Algemene gegevens
Auteur: Ward Ruyslinck
Uitgeverij: Manteau
Plaats van uitgave: Brussel
Jaar: 1978
Jaar van eerste uitgave: 1957
Aantal bladzijden:128 Korte samenvatting: Silvester en Margriet zijn getrouwd en wonen samen in een gammel huisje. Ze zijn allebei werkloos en werkschuw. In de lente wordt hun huisje gebruikt voor een militaire oefening. Als Silvester daarna op pad gaat loopt hij in een oude mijn en is dood. Hierna pleegt Margriet zelfmoord. Lange samenvatting: De beide hoofdfiguren, Silvester en Margriet, zijn reeds 22 jaar getrouwd. Als het verhaal begint, raast een storm over het huis. Een dakpan rammelt en Margriet spoort haar man aan het dak te herstellen. Verder moet hij een waskom solderen en het broodmes slijpen. Silvester verwijt zijn vrouw dat ze geen knoop aan zijn broek zet. Als Silvester eindelijk is opgestaan, begeeft hij zich met tegenzin naar het stempellokaal in de voorstad. Tot zijn grote schrik hoort hij van de ambtenaar, dat hij zich moet melden als hulptuinier bij baron Van Speyk de Groet, die op het kantoor "de vier Torekens" woont. De terugtocht van Silvester verloopt hoogst merkwaardig. Om de regenvlagen te ontlopen, gaat hij in de luwte van een lijkstoet lopen. De nabestaanden nodigen hem uit in een volgkoets te stappen en Silvester doet of hij een oude vriend van de overledene is. Hij woont de begrafenis bij en na afloop gaat hij naar het kasteel. Hij wordt door de huisknecht ontvangen, die de tuinman voor hem roept. Deze merkt al gauw, dat Silvester tot niets in staat is. Het spijt Silvester overigens niets, dat hij niet voor deze betrekking in aanmerking komt. Tevergeefs tracht hij nog de tuinman nog wat eendeneieren af te troggelen. Als hij thuiskomt, ligt Margriet nog in bed. Hij vertelt haar dat hij heeft gehoord dat de metaalbewerkers in staking zijn. Margriet schrikt hevig, ze vreest dat er oorlog zal komen. 's Morgens doet Silvester niets, maar in de middag klimt hij uiteindelijk op het dak om de pan recht te leggen. Als hij weer binnen komt, slaapt Margriet nog steeds. Op een gegeven moment komt er een wending in het verhaal. Het is lente en dit inspireert hen tot enige activiteiten. Margriet ontdekt dat ze 22 jaar getrouwd zijn, maar ze vindt dat "de verjaring van een groot ongeluk in stilte herdacht moet worden." Ze informeert bij Harry, de broodbezorger, of er oorlog is uitgebroken. Van een meisje hoort ze dat de burgemeester is overleden, hetgeen haar angst nog doet toenemen. Ook de mycoloog(iemand die paddestoelen bestudeert) is niet in staat haar te kalmeren. Een poosje later komt Silvester thuis; hij heeft van een pastoordeken een kalender losgekregen. Na Pasen worden ze plotseling opgeschrikt door geweerschoten. Margriet raakt in paniek en is niet meer te kalmeren, ook niet als Silvester haar verzekert dat het slechts oefeningen zijn. Als de soldaten even pauzeren, gaat Silvester met een jonge officier praten. Het is de bedoeling dat er een schijnaanval op hun huisje zal plaatsvinden. De officier begrijpt zijn bezwaren, maar bevel is bevel. De aanval begint. Tijdens het gevecht verschijnt er plotseling een gehelmd hoofd voor het raam; Margriet gooit er een schoen heen. Enige tijd later verdwijnen de soldaten. Toch is bij Margriet de angst nog niet verdwenen. Ook Silvester is onrustig; alles is deze dag anders, maar wat de zin ervan is, begrijpt hij niet. Hij gaat naar het akkermaalsbos. Als Margriet even naar buiten komt, vindt ze een lege patroonhuls en ze peinst over de onontkoombaarheid van de oorlog. De broodbezorger vertelt over een gruwelijk ongeval, dat zijn vader overkomen is. Als hij weg is, hoort ze een vreselijke knal. Ze gaat naar buiten, ziet rook opstijgen en gaat weer naar binnen. Na een poosje komt een rijkswachter binnen. Hij vertelt dat Silvester