De kunstrijder door Jan Terlouw

Titel De kunstrijder Auteur Jan Terlouw, hij werd geboren op 15 november in Kamperveen, Zijn vader was dominee. Na de middelbare school studeerde hij wiskunde en natuurkunde. Hoofdpersonen Patrick, Hij is 15 jaar en zit in een rolstoel, omdat hij spastisch is geboren, vroeger zat hij daar wel mee. Maar daar is hij nu overheen, hij maakt daar nu zelfs grapjes over, zoals " ik ga vandaag maar eens een 5km hardlopen". Daaruit blijkt dat hij zeer stevig in zijn schoenen staat. Ook moet hij het probleem van de verdwenen schilderijen oplossen. Omdat dit vooral geheim moest blijven. Werd hij zelfstandiger en kreeg meer verantwoordelijkheidsgevoel. Hij vertrouwt op zijn beste vriend Tom. En wordt in de loop van het verhaal verliefd op Victoria, hierdoor wordt hij iets onzekerder. Tom is Patrick’s beste vriend en is ook 15 jaar. Hij is doof, maar hij heeft in verloop van tijd leren liplezen met Patrick kan hij via gebarentaal communiceren. Hij en Patrick weten elkaar perfect aan te voelen. Ze weten precies wanneer ze wat moeten ‘zeggen’ en wanneer ze niets moeten zeggen. Doordat hij als dove een beetje geïsoleerd is. Voelt hij zich soms alleen. Bijpersonen Victoria, Zij is ook 15 jaar en komt later in het verhaal in aanraking met Tom en Patrick. Het blijkt dat ze dat ze alles niet voor zichzelf doet, haar broertje betekent veel voor haar, haar vader is sinds het ongeluk niet erg aanspreekbaar. Ze is zeer sociaal later wordt ze ook verliefd op Patrick wat haar ook onzeker maakt. Lucie, Zij is net 12 jaar en is blind, ze heeft veel mensenkennis en kan heel goed kontakt maken met mensen, daar maken Tom en Patrick ook gebruik van, Als ze wil weten hoe iemand eruit ziet vraagt ze altijd of ze even aan z’n gezicht mag voelen.
Inhoud Het boek gaat over 2 jongens Patrick en Tom. Zij maken op een avond nog even een wandelingetje en als ze dan even gaan zitten in het park voor het Jan Steen museum zien ze een meisje met een schilderij de kelders van het museum ingaan. Als het meisje weer verdwenen is gaat Tom een kijkje. Als Tom weer terug is bij Patrick vertelt hij dat het, het schilderij was wat een paar jaar geleden was gestolen. Daar willen ze natuurlijk meer van weten. En ze proberen in contact te komen met het meisje. Daarvoor vragen zij Lucie zij is net als Tom en Patrick lid van de GENGK (de vereniging voor gehandicapte en niet gehandicapte kinderen). Tom is doof, Patrick zit in een rolstoel en Lucie is blind. Na een tijdje komen ze in kontakt met het meisje. Zij heet Victoria Roerig. Victoria vertelt hun na veel gedraai haar hele verhaal. Het blijkt dat ze vroeger op de terugweg van een vakantie een ongeluk heeft gehad. Waarbij haar moeder om het leven was gekomen en waardoor haar broertje gehandicapt is geworden. Haar vader was daarna helemaal doorgedraaid en had zichzelf afgesloten van de mensen. Hij werkte alleen nog en deed boodschappen. Zijn zoon was altijd alleen thuis en zat daar alleen maar in een stoel. Toen heeft meneer Roerig schilderijen gestolen zodat zijn zoon ernaar kon kijken. Victoria liet ze allemaal na maken en bracht de schilderijen terug naar het museum. Daarmee was nog lang niet alles opgelost, want het schilderij dat Victoria die avond had teruggebracht was gestolen. Omdat ze de politie niet konden waarschuwen moesten ze zelf de dader vinden. Toen ze erachter kwamen dat de daders steeds door de straat liepen of reden om te kijken of Victoria weer een nieuw schilderij wegbracht. Ze probeerden in contact te komen met de daders door middel van Lucie, maar die werd toen ontvoerd. Zij kwam weer terug maar daar hadden ze het schilderij niet mee terug. Na een lange zoekactie kwamen ze erachter dat meneer van Wijngaarden en meneer van Oerle erachter zaten. Toen dat schilderij weer terug was in het museum moesten de anderen natuurlijk ook. Meneer Roering was alweer een beetje zichzelf geworden en zag in dat het niet zo langer ging met zijn zoon. Hij kocht een rolstoel en Tony (het zoontje) mocht ook bij de GENGK. Er ontstaat een romance tussen Patrick en Tom. Belangrijkste De verhaallijn draait om het terugbrengen van de schilderijen. Hierbij is het een beetje een verhaal waarin niemand de schuld krijgt van de gestolen schilderijen. De een stal de schilderijen voor zijn zwaar gehandicapte zoon, de ander voor zijn overleden vrouw. Dit is ook de hoofdgedachte, wat kunnen mensen doen als ze geestelijk in de put zitten. Eigen mening Realistisch, vanwege de grote herkenbaarheid. De gevoelens van de personen zijn ook goed omschreven en herkenbaar. Bijv. de groeiende romance tussen Patrick en Victoria. Door de details die hij van de omgeving noemt, zou het zo in je eigen dorp kunnen afspelen. Door deze details kan je je ook beter inleven. En dat vind ik heel belangrijk voor een boek. De opbouw is vrij logisch, maar soms krijg je midden in het verhaal een hele toelichting op wat al bezig is. Door het goed/kwaad element eruit te halen en daar voor een goeie achtergrond schrijft voor de personages, weet je dat ze het allemaal doen om verschillende redenen (zie belangrijkste) En zeker niet om het kwaad. En dit is een vervanging voor het soms saaie en voorspelbare " de grote held en de grote boef " verhaal. Hij laat via dit boek ook zien dat gehandicapten ook wel degelijk mensen zijn en zeker niet dom. Dat verwerkt hij dan ook weer in het verhaal. Een zeer herkenbaar geschreven boek. Maar dat geldt voor alle boeken die ik tot nog toe van Jan Terlouw heb gelezen. Zoals Oorlogswinter, Pjotr en Briefgeheim. Als laatste vind ik het heel mooi dat hij er naast de hoofdverhaallijn (terugvinden van de schilderijen) er een tweede wat kleinere verhaallijn tussen heeft gegooid ( de bloeiende romance tussen Patrick en Vicitoria en de gevolgen die dat had voor beide, onzekerheid en alles wat we nog meer voelen als we verliefd zijn op iemand ).