Auteursinformatie
Yves Petry is een schrijver met heel wat werken op zijn kerfstok, waarvan er 2 zijn bekroond en 3 anderen ook erg in de smaak vielen. Naast boeken schrijft Yves ook stukken voor toneelopvoeringen. Hij werd geboren in het jaar 1967 en is opgegroeid in Borgloon (waar hij intussen al tot ereburger werd gekroond). In zijn boeken brengt hij graag zijn filosofisch kantje naar voren, met uitgebreide poëtische stemmingen en doordachte/mystieke inzichten. Hij studeerde wiskunde (brak studie na 2 jaar af) en filosofie aan de KU Leuven.

Hij probeert in vele van zijn boeken zijn eigen ‘zinsverlies’ (hij wilde altijd wiskundige worden, maar plots had hij een volledige ommekeer rond zijn 20ste) in de personages te doen komen. In zijn studie psychologie is dan de drang naar het schrijven gegroeid. Hij verklaart wel zelf door die ‘wiskundeknobbel’ altijd een erg precieze formulering te gebruiken in zijn boeken. Iets wat ik alleen maar kan beamen.

Inhoud
De eerste pagina’s van het boek beginnen meteen met de speciale moord op Bruno Klaus, door Marino Mund. Hierbij laat Bruno vrijwillig (onder invloed van drugs) zijn penis afsnijden, vastgeketend aan een muur, en hem daarna de keel oversnijden. Na een tijd te zijn doodgebloed heeft Marino zijn lijk gegooid in een graf dat ze samen hadden gegraven. Later in het verhaal komen we echter te weten dat deze eerste moordgeschiedenis niet verklaard wat er werkelijk is gebeurd maar gedeeltelijk verzonnen is ten gunste van zijn rechtszaak.

Alles na dit eerste hoofdstuk wordt eigenlijk geschreven door Marino, die in de gevangenis zit, maar ingefluisterd door de geest van de overleden Bruno. Daardoor wordt Mario altijd in de 3de persoon enkelvoud vernoemd en spreekt Bruno in de ik-persoon.

In de volgende zeven hoofdstukken komen we meer te weten over het leven van Marino Mund. Hij had een nogal moeilijke kindheid gehad en bleef tot zijn 35ste bij zijn moeder wonen. Met zijn vader heeft hij nooit een goede band gehad en die stierf toen hij 12 was. Op zijn 35ste, stierf zijn moeder aan een hersenbloeding en weet Marino niet echt nog een weg met zijn leven. Dingen als relaties, seks, porno en andere personen interesseren hem niet

Vanaf hoofdstuk 9 verteld Bruno Klaus (homo) zelf zijn verhaal, over hoe hij doceerde in de Literatuurwetenschappen aan de universiteit, maar het hem op een dag geen zier meer kon schelen. En ook de zin van zijn leven zag hij niet meer in. Zelfmoord vond hij hiervoor iets te gebruikelijk, maar er groeit hem een idee, hij wil het enige connectiepunt dat hem aan zijn leven verbond, zijn geslachtsdeel, laten verwijderen, zodat hij in alle rust kon sterven.

Zo komen deze individuen elkaar toevallig tegen en in een samenloop van omstandigheden hebben ze seks met elkaar. Iets wat zich ook herhaald in de daaropvolgende dagen, maar het is een soort dierlijke, gevoelloze seks. Op een gegeven moment willen ze allebei dat het stopt en begint het drama dat in het eerste hoofdstuk al viel te lezen. Enige verschil is dat Marino enkele stukken uit de bil van Bruno had gesneden omdat hij graag eens mensenvlees wilde eten. Hij vond het nog lekker ook. Enkele dagen later werd hij opgepakt. Op het einde van het boek neemt Bruno op geestelijk niveau een soort afscheid van Marino en spoort hem aan zijn tekst die hij heeft gedicteerd te publiceren.

Ik vond de inhoud zeer mooi verwoord (Yves heeft een erg gevarieerde woordenschat), maar ben helaas net te vinden voor de lange psychologische ontwikkelingen, die in dit boek toch wel vaak voorkomen. Deze zorgen ervoor dat er niet echt een spanning in het verhaal zit die je in vele boeken de drang geeft om verder te moeten lezen. Toch is het boek niet saai volgens mij. De inhoud is soms wel redelijk moeilijk, omdat Yves zichzelf soms verliest in zijn eigen woordspelingen.

Thema's en motieven
Ik maak in deze beschrijving geen gebruik van citaten, want de psychologische relazen zijn heel erg lang. Ik probeer in de plaats de situaties wat te schetsen.

Dit boek heeft zowel een erg psychologisch karakter, met name komen hier zaken aan bod als opvoeding, het overschrijden van ethische grenzen en het verliezen van de zin van het leven, als ook een seksueel (vulgair) karakter, waarbij seksueel genot een rol speelt (of net niet speelt) in bepaalde handelingen.

We zien bijvoorbeeld dat Marino een zekere ongenaakbaarheid bezit tegenover seksueel contact en/of relatietoestanden. Enerzijds wordt dit weergegeven met de relatie tussen zijn moeder en een nieuwe vriend, die dan ook weer door Marino’s negatieve signalen op de klippen loopt. In heel de vertelling van Marino’s leven vind ik spoor terug van een of andere diepe band met een persoon, (behalve met zijn moeder). De seks met Bruno had voor Marino ook niets gevoelsmatigs (het was veelal dierlijk hoe de dingen verliepen).

Aan de andere kant zien we de merkwaardige uitspatting bij Marino op jonge leeftijd, toen hij wild werd van de bil van een klasgenoot, en hier begon aan te likken en in te bijten… . Dit komt dan terug in de uitdrukkelijke wens van Marino om het vlees van Bruno te mogen proeven.

Een psychologisch aspect in het boek gaat over het verlies van identiteit van Bruno. In zijn gedreven stijl van lesgeven komt plots een kantelpunt waar hij aan alles begint te twijfelen wat en waarom hij het doet. Waarom hij eigenlijk bestaat en nog verder zou moeten leven. Deze situatie kunnen we met enige moeite ook, maar dan op een veel langere termijn (in het leven) van Marino terugvinden. De zin van zijn bestaan is hem niet duidelijk, hij doet in eerste instantie wat zijn moeder hem opdraagt, en als die sterft leeft hij voort als een automatische piloot. Een ander psychologisch thema is bijvoorbeeld het overschrijden van bepaalde grenzen. Bruno denkt zijn verbinding met het leven los te kunnen laten door zijn penis af te snijden. Volgens mij is dit een verre van ethische kwestie.