Genre

Psychologische roman.

Motivatie boekkeuze.

Ik heb dit boek gekozen omdat mijn ouders erg enthousiast erover waren en ik ook erg benieuwd was naar zijn boeken.

Samenvatting                 

Het boek is opgedeeld in twee delen. Het eerste deel gaat over Iran, en het 2de deel gaat over Dubai.

Deel 1

Samarendra Ambani is een jonge Zwitserse architect. Samarendra ´s vader heeft een Indiase Nationaliteit en was een mislukte uitvinder en is omgekomen tijdens een bergwandeling. Ook heeft hij een zusje Aida die aan een spierziekte lijdt, zijn grote doel is dan ook om haar naar Amerika te laten gaan als hij voldoende geld heeft. Daar kan ze misschien genezen. Nina is zijn eerste grote liefde, zij is ook helemaal perfect. Ze heeft alleen een snor maar dat vindt hij schattig. Samarenda is de man zonder ziekte omdat hij geestelijk en mentaal gezond is. Samarenda wil het dat iedereen hem Sam noemt, omdat hij vond dat je een naam moest nemen die mensen konden onthouden en hem niet confronteerden. Hij moet naar Bagdad omdat hij genomineerd is als mogelijke winnaar van een architectuurwedstrijd om  een nieuwe opera in Bagdad te bouwen. De opdrachtgever is ene Hamid Shakir Mahmoud. Hij vliegt op een andere luchthaven dan Bagdad, want dat zou veiliger voor hem zijn. Maar op dat moment gaat alles ook mis. Hij krijgt bewakers, maar ze veranderen steeds dus hij weet niet meer wie hij kan vertrouwen. Uit zijn koffer zijn de kleren gestolen en verruild voor armoedige kledingstukken. Zijn opdrachtgever Hamir Shakir Mahmoud is omgekomen tijdens een aanslag. In de safe house wordt hij plots achtergelaten en is iedereen vertrokken, hij voelt zich niet meer veilig en wilt naar de Zwitsere Ambassade toe. Hij wordt met de taxi naar een militair checkpoint gebracht. Maar omdat hij zijn paspoort niet kan tonen wordt hij aangehouden. Samarenda probeert de agent om te kopen, maar dat vat hij verkeerd op. Hij wordt aangehouden en in een cel gezet. Ook word hij ondervraagd door bewakers. Hij wordt daar erg mishandeld, zijn neus wordt in tweeën gebroken, moet al zijn kleren uit doen, moet zijn eten van de grond likken. Daarnaast word er ook over hem heen geplast. En zijn nieuwe bijnaam is Hond. Gelukkig komen er leden van het Rode Kruis om hem te redden, hij mag naar huis toe. Hij komt erachter dat niemand in Iran afwist van het operagebouw. Dus hij krijgt het gevoel dat hij erin is geluisd. Hij heeft een licht traumatische ervaring opgelopen omdat er op hem geplast is.

Deel 2

Om over zijn slechte ervaring in Irak heen te komen probeert hij er zo min mogelijk erover te praten. Het architectenbureau dat hij met zijn partner Dave runt, krijgt een opdracht vanuit Dubai. Ze mogen een bibliotheek bouwen, maar onder de bibliotheek wordt er tegelijkertijd een net zo grote bunker gebouwd. Ze krijgen een geheimhoudingsplicht dat hij niet over de bunker mag praten. Ook deze keer krijgen ze de opdrachtgevers niet te zien. Maar aan het einde van hun trip wordt er uit hun hotel een brancard gereden waarop een lijk ligt. Als ze terug zijn in Zwitserland heeft Samarendra een afspraak met John Brady die vraagt of hij in Dubai informatie wil verzamelen. Samarenda ziet er geen kwaad in en gaat akkoord. Een maand later gaat hij weer naar Dubai. Deze keer alleen, want Dave zijn vrouw is hoogzwanger. Dit keer gaat het weer fout. Hij ziet namelijk weer niemand die van de bunker op de hoogte is, ook de gastvrouw die hij eerst zag, Rose, is veranderd. En helaas zit er ook allerlei mini kakkerlakken in zijn hotelkamer. De schoonmaakster die 1 x per dag langskomt, is ook een masseuse, zij wil hem seksueel verwennen. Maar Samarendra is een man die trouw is aan zijn vrouw Nina. Zij vindt dat niet leuk.

