De meidenziekte door Tom Pauka

Dit verslag gaat over het boek “De Meidenziekte”. Het boek is geschreven door Tom Pauka. Ik had het boek gekozen omdat de achterkant me heel erg aansprak. Mijn verwachtingen van het boek waren, dat het een mooi boek was, spannend en vooral inleefbaar. Het was een mooi en interessant boek om te lezen. Het was interessant om te weten te komen hoe het er aan toe gaat als er iemand last heeft van anorexia nervosa, een ziekte die niet alleen voorkomt bij meiden maar ook bij jongens. Anorexia nervosa is een moeilijke ziekte, je moet weer een eetpatroon krijgen, dat is heel moeilijk weer op te bouwen. Het verhaal was daarom ook erg spannend omdat je nu te weten kwam of Hans veel moeite had met het opbouwen van een eetpatroon. Ik vond dat het opbouwen van een eetpatroon bij Hans heel erg snel ging, en ook toen hij uit het ziekenhuis kwam dat hij niet in herhaling is gevallen. Deze ziekte moet je hele leven lang in de gaten worden gehouden, je kunt dit niet alleen, je bent meestal hulp van buitenaf nodig. Voor Hans was alleen het begin moeilijk en later dacht hij er niet veel meer aan en omdat hij veel had gewerkt met Monsanto in de bijkeuken en daar kreeg hij zo’n honger dat hij vanzelf wel begon te eten. Samenvatting Hans is een jongen van 16 jaar. Op een dag gaat hij met zijn broertjes naar de speeltuin en ze willen niet doen wat hij zegt. Op zich gaat het niet om iets ernstigs, maar Hans gaat door dit voorval nadenken. Hij stuurt zijn broertjes naar huis en gaat dwalen door de stad. Hans heeft anorexia. Hij wordt gevonden door een politieagent en even later is hij in het ziekenhuis. Daar krijgt hij drie keer per dag eten en dat moet hij allemaal opeten, onder toezicht van een zuster. Ook wordt hij vaak gewogen. Op een dag vraagt dokter Rozen of hij er niet wat voor voelt om ook te gaan werken. Hij zegt dat hij wel in de keuken van het ziekenhuis wil werken. Dat mag en hij wordt het hulpje van Monsanto, die is erg achterdochtig en denkt dat Hans spioneert. Monsanto werkt er namelijk illegaal. Later komt hij erachter dat Hans echt te vertrouwen is en ze worden goede vrienden. Op een gegeven moment mag Hans naar huis, maar hij gaat niet naar huis, want zijn moeder zou met zijn broertjes naar Denemarken gaan en hij wil geen roet in het eten gooien. Hans gaat weer een beetje zwerven in de stad en gaat met de veerpont. Op een gegeven moment komt hij bij een zomerhuisje dat leegstaat. Hij gaat er naar binnen, want hij heeft verschrikkelijke honger. In het huis ligt genoeg brood voor hem. Als hij genoeg gegeten heeft, gaat hij slapen. Op een gegeven moment komt Vera thuis. Het huisje is van haar en haar moeder. Haar moeder is aan het werk en komt pas ’s avonds thuis. Tegen haar moeder zeggen ze dat Hans haar helpt met haar huiswerk. Hij mag blijven eten en op een gegeven moment gaat er geen bus meer en mag hij blijven slapen. Eerst gaan hij en mevrouw Storm varen. Mevrouw Storm heeft een vrij saai leven en vindt het helemaal geweldig dat Hans allerlei plannetjes heeft. Als ze thuiskomen gaan ze gelijk naar bed en de volgende ochtend om vijf uur gaat hij stiekem er vandoor. Hij begint weer een beetje te zwerven. Op een gegeven moment belt hij mevrouw Storm om te zeggen dat hij naar huis gaat om te eten.
