WAAROM HEB IK HET BOEK GEKOZEN
Ik heb dit boek gekozen omdat de tekst op de achterkant van het boek mij wel aansprak. Bovendien waren er geen andere boeken die me wel tof leken. Na veel aarzeling tussen een paar boeken heb ik toch deze gekozen. Ik heb ook aan veel mensen gevraagd welke Nederlandse boeken ze leuk vonden en mij konden aanraden. Na lang twijfel en onderzoek ben ik op de een of andere manier tot de conclusie gekomen om dit boek te kiezen. WAT VERWACHTTE IK VAN HET BOEK
Ik verwachtte/ hoopte dat het boek mij zou aanspreken zodat ik men niet zou vervelen, want ik heb deze periode ook de helft van 'Een hart van prikkeldraad' gelezen, en dit sprak me zeker niet aan. Het was dus zonde om 200 bladzijden gelezen te hebben die ik niet zo leuk vond. Ik verwachtte ook dat het een spannend boek zou zijn, want op de achterkaft van het boek kon je lezen dat het over geheimzinnige dingen zou gaan. Voor de rest verwachtte ik eigenlijk niet zo veel van dit boek omdat ik nog nooit van de schrijver had gehoord. IN HOEVERRRE ZIJN MIJN VERWACHTINGEN UITGEKOMEN
Het boek vond ik best wel leuk en het sprak me zeker wel aan. Het verhaal was zeer geheimzinnig en spannend waardoor ik de hele tijd gemotiveerd bleef om het boek zo snel mogelijk uit te lezen. De stijl schrijver vond ik ook wel leuk
BEKNOPTE SAMENVATTING
Het verhaal speelt zich af in het centrum van Antwerpen, afgezien van een autorit naar Brussel (hoofdstuk II), en het verhaal eindigt op het plein van het Zuidstation in Antwerpen. Het geeft verslag van hetgeen de ik-figuur, de zevenendertig jarige vrijgezel Freek Groenevelt overkomt. Hoofdstuk 1
De herstellingswerken in de Kloosterstraat. Freek Groenevelt, is de hoofdpersonage en redacteur bij De Scheldebode, ziet op een zomermorgen vanuit een Antwerpse kroeg, vier stadsarbeiders in werkkledij, als figuranten in een gestroomlijnde Amerikaanse film. Deze stadsarbeiders verrichten zinloos werk, door de straat open te breken en vervolgens weer te herstellen. Freek Groenevelt schrijft hierover een stukje in De Scheldebode. Hoofdstuk 2
Het tijdschrift 'Atomium'. Op de avond van de dag, dat Freek het zinloze werk ziet, komt Andreas, een oudere vriend, bij Groenevelt op bezoek voor een gesprek over een jongerentijdschrift, dat negatieve kritiek publiceert over Freek als romanschrijver. Hoofdstuk 3
Een wethouder in zak en as. Freek wordt bij hoofdredacteur Clemens Waalwijk, een oude vriend van Freek, geroepen. Dit in verband met een brief van wethouder Keldermans voor openbare werken, die beweert dat er in de genoemde straat van het kranten berichtje geen herstellingswerkzaamheden zijn uitgevoerd. Freek gaat naar de wethouder en deze vertelt, dat in de stad vreemde dingen gebeuren, maar dat er in de Kloosterstraat niets aan de hand was. Hoofdstuk 4
De brief van Joachim Stiller. Freek ontvangt een brief van Joachim Stiller. Deze brief heeft als stempeldatum, 'II.IX.19', ruim anderhalf jaar voor de geboorte van Freek. In de brief, is sprake van het artikel over de Kloosterstraat en Joachim Stiller kondigt gebeurtenissen aan "welke naar uw oordeel niet aan de algemeen gangbare logica beantwoorden". Hoofdstuk 5
Kennismaking met Simone Marijnissen. Freek gaat naar het redactiesecretariaat van het jongerentijdschrift 'Atomium' in verband met de negatieve kritiek. Redactiesecretaris Simone Marijnissen, een jonge wiskunde lerares, blijkt ook een brief van Joachim Stiller te hebben ontvangen, met het verzoek Freek niet in diskrediet te brengen, waar de redactie geen rekening mee hield. Hoofdstuk 6
Wiebrand Zijlstra, de ondernemende. Freek ontmoet op een terrasje een oud-schoolkameraad, Wiebrand Zijlstra, een schilderijen handelaar, die opzoek is naar de schilder van 'kunstzinnige' pornografische graffiti in de stadstoiletten. Hoofdstuk 7
