De luistervogel door Guurtje Leguijt

1. Informatie over de schrijfster Guurtje Leguijt werd geboren 31 maart 1961 te Krommenie in Noord-Holland. Ze is de zesde uit een gezin van acht kinderen en groeide volgens eigen zeggen op in een warm en liefdevol christelijk gezin. Al op jonge leeftijd las ze erg graag,vooral spanndende jeugdboeken. Ze woonde in een kinderrijke buurt en bracht veel tijd buiten door. Na de middelbare school ging ze naar de Pabo, werkte als vormingsleidster en gaf les aan verstandelijk gehandicapten. Ook werkte ze mee aan een nieuwe godsdienstmethode voor het basisonderwijs. Ze trouwde en kreeg drie kinderen, die nu 17, 16 en 14 zijn. In 1999 verscheen haar eerste boek, Heibel in mijn hoofd. Dit boek kreeg in 2000 de prijs Het hoogste woord, de prijs voor het beste christelijke kinderboek van het jaar. Na Heibel in mijn hoofd, heeft Guurtje nog een aantal boeken geschreven, de meeste voor de leeftijd van 10-14 jaar. Haar boeken De stinkende stuiterballen en Vechten tegen pesten zijn beide genomineerd voor Het hoogste woord. Ook heeft ze in 2003 het actieboek Gevaarlijk onderdak geschreven. In 2003 is haar eerste roman verschenen, De luistervogel, waar ik dus mijn boekbespreking over wil houden. Kenmerkend voor de boeken van Guurtje Leguijt is onder andere dat ze spaarzaam is met het zogenaamde ‘christelijke sausje’. De belangrijkste boodschap in haar boeken is dat iedereen anders is en er mag zijn zoals zij of hij is. Regelmatig volgt Guurtje literatuurcursussen en woont ze schrijversdagen bij. 2. Samenvatting van het boek Hoofdpersonen Ø Wieke: Wieke is 21 jaar, en is een creatief iemand, maar erg teruggetrokken. Ze hult zich in middelmatigheid om contact en confrontaties met andere mensen zoveel mogelijk te ontwijken. Het wordt voor haar steeds moeilijker om haar gevoelens te delen met anderen. Ø Casper: Cas is een studiegenoot van Wieke. Hij is erg vrijpostig en naar eigen zeggen aardig dominant. Ook heeft hij veel gevoel voor humor. Hij stimuleert Wieke om haar talenten te ontplooien en zichzelf te zijn. Ø De luistervogel: De luistervogel is een oude, roestige struisvogel, die in het park voor Wiekes ouderlijke huis stond. Aan hem vertelde ze vroeger al haar verhalen en zat vaak heel lang bij hem.
Verhaal Wieke is eten klaar aan het maken als plotseling de bel gaat. Dan herinnert ze zich opeens dat Cas zou komen eten en ze daarna samen aan een presentatie zouden werken. Ze laat Cas binnen en probeert snel nog even wat van het eten te maken. Gelijk de eerste avond blijkt Cas haar al heel goed door te hebben. Hij zegt haar dat ze bang is dat mensen haar anders, vreemd vinden en dat ze zich daarom maar verschuilt achter middelmatigheid. Wieke beaamt dit, maar is erg stug tegenover hem. Na dit bezoek krijgt ze een telefoontje van haar vader, dat haar broer Ruben is overleden door een motorongeluk. Ze wordt door haar oom naar haar ouderlijk huis gebracht, en onderweg begint ze te vertellen. Vroeger had Ruben ook een keer een ongeluk gehad. Ze was er toen al helemaal van uitgegaan dat Ruben was overleden, en had dit ook aan Emma, haar zusje, verteld. Uiteindelijk bleek dat Ruben alleen maar een gebroken arm had. Maar nu is het echt…Een paar dagen later is de begrafenis. Na de begrafenis zoekt Wieke troost bij de luistervogel, een beeld van een struisvogel, bij wie ze sinds haar kinderjaren vaak troost en gezelschap vond. Als ze de volgende ochtend opstaat is ze er getuige van dat de oude en roestige struisvogel wordt weggehaald. Als ze weer terug is op haar kamer, komt Cas condoleren en vragen hoe het met Wieke gaat. Maar Wieke wil zichzelf niet blootgeven en weert hem af. Als haar ouders bellen dat ze Rubens flat gaan leeghalen, biedt Cas aan om haar er heen te brengen, en met tegenzin neemt ze dit aanbod aan. In Rubens flat komen de herinneringen aan hem boven. Ze neemt een aantal tijdschriften mee om er