Boekverslag, De ooggetuige, Simone van der Vlugt.

1. Samenvatting.

Manon Jonkers is een 22 jarige slechtziende vrouw. Ze beschrijft haar zicht alsof je door een keukenrol kijkt tegen een beslagen raam aan. Ze was geboren met slecht zicht en viel op zes jarige leeftijd in een doornstruik waardoor ze aan één oog blind was en aan het ander oog zeer slechtziend. Manon woont samen met haar zus Bibi en haar blinde geleide hond Max in Nijmegen. Op een dag gaat Manon naar de juwelier om een kapot armbandje te laten repareren. Ze is goed bevriend met de eigenaar Rob. Als ze terug komt van het toilet ziet ze drie schimmen waarvan een schreeuwt dat ze halt moest houden. Ze zit midden in een overval op de juwelier! Rob vertelt snel dat ze volledig blind is en dat ze dus niet kan getuigen en of ze haar in leven willen laten. Rob word mee naar achter genomen en dat hoort Manon een schot. De drie overvallers pakken al het geld en de sierraden en maken dat ze wegkomen. Manon belt zo snel mogelijk de politie en even later blijkt het dat Rob dood is. De overvallers komen er later achter dat Manon niet blind is maar slechtziend. Ze word een paar keer bedreigd en op een gegeven moment word ze ook bijna aangereden. Ze overleefd de aanval door haar hond Max, die haar net op tijd voor de auto wegsleurt.

Op het einde van het boek word er een feestje gegeven voor Bibi’s verjaardag en daarbij ontmaskeren Bibi en Manon een van de daders die hun vriend blijkt te zijn. Hij probeert Manon te vermoorden maar dat lukt niet omdat Bibi er tussen komt en Manon belt de politie om hun vriend, Rutger op te pakken.

2. Beschrijving van de hoofdpersoon.

Manon Jonkers is 22 jaar, slechtziend en woont in Nijmegen samen met haar zus Bibi. Ze is dieren lievend als je leest hoe veel ze houdt van haar hond Max en ze is ook erg zorgzaam voor haar zus en ouders ook al is zij de gene met een handicap. Ze is ook een beetje koppig zoals bij de momenten dat iedereen haar aanraad dat ze met de taxi moet gaan of niet meer alleen over straat moet gaan. Dat doet ze allebei uiteindelijk toch en dat brengt haar in gevaarlijk situaties. Manon werd niet echt qua uiterlijk beschreven maar ik zag haar en Bibi voor me zoals ik mijn zusje en mij zie. Ik weet niet waarom maar Bibi en Manon kibbelen vaak maar als het er op aan komt is Bibi heel zorgzaam voor Manon en andersom en dat herken ik wel een beetje bij mezelf.

3. Een favoriet fragment uit het boek.

4. Tijd en plaats.

Het verhaal speelt zich af in Nijmegen en locaties daarin zoals het huis van Bibi en Manon, de juwelier, het politiebureau, het huis van de ouders van Bibi en Manon, de kermis, het werk van Manon en nog wat andere, minder belangrijke plaatsen.

De tijd waarin het verhaal zich afspeelt word niet duidelijk verteld maar als je kijk naar kleine aanwijzingen, woorden zoals computer, de kermis en IPhone, dan zie je dat het in de tegenwoordige tijd geschreven is.

5. Bio- en bibliografische gegevens van de auteur.

Simone van der Vlugt was geboren op 15 december, 1966, in Hoorn. Ze wou op haar negende al schrijfster worden en schreef op haar dertiende al een verhaal, die helaas afgewezen werd door de uitgever. Ze werd wel aangeraden om door te gaan met schrijven en dat deed ze dus ook. Haar debuut, het Amulet, werd meteen een succes en het boek werd aangeraden door de Nederlandse Kinderjury. Daarna schreef ze nog meer historische jeugdboeken met onder andere De Slavenring, De Guillotine en Zwarte Sneeuw.

6. Tekening van een scene of fragment.

Huilend oog

Scene waarin Bibi en Manon de overvaller hebben opgepakt en huilend in elkaars armen vallen.

7. Eigen mening.

8. VWO opdracht.

Het verhaal word vanuit het ik-perspectief verteld, de hoofdrol Manon dus.

9. Nawoord

Ik zou eerst het boek Robijn Rood gaan lezen maar mijn bibliotheek beschikte er niet over dus ik keek op de lijst naar een ander boek. Ik koos voor het boek Kersenbloed maar toen ik het boek uit had wist ik niet wat ik er mee aan moest. Ik vond het een zo gedeprimeerd einde hebben dat ik meteen een ander boek ging lezen. Dat was dus De Ooggetuige, van Simone van der Vlugt. Ik kwam op dit boek door dat ik de boeken Het Amulet, De Slavenring en de Guillotine had gelezen, wat ik hele mooie boeken vond dus ik hoopte dat deze ook zo zou zijn. Ik vond dit boek inderdaad heel mooi, kort maar krachtig want het bleek achteraf een Kinderboekenweek geschenk te zijn en die zijn nooit meer dat honderd pagina’s. Ik had het boek binnen één dag uit dus misschien mt ik volgende keer een wat dikker boek uitzoeken maar voor de rest vond ik het boek erg leuk om te lezen.