Het antiquariaat van Geert Molijn. Freek gaat met de brief van Joachim Stiller naar Geert Molijn, die belangstelling heeft voor occulte wetenschappen en hem de raad geeft met de brief naar een grafoloog of naar een laboratorium te gaan. Freek leent ook een boek van Molijn, vermoedelijk uit de zestiende-eeuw, met een analyse en verklaring van de Openbaring van Johannes, zonder titel, auteur of uitgever. Hoofdstuk 8
Een nachtje uit. Freek gaat met Andreas, zijn uitgever Dirk Boersma en zijn vrouw, die op doorreis zijn van Florence naar Amsterdam, een avondje stappen. In een dansgelegenheid, De Monnikenkelder, ontmoet Freek Simone Marijnissen, die hem opnieuw een brief van Joachim Stiller geeft, met de boodschap dat zij beiden door hem zijn uitverkoren.
Hoofdstuk 9
Een bezoek aan de leeszaal. Freek gaat met het geleende boek van Molijn, naar de stedelijke bibliothecaris, die titel en auteur van het werk vindt: 'De Apocalyps, zynde het Visioen van Johannes op Patmen, Uytgelegt en de verklaert door Joachim Stiller, Meester in de Theologie tot Augsburg.' Hoofdstuk 10
Telefoongesprek voor zonsopgang. Simone komt Freek in de voormiddag opzoeken, zij heeft diezelfde morgen, een telefoontje van Joachim Stiller gekregen, die meedeelt dat zij hun wederzijdse liefde niet uit de weg mogen gaan. Hoofdstuk 11
Professor Schoenmakers. Freek en Simone besluiten het handschrift van de brieven te laten ontleden door prof. Schoenmakers. Volgens hem en zijn, in de grafologie gespecialiseerde assistent, getuigt het handschrift van de uit de poststempel blijkende ouderdom, en ook de 'volstrekte morele en geestelijke eenheid' bij de schrijver. Hoofdstuk 12
Het Concert. Na een bezoek aan Schoenmakers brengen Freek en Simone samen de nacht door. Plotseling horen zij, vanuit de kathedraaltoren de beiaardmuziek, wat op dat moment, onmogelijk is. Even later worden zij opgebeld, door een stem die zegt, dat zij eens van alle angst zullen worden bevrijd. Hoofdstuk 13
De cocktail-party. Wiebrand Zijlstra organiseert een tentoonstelling met het werk van het graffitomannetje. Freek en Simone, gaan naar de opening ervan. Zijlstra wordt neergeschoten, door de 'kunstenaar', die naar het dak van het gebouw vlucht en naar beneden stort. Vlak voor hij sterft, stamelt deze doofstomme nog : "Stiller…Zeg aan Sti…". Hoofdstuk 14
De hypothesebouwers. Bij Molijn zoeken Freek en Simone naar een mogelijke verklaring voor al de onbegrijpelijke gebeurtenissen, onder meer in het bovennatuurlijke, de parapsychologie en het synchronisme van Jung. Hoofdstuk 15
De mare. In Antwerpen heerst een angstpsychose, doordat sommige vreemde figuren, waaronder een zekere heer Engel, het publiek verkondigen, dat de wereld binnenkort zal vergaan. Door een zonsverduistering lijken die praatjes een grond van waarheid te bevatten. Freek ontmoet wethouder Keldermans, die helemaal overstuur is, want ook hij heeft de beiaardmuziek gehoord, terwijl anderen hem verzekerden, dat hij zich maar wat verbeeldt. Hoofdstuk 16
De Harlekijn in het zwart. Freek en Simone gaan samenwonen. Tijdens een wandeling zien zij de affiche van een Stiller-circus. Nieuwsgierig gaan zij naar de circusvoorstelling en Freek meent in de zwarte harlekijn de meneer Engel te herkennen, die hem poogde te overtuigen van het wereldeinde. Hoofdstuk 17
sterrenbeelden en chemico-analyse. Om uit hun verwarring te geraken raadplegen Freek en Simone een vriend, die astroloog is. Simone verplicht Freek om naar de psychiater dr. Sergijssels te gaan. Tijdens zijn behandeling met penthotal (het zogenaamde waarheidsserum) vertelt Freek over het V-bombardement van Antwerpen in 1944-1945 en de dood van een Amerikaanse officier, majoor Joachim Stiller. Volgens Sergijssels heeft Freek dit feit uit zijn bewustzijn willen verdringen, omdat hij de militair niet kon helpen.
