De nieuwe man door Thomas Rosenboom

De nieuwe man gaat over Berend Bepol, scheepsbouwer en werfeigenaar, die zich zorgen maakt omdat hij geen opvolger kan vinden. Hij huwelijkt zijn dochter uit aan zijn meesterknecht Niesten, maar dit zorgt achteraf eigenlijk alleen maar voor problemen. Wanneer deze een Duits order binnenhaalt voor de bouw van een moderne zeesleper, mag hij er niet op de werf aan werken en moet hij het schip bouwen op het naastliggende weiland. Later blijkt dan dat het schip hierdoor niet in het water geraakt. Niesten vertrekt woedend zonder iets te zeggen. Bepol, die steeds gekker is geworden van jaloezie op het geluk van Niesten, zet de achtervolging in, maar van geen van beide is later nog iets vernomen. Ten eerste bevat het boek veel beeldspraak (vb. p43: Gaat en Ilse zaten in de woonkamer met de deur dicht; ongezien klom hij de trap op en ging hij aan het raam staan, verder van de vensterbank af dan anders maar dat was niet nodig: zonder op of om te kijken verlieten de mannen het terrein, de meesten nog in ketelpak, veeltallig geleed maar ondeelbaar, een trage, blauwe rups.)(vb. p125: Het was een prachtige nazomerdag, als kiezels in een beek lichtten de hagelwitte mutsen van de vrouwen op in de zon, de mannen liepen er gemoedelijk rokend tussendoor, de werfvlag kwispelde tevreden aan de mast – het leek alles wel als bij een stapelloop, al wist niemand nog wat er te gebeuren stond,…). Het bevat duidelijk ook heel veel lange zinnen (vb. p134: De eerste die de hoek om kwam was de kapper met het machtig zwaaiende glockenspiel, dadelijk gevolgd door de anderen, die nu ook te zien kwamen, rood in het uniform allemaal en met de hoge kolbakken op het hoofd; razendsnel moesten zij zich in de Festina hebben omgekleed om vervolgens in stilte, gewapend met hun instrumenten, als indianen terug te sluipen - ja hoor, die dekselse kapel had het ’m weer gelapt!). Herhaling is er ook aanwezig (vb. p124: Bij thuiskomst was Bepol zijn gedachte over de vergeten gedachte vergeten, niets op de wereld restte er nog van, maar dat gaf niet, hij had een andere gedachte gekregen, een gedachte die rijpte tot een plan, een plan waarin ook de kapper kon deelnemen en dat binnen enkele weken al met een feestelijke onthulling, tevens ingebruikstelling werd verwezenlijkt.). In het boek ligt de nadruk vooral op de gedachten en de gevoelens. Er wordt veel aandacht besteed aan het beschrijven hoe vooral Bepol alles ervaart. In het begin is dit nogal saai, maar als het verhaal vordert begint Bepol te veranderen, gekker en jaloerser te worden, wat het toch nog leuk maakt. Daarentegen worden de emoties van Niesten veel minder besproken, eigenlijk pas op het einde wanneer hij uitbarst in woede, maken we er kennis mee. Ik vind het geen slecht boek, maar scheepsbouw is nu niet bepaald een interessant thema om een boek over te schrijven. Maar ik kan niet zeggen dat ik er niet van genoten heb.