het slachtoffer is geworden van een granaat uit de vorige oorlog. De mycoloog heeft het gezien. Als Margriet weer alleen is, grijpt ze een touw en een stikdraad. Essayistisch ervaringsverslag: Wat mij het meeste is bijgebleven van “de ontaarde slapers” is de lusteloosheid van de hoofdpersonen. Dit vind ik heel moeilijk voor te stellen dat iemand zo weinig zin kan hebben om van het leven iets te maken. Sylvester en Margriet zijn allebei werkschuw en zitten daardoor de veel thuis en hebben nauwelijks kennissen en vrienden. Dat geeft natuurlijk ook weinig om voor te leven maar ik zou er altijd het beste van maken. Deze zware lusteloosheid vind ik ook onwerkelijk overkomen omdat ik het me dus niet kan voorstellen. De rest van het boek vond ik daarentegen wel heel werkelijk. Bijvoorbeeld de angst van Margriet voor de oorlog kan ik me heel goed voorstellen. Ze had al een oorlog meegemaakt en dat blijft een heel traumatische ervaring zeker als je door de oorlog veel familie hebt verloren. Het feit dat Margriet alleen maar thuis zit heeft haar angst voor de oorlog ook geen goed gedaan. Doordat ze alleen maar thuis zit heeft ze maar weinig afleiding en het is dus ook moeilijker om ergens anders aan te denken. Volgens mij is het niet mogelijk om in onze samenleving niet te werken. Aangezien je dan van de overheid helemaal geen geld krijgt tenzij je arbeidsongeschikt bent en dat zijn Sylvester en Margriet niet. Maar zonder inkomen van de overheid heb je dus geen inkomen en dan moet dus gaan zwerven. Dat is nog iets dat ik niet snap aan het boek hoe Sylvester het geld kan krijgen van het stemkantoor. Hij is niet arbeidsongeschikt en heeft geen enkele reden om niet te werken. Op een gegeven moment wordt hij er wel op gepakt maar dat is wel laat. Dit duidt wel op de slechte controle van vroeger op of iemand ook werkelijk arbeidsongeschikt is. Eigenlijk zijn Sylvester en Margriet geluksvogels want ze krijgen geld van de overheid dat ze niet verdienen en ze hebben een huis, niet erg mooi maar het is toch altijd beter al geen huis. Bovendien hebben ze ook allebei de oorlog overleeft. In dat opzicht zijn ze geluksvogels maar als je de rest van hun leven bekijkt zijn ze alles behalve geluksvogels. “De ontaarde slapers” laat ook zien dat het leven ook anders kan zijn dan een baan van acht tot vijf en een goed inkomen met elke dag goed te eten. Dat Sylvester en Margriet niet zo’n leven hebben is wel hun eigen schuld omdat ze niet willen werken. Maar ik kan me eigenlijk niet indenken dat iemand vrijwillig zo gaat leven. Alleen al om het feit van de enorme sleur die dan in het leven komt. Met een “gewoon”leven komt er misschien ook wel sleur in het leven maar dan zijn er nog wel een onderbrekingen. Ik zou ook als ik dag en nacht op iemands lip zat helemaal gek van worden, dat vind ik ook weer heel ongeloofwaardig in het boek want ik denk niet dat er twee mensen op de hele wereld zijn die dag en nacht bij elkaar kunnen zijn zonder gek te worden. Helemaal bij zo’n leven als Sylvester en Margriet hebben, zo saai en niks te doen. Ik vind niet alleen het leven van Sylvester en Margriet saai, ik vind ook het boek saai. Er gebeurt te weinig in en als er dan iets anders gebeurt is het nog niet erg boeiend. Bij de titel had ik op zich niet een heel boeiend boek verwacht maar toch wel interessanter dan het uiteindelijke verhaal. Ik had meer diepgang verwacht waarom ze niet werken en waarom ze zo’n leven willen leven en dat heb ik er niet in kunnen terug vinden dat is wel jammer. Maar aan de andere kant laat dat wel meer ruimte voor de fantasie over, je kan zelf redenen bedenken waarom iemand zo wil leven. Een ander minpunt aan het boek vind ik dat het redelijk geloofwaardig is geschreven maar sommige dingen gewoon heel ongeloofwaardig zijn.