Hoofdstuk 18
Het verkeersongeval. Freek voelt zich nu iets beter, hij wil met Simone trouwen, die een kind van hem verwacht. Ze krijgen, een korte brief van Joachim Stiller, die hen uitnodigt om hem diezelfde avond aan het Zuidstation te ontmoeten. Freek gaat samen met Simone en Molijn naar het Zuidstation. Ook Keldermans is daar. Op de afgesproken tijd, halfnegen komt Stiller - Freek herkent in hem de Amerikaanse soldaat - het station uit en wordt door een legerwagen doodgereden. Hoofdstuk 19
De derde dag. De verongelukte heeft geen enkel identiteitsstuk bij zich en wordt opgebaard in het stedelijk dodenhuis. Als Freek en Simone, het lijk willen groeten, zegt Keldermans hun dat het precies op de derde dag na zijn dood, op een onverklaarbare manier is verdwenen. Freek en Simone zijn nu uit hun angst verlost. EINDOORDEEL OVER HET BOEK
Ik vond dit best een aardige boek om gelezen te hebben, want het was anders dan normaal. Ik vond het niet een echte detectiveroman omdat het verhaal niet zo complex in elkaar zat. Wel vond ik het van Hubert Lampo heel origineel hoe hij Joachim Stiller tentoonstelt en aan het einde van de boek weer laat verdwijnen. Je komt eigenlijk helemaal niets te weten over de karakter van Joachim Stiller, maar je krijgt toch wel een indruk alsof je hem heel goed kent gedurende het hele boek. EVALUATIE VAN DE VERWERKINGSOPDRACHT
Het heeft me wel wat moeite gekost om een fatsoenlijke recensie te schrijven voor dit boek. Ik dacht eerst dat het me nooit zou lukken om een recensie te schrijven waarin alle 7 soorten argumenten verwerkt zouden zitten, maar het eindproduct dat ik leverde vond ik wel goed. Ik hoop dat het ook goed is in uw ogen. EVALUATIE VAN MIJN LEESVERSLAG
Ook bij het maken van dit leesverslag heb ik mijn uiterste best gedaan. Ik heb deze keer geprobeerd om nog beter op mijn taalgebruik te letten, dus ik hoop dat er niet al te veel spelfouten in zitten. voor de rest heb ik eigenlijk niet meer zoveel te zeggen over mijn leesverslag. VERWERKINGSOPDRACHT; EEN RECENSIE SCHRIJVEN
ONDERDEEL 1: EEN ARGUMENT VAN COMMENTAAR VOORZIEN. Gekozen recensie: Haagse courant, 1960, Garmt Stuiveling. In deze recensie behandelt de schrijver het realismegehalte van deze boek van Hubert Lampo. Deze recensent geeft zijn eigen mening wat hij onder werkelijkheid verstaat. Hij zegt dat er veel factoren zijn die de werkelijkheid van iets bepalen. Ieder persoon kan zintuiglijk verschillende soorten dingen ontvangen, dit kan door zien, horen of zelfs psychische feiten. Over dit laatste wil ik het vooral hebben, want de recensent had het ook hierover in zijn recensie. Ik ben het er helemaal mee eens dat ieder persoon niet dezelfde soort waarneembare informatie kan ontvangen, want de ene kan het simpel ergens zien en de ander kan het d.m.v. een visioen zien. Het visioen is het bovennatuurlijke zegt de recensent, maar dit wil niet zeggen dat het niet realistisch is. Hiermee ben ik het ook helemaal mee eens, maar toch zijn er een aantal punten waar je hierbij op moet letten. Ik vind dat visioenen en andere bovennatuurlijke waarnemingen realistisch kunnen zijn, maar toch kunnen ze ook wel eens niet kloppen. Er is hier bijv. sprake van als iemand drugs of andere verdovende middelen heeft gebruikt en hierna allerlei