Verdieping 1 Hans is erg koppig en wil van niemand een goed bedoelt advies aannemen. Zo lijkt hij van de buitenkant. Maar soms merk je dat hij twijfelt over de beslissingen die Hans zelf neemt. Het is wel een beetje onduidelijk wat Hans nou uiteindelijk wil bereiken. Zelf denk ik dat hij gerespecteerd wil worden, vooral door zijn ouders. Omdat Hans ook zo vast besloten is, en absoluut niet van zijn eigen ideeën wil afwijken, is hij ook zo moeilijk te helpen. De belangrijkste beslissing van Hans vind ik dat hij gaat ronddwalen door de stad, want dat begint alle ellende pas echt. Zelf zou ik nooit zomaar weglopen, ik loop niet weg van mijn problemen want dat lost absoluut niets op. En op het laatste komt Hans daar ook achter. Hans verandert door de loop van de gebeurtenissen, eerst heeft hij een eetprobleem en wil nooit eten, hij heeft nooit honger. Nadat hij ging werken in de bijkeuken kreeg hij steeds meer honger en had hij niet meer zo veel last van smetvrees. Toen hij de volgende dag uit het ziekenhuis mocht en dat hij de avond daarvoor weg ging en het IJ is over gevaren en in een vakantiehuisje komt heeft hij erg honger. Hij ging met mevrouw Storm ’s nachts een eindje varen, eerder had hij dat niet gedurfd maar nu durfde hij het wel. Dat komt allemaal door wat hij heeft meegemaakt. Ik vind de hoofdpersoon op het laatst wel sympathiek, want dan kan hij toegeven dat hij verkeerd zat. Ik kon me wel een beetje in Hans verplaatsen, allen kan ik me niet voorstellen hoe het is om anorexia te hebben, dus niet allen stukjes in het boek waren even makkelijk om je zelf in te verplaatsen. De andere personages die in het verhaal voorkwamen waren: - Montesanto: Hij was een illegale kok, die Hans in het begin helemaal niet vertrouwde. - Vera: Zij vindt Hans als hij in haar moeders vakantie huisje aan het slapen is, en wordt later een goede vriendin van Hans. - Mevrouw Storm: Zij is de moeder van Vera, en ze leeft een best wel saai leven. Ze is dan ook blij als Hans met allerlei plannen komt aanzetten. - Leo en Sander: Dat zijn de broers van Hans. - Hans’ moeder: Er wordt niet echt veel over zijn moeder verteld eigenlijk. Alleen Hans vind ik eigenlijk een personage, want je kan echt in zijn gedachten kijken. Verdiepingsopdracht 2 Het onderwerp Het verhaal gaat over een 16 jarige jongen die anorexia heeft. Ik vind het een heel interessant onderwerp omdat er ook mensen in het dagelijkse leven zijn die anorexia hebben. Je kan je er dus wat bij voorstellen. Mijn verwachtingen zijn dan ook zeker uitgekomen. Het onderwerp is zeker iets waar ik al vaker over heb na lopen denken, vooral omdat mijn eigen moeder anorexie heeft gehad en het was interessant om te lezen hoe zo iemand denkt. Door dit boek begrijp ik de mensen die deze ziekte hebben ook beter. Wel was het te verwachten dat het boek zo uitgewerkt zou worden. Maar ik ben het wel eens met de mening die het boek weer geeft. Jammer was wel dat je alleen maar Hans zijn gedachten kon meemaken, ik zou ook wel eens willen weten hoe zijn moeder hier over dacht. Ik heb ook wel eens een documentaire gezien over dit onderwerp, en dat vond ik minder dan het boek. Want in die documentaire zag je wel de moeder en hoorde je wel haar verhaal, maar je kwam niets over het meisje haar gedachten te weten. De gebeurtenissen De belangrijkste gebeurtenis in het boek vind ik als Hans wordt opgenomen, omdat hij zich dan helemaal van zijn familie gaat afzonderen. De nadruk ligt op de gedachten van Hans, daardoor kan je je wel beter inleven in zijn gedachten. Het verhaal bevat net genoeg gebeurtenissen om me te kunnen blijven boeien. Alleen komt het boek niet echt logisch uit elkaar voort, vind ik. Hans doet iets, maar in het begin van het verhaal weten wij nog niet waarom hij niet eet, en als hij gegeten heeft dat hij dat allemaal weer uit braakt. Wij wisten in het begin ook niet waarom hij naar het ziekenhuis moest en waarom hij een slang in zijn buik kreeg waarmee hij eten kreeg. Je had wel een vermoeden dat het te maken had met een vorm van een bepaalde eetziekte maar het is niet verteld. Later in het verhaal kom je te weten dat hij een meidenziekte heeft, anorexia. Ik vind de gebeurtenissen boeiend, om tijdens de gebeurtenis de gedachten van zo’n jongen te kunnen volgen. Ook vind ik het verhaal geloofwaardig, omdat