Titel
De Oesters van Nam Kee
Auteur, biografische gegevens van de schrijver
Kees van Beijnum is geboren en getogen in Amsterdam. Hij heeft gymnasium gedaan. In 1991 besloot hij schrijver te worden en schreef hij Over het IJ. Naast boeken schrijft hij ook scenario's. Hij heeft bijvoorbeeld de tv-film De langste reis geschreven. Deze werd genomineerd voor het Gouden Kalf.
Voor zijn boeken is hij een aantal keer genomineerd voor prijzen, maar hij heeft nooit iets gewonnen.
Titelverklaring
Er is een restaurantje, Nam Kee, waar Berry en Thera, de twee hoofdpersonen, vaak oesters eten. Ze eten die ook de eerste dag dat ze elkaar leren kennen. Berry lust ze eigenlijk niet echt, maar hij eet ze omdat het Thera's lievelingseten is. Oesters staan op zich natuurlijk voor liefde. In films bijvoorbeeld worden ze heel vaak gegeten door (rijke) koppels die uitgaan. Dus de oesters van Nam Kee staan voor de liefde tussen Berry en Thera.
Plot korte beschrijving van het karakter van de hoofdpersonen
Berry: Hij is 18. Zijn vader is overleden toen hij jonger was. Hij is intelligent, snapt hoe de maatschappij werkt, en idealiseert het verleden veel(volgens zijn broer in ieder geval). Hij zit op het Barleus in de laatste klas, maar raakt op het verkeerde pad en stopt met school. Tegen zijn familie zegt hij daarover niets. Elke dag gaat hij met hetzelfde groepje jongens om bij de snackbar. Hij gebruikt en drink van alles.
Thera: Zij is 19. Ze is uit huis gegaan en danst in een nachtclub als werk. Ze doet ook af en toe modellenwerk. Berry wordt verliefd op haar. Ze heeft epilepsie. Ze gebruikt en drinkt ook van alles. Ik vind haar een beetje pessimistisch. Op
www.deoestersvannamkee.nl wordt ze 'zoekend' genoemd.
korte Samenvatting van het verhaal (max. 150 woorden)
Berry is al een tijdje van school als hij bij toeval Thera ontmoet. Hij verkoopt op dat moment hoorntjes om op je hoofd te zetten en zij koopt een paar. Een paar dagen later, ontmoeten ze elkaar weer, door een misverstand. Ze beginnen een relatie. Op een gegeven moment krijgt Thera de epilepsieaanvallen die ze vroeger als kind ook al had, terug. Berry en zij besluiten op reis te gaan, maar ze moeten aan geld komen om dat te doen. Ze verhuren met vooruitbetaling het appartement waar Thera een zolderkamer heeft aan tien verschillende mensen tegelijk. Met het geld kopen ze kleren en logeren ze in het Hilton, voordat ze op reis gaan. Maar de aanvallen van Thera worden heftiger en komen vaker. En na een hele heftige aanval (ze zijn dan nog in het Hilton) brengt Berry haar naar het ziekenhuis. Dat is het begin van het eind tussen hen. Als ze is ontslagen uit het ziekenhuis, gaat Thera terug naar haar rijke ex. Berry probeert van alles om haar terug te krijgen, maar het werkt niet. Dan is er de opening van een winkelcentrum, waar de burgemeester is. Uit het gevoel van zinloosheid van alles en verslagenheid, gooit Berry een steen en raakt de burgemeester die in coma raakt. Berry is zelf erg geschrokken en verlaat het winkelcentrum. Een stukje verderop wordt hij aangehouden en schiet de agent in zijn been met het pistool die hij van een vriend had geleend om de ex van Thera te intimideren. Hij schiet vervolgens ook nog op een andere agent en vlucht naar Frankrijk waar het voormalige vakantiehuisje is van zijn ouders is. Daar wordt hij alsnog opgepakt door de gendarmerie en hij komt in de Bijlmerbajes terecht.
Strutuur/opbouw /tijd/perspectief
Het boek is totaal niet chronologisch. Het is elke keer weer even kijken wanneer het zich afspeelt. Het wordt verteld door Berry zelf als hij in de gevangenis zit, dus het is een flashback.
Berry verteld over gebeurtenissen uit zijn hele leven, vanaf wanneer hij zich kan herinneren. Dus het gaat over een jaar of 14,15.
Thema
Het gaat over liefde en criminaliteit.
Op de site van Nam Kee, staat dat het boek over 'hunkering naar liefde en waarheid en vooral naar echtheid' is. Met dat echtheid ben ik het wel eens.
Waardering
Ik vind het leuk dat het zich bijna helemaal in Amsterdam afspeelt, dan herken je straatnamen en zo. De stijl vind ik ook leuk. Niet al te moeilijk, niet al te netjes. Ik vind alleen 320 pagina's een beetje te veel van het goede. Daar heb ik niet genoeg geduld voor. En ik word een beetje moe van al die schrijvers die niet chronologisch schrijven. Bijna alle boeken die ik heb gelezen voor Nederlands zijn niet chronologisch. Dat heb ik inmiddels wel gezien en het is vermoeiend lezen, het leest niet zomaar weg. Dat zal ook wel de bedoeling zijn van de schrijver, dat je je moet inspannen.
REACTIES
:name
:name
:comment
1 seconde geleden