dingen is gaan zien. Dit is dan natuurlijk niet realistisch, want die visioenen worden door jezelf gevormd omdat er storingen optreden in je zintuigstelsel door het gebruik van drugs. Een nuchter en gezond persoon die toevallig op een dag een visioen ziet vind ik niet buitengewoon, want het is bewezen dat dit wel eens voorkomt. Een klein voorbeeld hiervan is bijv. een deja-vu. Iedereen zal wel eens met een deja-vu te maken hebben gekregen. Dit is een bovennatuurlijk proces en bovendien is het waar, want het komt ook daadwerkelijk uit. De aspecten die hierbij een belangrijke rol spelen zijn tijd en ruimte. Bij visioenen is er vaak sprake van het door elkaar halen van deze twee aspecten, want er is niet altijd een logische lijn te ontdekken tussen de gebeurtenis en de tijd en ruimte waarin het zich afspeelt, bij een deja-vu is er ook sprake van een tijdsverwarring. Dit boek van Lampo was dus best realistisch, want er zijn twee gezonde personen die iets zien, lezen en horen in een bepaalde tijd en ruimte. ONDERDEEL 2: EIGEN RECENSIE
Ik ga in mijn recensie de volgende drie soorten argumenten gebruiken bij het bekritiseren van het boek van Hubert Lampo; realistische, vernieuwingsargumenten en stilistische. Het boek van Lampo was best realistisch, al zaten er bovennatuurlijke gebeurtenissen en visioenen in. Dat deze aspecten er in zaten maakten het boek niet minder realistisch, want bovennatuurlijke gebeurtenissen zoals visioenen hebben altijd al bestaan. In het boek is er ook voortdurend sprake van berichten van een ene Joachim Stiller die tijdens de tweede Wereld Oorlog was gesneuveld. Het is dus bovennatuurlijk dat de hoofdpersonen van deze Stiller brieven ontvangen in deze tijd. Het is Lampo in ieder geval perfect gelukt om de gebeurtenissen zodanig in een bepaalde tijd en ruimte te plaatsen dat het ook enigszins realistisch overkwam bij de lezer. Ik vond dit boek in vele opzichten origineel en nieuw voor mij, want het onderscheid zich van de klassieke romans die helder en duidelijk zijn. Dit boek was daarentegen niet in alle opzichten helder en duidelijk (bijv. het weer doodgaan van Stiller bij zijn aankomst), maar dit veroorzaakte geen negatief effect of gevoel bij de lezer. De lezer wilde dus niet perse weten wie Joachim Stiller nou precies was, hij of zij was tevreden met de informatie die Lampo over de personage gaf. Ik vond het van Lampo ook heel origineel hoe hij bepaalde scenes uit het boek zo normaal en realistisch kon overbrengen. Het klonk dus niet als een sprookje of verzinsel, het klonk overtuigend en realistisch. De stijl van Hubert Lampo was ook perfect. Zijn taalgebruik was zo mooi dat alles helder en duidelijk overkwam bij de lezer. De lezer kon ongeïrriteerd doorlezen zonder ergens te haken omdat hij iets niet snapte. Bovendien was het taalgebruik niet al te makkelijk Nederlands, maar door zijn heldere stijl was het voor de lezer geen moeite om een duidelijk beeld bij het verhaal te schapen. Het taalgebruik van Lampo is ook heel aangenaam voor iedereen, want het is geen ordinair taalgebruik dat je op prinsjesdag hoort. Het is taalgebruik dat ieder Nederlander zou horen te kunnen spreken. Zijn stijl was zo mooi en aangrijpend dat de lezer zich helemaal niet verveelde en door wilde lezen.
