Samenvatting
Om zich alsnog te kunnen verzoenen met zijn leven, verlaat Désiré Cordier het pad zoals dat richting graf voor hem was uitgestippeld. Hij neemt wraak op zijn matte, liefdeloze burgermansbestaan door te doen alsof hij dementeert. Zijn gevoel van eigenwaarde dat door zijn huwelijk was aangetast, wint hij terug als hij op een heugelijke dag, gezond en wel, in een tehuis voor seniele bejaarden wordt geplaatst. Hij belazert de kluit op virtuoze wijze door zich voor te doen als demente en incontinente grijsaard die op zijn einde afstevent. De rol van zijn leven, en die wordt nóg veelbelovender als er opeens een demente jeugdliefde in het tehuis opduikt.
Karakter van de (hoofd)personen
Désiré Cordier is een goede man, die door zijn bazige vrouw zijn hele huwelijk lang is overheerst waardoor hij op zijn 74ste doet alsof hij dementeert. Hierdoor neemt hij weerwraak op zijn vrouw. Désiré is altijd volgzaam geweest en nu heeft hij er genoeg van, maar omdat hij niet durft te zeggen tegen zijn vrouw dat hij het zat is, doet hij alsof hij dementeert en gaat naar een tehuis. Désiré is ook een heel goedhartig man. Dat blijkt uit het moment dat Désiré’s dochter Charlotte ziet dat haar vader aan het roken is terwijl hij dat sinds zijn jeugd niet meer heeft gedaan. Charlotte biecht op dat ze haar hele leven al sigaretten rookt, en dat ze het altijd geheim gehouden heeft voor Désiré en haar moeder Moniek, omdat het ten strengste verboden was door Moniek. Na haar biecht zegt Désiré niks, mede omdat hij in zijn rol als dementerende moet blijven, maar van binnen vindt hij het niet erg.
Er is een belangrijke verandering in Désiré’s karakter, want na jaren de bevelen van zijn vrouw Moniek op te volgen, heeft Désiré er genoeg van en besluit hij zijn eigen gang te gaan. Hij wordt daardoor heel eigenwijs en als Désiré iets van plan is, is hij niet meer van zijn plan af te houden. Vóór Désiré naar het tehuis voor dementerenden gaat, moet hij eerst een toelatingstest doen. Hij moet daarbij drie woorden onthouden en ze daarna opschrijven. Uiteraard faalt hij bij deze opdracht, maar voordat Désiré zelfmoord pleegt, schrijft hij met tandpasta op een spiegel de drie woorden op die hij bij de toelatingstest moest onthouden.
Moniek de Petter is de vrouw van Désiré en zij is eigenlijk de oorzaak van de ‘dementie’ van Désiré. Ze heeft Désiré het leven zuur gemaakt door hem te commanderen, chanteren en te kleineren. Zo bracht Moniek de erectiepillen van Désiré ter sprake waar de kinderen bij waren. Moniek wordt als een vervelend mens afgebeeld in het boek en alleen de negatieve kant van haar wordt in het boek beschreven.
Charlotte is de dochter van Désiré en Moniek. Charlotte is niet het enige familielid, ze heeft nog een broer die Hugo heet. Charlotte is op zich een aardige vrouw, die ook veel medelijden voelt voor Désiré. Nadat Charlotte opgebiecht heeft dat ze rookt, zegt ze ook dat ze uitgekeken is op haar echtgenoot Pascal. Na dit gezegd te hebben loopt ze weg en zien ze elkaar nooit meer.
Belangrijkste relaties
De belangrijkste relatie in het boek is de relatie tussen Désiré en Moniek. Het is geen goede relatie, want Désiré voelt zich teniet gedaan door Moniek en daarvoor wil hij wraak. Voordat Désire doet alsof hij dementeert, is hij heel volgzaam en volgt hij braaf alle bevelen op van Moniek. Als Désiré begint te dementeren, hij zit dan nog niet in het tehuis, haalt hij trucjes uit om zijn vrouw te plagen. Voorbeelden van de pesterijtjes zijn dat Désiré het servies van de ouders van Moniek in de wasmachine stopt, of dat hij in plaats van de vuilniszak buiten te zetten, de vuile was buiten zet. Ook in het tehuis neemt Désiré wraak op zijn vrouw, door voor haar neus te staan paffen, wat door Moniek altijd ten strengste verboden was.