Rose nodigt hem uit om uit om met een aantal andere mensen een avondje te pokeren. Hij moet wel zijn eigen drank meenemen. In Dubai moet je een alcohol vergunning krijgen, maar dat heeft Samarenda niet. Hij koopt illegaal drank en legt een paar flessen in de auto hij raakt aangeschoten. Hij wordt ook betrokken bij een aanrijding, al snel komt de politie en word opgepakt. Hij heeft blijkbaar niets geleerd van zijn vorige ontmoeting met de politie, hij probeert namelijk weer hun om te kopen. Hij wordt opgepakt en komt weer in een cel terecht. Maar het is niet voor de alcohol. Blijkbaar word hij voor iets beschuldigd maar weet niet waarvan. Het heeft blijkbaar te maken met de man die vermoord is hun hotel bij de vorige trip.

Eerste persoonlijke reactie:

Toen ik het boek voor het eerst las vond ik het al humor hebben. Het begint meteen met een leuke grappige ironische zin. Ik vond het boek bij het begin erg apart. Maar daarna werd het leuker, ook werd het spannender als Samarenda in de cel zit. Ook het einde is erg leuk. Alleen soms krijg je wel echt nutteloze informatie. Ook is het boek erg cynisch als je de korte zinnetjes leest.

Beschrijving personages:

Je komt weinig te weten van de mensen die erin spelen dus je weet niet wat voor soort karakter diegene heeft. Nina en Samarendra zijn de enigen die we goed leren kennen.

Samarendra Ambani 

Een jonge architect die Zwitsers is. Zijn vader is een man uit India, die niet erg succesvol is geweest in zijn leven als uitvinder. Samarendra lijkt succesvoller te zijn: hij is de mogelijke winnaar van het ontwerp van het operagebouw in Bagdad. Maar argeloos als hij is, wordt hij het slachtoffer van een tegen hem beraamd complot. Hij komt in een cel terecht, denkt dat hij zich met geld kan vrijkopen en krijgt het lid op zijn neus. Letterlijk ook, want de officier die hem aanklaagt slaat hem een gebroken neus. De bewakers vernederen hem nog meer door op hem te pissen (denk aan Amerikanen die op de lichamen van Irakezen pissen, volgens de media) Hij verzwakt zienderogen en ligt op de rand van de afgrond wanneer het Rode Kruis hem komt helpen. Thuisgekomen wil hij niet zo veel over Bagdad kwijt, maar hij heeft toch een wat traumatische ervaring overgehouden. Hij wil namelijk dat Nina over hem heen piest. Je zou denken dat Samarendra wat heeft geleerd van zijn ervaring in Bagdad. Hij mag met zijn partner Dave namelijk de bibliotheek van Dubai bouwen. Hij gaat er weer heen, eerst met Dave en dan wordt tijdens zijn verblijf een Hamasleider omgebracht, daarna gaat hij alleen en dan trapt hij door zijn argeloosheid weer in de val. Hij maakt in principe in zijn onschuld dezelfde fouten  en wordt weer opgepakt. Deze keer is er geen Rode Kruis  om te helpen. Het lijkt erop dat het regime in Dubai een willoos slachtoffer nodig heeft gehad om hun tekort ten opzichte van de daders van de Mossad-aanslag  te compenseren. Samarendra blijft een heer in het chaotische “verkeer” en ondergaat lijdzaam het proces, waarin hij in een Kafka-achtige omgeving is geplaatst.  Maar omdat het een personaal en dus onbetrouwbaar perspectief is, kan het natuurlijk ook zo zijn dat Sam ons allemaal om de tuin heeft geleid en dus misschien wel een echte spion is geweest.