Ik heb dit boek gekozen omdat de tekst op de achterkant van het boek mij wel aansprak. Bovendien waren er geen andere boeken die me wel tof leken. Na veel aarzeling tussen een paar boeken heb ik toch deze gekozen. Ik heb ook aan veel mensen gevraagd welke Nederlandse boeken ze leuk vonden en mij konden aanraden. Na lang twijfel en onderzoek ben ik op de een of andere manier tot de conclusie gekomen om dit boek te kiezen. WAT VERWACHTTE IK VAN HET BOEK
Ik verwachtte/ hoopte dat het boek mij zou aanspreken zodat ik men niet zou vervelen, want ik heb deze periode ook de helft van 'Een hart van prikkeldraad' gelezen, en dit sprak me zeker niet aan. Het was dus zonde om 200 bladzijden gelezen te hebben die ik niet zo leuk vond. Ik verwachtte ook dat het een spannend boek zou zijn, want op de achterkaft van het boek kon je lezen dat het over geheimzinnige dingen zou gaan. Voor de rest verwachtte ik eigenlijk niet zo veel van dit boek omdat ik nog nooit van de schrijver had gehoord. IN HOEVERRRE ZIJN MIJN VERWACHTINGEN UITGEKOMEN
BEKNOPTE SAMENVATTING
Het verhaal speelt zich af in het centrum van Antwerpen, afgezien van een autorit naar Brussel (hoofdstuk II), en het verhaal eindigt op het plein van het Zuidstation in Antwerpen. Het geeft verslag van hetgeen de ik-figuur, de zevenendertig jarige vrijgezel Freek Groenevelt overkomt. Hoofdstuk 1
De herstellingswerken in de Kloosterstraat. Freek Groenevelt, is de hoofdpersonage en redacteur bij De Scheldebode, ziet op een zomermorgen vanuit een Antwerpse kroeg, vier stadsarbeiders in werkkledij, als figuranten in een gestroomlijnde Amerikaanse film. Deze stadsarbeiders verrichten zinloos werk, door de straat open te breken en vervolgens weer te herstellen. Freek Groenevelt schrijft hierover een stukje in De Scheldebode. Hoofdstuk 2
Het tijdschrift 'Atomium'. Op de avond van de dag, dat Freek het zinloze werk ziet, komt Andreas, een oudere vriend, bij Groenevelt op bezoek voor een gesprek over een jongerentijdschrift, dat negatieve kritiek publiceert over Freek als romanschrijver. Hoofdstuk 3
Een wethouder in zak en as. Freek wordt bij hoofdredacteur Clemens Waalwijk, een oude vriend van Freek, geroepen. Dit in verband met een brief van wethouder Keldermans voor openbare werken, die beweert dat er in de genoemde straat van het kranten berichtje geen herstellingswerkzaamheden zijn uitgevoerd. Freek gaat naar de wethouder en deze vertelt, dat in de stad vreemde dingen gebeuren, maar dat er in de Kloosterstraat niets aan de hand was. Hoofdstuk 4
De brief van Joachim Stiller. Freek ontvangt een brief van Joachim Stiller. Deze brief heeft als stempeldatum, 'II.IX.19', ruim anderhalf jaar voor de geboorte van Freek. In de brief, is sprake van het artikel over de Kloosterstraat en Joachim Stiller kondigt gebeurtenissen aan "welke naar uw oordeel niet aan de algemeen gangbare logica beantwoorden". Hoofdstuk 5
Kennismaking met Simone Marijnissen. Freek gaat naar het redactiesecretariaat van het jongerentijdschrift 'Atomium' in verband met de negatieve kritiek. Redactiesecretaris Simone Marijnissen, een jonge wiskunde lerares, blijkt ook een brief van Joachim Stiller te hebben ontvangen, met het verzoek Freek niet in diskrediet te brengen, waar de redactie geen rekening mee hield. Hoofdstuk 6