Verwerkingsopdracht:
“De ontaarde slapers” had mogelijk in een andere tijd kunnen plaats vinden. Het had eerder kunnen plaats vinden maar niet veel eerder want Margriet is bang voor een nieuwe oorlog en dat komt omdat ze de eerste wereldoorlog heeft meegemaakt. Aan de andere kant denk ik ook niet dat het veel later had kunnen plaatsvinden want er is weinig controle bij het stemkantoor waar Sylvester zijn geld haalt. En tegenwoordig wordt er zeer streng gecontroleerd. Bovendien denk ik niet dat het in deze tijd mogelijk is voor iemand om zonder inkomen te kunnen leven. De maatschappij van tegenwoordig is te veel op geld gericht.
Uitgeverij: Manteau
Plaats van uitgave: Brussel
Jaar: 1978
Jaar van eerste uitgave: 1957
Aantal bladzijden:128 Korte samenvatting: Silvester en Margriet zijn getrouwd en wonen samen in een gammel huisje. Ze zijn allebei werkloos en werkschuw. In de lente wordt hun huisje gebruikt voor een militaire oefening. Als Silvester daarna op pad gaat loopt hij in een oude mijn en is dood. Hierna pleegt Margriet zelfmoord. Lange samenvatting: De beide hoofdfiguren, Silvester en Margriet, zijn reeds 22 jaar getrouwd. Als het verhaal begint, raast een storm over het huis. Een dakpan rammelt en Margriet spoort haar man aan het dak te herstellen. Verder moet hij een waskom solderen en het broodmes slijpen. Silvester verwijt zijn vrouw dat ze geen knoop aan zijn broek zet. Als Silvester eindelijk is opgestaan, begeeft hij zich met tegenzin naar het stempellokaal in de voorstad. Tot zijn grote schrik hoort hij van de ambtenaar, dat hij zich moet melden als hulptuinier bij baron Van Speyk de Groet, die op het kantoor "de vier Torekens" woont. De terugtocht van Silvester verloopt hoogst merkwaardig. Om de regenvlagen te ontlopen, gaat hij in de luwte van een lijkstoet lopen. De nabestaanden nodigen hem uit in een volgkoets te stappen en Silvester doet of hij een oude vriend van de overledene is. Hij woont de begrafenis bij en na afloop gaat hij naar het kasteel. Hij wordt door de huisknecht ontvangen, die de tuinman voor hem roept. Deze merkt al gauw, dat Silvester tot niets in staat is. Het spijt Silvester overigens niets, dat hij niet voor deze betrekking in aanmerking komt. Tevergeefs tracht hij nog de tuinman nog wat eendeneieren af te troggelen. Als hij thuiskomt, ligt Margriet nog in bed. Hij vertelt haar dat hij heeft gehoord dat de metaalbewerkers in staking zijn. Margriet schrikt hevig, ze vreest dat er oorlog zal komen. 's Morgens doet Silvester niets, maar in de middag klimt hij uiteindelijk op het dak om de pan recht te leggen. Als hij weer binnen komt, slaapt Margriet nog steeds. Op een gegeven moment komt er een wending in het verhaal. Het is lente en dit inspireert hen tot enige activiteiten. Margriet ontdekt dat ze 22 jaar getrouwd zijn, maar ze vindt dat "de verjaring van een groot ongeluk in stilte herdacht moet worden." Ze informeert bij Harry, de broodbezorger, of er oorlog is uitgebroken. Van een meisje hoort ze dat de burgemeester is overleden, hetgeen haar angst nog doet toenemen. Ook de mycoloog(iemand die paddestoelen bestudeert) is niet in staat haar te kalmeren. Een poosje later komt Silvester thuis; hij heeft van een pastoordeken een kalender losgekregen. Na Pasen worden ze plotseling opgeschrikt door geweerschoten. Margriet raakt in paniek en is niet meer te kalmeren, ook niet als Silvester haar verzekert dat het slechts oefeningen zijn. Als de soldaten even pauzeren, gaat Silvester met een jonge officier praten. Het is de bedoeling dat er een schijnaanval op hun huisje zal plaatsvinden. De officier begrijpt zijn bezwaren, maar bevel is bevel. De aanval begint. Tijdens het gevecht verschijnt er plotseling een gehelmd hoofd voor het raam; Margriet gooit er een schoen heen. Enige tijd later verdwijnen de soldaten. Toch is bij Margriet de angst nog niet verdwenen. Ook Silvester is onrustig; alles is deze dag anders, maar wat de zin ervan is, begrijpt hij niet. Hij gaat naar het akkermaalsbos. Als Margriet even naar buiten komt, vindt ze een lege patroonhuls en ze peinst over de onontkoombaarheid