De relatie tussen Désiré en Moniek wijzigt behoorlijk in het boek. Moniek wordt teruggepakt door Désiré, omdat ze Désiré jarenlang belachelijk gemaakt heeft. Ze beseft dat zelf niet, want ze weet niet dat Désiré zijn dementie faket.
De relatie tussen Désiré en zijn dochter Charlotte is ook belangrijk. Het wordt niet heel belangrijk afgebeeld in het boek, maar naar het einde van het boek toe, wordt de relatie belangrijk. Charlotte komt vaak naar het tehuis en ze heeft medelijden met haar vader. Als Désiré in het tehuis zit, wil ze eigenlijk afscheid nemen. Désiré beseft dat ze dat eigenlijk allang heeft gedaan, omdat Désiré doet alsof hij haar niet meer herkent.
Ook de relatie tussen Désiré en Charlotte is veel veranderd. In het verleden was de relatie niet zo sterk, ook doordat Désiré belachelijk werd gemaakt door Moniek. Als Désiré begint te dementeren, wordt de relatie steeds sterker, omdat Charlotte langzamerhand medelijden begint te voelen voor Désiré.
Perspectief
De schrijver vertelt het verhaal vanuit het ik-perspectief. Dit verandert niet in de loop van het boek. Het hele verhaal wordt vanuit Désiré verteld, omdat hij zogenaamd dementeert kan je dit niet altijd vertrouwen. Je weet daarom niet zeker of het allemaal waar is wat Désiré zegt.
Wanneer / waar
Het verhaal begint met een scene waarin Désiré 74 wordt. Later speelt het verhaal zich af vanaf het moment dat Désiré op het idee komt om te doen alsof hij dementeert.
Het belang van deze periode is dat Désiré op het moment dat hij besluit te dementeren, eigenlijk zijn leven opgeeft. Hij weet dan dat hij alles achter zich moet laten, en met niemand meer contact zal hebben. Het hele boek is in feite daarop gebaseerd.
Het boekverslag gaat verder na deze boodschap.
Verder lezen
REACTIES
:name
:name
:comment
1 seconde geleden
Y.
Y.
Het boek begon een beetje vreemd, maar dit was te verwachten aangezien Dimitri Verhulst de schrijver is. Er gingen meteen veel vragen door mijn hoofd toen ik het boek aan het lezen was zoals, waarom doe je zoiets? Deze nieuwsgierigheid zorgde ervoor dat ik een grote motivatie had om het uit te lezen waardoor het boek dus ook snel uit gelezen was. Uiteindelijk vond ik het wel een tof en grappig boek.
Het boek was goed, omdat het in een leuke grappige manier wordt verteld. Het hoofdpersonage vindt het ook heel leuk om wraak te nemen op zijn leven. Hiermee wordt bedoeld dat je je eigen leven moet lijden en dat je niet voor iets of iemand moet veranderen (de fout die hij dus wel had gemaakt).
Eigen keuzes maken is belangrijk in het leven. In het boek wordt dit duidelijk gemaakt doordat de vrouw van Désiré het leven voor hem bepaald. Zo steekt Désiré na 50 jaar ook weer een sigaret op wat hij eigenlijk niet mocht van zijn vrouw.
De titel was me niet direct duidelijk, maar ik denk dat “laatkomer” verwijst naar het feit dat hij te laat is voor zijn echte liefde. Het is een typisch Dimitri Verhulst boek.
Ik zou het zeker aanraden als zijn schrijfstijl je aanstaat.
8 jaar geleden
AntwoordenG.
G.
De beginscène trekt meteen je aandacht ( Désiré vertelt dat hij in zijn bed moet "schijten om zijn dementie te kunnen faken ). Het idee achter zijn plan laat wel lang op zich wachten. Wel zijn alle passages zijn zeer goed uitgewerkt, met de nodige dosis zwarte humor. Spijtig genoeg zijn sommige stukken hierdoor wat langdradig. Ik zou het wel aanraden om te lezen, leest vlot en is een iets wat anders. De drie woorden die Désiré voor zijn zelfmoorddaad opschrijft op de spiegel om zijn vrouw misschien duidelijk te maken dat hij niet dement is, heb ik nu pas door. Oké, we moeten toegeven dat Verhulst een geniaal schrijver is!
8 jaar geleden
Antwoorden