Wiebrand Zijlstra, de ondernemende. Freek ontmoet op een terrasje een oud-schoolkameraad, Wiebrand Zijlstra, een schilderijen handelaar, die opzoek is naar de schilder van 'kunstzinnige' pornografische graffiti in de stadstoiletten. Hoofdstuk 7
Het antiquariaat van Geert Molijn. Freek gaat met de brief van Joachim Stiller naar Geert Molijn, die belangstelling heeft voor occulte wetenschappen en hem de raad geeft met de brief naar een grafoloog of naar een laboratorium te gaan. Freek leent ook een boek van Molijn, vermoedelijk uit de zestiende-eeuw, met een analyse en verklaring van de Openbaring van Johannes, zonder titel, auteur of uitgever. Hoofdstuk 8
Een bezoek aan de leeszaal. Freek gaat met het geleende boek van Molijn, naar de stedelijke bibliothecaris, die titel en auteur van het werk vindt: 'De Apocalyps, zynde het Visioen van Johannes op Patmen, Uytgelegt en de verklaert door Joachim Stiller, Meester in de Theologie tot Augsburg.' Hoofdstuk 10
Telefoongesprek voor zonsopgang. Simone komt Freek in de voormiddag opzoeken, zij heeft diezelfde morgen, een telefoontje van Joachim Stiller gekregen, die meedeelt dat zij hun wederzijdse liefde niet uit de weg mogen gaan. Hoofdstuk 11
Professor Schoenmakers. Freek en Simone besluiten het handschrift van de brieven te laten ontleden door prof. Schoenmakers. Volgens hem en zijn, in de grafologie gespecialiseerde assistent, getuigt het handschrift van de uit de poststempel blijkende ouderdom, en ook de 'volstrekte morele en geestelijke eenheid' bij de schrijver. Hoofdstuk 12
Het Concert. Na een bezoek aan Schoenmakers brengen Freek en Simone samen de nacht door. Plotseling horen zij, vanuit de kathedraaltoren de beiaardmuziek, wat op dat moment, onmogelijk is. Even later worden zij opgebeld, door een stem die zegt, dat zij eens van alle angst zullen worden bevrijd. Hoofdstuk 13
De cocktail-party. Wiebrand Zijlstra organiseert een tentoonstelling met het werk van het graffitomannetje. Freek en Simone, gaan naar de opening ervan. Zijlstra wordt neergeschoten, door de 'kunstenaar', die naar het dak van het gebouw vlucht en naar beneden stort. Vlak voor hij sterft, stamelt deze doofstomme nog : "Stiller…Zeg aan Sti…". Hoofdstuk 14
De hypothesebouwers. Bij Molijn zoeken Freek en Simone naar een mogelijke verklaring voor al de onbegrijpelijke gebeurtenissen, onder meer in het bovennatuurlijke, de parapsychologie en het synchronisme van Jung. Hoofdstuk 15
De mare. In Antwerpen heerst een angstpsychose, doordat sommige vreemde figuren, waaronder een zekere heer Engel, het publiek verkondigen, dat de wereld binnenkort zal vergaan. Door een zonsverduistering lijken die praatjes een grond van waarheid te bevatten. Freek ontmoet wethouder Keldermans, die helemaal overstuur is, want ook hij heeft de beiaardmuziek gehoord, terwijl anderen hem verzekerden, dat hij zich maar wat verbeeldt. Hoofdstuk 16
De Harlekijn in het zwart. Freek en Simone gaan samenwonen. Tijdens een wandeling zien zij de affiche van een Stiller-circus. Nieuwsgierig gaan zij naar de circusvoorstelling en Freek meent in de zwarte harlekijn de meneer Engel te herkennen, die hem poogde te overtuigen van het wereldeinde. Hoofdstuk 17