er zo veel mensen met anorexia zijn. En het was schokkend om erachter te komen dat ook jongens die ziekte kunnen hebben, want jongens hoor je nooit klagen over een te dikke kont of buik of zo. En meestal is dat de rede (als je jezelf te dik vind) dat iemand anorexia krijgt. Het meeste onder de indruk was ik er van dat Hans later toch weer terug naar huis gaat. Want hij heeft zich zo’n tijd tegen zijn moeder verzet, dat je eigenlijk niet meteen zou denken dat hij naar huis zou gaan. Ik dacht dan ook eerder dat hij bij Vera en haar moeder bleef. Zeker ben ik gaan nadenken over dit soort dingen, niet alleen over een bepaalde gebeurtenis maar over het hele boek. Wat je vooral aan het lezen houdt, is de sfeer waarin het boek geschreven wordt. Die sfeer is heel mysterieus, en je verwacht dat er ieder moment wat anders kan gebeuren. Ik zag bepaalde gebeurtenissen heel goed voor me, maar omdat sommige gebeurtenissen een beetje vaag weden beschreven, kon ik die nog niet voor me zien. Dat was vooral in het begin. Er zijn ook wel open plekken in het verhaal, maar die worden aan het einde van het boek allemaal verteld. Maar juist doordat je dat zelf moest invullen, werd kon je je meer in het boek inleven, omdat je zeg maar met het boek mee dacht. Ik zelf heb nog nooit iets mee gemaakt wat in het boek staat. Maar ondanks dat, hoefde ik niet te worstelen om door het boek heen te komen. Het onderwerp is best wel bekend dus ik weet wel zeker dat er ook andere films over zijn. Zelf heb ik alleen ooit een documentaire over anorexia gezien. Maar dit boek vond ik toch beter, omdat in de documentaire alleen de moeder haar gedachten weergeeft en in het boek gaat het om de gedachten van de persoon die de ziekte heeft. En daardoor kan je je goed inleven. Personages De hoofdpersoon is voor mij zeker geen held waar ik op zou willen lijken. Want ik ben ook niet tevreden met mijn lijf, maar ik zou nooit zo ver gaan dat ik anorexia zou krijgen. Maar evengoed kan ik me wel goed inleven in de hoofdpersoon. Jammer genoeg ging alleen de hoofdpersoon voor mij leven, want alleen zijn gedachten kom je te weten. De enige personages die in verafschuw zijn Sander en Leo, omdat ze me heel erg aan mijn zusje doen denken, en dan snap ik hoe moeilijk Hans het thuis heeft. Hans had niet zulke goede ideeën vond ik, het was vaak wel begrijpelijk wat hij dacht maar gewoon niet uitvoerbaar. Geen een beslissing vond ik echt onaanvaardbaar. Hij heeft natuurlijk wel domme beslissingen genomen, maar echt onaanvaardbaar waren die niet. Het leuke van het boek vind ik dat het niet te voorspellen is, ik dacht bijvoorbeeld dat Hans op het einde bij Vera zou blijven, en dan gaat hij opeens terug naar huis. De personage die het sympathiekst was, vond ik de moeder van Vera. Want als ik haar was, zou ik Hans nooit hebben laten blijven. Maar je komt dus niet echt duidelijk te weten waarom die moeder hem laat blijven. De enige personage waarover je veel te weten komt is Hans. Zelf vind ik het wel vervelend dat je zoveel moet invullen over de andere personages. Bouw De bouw is soms wel ingewikkeld, omdat sommige open plekken van in het begin, door het hele verhaal heen worden in gevuld. En soms is dat best wel verwarrend. Het verhaal komt ook niet snel op gang, omdat er in het begin gewoon te veel open plekken zijn om het verhaal goed te kunnen begrijpen. Het verhaal is zelf wel logisch, alleen komt niet echt logisch uit elkaar voort. Wel hangt het redelijk met elkaar samen. Het is wel een spannend verhaal omdat de schrijver met die open plekken, de spanning juist nog meer opvoert. Ook is het boeiend, want de gedachten van zo’n jongen vind ik heel erg interessant om te lezen. Er is gelukkig maar 1 verhaallijn en dat is de gedachte van Hans. Dat is een stuk makkelijker te lezen dan dat er nog eens 2 verhaallijnen doorheen lopen, omdat je dan veel sneller in de war raakt. Ook wordt er niet terug geblikt. Doordat de schrijver speelt met de tijd maakt hij het verhaal een stuk spannender. De schrijver maakt ook gebruik van een tijdssprong, in het verhaal slaat de schrijver stukken tijd over of hij laat een stuk weg. In de tijdsprong wordt iets overgeslagen wat niet zo belangrijk is. Het einde vond ik heel verrassend, omdat ik echt niet had verwacht dat dit boek goed zou aflopen.