van de oorlog. De broodbezorger vertelt over een gruwelijk ongeval, dat zijn vader overkomen is. Als hij weg is, hoort ze een vreselijke knal. Ze gaat naar buiten, ziet rook opstijgen en gaat weer naar binnen. Na een poosje komt een rijkswachter binnen. Hij vertelt dat Silvester het slachtoffer is geworden van een granaat uit de vorige oorlog. De mycoloog heeft het gezien. Als Margriet weer alleen is, grijpt ze een touw en een stikdraad. Essayistisch ervaringsverslag: Wat mij het meeste is bijgebleven van “de ontaarde slapers” is de lusteloosheid van de hoofdpersonen. Dit vind ik heel moeilijk voor te stellen dat iemand zo weinig zin kan hebben om van het leven iets te maken. Sylvester en Margriet zijn allebei werkschuw en zitten daardoor de veel thuis en hebben nauwelijks kennissen en vrienden. Dat geeft natuurlijk ook weinig om voor te leven maar ik zou er altijd het beste van maken. Deze zware lusteloosheid vind ik ook onwerkelijk overkomen omdat ik het me dus niet kan voorstellen. De rest van het boek vond ik daarentegen wel heel werkelijk. Bijvoorbeeld de angst van Margriet voor de oorlog kan ik me heel goed voorstellen. Ze had al een oorlog meegemaakt en dat blijft een heel traumatische ervaring zeker als je door de oorlog veel familie hebt verloren. Het feit dat Margriet alleen maar thuis zit heeft haar angst voor de oorlog ook geen goed gedaan. Doordat ze alleen maar thuis zit heeft ze maar weinig afleiding en het is dus ook moeilijker om ergens anders aan te denken. Volgens mij is het niet mogelijk om in onze samenleving niet te werken. Aangezien je dan van de overheid helemaal geen geld krijgt tenzij je arbeidsongeschikt bent en dat zijn Sylvester en Margriet niet. Maar zonder inkomen van de overheid heb je dus geen inkomen en dan moet dus gaan zwerven. Dat is nog iets dat ik niet snap aan het boek hoe Sylvester het geld kan krijgen van het stemkantoor. Hij is niet arbeidsongeschikt en heeft geen enkele reden om niet te werken. Op een gegeven moment wordt hij er wel op gepakt maar dat is wel laat. Dit duidt wel op de slechte controle van vroeger op of iemand ook werkelijk arbeidsongeschikt is. Eigenlijk zijn Sylvester en Margriet geluksvogels want ze krijgen geld van de overheid dat ze niet verdienen en ze hebben een huis, niet erg mooi maar het is toch altijd beter al geen huis. Bovendien hebben ze ook allebei de oorlog overleeft. In dat opzicht zijn ze geluksvogels maar als je de rest van hun leven bekijkt zijn ze alles behalve geluksvogels. “De ontaarde slapers” laat ook zien dat het leven ook anders kan zijn dan een baan van acht tot vijf en een goed inkomen met elke dag goed te eten. Dat Sylvester en Margriet niet zo’n leven hebben is wel hun eigen schuld omdat ze niet willen werken. Maar ik kan me eigenlijk niet indenken dat iemand vrijwillig zo gaat leven. Alleen al om het feit van de enorme sleur die dan in het leven komt. Met een “gewoon”leven komt er misschien ook wel sleur in het leven maar dan zijn er nog wel een onderbrekingen. Ik zou ook als ik dag en nacht op iemands lip zat helemaal gek van worden, dat vind ik ook weer heel ongeloofwaardig in het boek want ik denk niet dat er twee mensen op de hele wereld zijn die dag en nacht bij elkaar kunnen zijn zonder gek te worden. Helemaal bij zo’n leven als Sylvester en Margriet hebben, zo saai en niks te doen. Ik vind niet alleen het leven van Sylvester en Margriet saai, ik vind ook het boek saai. Er gebeurt te weinig in en als er dan iets anders gebeurt is het nog niet erg boeiend. Bij de titel had ik op zich niet een heel boeiend boek verwacht maar toch wel interessanter dan het uiteindelijke verhaal. Ik had meer diepgang verwacht waarom ze niet werken en waarom ze zo’n leven willen leven en dat heb ik er niet in kunnen terug vinden dat is wel jammer. Maar aan de andere kant laat dat wel meer ruimte voor de fantasie over, je kan zelf redenen bedenken waarom iemand zo wil leven. Een ander minpunt aan het boek vind ik dat het redelijk geloofwaardig is geschreven maar sommige dingen gewoon heel ongeloofwaardig zijn.
REACTIES
:name
:name
:comment
1 seconde geleden