Het verkeersongeval. Freek voelt zich nu iets beter, hij wil met Simone trouwen, die een kind van hem verwacht. Ze krijgen, een korte brief van Joachim Stiller, die hen uitnodigt om hem diezelfde avond aan het Zuidstation te ontmoeten. Freek gaat samen met Simone en Molijn naar het Zuidstation. Ook Keldermans is daar. Op de afgesproken tijd, halfnegen komt Stiller - Freek herkent in hem de Amerikaanse soldaat - het station uit en wordt door een legerwagen doodgereden. Hoofdstuk 19
De derde dag. De verongelukte heeft geen enkel identiteitsstuk bij zich en wordt opgebaard in het stedelijk dodenhuis. Als Freek en Simone, het lijk willen groeten, zegt Keldermans hun dat het precies op de derde dag na zijn dood, op een onverklaarbare manier is verdwenen. Freek en Simone zijn nu uit hun angst verlost. EINDOORDEEL OVER HET BOEK
Ik vond dit best een aardige boek om gelezen te hebben, want het was anders dan normaal. Ik vond het niet een echte detectiveroman omdat het verhaal niet zo complex in elkaar zat. Wel vond ik het van Hubert Lampo heel origineel hoe hij Joachim Stiller tentoonstelt en aan het einde van de boek weer laat verdwijnen. Je komt eigenlijk helemaal niets te weten over de karakter van Joachim Stiller, maar je krijgt toch wel een indruk alsof je hem heel goed kent gedurende het hele boek. EVALUATIE VAN DE VERWERKINGSOPDRACHT
Het heeft me wel wat moeite gekost om een fatsoenlijke recensie te schrijven voor dit boek. Ik dacht eerst dat het me nooit zou lukken om een recensie te schrijven waarin alle 7 soorten argumenten verwerkt zouden zitten, maar het eindproduct dat ik leverde vond ik wel goed. Ik hoop dat het ook goed is in uw ogen. EVALUATIE VAN MIJN LEESVERSLAG
Ook bij het maken van dit leesverslag heb ik mijn uiterste best gedaan. Ik heb deze keer geprobeerd om nog beter op mijn taalgebruik te letten, dus ik hoop dat er niet al te veel spelfouten in zitten. voor de rest heb ik eigenlijk niet meer zoveel te zeggen over mijn leesverslag. VERWERKINGSOPDRACHT; EEN RECENSIE SCHRIJVEN
ONDERDEEL 1: EEN ARGUMENT VAN COMMENTAAR VOORZIEN. Gekozen recensie: Haagse courant, 1960, Garmt Stuiveling. In deze recensie behandelt de schrijver het realismegehalte van deze boek van Hubert Lampo. Deze recensent geeft zijn eigen mening wat hij onder werkelijkheid verstaat. Hij zegt dat er veel factoren zijn die de werkelijkheid van iets bepalen. Ieder persoon kan zintuiglijk verschillende soorten dingen ontvangen, dit kan door zien, horen of zelfs psychische feiten. Over dit laatste wil ik het vooral hebben, want de recensent had het ook hierover in zijn recensie. Ik ben het er helemaal mee eens dat ieder persoon niet dezelfde soort waarneembare informatie kan ontvangen, want de ene kan het simpel ergens zien en de ander kan het d.m.v. een visioen zien. Het visioen is het bovennatuurlijke zegt de recensent, maar dit wil niet zeggen dat het niet realistisch is. Hiermee ben ik het ook helemaal mee eens, maar toch zijn er een aantal punten waar je hierbij op moet letten. Ik vind dat visioenen en andere bovennatuurlijke waarnemingen realistisch kunnen zijn, maar toch kunnen ze ook wel eens niet kloppen. Er is hier bijv. sprake van als iemand drugs of andere verdovende middelen heeft gebruikt en hierna allerlei dingen is gaan zien. Dit is dan natuurlijk niet