Taalgebruik Ik vond de tekst niet moeilijker om te lezen dan alle andere boeken die ik heb gehad. Er zijn me dan ook geen eigenaardigheden aan stijl en taal opgevallen. De manier van vertellen vond ik in het begin een beetje vaag, maar later werd alles duidelijker. Het taalgebruik past ook zeker bij het verhaal, want het zijn iemands gedachten. En alle gedachten zijn verschillend, dus eigenlijk kan het gewoon niet fout zijn. In de tekst ben ik geen beeldspraak of symbolische verwijzingen tegen gekomen. Dat vond ik eigenlijk wel best, want dat maakt een verhaal toch alleen maar moeilijker. Verdiepingsopdracht 3 Bron: Wam de Moor, ‘Tom Pauka. De Meidenziekte’, in: De Tijd, 15 juli 1983 Gebeurtenis en reflectie vormen ook een natuurlijke tweespan in het steeds mooier wordende proza van Tom Pauka. Argument: De werkelijkheid desorganiseren om haar intrigerender te maken, om onder meer het manipulatieve karakter van de traditionele tekst aan te tonen gelijk volhoudt, is een functie die tot ‘de taak van de schrijver’ kan worden gerekend. Niet alle schrijvers zien dit als hun taak, evenals Tom Pauka. Gebeurtenissen en reflectie daarop vinden we ogenschijnlijk spontaan en natuurlijk geordend, dit is gebeurt bij Tom Pauka. Want in ‘De Meidenziekte’ handhaaft Pauka de eigen vorm, onafhankelijk van ironisch-realisme en Revisor. Pauka’s boeken bezitten een spannende intrige omdat de auteur zijn oorspronkelijke kijk op de werkelijkheid in gebeurtenissen van een dezelfde oorspronkelijkheid vertaalt. De vier boeken van Tom Pauka naast elkaar leggend kun je goed zien wat hem bezig houdt. In ‘De Meidenziekte’ komen twee belangrijke elementen voor die we uit ouder werk herkennen: Een overgevoeligheid voor alles wat de dingen, in het bijzonder voedsel vies maakt en de aandrang zich schuil te houden voor anderen. Argument: In Pauka’s debuut, ‘Een moeilijke eter’, begint de eerste zin met: Ik begon me al bezorgd te maken over de viesheid van bepaalde dingen toen ik acht was. In een andere debuut, ‘Een fijne neus’, laat hij als het ware zien dat het om een levenslang gedoemd zijn gaat: zo’n reukvermogen raak je nooit meer kwijt. Het zijn prachtige, vermakelijke bladzijden waarin Pauka de vreetpartij in beschrijft. Argument: De vreetpartij vormt de proloog op de kern van de roman. De jongen, ontslagen uit het ziekenhuis, keert niet naar huis terug maar zoekt zijn heil in een zomerhuisje bij het Kinselmeer, waar hij de vreetdrift die voor zijn meidenziekte in de plaats zijn gekomen tracht te bevredigen. Ook in het boek ‘De Meidenziekte’ is er weer dat wegkruipen, het is de thematiek die Tom Pauka bezig houdt. Als men de verschillende boeken van Pauka met elkaar in verband legt, dan valt het op dat dit schuilhouden samenhangt met de angst voor of afkeer van een vader. Argument: Daarom is Hans een nestvlieder. Niet om zijn moeder, want hij verlangt herhaaldelijk naar haar. Maar hij moet het buitenshuis vinden. De auteur laat de ontdekking van Hans in een heel mooi deelverhaal voelbaar worden. Hans doet een belangrijke ontdekking, namelijk dat hij beter in zijn element is wanneer hij verhalen bedenkt dan wanneer hij echt daden verricht. Wat een aardige, levendig geschreven, emotioneel warme roman is dit, goed van vorm en rijk van inhoud, spannend tot op de laatste bladzijde. Argument: De roman vindt een logisch einde in de ochtendlijke terugkeer van de jongeman naar zijn moeder. Gebeurtenis en reflectie vormen ook een natuurlijke tweespan in het steeds mooier wordende proza van Tom Pauka. Zijn boeken bezitten een spannende intrige omdat de auteur zijn oorspronkelijke kijk op de werkelijkheid in gebeurtenissen van een dezelfde oorspronkelijkheid vertaalt. Het zijn prachtige, vermakelijke bladzijden waarin Tom Pauka de vreetpartij in beschrijft. Ook in het boek De meidenziekte is er weer dat wegkruipen, het is de thematiek die Tom Pauka bezig houdt. De auteur laat de ontdekking van Hans in een heel mooi deelverhaal voelbaar worden. luatie Ik vond het een heel mooi boek om te lezen. Maar ik heb mijn mening van het boek al in het begin van dit verslag verteld. Het werken aan de verdiepingsopdracht verliep redelijk. Ik ging niet echt met zin achter de computer zitten met 25 graden buiten, maar voor de rest verliep het werken eraan goed. Ik heb gewoon het raam wagenwijd open gezet, en toen was het wel uit te houden in het kantoor. Deze verdiepingsopdracht vond ik niet moeilijker dan de vorige. En voor de zoveelste keer heb ik geen beter inzicht op het boek gekregen door deze opdracht te maken want ik zou het niet weten hoe dat zou kunnen.