Deze heeft Monika naar het ziekenhuis gebracht toen ze bacteriële meningitis had (dat was drie dagen voordat ze overleed). Armin maakt een afspraak met de arts, en na een vrij kort gesprek komt Armin erachter dat ook deze man de vader van Bo niet kan zijn. De laatste op zijn lijstje is een ex-collega van Monika, Niko Neerinckx. De drie redenen die Armin heeft om hem te verdenken zijn: Niko Neerinckx was spannend. Niko Neerinckx was veilig (veel in het buitenland i.v.m. werk) Niko Neerinckx had de voorkeur voor bezette vrouwen. Armin bedenkt een plan om van Niko te weten te komen of hij de vader is van Bo. Hij gebruikt de vrouw van Niko om informatie over hem te krijgen. Als hij erachter komt dat er een foto van Monika in het familiealbum zit, is Armin ervan overtuigd dat Niko de vader van Bo is. Armin neemt Bo mee naar Ameland om even het drukke stadleven te ontvluchten. Daar verteld Armin in een dronken bui aan Bo dat hij zijn echte vader niet is, maar dat zijn echte vader een smerige rokkenjager uit Haarlem is, die niet van Monika af kon blijven. Achteraf heeft hij daar uiteraard ontzettend veel spijt van, want de rest van het ‘tripje’ praat Bo niet meer tegen hem. Als Armin zijn vader komt te overlijden en Armin zijn spullen uit het huis ruimt, komt hij een briefje tegen waarop staat: ‘Ik ben zwanger. M.’ Hij schrikt zich rot en gaat via een omweg door het Amsterdamse bos naar huis. Thuis aangekomen ziet hij Ellen, en de zoon van zijn vader (Bo) met roodgehuilde ogen op de bank zitten. Op de tafel ligt een enveloppe. Ellen geeft deze aan Armin. Als hij begint te lezen laat hij de brief na zes zinnen uit zijn handen vallen. Het is waar, Bo is de zoon van zijn vader, zíjn halfbroer dus. Hij zegt dat hij een rondje gaat lopen, en Ellen wil mee. Terwijl ze lopen vraagt Armin net zolang door over de gebeurtenis tot Ellen alles vertelt. Ze had het de hele tijd al geweten, maar had niets willen zeggen omdat ze hem die hoeveelheid pijn wilde besparen. Na een paar moeilijke maanden voor Armin, Bo en Ellen komt Bo met het plan om de as van opa over het graf van Monika te strooien. Met deze gebeurtenis eindigt het boek. Structuur/ compositie: Het boek is niet-chronologisch geschreven en wordt in de ik-vorm verteld. Er komen in ‘de Passievrucht’ een aantal flashbacks voor. Een gedeelte van het boek speelt zich af in het huis van Armin: Zijn huis bestaat uit vijf kamers: woonkamer; keuken; badkamer; 2 slaapkamers. De slaapkamer van Bo: Op de vloer ligt ruwe sisal. Op zijn verzoek ligt Bo op een matras op de grond ( De wereld is het mooist dicht bij de grond). Er ligt een sprei over zijn bed. Aan de muren hangen tientallen foto’s van vreemde dieren. Hij heeft hagedissen in een terrarium op zijn kamer staan. De slaapkamer van Armin en Ellen: Op de vloer weer ruwe sisal. Er staat een tweepersoonsbed, en volgens mij hangt erboven hun bed een poster van een schilderij van Kandinsky of een soortgelijke schilder. Verder staat er een grenen nachtkastje waar een glas water op staat die half leeg is. De badkamer: Er is een douche met een donkerblauw douchegordijn. Er is ook een wc. en een wastafel. Huiskamer: Deze kamer is gezellig ingericht. Er staan een inzakbank en een gerieflijke stoel Er staat voor de bank een laag tafeltje. Het tafelblad is van glas. Het eetgedeelte bestaat uit een eettafel met stoelen. Keuken: De keuken is goed schoongemaakt. Thematiek/ interpretatie: Thema: Hoe kom je achter de raadselachtige genetische oorsprong van je kind. Titelverklaring: Passie = Hartstocht. Bo is de vrucht van een samenzijn vol harstocht en passie. Vandaar de titel ‘de passievrucht.’ Mottoverklaring: Het hart van Armin is gebroken omdat hij niet de echte vader van Bo blijkt te zijn. De man die in dit geval de schuld draagt is: Cor, de vader van Armin en Bo. Volgens mij heeft Karel Glastra van Loon niet speciaal iets met dit boek willen zeggen. Er zit geen diepere betekenis achter, het was gewoon de bedoeling om een goed boek te schrijven, en dat is (naar mijn mening) gelukt! Als hij een boodschap over wilde brengen zou het geweest moeten zijn: Ga niet vreemd. Achtergrondinformatie: Karel Glastra van Loon is in 1962 geboren. Hij is nu dus 37 of 38 jaar. Hij is behalve schrijver ook een freelance journalist en een televisiemaker. Zijn eerste boek ‘Vannacht is de wereld gek geworden’ kwam uit in 1997 en is een verhalenbundel. Dit boek is genomineerd voor de ECI-prijs voor schrijvers van nu. Hij kreeg voor een van zijn verhalen ook de ‘Rabobank Lenteprijs voor Literatuur 1998.’ Waarde- Oordeel: Een goed boek! Ik vond het spannend, en interessant en boeiend. Grappig en zielig, kortom alles wat een boek voor mij moet hebben om als goed boek te worden gezien. Ik vond dat sommige stukjes in het boek waar hij met zijn beste vriend Dees praat een beetje te langdradig en niet interessant genoeg waren. Verder heb ik geen kritiek op dit boek. Ik was ervan overtuigd dat de dader Niko was, maar ook ik zat ernaast. Ik kan me wel in Armin verplaatsen, ik denk dat ik als ik in zijn schoenen had gestaan, ongeveer dezelfde handelingen had verricht. Mijn cijfer voor dit boek: 8,5 !