realistisch, want die visioenen worden door jezelf gevormd omdat er storingen optreden in je zintuigstelsel door het gebruik van drugs. Een nuchter en gezond persoon die toevallig op een dag een visioen ziet vind ik niet buitengewoon, want het is bewezen dat dit wel eens voorkomt. Een klein voorbeeld hiervan is bijv. een deja-vu. Iedereen zal wel eens met een deja-vu te maken hebben gekregen. Dit is een bovennatuurlijk proces en bovendien is het waar, want het komt ook daadwerkelijk uit. De aspecten die hierbij een belangrijke rol spelen zijn tijd en ruimte. Bij visioenen is er vaak sprake van het door elkaar halen van deze twee aspecten, want er is niet altijd een logische lijn te ontdekken tussen de gebeurtenis en de tijd en ruimte waarin het zich afspeelt, bij een deja-vu is er ook sprake van een tijdsverwarring. Dit boek van Lampo was dus best realistisch, want er zijn twee gezonde personen die iets zien, lezen en horen in een bepaalde tijd en ruimte. ONDERDEEL 2: EIGEN RECENSIE
Ik ga in mijn recensie de volgende drie soorten argumenten gebruiken bij het bekritiseren van het boek van Hubert Lampo; realistische, vernieuwingsargumenten en stilistische. Het boek van Lampo was best realistisch, al zaten er bovennatuurlijke gebeurtenissen en visioenen in. Dat deze aspecten er in zaten maakten het boek niet minder realistisch, want bovennatuurlijke gebeurtenissen zoals visioenen hebben altijd al bestaan. In het boek is er ook voortdurend sprake van berichten van een ene Joachim Stiller die tijdens de tweede Wereld Oorlog was gesneuveld. Het is dus bovennatuurlijk dat de hoofdpersonen van deze Stiller brieven ontvangen in deze tijd. Het is Lampo in ieder geval perfect gelukt om de gebeurtenissen zodanig in een bepaalde tijd en ruimte te plaatsen dat het ook enigszins realistisch overkwam bij de lezer. Ik vond dit boek in vele opzichten origineel en nieuw voor mij, want het onderscheid zich van de klassieke romans die helder en duidelijk zijn. Dit boek was daarentegen niet in alle opzichten helder en duidelijk (bijv. het weer doodgaan van Stiller bij zijn aankomst), maar dit veroorzaakte geen negatief effect of gevoel bij de lezer. De lezer wilde dus niet perse weten wie Joachim Stiller nou precies was, hij of zij was tevreden met de informatie die Lampo over de personage gaf. Ik vond het van Lampo ook heel origineel hoe hij bepaalde scenes uit het boek zo normaal en realistisch kon overbrengen. Het klonk dus niet als een sprookje of verzinsel, het klonk overtuigend en realistisch. De stijl van Hubert Lampo was ook perfect. Zijn taalgebruik was zo mooi dat alles helder en duidelijk overkwam bij de lezer. De lezer kon ongeïrriteerd doorlezen zonder ergens te haken omdat hij iets niet snapte. Bovendien was het taalgebruik niet al te makkelijk Nederlands, maar door zijn heldere stijl was het voor de lezer geen moeite om een duidelijk beeld bij het verhaal te schapen. Het taalgebruik van Lampo is ook heel aangenaam voor iedereen, want het is geen ordinair taalgebruik dat je op prinsjesdag hoort. Het is taalgebruik dat ieder Nederlander zou horen te kunnen spreken. Zijn stijl was zo mooi en aangrijpend dat de lezer zich helemaal niet verveelde en door wilde lezen.
REACTIES
:name
:name
:comment
1 seconde geleden