collages van te maken, waar ze erg goed in is. Als ze weer naar huis gaat zegt haar moeder dat er bij het kantoor van haar vader een cadeau staat. Dit blijkt de luistervogel te zijn. Dan pas huilt Wieke om de dood van haar broer. Zaterdag gaat ze samen met Cas naar de zwarte markt en daarna naar het strand. Een paar dagen later maakt ze een collage over Ruben, een haar docente is er zo van onder de indruk dat ze zegt dat Wieke moet gaan exposeren, maar Wieke wil dit niet. Ook overlegt Wieke bij zichzelf welke houding ze tegenover Cas aan zal nemen. Ze besluit dat ze hem graag mag en hem als vriend te zien. Als Cas vervolgens vraagt of mee gaat een eind fietsen, zegt ze dan ook ja. Dan vertelt Cas dat zijn moeder is overleden toen hij twaalf was. Ze heeft zelfmoord gepleegd omdat zijn vader een relatie had met een andere vrouw. Dan komt het gesprek over de collages die Wieke maakt. Cas vindt dat ze echt talent heeft en zegt ook tegen haar dat ze moet gaan exposeren maar Wieke zegt dat ze daarvoor niet goed genoeg is en dat ze het te persoonlijk vindt wat ze maakt om zomaar door iedereen bekeken te worden. ’s Nachts krijgt ze een benauwde droom en in een driftbui maakt ze het collage over Ruben kapot. In het weekend gaat ze bij haar vriendin Betty op bezoek. Met haar heeft ze een diepzinnig gesprek over wie ze nou eigenlijk is. Dan komt Wieke tot de conclusie dat ze zich verschuilt achter middelmatigheid omdat ze toen ze klein was al ontdekte dat mensen vreemd opkeken van wat ze zei of deed. Ze ontdekte dat ze anders was dan andere kinderen en dat maakte haar heel onzeker. Dan neemt Wieke het besluit om echt collages te gaan maken en zich anders op te stellen, zich verder te ontwikkelen. Cas zegt zelfs dat ze uit haar ei is gekropen. IJverig begint ze de volgende weken aan een collage en als het af is komt Cas het bekijken. Maar hij vindt dat het origineel is, en een leuk techniekje, maar verder niets. Hierop wordt Wieke heel boos ze scheldt hem de huid vol. Als reactie hierop vertrekt Wieke voor een week naar haar ouderlijk huis. Weer thuisgekomen ziet ze zelf ook in dat haar collage erg nietszeggend is, niet meer dan een leuk techniekje. Ontmoedigd vernietigt ze het collage. De maandag erna staat Cas op de stoep. Als hij ziet dat Wieke het collage heeft vernietigd, voelt hij zich schuldig. Hij vraagt of ze zaterdag mee naar Utrecht gaat. Als ze op weg zijn naar Utrecht brengen ze een bezoek aan het graf van Cas’ moeder. Hij vertelt aan haar dat hij verschrikkelijk boos is geweest toen ze zelfmoord had gepleegd. Als Wieke weer thuis is, krijgt ze opeens een idee voor een collage, waar ze tot in de nacht aan werkt. Deze collage lukt wel heel goed. De volgende dag krijgt ze onverwachts bezoek van haar vriendin Betty en haar zus Emma. Ook komt Cas langs om naar het collage te kijken. Weer dringt hij erop aan dat ze moet gaan exposeren. ’s Avonds maakt ze weer twee collages, en dan neemt ze het besluit dat ze gaat exposeren. Haar werk komt in een pizzeria te hangen. Van de eigenaar krijgt ze de uitnodiging om een keer te komen, waarop ze Cas vraagt om samen met haar te gaan. Ze kan nu niet meer ontkennen dat ze zich tot hem aangetrokken voelt. Als Cas vervolgens vertelt dat hij gaat solliciteren in de Zaanstreek en hij vraagt of ze meegaat, zegt ze dan ook ja. Cas wordt aangenomen en vraagt of Wieke mee gaat met huizen kijken. Na afloop gaan ze picknicken en dat zegt Cas dat hij van Wieke houdt. Maar Wieke vindt het te snel gaan.Ze zegt tegen Cas dat ze bang is voor nabijheid, omdat mensen dan zien wie je werkelijk bent, en ze is er niet zeker van of ze dat wel wil. Ze merkt namelijk vaak dat mensen raar naar haar kijken als ze zichzelf is. Cas accepteert haar keuze en zegt dat ze zelf het tempo mag bepalen. Als Wieke beslist dat ze twaalf van haar collages tentoon gaat stellen in een cultureel centrum, wordt dat een groot succes.